
Φωτογραφικό υλικό
Πήγαμε, είδαμε, ακούσαμε, σχολιάζουμε…

Φωτογραφικό υλικό
Ουαν Μαν Σοου Σουλειμάρκ -Σεφερλή στην 4ωρη πρεμιέρα του στο Ράδιο Σίτυ. Βίντεο +σχόλια από τη χθεσινή βραδιά.

[είναι απίκο στη σκηνή]
Φωτογραφικό υλικό
«Η ΠΤΩΤΙΚΗ ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΡΤΟΥΡΟ ΟΥΙ». Πρεμιέρα 27 Οκτωβρίου στο Βασιλικό θέατρο.
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει την παράσταση «Η Πτωτική άνοδος του Αρτούρο Ούι» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους στο Βασιλικό Θέατρο. Έναρξη: Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013, στις 19.00.




Φωτογραφικό υλικό
Η αρχή του ταξιδιού. Γράφει η Ζωη Οικονόμου.
Kulturosupakia μου γλυκά και όμορφα μου λείψατε απίστευτα πολύ…. Η Ζωούλα επανήλθε δριμύτερη στις επάλξεις της Kulturosupas για να κάνει το χειλάκι σας να γελάσει και να σας παρουσιάσει τη φωτεινή πλευρά της ζωής…
Τη νέα σεζόν αποφάσισα να αφήσω ήσυχο το μικρό μας ζιζάνιο, τον Έρωτα και να ασχοληθώ με ένα προσωπικό μου στοίχημα…. Φέτος αποφάσισα να γίνω Κυνηγός των κλεμμένων Ονείρων και Χαμόγελων..
Ναι, ναι καλά διάβασες γλυκέ μου αναγνώστη τη νέα σεζόν θέλεις δεν θέλεις, η Ζωούλα είναι εδώ για να σου φτιάξει τη διάθεση και να σου φέρει πίσω τις κλεμμένες σου ελπίδες.
Το ξέρω ότι η καθημερινότητα και οι πολιτικές εξελίξεις σε έχουν ρίξει ψυχολογικά. Το ξέρω ότι έχεις εγκαταλείψει τα όνειρα, τις ελπίδες και τη φαντασία σου και έχεις προσγειωθεί απότομα στην πεζή καθημερινότητα. Δεν θέλω να ανησυχείς όμως καθόλου η Ζωούλα είναι εδώ για να χτυπήσει όχι μόνο τον κώδωνα του κινδύνου αλλά ολόκληρο το καμπαναριό προκειμένου να βγεις αμέσως από τον λήθαργο του φόβου, της απαισιοδοξίας και της στεναχώριας..
Λένε ότι ένας αισιόδοξος βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ενώ ένας απαισιόδοξος μισοάδειο, εγώ θα σου πω ότι δεν μας απασχολεί το περιεχόμενο που έχει αυτή τη στιγμή το ποτήρι. Το θέμα είναι ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΤΗΡΙ από εκεί και πέρα στο χέρι μας είναι να το κάνουμε Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ..
Γλυκέ μου αναγνώστη ο Καρλ Ποπερ είπε κάποτε ότι ‘’Στη ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο. Αν όμως η ανθρωπότητα έφτασε ως εδώ, αυτό το χρωστάει στους αισιόδοξους.’’
Σήμερα θα πάρουμε όλοι μαζί ένα μάθημα ζωής από τον Nick Vujicic, έναν άνθρωπο που γεννήθηκε με το σύνδρομο της τετραμελίας (tetra Amelia syndrome).
Ο Nick γεννήθηκε μόνο με κορμό και κεφάλι καθώς τα άκρα του δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν πριν από τη γέννηση του εξαιτίας του συνδρόμου.
Η πάθηση του, του δημιούργησε πολλές δυσκολίες με αποτέλεσμα να πάθει κατάθλιψη όταν ήταν μόλις 8 χρόνων.. Στα 10 του χρόνια σκέφτηκε να αυτοκτονήσει, για χρόνια ολόκληρα προσευχόταν να ‘’φυτρώσουν’’ άκρα στο σώμα του μέχρι που κάποια στιγμή κατάφερε να αποδεχτεί τον εαυτό του και να βρει την ευτυχία.
