Μπερδεμένο συναίσθημα, με επιβλητικό ΑΙΜΙΛΙΟ ΧΕΙΛΑΚΗ στην παράσταση «ΜΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΛΕΤ». Είδαμε και σχολιάζουμε.
.
Οφείλουμε να πούμε ότι ο ηθοποιός Αιμίλιος Χειλάκης έχει ρεύμα, το πιο σωστό θα ήταν, συνεχίζει να έχει ρεύμα, τόσο στα κοριτσόπουλα που τον γνωρίζουν κυρίως ως εραστή η επαναστάτη στα σήριαλ της Μιρέλλας Παπαοικονόμου από τις επαναλήψεις, ενώ οι σημερινές 40άρες και 50άρες –και βάλε-τον λατρεύουν κυριολεκτικά από πιο παλιά. Ένα άλλο κοινό που έχει ο συγκεκριμένος κύριος είναι οι κουλτουριάρηδες. Άνδρες, γυναίκες, ανεξαρτήτου ηλικίας, τον ακολουθούν σχεδόν πιστά σε ότι κι αν κάνει και σ αυτό δεν υπάρχει εξήγηση από το ότι έχει παίξει σε πολλά καλά θεατρικά έργα και γενικώς αρέσει. Άρα έχει εδραιωθεί και στην συνείδηση τους. Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε ότι είναι και ένας ωραίος τυπάς, με άποψη και χαρακτήρα, ευτυχώς χαμηλού προφίλ.
.
Μια μίξη του παραπάνου κοινού ήταν παρών και στην παράσταση «Μόνος με τον Αμλετ» που παρακολουθήσαμε το περασμένο Σάββατο με αρκετή πληρότητα στο θέατρο Αριστοτέλειον. Μια παράσταση που εντυπωσίασαν όλα μα όλα τα επιμέρους, αρκετά η ερμηνεία του ηθοποιού και λιγότερο η παράσταση ως καθαυτή παράσταση.
Μιλάμε για μονόλογο, για έναν ηθοποιό που ερμηνεύει σε 75 λεπτά της ώρας τους κυρίους χαρακτήρες του Σαιξπηρικού αριστουργήματος. Από τον ίδιο τον Αμλετ ως την Οφηλία, από το Κλαύδιο, στην Γερτρούδη κ.α.
.
Αν είσαι τόσο άσχετος και έχεις μόνο ακουστά το όνομα Άμλετ η ότι είναι άλλο ένα συγγραφικό πρόσωπο και πας να δεις την παράσταση, δύσκολα θα βγάλεις άκρη έτσι όπως συνοπτικά παρουσιάζεται.
.
Όσο για τους υπολοίπους;
Η παράσταση θέλει να πιστεύει ότι ξεκινά ακριβώς μετά το χτύπημα του τρίτου κουδουνιού. Θα εχουν ωστόσο περάσει είκοσι λεπτά από την ώρα έναρξης για να σβήσουν τα φώτα και να ακούσουμε τον ηθοποιό να παίζει. Στο «κενό» αυτό διάστημα θα βλέπουμε των πρωταγωνιστή μπροστά σε ένα καθρέφτη να ετοιμάζεται, κυρίως να βάφεται. Οπότε καλά θα κάνουν, εφόσον δεν θέλουν αυτή η δράση να εμπεριέχεται στην παράσταση να την ξεκινούσαν κατά τις οκτώμισι για να μη ξεκινάμε και μείς με γκρίνια την γνώμη μας.
.
Κατ άλλα… [+] απολαύσαμε…
Έναν Αιμίλιο Χειλάκη που τα κάνει όλα η σχεδόν όλα. Ερμηνεύει, υποδύεται ανδρικούς και ταυτόχρονα γυναικείους ρόλους, ενώ προσποιείται άλλους χαρακτήρες, ακόμη και το χωροχρόνο. Κατακλυσμένος από δεκάδες παιδικά κυρίως παιχνιδάκια, «κολυμπά» σε αυτά και εύστοχα τα χρησιμοποιεί, συμπληρώστε και λοιπά αξεσουάρ να τον περιβάλουν, και ο μάστορας Αιμίλιος, παίζει και παιδεύεται γιατί το πρόσωπο είναι ένα, το έργο «τεράστιο» και τα αντικείμενα οι συμπρωταγωνιστές του. Εχει σβελτάδα, είναι αεικίνητος, έχει και αυτή την ωραία καθαρή ανδρική φωνή να αποδώσει το ρόλο του, έχει και τα κότσια να βασανιστεί σε μια κούνια που κάνει κύκλους ενώ λούζεται αριστοτεχνικά θα λέγαμε με ένα μπουκάλι νερό στο κεφάλι του… Αλλα το πιο σημαντικό; Ο επαγγελματισμός του να ισορροπήσει το εύθυμο κλίμα της παράστασης με εγκράτεια και πειθώ. Αυτος είναι ο Αιμίλιος Χειλάκης,
έχει τσαγανό,
είναι τολμηρός,
μα πάνω απ όλα έχει ταλέντο.
