Γράφει ο Γιάννης Τσιρόγλου για την Κουλτουρόσουπα.
Πρώτη ανταπόκριση από το μέτωπο του 62ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και αν ένα είναι το χαρακτηριστικό της φετινής διοργάνωσης, αυτό είναι: επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος.
Μόνο που αυτή η επιστροφή, όπως αναμενόταν, μετρά σημαντικές απώλειες τόσο λειτουργικά όσο και στο περιεχόμενο του προγράμματος. Μικρό το κακό θα μου πείτε, όταν πέρσι τους κόπηκαν τα φτερά και κινώντας γη και ουρανό παρουσίασαν ένα διαδικτυακό φεστιβάλ, που ωστόσο θύμιζε εντελώς Νέτφλιξ, οπότε φέτος, που η επιστήμη επέτρεψε το άνοιγμα πολιτιστικών κλειστών χώρων με τη διαζώσης παρουσία κοινού, όφειλε να ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπής.
.
Και τηρουμένων των αναλογιών είναι και παραείναι.
Έτσι, με σύμμαχο τον καιρό, το πρώτο 5νθήμερο, πλατεία Αριστοτέλους και Λιμάνι έσφυζαν από κόσμο, όχι απαραίτητα από κινηματογραφόφιλους, αλλά και τι σημασία έχει όταν αυτό το μπερδεμένο πλήθος έδινε ένταση και παλμό, θυμίζοντας (ελπίζουμε) και στους πιο άσχετους, πως στις εκεί εγκαταστάσεις προβάλλονται ταινίες, πως σε αυτή την πόλη πραγματοποιείται ό,τι καλύτερο υπάρχει, ένα γηραιό φεστιβάλ που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές και λοιπά και λοιπά…
Για την Τελετή έναρξης (παλιά ξινά σταφύλια) δεν χρειάζεται να αναφερθούμε ούτε να σχολιάσουμε τα λίγα γιουχαΐσματα που έπεσαν σε Υφυπουργό, Περιφερειάρχη και Δήμαρχο από εγκάθετους, αλλά δεν γίνεται να μην καυτηριάσουμε αυτούς τους γραφικούς τύπους που όταν βρίσκονται σε δημόσιο χώρο (που ποτέ δεν σέβονται) βγάζουν τα κόμπλεξ τους θεωρώντας πάντα το Φεστιβάλ τσιφλίκι τους. Αρκεί όμως, να τονίσουμε πως η ταινία που έκανε έναρξη στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ήταν το εξαίρετο…. «Το γεγονός» της Οντρέ Ντιουάν το οποίο αξίζει να δείτε όταν βγει στις αίθουσες.
Στα ενδότερα τώρα τους Φεστιβάλ, φετίχ της διοργάνωσης μπορεί να θεωρηθεί ένα βραχιολάκι που σου λύνει το βάσανο επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού, καθώς με αυτό πιστοποιείται ο θεατής πως είναι «καραντί» και δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνεις χαρτιά, ταυτότητα και κινητά στην είσοδο πριν μπεις στην αίθουσα. Αυτό όμως δεν σε γλυτώνει από τις ουρές και οι φετινές περιέχουν (χρονο)καθυστέρηση λόγω των παραπάνω διαδικασιών. Η αλήθεια όμως είναι πως ο κόσμος φαίνεται να υπακούει στις άνωθεν εντολές (ας μπορούσε να κάνει κι αλλιώς) τηρώντας τα μέτρα προστασίας, μέχρι να μπει στις αίθουσες, γιατί έξω από αυτές, είναι σα να μη τρέχει τίποτα, ας μη γελιόμαστε!
Κατ΄ άλλα στο μπολιασμένο φεστιβάλ οι κακές συνήθειες δεν λένε να αποτελέσουν παρελθόν με δεκάδες παρατρεχάμενους να φιλοξενούνται (με τα λεφτά του λαού), οι εκδόσεις όσο πάνε πληθαίνουν και παχαίνουν, τα τιμητικά ή αφορμές από επετείους να αφορούν μια χούφτα ανθρώπους, όπως και οι συζητήσεις σε επαγγελματίες του χώρου, ενώ αναλλοίωτη παραμένει η κατηγορία εθελοντές (το τζάμπα δηλαδή) και οι άπειρες προσκλήσεις που δίνονται δώθε κείθε..