Ο Nick αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο σαν οικονομικός αναλυτής, κολυμπάει, παίζει ποδόσφαιρο, γελάει και μπορεί πλέον να κάνει σχεδόν τα πάντα μόνος του. Άρχισε να μιλάει σε ακροατήρια για το δώρο της ζωής και ωθεί τον κόσμο να μην το βάλει κάτω και να συνεχίσει να αγαπάει τη ζωή, ό,τι και αν του φέρει εκείνη. Η ζωή είναι υπέροχα όμορφη ακόμα και χωρίς μέλη , ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ, λέει στον κόσμο που τον ακούει.
Να θυμάστε καλά αυτό που είπε ο Νίκος Καζαντζάκης :Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο-καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο- το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή..
Θα τη ζήσουμε λοιπόν τη ζωή μας όπως την ονειρευόμαστε και όπως της αξίζει. Σύμμαχος μας θα είναι η αισιοδοξία…
Η αισιοδοξία είναι θέμα θέλησης καλοί μου, θέλησης για ΖΩΗ.. Θα τον βρούμε όμως τον δρόμο όλοι μαζί γι’ αυτό δεν θέλω να μου ανησυχείτε…
ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ
Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ’ αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ’ ουρανού,
και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράσει.
Ας υποθέσουμε πως είμαστε κει πέρα,
σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά,
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχθεί κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.
Ας υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν,
τα παντελόνια μας και, με του πτερνιστήρος
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε — σημαίες στον άνεμο χτυπούν —
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.
Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, — το τραγούδι να μοιάσει
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής —
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης,
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει.
Κ.Γ.Καρυωτάκης
Καλή αρχή στο νέο μας ταξίδι, στο ταξίδι για την ανεύρεση του χαμένου μας χαμόγελου…
Η δική σας,
Ζωούλα
Φωτογραφικό υλικό

Φωτογραφικό υλικό
Ηταν μια [αρκετά] όμορφη βραδιά στο black is a!ive με Μαχαιρίτσα, Σταρόβα και Αρβανιτίδη…
Μόλις παρκάραμε με τον καλό μου και κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο είδαμε να ξεπροβάλλει από πίσω μας μια γνωστή φιγούρα…
Είναι οοοοο, παιδί μου είναι οοο Λαυ… ψέλλισα και τον σκούντηξα συνθηματικά για να μην γίνουμε ρεζίλι στον άνθρωπο. Ο καλός μου αγρόν ηγόραζεν, οπότε χαιρόμουν μόνη μου..

Ναι, ήταν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και σε λίγο θα τον θαυμάζαμε επί της σκηνής..
Σιγά, σιγά φτάσαμε στην είσοδο του μαγαζιού ( black is a!ive) και συναντήσαμε μια αρκετά μεγάλη ουρά, που απαρτιζόταν από ανθρώπους διαφόρων ηλικιών.
Ευτυχώς το προσωπικό επί της υποδοχής ήταν εξυπηρετικότατο και σπιρτόζο και δεν περιμέναμε πάρα πολλή ώρα.
Μόλις πήραμε τις προσκλήσεις μας μπήκαμε σε έναν αρκετά όμορφο χώρο, όμως διαπιστώσαμε πως τα καλύτερα τραπέζια, για όσους δεν είχαν κάνει κράτηση, ήταν σχεδόν γεμάτα ( για ακόμα μια φορά άτιμη γυναικεία ματαιοδοξία, μου κάνεις χαλάστρα σκέφτηκα.. Αν δεν έβαζα και την 25η στρώση κραγιόν θα φτάναμε νωρίτερα). Τελικά καταλήξαμε σε ένα τραπέζι στο πλάι της σκηνής.
Να σημειώσω σε αυτό το σημείο πως λόγω των ηχείων που υπήρχαν μπροστά στα πλαινά της σκηνής ήταν πολύ δύσκολη η οπτική επαφή με τους καλλιτέχνες (αυτό είναι ένα από τα μείον του χώρου).