.
Για τη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά δεν έχουμε άποψη γιατί δεν κατέχουμε το «άθλημα», ωστόσο γνωρίζουμε καλά το πρόσωπο από άλλες του παρουσίες…
.
Η σκηνοθεσία των Μανώλη Δούνια και Αιμίλιου Χειλάκη στο λειτουργικό -πρακτικό- κομμάτι, υπήρξε εξαιρετική αν σκεφτείτε ότι μια μεγάλη σκηνή σαν του Αριστοτέλειου φαινόταν φουλαρισμένη για μονόλογο και οργώθηκε κατά κράτος χρησιμοποιώντας πρωταγωνιστή και αντικείμενα σα να ήταν όλα τους ζωντανά.
Οπότε και όλα τα υπόλοιπα, σκηνικά, κοστούμια, φωτισμοί, ήχος, η μουσική αλλά και το επαναλαμβανόμενο τραγούδι «Μάμπο θα χορεύω», βοήθησαν τα μέγιστα ώστε η παράσταση να παρακολουθείται σχετικά άνετα.
.
Και εφόσον όλα ήταν καλά, υπήρχε ένα σοβαρότατο στοιχείο που [–]της έλειπε..
Και η απάντηση είναι εξής. Μπερδεμένο συναίσθημα θεατή.
Δεν σου επέτρεπε να την πάρεις ούτε στα σοβαρά, ούτε στα αστεία, αλλά ούτε και ενδιαμέσως… Δεν σου εδινε την δυνατότα να αντιληφτείς εάν αυτό που έβλεπες ήταν μια χαριτωμένη δουλειά,
μια σοβαρή προσπάθεια,
η μια πρόταση που θέλει κάτι άλλο να σου πει.
Το κενό αυτό, δηλαδή της ταυτότητας, δεν καλύφθηκε σε κανένα σημείο, με κανένα τρόπο, όσο και αν έξυπνα προσπάθησαν όλα τα υπόλοιπα καλά στοιχεία της παράστασης.
Και εδώ το φταίξιμο είναι των δυο σκηνοθετών που άλλα ήθελαν και άλλα κατάφεραν. Το περίεργο είναι εφόσον η παράσταση τρέχει τόσο καιρό σε περιοδεία, άρα εχουν δει τα αποτελέσματα, γιατί δεν το διορθώνουν. Η σκέψη μου όμως πάει και σε κάτι άλλο. Ότι δεν αλλάζεται, ή δεν μπαλώνεται… Αν ισχύει το τελευταίο κρίμα σε όλους τους.
.
Εν ολίγοις[=]
Τρέχει μόνο του σε μαραθώνιο και φτάνει δεύτερος…
.
Βαθμολογία
5,5 στα 10
.
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Μανώλης Δούνιας – Αιμίλιος Χειλάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Κένι Μακλέλλαν
Σχεδιασμός Φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική – Ηχητικός Σχεδιασμός: Γιώργος Σπανός
Επιμέλεια κίνησης: Αμάλια Μπένετ
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λαμπρίνα Καραγιαννίδου
Φωτογραφίες: Γιάννης Βασταρδής (αφίσα)
Παναγιώτης Μουλίνος
Παναγιώτης Μουλίνος
Δημιουργικό: Kiss My Art Μαρία Παναγιωτωνάκου
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ & ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
ΕΩΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Τετάρτη Λαϊκή απογευματινή | Ώρα έναρξης 20:00 | Γενική είσοδος 10€
Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο Βραδινή | Ώρα έναρξης 21:00 | Γενική είσοδος 15€ | Φοιτητικό 12€ | Ανέργων, άνω των 65 ετών και group 10€
Κυριακή Απογευματινή | Ώρα έναρξης 20:00 | Γενική είσοδος 15€ | Φοιτητικό 12€ | Ανέργων, άνω των 65 ετών και group 10€
Τετάρτη Λαϊκή απογευματινή | Ώρα έναρξης 20:00 | Γενική είσοδος 10€
Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο Βραδινή | Ώρα έναρξης 21:00 | Γενική είσοδος 15€ | Φοιτητικό 12€ | Ανέργων, άνω των 65 ετών και group 10€
Κυριακή Απογευματινή | Ώρα έναρξης 20:00 | Γενική είσοδος 15€ | Φοιτητικό 12€ | Ανέργων, άνω των 65 ετών και group 10€
Φωτογραφικό υλικό
