Ο ΚΑΦΡΟΣ του Καλοκαιριού και τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ που ΔΕΝ… Από την «ΟΙΚΟνική πραγματικότητα» της Π. Στασινοπούλου
Εδώ που τα λέμε… μπορεί σε τούτη τη χώρα τα στραβά κι ανάποδα να αποτελούν καθεστώς… οι πάσης φύσης «δείκτες» της να κατρακυλούν στην άβυσσο… όλοι οι τομείς της να πηγαίνουν κατά διαόλου… ωστόσο, δεν θα πάψει ποτέ να νιώθει ευλογημένη για ένα φυσικό, ανεκτίμητο δώρο: Το καλοκαίρι της! Που – ευτυχώς Παναγιά μου!- ΔΕΝ (ξε)πουλιέται, ΔΕΝ διαπραγματεύεται, ΔΕΝ υποθηκεύεται… μόνο αξιολογείται! Και στην εν λόγω αξιολόγηση- που ουδεμία σχέση με «άλλες» εικονικές, κατέχει κορυφαία θέση διεθνώς, προκαλώντας πέρα από λαχτάρα, ίσως και λιγάκι ζήλεια των αδικημένων, που η φύση «μεροληπτεί» τόσο απροκάλυπτα υπέρ τούτης της μικρής χώρας, χαρίζοντάς της γενναιόδωρα εκτυφλωτικό ήλιο, καταγάλανο ουρανό, ατέλειωτες παραδεισένιες ακτές!
Επειδή όμως το «σενάριο» φαντάζει πολύ καλό για να είναι αληθινό, αντισταθμίζεται με μια… μικρή σκιά. Καθότι το δώρο του «ελληνικού καλοκαιριού», μοιραία το διαχειρίζονται νεοέλληνες, που δεν θα μας χαρακτήριζα και το… απαύγασμα της σωφροσύνης ή του πολιτισμού. Αυτά τα αγαθά. από την εποχή των προγόνων και μετά, κάπου «μπλόκαραν» κι η μετάλλαξη του κορυφαίου ελληνικού πολιτισμού σε σύγχρονη καφρίλα, θα παραμείνει ένα σκοτεινό μυστήριο, από αυτά που σηκώνεις τα χέρια ψηλά για να μην οδηγηθείς στη σχιζοφρένεια. Πάντως μυστήριο- ξεμυστήριο, η καφρίλα ως πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα, επιδεικνύει ιδιαίτερο ζήλο στον τομέα «περιβάλλον», που το καλοκαίρι έχουν την τιμητική «τους»! Και το περιβάλλον με τις καλοκαιρινές ομορφιές του, και η καφρίλα με τις δικές της! Φαρμακερός συνδυασμός! Οπότε αγαπητέ αναγνώστη, θεωρώ ιερό καθήκον της οικολογικής στήλης, να θυμίσει τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ περί «θερινής συμπεριφοράς» κι… ό,τι ήθελε προκύψει! Πάντως εγώ το χρέος μου το κάνω και ξεκινώ:
1. ΜΗ μετατρέπεις την παραλία σε «επέκταση πόλης» και «έκθεση επίπλου»!
Εδώ το θυμόσοφο λαϊκό άσμα «είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια, ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια»… πέρασε και δεν ακούμπησε! Καθώς ο κάθε αναίσθητος «επενδυτής» με τις ευλογίες (και παρότρυνση!) του αναίσθητου κράτους, χτίζει αβέρτα στην άμμο- όχι ακριβώς παλάτια, αλλά ό,τι καρκατσουλιό του κατέβει για να κονομήσει, με τα μπιτσόμπαρα της συμφοράς να επιβάλλουν φασιστικά τον «θεσμό» της κερδοφόρας ομπρελοξαπλώστρας σε βαθμό αδιαχώρητου! Πιο πολύ το έπιπλομάνι από τα κύματα της θάλασσας. τα δε μπάνια του λαού, ένα βαρβάτο χαράτσι! Και να ΜΗ σκάει κανένας σωτήριος βοριάς να τα κάνει «συντρίμμια κομμάτια»…
2. ΜΗ κουβαλάς στη θάλασσα το προσωπικό σου καρακιτσαριό!