Μέχρι να παραγγείλουμε το ποτό μας ο χώρος είχε γεμίσει και στη σκηνή ξεπρόβαλλε ένα video wall , στο οποίο προβάλλονταν αποσπάσματα των συνεργασιών (Χάρις Αλεξίου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Tonino Carotone κ.α ) της τελευταίας δισκογραφικής δουλειάς του Μαχαιρίτσα, όπως είχε παρουσιαστεί στη συναυλία του στο Καλλιμάρματο το 2012.
Μετά από λίγα λεπτά ανέβηκαν στη σκηνή οι (πραγματικά) εξαιρετικοί μουσικοί Άκης Αμπραζής στο μπάσο, Φίλλιπος Σπυρόπουλος στα τύμπανα, Steve Tesser στην κιθάρα και τα φωνητικά και η έκπληξη της βραδιάς Ζηνοβία Αρβανιτίδη στα πλήκτρα και το τραγούδι.
Η Ζηνοβία μας ζέστανε με το <
Αμέσως μετά στη σκηνή εμφανίστηκε ο Λαυρέντης και το κοινό τον υποδέχτηκε θερμά, ταυτόχρονα κατέβηκε και πάλι το video wall και ο τραγουδοποιός μας παρουσίασε μέρος από το άλμπουμ του << οι Άγγελοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο>>, στο οποίο πλέκει τη φωνή του με σπουδαίους ξένους και Έλληνες καλλιτέχνες.
Αναλυτικότερα, ακούσαμε το <
Και ενώ το κλίμα είχε ζεσταθεί αρκετά, στη σκηνή έκανε την εμφάνιση του, το ΚΑΡΝΤΑΣΙ μας, ο χαλαρός Θεσσαλονικιός Δημήτρης Σταρόβας, ο οποίος μας δήλωσε ορθά κοφτά :’’.. δύο απλά πραγματάκια για να διασκεδάσουμε απόψε. Τα κορίτσια βγαίνουν φωτογραφία δωρεάν, οι μαντράχαλοι 7 € ‘’.
Μετά μας είπε το λακωνικό ‘’Μικρό τραγούδι έγραψα’ και ένα potpourri από έντεχνα τραγούδια, τα οποία βασίζονταν στην ίδια μελωδία.
Στη συνέχει της βραδιάς ακολούθησε ένα οδοιπορικό στα αγαπημένα τραγούδια του Λαυρέντη <<Τερατάκια της τσέπης>>, <<Μικρός Τιτανικός>>, <<Σχήμα Λόγου>>, μάλιστα σε αυτό το σημείο δήλωσε ότι πιστεύει πως οι αδερφοί Κατσιμίχα είναι Ό,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ έχει βγει στη σκηνή τους (δηλαδή στη σκηνή του ροκ-έντεχνου τραγουδιού).
Ακολούθησαν και άλλα τραγούδια και μετά από ένα μικρό διαλειμματάκι τη σκυτάλη ανέλαβε και πάλι η Ζηνοβία.
Σε αυτό το σημείο οφείλω να σας πω πως ενώ η μουσική παράσταση ήταν αρκετά καλή το κοινό ήταν πολύ μέτριο, ευτυχώς όμως υπήρχαν κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις.
Μόλις τελείωσε η Ζηνοβία εμφανίστηκε αργά και χαλαρά και πάλι ο Δημήτρης Σταρόβας , ο οποίος αφού μας τραγούδησε στίχους του Παντελίδη, του Κιάμου και άλλων λαϊκών καλλιτεχνών υπό τους ήχους ενός blues τραγουδιού, μας είπε πως έχει πάθει ποιότητα ( <<Έχω πάθει ποιότητα>> )
Όταν ξαναεμφανίστηκε ο Λαυρέντης εγκατέλειψα το τραπέζι μου, χώθηκα στο πλαινό της σκηνής και τράβηξα τα πλάνε που βλέπε στο videaki που ανέβεσα στο youtube καθώς ήθελα να σας δώσω μια μικρή γεύση της παράστασης.
Αφού μας είπε πως ‘’εκεί στο Νότο υπάρχει ένας Τούρκος που κάποια στιγμή βρέθηκε στο Παρίσι’’, μας αποχαιρέτησε ‘’αλλάζοντας σταθμό στο ραδιόφωνο, γυρίζοντας το στην άκρη του απείρου σε μια στιγμούλα του Ονείρου’’..