Πάρτυ δεν υπάρχουν φέτος, αλλά και να υπήρχαν οι ένδοξες νύχτες (και μέρες) έχουν περάσει αντιστρεπτή κι ας μην είχαμε κορωνοϊό, η Αποθήκη Γ’ δεν αποτελεί πια σημείο αναφοράς αλλά σημείο συνάντησης, τα ανεκδιήγητα podcast ενσωματώθηκαν στον κύριο κορμό (και αναρωτιέμαι τι μπορεί να προσφέρουν σ΄ένα κινηματογραφικού Φεστιβάλ), σε κάθε κατηγορία ένα τσούρμο «ειδικοί» χρίστηκαν κριτική επιτροπή και ένας Φώτης Σεργουλόπουλος έγινε το πρόσωπο – και η ρεκλάμα- του 62ου ΦΚΘ ως…. ambassador της Αγοράς! Και μη χειρότερα δηλαδή.
Όμως το μεγάλο πρόβλημα είναι ο προγραμματισμός. Στις έξι αίθουσες προβολών καθημερινά προβάλλονται από μόλις τρεις ταινίες ημερησίως, οι δε ώρες προβολών απέχουν από δω …ως την Αλεξανδρούπολη. Η πρώτη ξεκινά μια το μεσημέρι, η επόμενη έξι το απόγευμα και η τελευταία στις δέκα το βράδυ! (πάνω – κάτω) …
.
Το προφανές είναι πως πρέπει να καθαριστούν, να αεριστούν, να περάσουν τα τανκς και να σκοτώσουν τον κορωνοϊό, αλλά να μας συμπαθάτε, ποιος φεστιβαλικός θεατής θα κατέβει και θα περιπλανάται ένα δωδεκάωρο για να δει τρεις μόλις ταινίες;
.
Η απάντηση είναι πολλοί καθώς δεν έχουν άλλη επιλογή, ωστόσο παραμένει μια έντονη δυσαρέσκεια, κυρίως, πως θα σκοτώσουμε το χρόνο μας…
Ίσως μια απάντηση της Διεύθυνσης θα ήταν δείτε τις υπόλοιπες διαδικτυακά καθόσον η γνωστή της καραντίνας πλατφόρμα ήρθε και (ορθώς) έμεινε, με πλήθος ταινιών, αλλά και τι να κάνουμε, εντολές εκτελούμε, μα καλά δεν βλέπετε πόσα κρούσματα έχουμε τις τελευταίες μέρες και στην τελική, ευχαριστημένοι να΄στε…
Ευχαριστημένοι δεν θα΄ναι σίγουρα και οι ανεμβολίαστοι κουλτουριάρηδες που όπως πάει η κατάσταση, ο Μητσοτάκης (μεγάλος μάγκας τελικά), θα τους ζητά πιστοποιητικό μόλις ξεπορτίσουν από τα σπίτια τους, άλλο τόσο και οι «νορμάλ» θεατές βλέποντας την τιμή του εισιτηρίου να κοστίζει 6 ευρώ!!!
.
Απαγορευτικό για τους μεν, μη προσιτό για τους δε, έχει ως αποτέλεσμα οι αίθουσες, στις λίγες όπως είπαμε προβολές, να μην τιγκάρουν με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως η ταινία του Χοακίν Φίνιξ που στη μοναδική βραδινή των 10 την περασμένη Κυριακή, άνοιξε και το θεωρείο του Ολύμπιον.
Πολύ γκρίνια έπεσε και ειλικρινά δεν ήταν στις προθέσεις μας αλλά όπως λένε… γκρινιάζουμε γιατί το αγαπούμε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Όσο για ταινίες, στο αυριανό μας σημείωμα.
.
ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΤΟΥ 62ου ΦΚΘ – ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΤΗΝ “Κ” – ΚΛΙΚ ΕΔΩ
.
Ολα τα τελευταία νέα της Σινεμανίας της “Κ” .
Δείτε & αυτά:
.
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
..
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..