Ξέρεις εσύ… όλο αυτό που χρειάζεται μεταφορική για να κουβαληθεί και κάθε μέλος της οικογένειας σκάει στην παραλία φορτωμένο ως τα μπούνια! Μπορεί να μη θέλεις να αποχωριστείς ούτε ώρα την οικοσκευή σου, τα ψυγεία, τις ψησταριές σου, τις αλλαξιές σου… να μη ξεκινάς για θάλασσα χωρίς το μισό Τζάμπο στο πορτ μπαγκάζ… να μην απολαμβάνεις μπάνιο χωρίς κεφτέδες, καρπούζια, γεμιστά… όμως απλώνεσαι δυσανάλογα σε βάρος των υπολοίπων, κάνεις με τη φασαρία σου τα νεύρα μας κρόσσια και φυσικά αφήνεις όταν φεύγεις, μια μικρή χωματερή και οπωσδήποτε ένα λοφάκι αποτσίγαρα ως ενθύμιο, είσαι βλέπεις και θεριακλής!
3. ΜΗ κυκλοφορείς καλοκαιριάτικα άπλυτος!
Πιθανόν εδώ να πέφτω σε υστερικό «οικολόγο» που παίρνει τοις μετρητοίς την εξοικονόμηση νερού και προκειμένου να μη σπαταλήσει πολύτιμους πόρους, έχει διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με το νερό. Βρωμιάρη φίλε θέλω να ξεφοβηθείς, Σε διαβεβαιώ ότι από το 5λεπτο ντουζάκι σου δεν κινδυνεύουν τα υδάτινα αποθέματα, οπότε ΠΛΥΣΟΥ άφοβα! Δεν χρωστάμε τίποτα οι υπόλοιποι να υποφέρουμε καλοκαιριάτικα τη μπόχα σου, που έτσι και μας βρει σε κλειστό μαζικό χώρο, τύφλα να ‘χει ο ασβός, λιποθυμούμε επί τόπου! Εκτός αν προπονείσαι για survivor, αλλά αλάργα…Καραϊβική κι ακόμα παρά πέρα….
4. ΜΗ μεταβάλλεις τους φεστιβαλικούς χώρους σε χωματερές!
Πώς γίνεται φίλε κουλτουριάρη να επισκέπτεσαι υπαίθρια φεστιβάλ που φιλοξενούν τον πολιτισμό και φεύγοντας να αφήνεις πίσω σου βρώμα και δυσωδία; Και ο πρώην ειδυλλιακός φυσικός χώρος να παρουσιάζει εικόνα βομβαρδισμένου τοπίου μετά από επέλαση βαρβάρων; Σου είναι τόσο δύσκολο μετά την παράσταση ή συναυλία να πετάξεις τα κουτιά μπύρας, τα περιτυλίγματα, τα σακουλάκια, τα μπουκάλια, στους κάδους που πάντα υπάρχουν στο χώρο; Γιατί τους αγνοείς επιδεικτικά και επιλέγεις το κατάχαμα ή το «ύπουλο» χώσιμο ανάμεσα σε θάμνους και παρτέρια; Για να μην αναφέρω τον… πρωτοποριακό, πανέμορφο τάπητα από γόπες! Το πολιτιστικό δρώμενο σε μάρανε, βάρβαρε!
5. ΜΗ τοποθετείς ένα κλιματιστικό σε κάθε δωμάτιο!
Ζεσταίνεσαι και είναι λογικό στους 40ο βαθμούς, όπως όλοι. Επιπλέον είναι προφανές ότι διαθέτεις μπόλικο χρήμα, όπως… όχι όλοι, για την ακρίβεια, μετρημένοι στα δάχτυλα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να μετατρέψεις το σπίτι σου σε έκθεση του Κωτσόβολου για να πετύχεις πολικό κλίμα, γιατί πέρα από την απίστευτη ενέργεια «εν ανεπαρκεία» που καταναλώνεις σε βάρος όλων, μπορεί εσύ εσωτερικά να απολαμβάνεις πολικό ψύχος, ωστόσο εξωτερικά οι μονάδες σου εκλύουν θερμότητα εντείνοντας τον καύσωνα και όλοι εμείς τα έχουμε φτύσει εξ αιτίας σου, φραγκάτε ανεγκέφαλε! Δεν σου μίλησε κανείς για τους ωραιότατους, αποτελεσματικούς, οικονομικούς ανεμιστήρες οροφής;
6. ΜΗ ξεχνάς το δένδρο στο πεζοδρόμιο, είναι ζωντανό, όχι απολιθωμένο!