Και τότε πηγαίνοντας προς το Όνειρο του Έρωτα, χάθηκαν από τη σκηνή.
Ξαφνικά ο κόσμος άρχισε να φωνάζει ‘’ΚΙ ΑΛΛΟ, ΚΙ ΑΛΛΟ’’ (εγώ ξαφνιάστηκα γιατί μέχρι εκείνη την ώρα τους έβλεπα ήσυχους. Τελικά ίσως να είχαν μαγευτεί από τις μελωδίες και απλά ήθελαν να απολαύσουν ήσυχα τον Λαυρέντη να μας ξετυλίγει το δικό του παραμύθι).
Φυσικά οι καλλιτέχνες μας έκαναν το χατίρι και εμφανίστηκαν με ένα τραγούδι του Παύλου, το << Rock ‘n’ Roll στο κρεβάτι>>.
Η παράσταση έκλεισε διθυραμβικά με το << Ήτανε μια φορά>>, το κοινό τελικά έγινε ένα και ακουγόταν σε όλο το μαγαζί μια φωνή που έλεγε το άσμα της μικροπαντρεμένης ξανθής κόρης.
Εν ολίγοις[=]
…ήταν μια αρκετά όμορφη βραδιά, αφιερωμένη εξολοκλήρου στο έργο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, με ένα κοινό σχετικά παγωμένο στην αρχή, που σιγά σιγά όμως ζεστάθηκε και στο τέλος έγινε μια γροθιά.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας στα καλύτερα του, η Ζηνοβία Αρβανιτίδη καταπληκτική και ο Δημήτρης Σταρόβας σε ρόλο guest (ομολογώ πως θα επιθυμούσα να έχει πιο μεγάλη παρουσία).
Η δική σας,
Ζωούλα
Αναλυτικό Playlist:
1) Everything Burns (Ζηνοβία Αρβανιτίδη)
2) Feeling Good (Ζηνοβία Αρβανιτίδη)
3) Tuo vuo fa l’ Americano (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
4) La corrida (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
5) Μεθυσμένο Τρένο (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
6) Dove si va (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
7) Τόσα χρόνια μια ανάσα (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
8) Στο καφέ του χαμένου χρόνου (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
9) Τι να πω (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
10) Πριν το τέλος (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και στα Ιταλικά )
11) Μικρό τραγούδι έγραψα (Σταρόβας Δημήτρης)
12) Potpourri με διάφορα έντεχνα (Σταρόβας Δημήτρης)
13) Τερατάκια τσέπης (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
14) Ο Σουλτάνος της Βαβυλώνας και η γυναίκα (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
15) Μικρός Τιτανικός (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
16) Εφάπαξ (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
17) Σκόνη (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
18) Απουσία (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Ζηνοβία Αρβανιτίδη)
19) Πεθαίνω για σένα (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
20) Όλο μ’ αφήνεις να σ’ αφήσω (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
21) Για το καλό μου (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
22) Σχήμα Λόγου (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
23) Σ ’ακολουθώ (Ζηνοβία Αρβανιτίδη)
24) Φιλαράκι (Ζηνοβία Αρβανιτίδη)
25) Για να σε εκδικηθώ (Ζηνοβία Αρβανιτίδη)
26) Σαν σταρ του σινεμά (Ζηνοβία Αρβανιτίδη)
27) Are you gonna go my way? (Ζηνοβία Αρβανιτίδη)
28) Παντελίδης- Κιάμος –Πουλάκι Τσίου- Στίχοι λαϊκών τραγουδιών υπό τον ήχο ενός blues κομματιού (Σταρόβας Δημήτρης)
29) Έχω πάθει ποιότητα (Σταρόβας Δημήτρης)
30) Έτσι κι αλλιώς (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
31) Μάτια δίχως λογική (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
32) Έλα ψυχούλα μου (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
33) Ο παλιός στρατιώτης (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
34) Διδυμότειχο μπλουζ (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
35) Και τι ζητάω (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
36) Εκεί στο Νότο (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
37) Ένας Τούρκος στο Παρίσι (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
38) Πόσο σε θέλω (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
39) Rock ‘n’ Roll στο κρεβάτι (Σταρόβας Δημήτρης)
40) Ήτανε μια φορά (όλοι μαζί)
ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ
Δημήτρης Σταρόβας-Ζηνοβία Αρβανιτίδη
19 & 26 Οκτωβρίου στο Black Is…a!ive
στη Θεσσαλονίκη
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ένας από τους μεγαλύτερους και καθιερωμένους Έλληνες τραγουδοποιούς και ο «πολυτάλαντος» Δημήτρης Σταρόβας μαζί με την εντυπωσιακή Ζηνοβία Αρβανιτίδη παρουσιάζουν τα Σάββατα 19 & 26 Οκτωβρίου στο Black Is…a!ive (Περιοχή Βίλκα, 26ης Οκτωβρίου 58), στη Θεσσαλονίκη, μία μοναδική μουσική παράσταση γεμάτη από καινούριες μελωδίες, νοσταλγικά συναισθήματα αλλά και απύθμενο χιούμορ.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα διπλό cd «οι Άγγελοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο» μπλέκοντας τη φωνή του με φωνές σπουδαίων Ευρωπαίων καλλιτεχνών (όπως Adamo, Angelo Branduardi, Tonino Carotone, Christophe, Bernard Lavilliers, Nomadi, Maria Pilar Piluca, Quatuor Stevens, Josep Tero) αλλά & Ελλήνων καλλιτεχνών (όπως Χάρις Αλεξίου, Νίκος Αλιάγας, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Χάρης Κατσιμίχας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Φίλιππος Πλιάτσικας, Διονύσης Τσακνής και Μαρία Φαραντούρη) σε νέες συνθέσεις αλλά και παλαιότερα κομμάτια κάνοντας έτσι ένα παλιό όνειρό του πραγματικότητα.
Ο «χαλαρός» Δημήτρης Σταρόβας ξεχωρίζει σε κάθε παράσταση αφού συνδυάζει επιτυχημένα τόσο τα στοιχεία της καλής μουσικής όσο κι εκείνα της αστείρευτης σάτιρας & του αυτοσαρκασμού! Κάθε του εμφάνιση παίρνει «εκρηκτικές» διαστάσεις όταν «ξεδιπλώνει» επί σκηνής όχι μόνον το …κορμί του, αλλά το ταλέντο του με τις κιθαριστικές του ικανότητες & ταυτόχρονα προκαλεί το αβίαστο κέφι και τα γέλια όλων.
Η εξαιρετική & εντυπωσιακή Ζηνοβία Αρβανιτίδη σε αγαπημένες διασκευές και μελωδίες δίνει με τον δικό της τρόπο ένα διαφορετικό χρώμα στην παράσταση.
Συμμετέχει ο βιρτουόζος Ιταλός κιθαρίστας STEVE TESSER.
Η Τέχνη έχει στόχο να συγκινεί, να ευαισθητοποιεί και να ενεργοποιεί τους πολλούς. Γίνεται όμως από τους λίγους, αυτούς που έχουν όραμα & ταλέντο και παλεύουν γι’ αυτό. Έτσι τα πιο φευγάτα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Ο Λαυρέντης, ο Δημήτρης, η Ζηνοβία & o Steve υπόσχονται να γίνουν συνταξιδιώτες στα όνειρά μας…
BLACK IS… a!ive, 26ης Οκτωβρίου 58 (Vilka Area),
Φωτογραφικό υλικό
Εύγε Ολια Λαζαρίδου, ήμαρτον κύριε Αβδελιώδη… Αμαρτήσαμε μαζί σας στη «Γυναίκα της Ζάκυθος».
Είδαμε και σχολιάζουμε.


Φωτογραφικό υλικό
«Το μόνο σίγουρο ότι γεννιέσαι οικολόγος… για μετά, άστο!»