Ζωντανό βέβαια μέχρι τη στιγμή που μιλάμε… διότι αν μέσα στους καύσωνες και την αναβροχιά, περικυκλωμένο από καυτά τσιμέντα, το αφήσεις στη μοίρα του, οσονούπω το βλέπω όντως απολιθωμένο! Δεν περιμένει από κανέναν άλλον ευσπλαχνία παρά μόνο από σένα που σου δίνει καθημερινά τη δροσιά, τη σκιά , την ομορφιά, το οξυγόνο του και το ελάχιστο που ζητά- για να συνεχίσει να σε ευεργετεί!- είναι λίγο νεράκι στις μεγάλες κάψες! Πόσος κόπος είναι να κάνεις μια κίνηση με το λάστιχο την ώρα που πλένεις την πυλωτή ή το αμάξι σου και να του ρίξεις λίγο στη ρίζα; Δεν βλέπεις, δεν ακούς, την έκκληση για βοήθεια που κραυγάζει; Πώς σου πάει η καρδιά να ποτίζεις τσιμέντα και λαμαρίνες και να αφήνεις το ζωντανό διψασμένο; Και όχι, δεν εννοώ τα… σαπουνόνερα!
7. ΜΗ βγάζεις όλη σου την καφρίλα εκδράμοντας στη φύση!
Κάνε λίγο κράτει! Είναι δύσκολο βέβαια να καταπιέσεις την… έμφυτη τάση, να αντισταθείς στον πειρασμό να αμολήσεις ό,τι σκουπιδαριό έχεις για πέταμα εκεί που δε σε βλέπουν, μαγαρίζοντας ποτάμια, δάση, απόμερες ακτές, υπέροχα φυσικά τοπία… Κι όσο κι αν η κοινή λογική λέει ότι εσύ ο ίδιος θα τα ξαναβρείς μπροστά σου, το αυτί σου δεν ιδρώνει προκειμένου να ξεφορτωθείς εδώ και τώρα τη σαβούρα. Από μπάζα και σκουριασμένους θερμοσίφωνες μέχρι σκουπιδοσακούλες κι αποφάγια… Ποντάρεις βέβαια στο ξεχαρβαλωμένο κράτος της ανομίας όπου οι νόμοι υφίστανται για να… καταπατώνται άνευ ποινής, αλλά μη ξεχνάς και την παροιμία περί «έξυπνου πουλιού», αφού η λέξη συνείδηση σου ακούγεται κινέζικη…
Και θέλεις να σου πω και κάτι τελευταίο; Όση βαρβαρότητα κι αν επιβάλλεις γύρω με την άξεστη συμπεριφορά σου, ΔΕΝ καταφέρνεις να θαμπώσεις το φυσικό θαύμα που προσλαμβάνουν οι αισθήσεις! Ούτε να επηρεάσεις την ευχή «ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»- άλλωστε είσαι παντός καιρού! Αποτελείς απλά μια θλιβερή παραφωνία…έτσι, για να σπας τη «μονοτονία» της αρμονίας! Πέρα από το νευρικό μας σύστημα, όταν δίνεις τα ρεσιτάλ σου… Που δυστυχώς τα εκτελείς δημόσια, αντί «κεκλεισμένων (ερμητικά) των θυρών» και κατά προτίμηση κάπου πολύ μακριά από τον πολιτισμένο κόσμο!
#Κουλτουρόσουπα #kulτurosupa #ΠλανήτηςΓη #ΟικονικήΠραγματικότητα #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΕλληνικόΚαλοκαίρι #ΚαφρίλεςΣτοΠεριβάλλον #ΝεοέλληνεςΚαιΚαλοκαίρι
Φωτογραφικό υλικό