Σαν αρχή της σεζόν (εμείς έτσι την ορίζουμε!) αλλά και της στήλης ταυτόχρονα, αφού σας καλωσορίσω, λέω να αρχίσω με τα βασικά. Κάτι σαν την αλφαβήτα των νηπίων, το πεντάγραμμο του μουσικού, τα θεμέλια του οικοδόμου… Και να πάω εντελώς πίσω, στον πρωταρχικό πυρήνα, να ξεκινήσω από τη γέννηση της ίδιας της ζωής, όταν οποιαδήποτε έννοια, σκέψη, λέξη, εκφραζόταν με ένα γλαφυρότατο αλλά δυσερμήνευτο… «ουγκ»!
Μπορεί το τότε «ουγκ» και τη σημερινή φιλοσοφημένη, περισπούδαστη «οικολογία» να τα χωρίζουν έτη φωτός, όμως κάποια πράγματα δεν άλλαξαν, ούτε πρόκειται να αλλάξουν στο διηνεκές, στο γνωστό πλανήτη γη: οι ΦΥΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ, που διέπουν κάθε φυσικό φαινόμενο, είτε μπορούν η πεπερασμένη λογική και γνώση του ανθρώπου να το ερμηνεύσουν, είτε όχι! Το ασύλληπτο σύμπαν που μας περικλείει, η ραγδαία και θεαματική αλλαγή της φύσης γύρω μας, οι γλύκες, τα τερτίπια και οι εκρήξεις της, η γέννηση, ο θάνατος, η αναγέννηση… φαινόμενα με νόμους τόσο ισχυρούς, που η ύπαρξή τους να αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς για τον ορισμό της ισχύος. Κάτω από αυτούς τους αδιαπραγμάτευτους νόμους γεννιέσαι κι εσύ, με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο από καταβολής ανθρώπου, και ο ερχομός σου πάντα, ένα κορυφαίο «μυστήριο της φύσης»!
Έρχεσαι γυμνός, ενστικτώδης, ασυμβίβαστος, αγνός, αληθινό κομμάτι της φύσης που σε γέννησε. Καμιά σύμβαση κοινωνική ή άλλη δεν έχει τη δύναμη να αλλοιώσει το πρωτόγονο βασικό σου ένστικτο. Αυτό που σου υπαγορεύει να ΖΗΣΕΙΣ πάση θυσία, στον εξωμήτριο, περίπλοκο κόσμο… και δυο-τρία ακόμη ένστικτα, καθοριστικά για την επιβίωση και αναπαραγωγή σου και πέραν τούτου… ουδέν!
Κανείς δεν σε δίδαξε να βυζαίνεις, να αναπνέεις, να καταπίνεις, να περπατάς, να χαμογελάς, να κλαις.. τα κάνεις εντελώς μόνος σου, με αυτοματισμό και επιτυχία ζηλευτή!
Είσαι ένας αξιοθαύμαστος αυτοδίδακτος, όπως ακριβώς υπήρξαν όλοι οι πρόγονοί σου και θα υπάρξουν και οι απόγονοί σου, αν δεν βάλει το… βέβηλο χέρι του κανένας διεστραμμένος γενετιστής. Η φύση σου έδωσε με απαράμιλλη σοφία τα πρώτα, καθοριστικά «μαθήματα ζωής» για την ύπαρξή σου, αλλά ταυτόχρονα και έναν πολύτιμο «οδηγό επιβίωσης» για μπούσουλα, εντελώς αφαιρετικό, όπου μόνο τα ουσιώδη έχουν θέση.
Και εσύ, το μόνο «λογικό όν» μεταξύ όλων των έμβιων όντων, τι έκανες; Με τη δική σου «σοφία», έκοψες και έραψες τον μπούσουλα στα ακατανόητα μέτρα σου, αφαίρεσες πρωταρχικά και ουσιώδη, πρόσθεσες άχρηστα κι επουσιώδη, πολλαπλασίασες την αλαζονεία, διαίρεσες τα κομμάτια της φύσης κατά το δοκούν και το… εξαιρετικό σου πόνημα, το… τρως τώρα στη μάπα κανονικά (και με το συμπάθειο!)
Το μοναδικό σου προσόν, ως έλλογο όν, σε οδήγησε σε δρόμους αφύσικους όπου η αλαζονεία χτύπησε κόκκινο, κάνοντάς σε να πιστέψεις ότι έχεις τη δύναμη «κυρίαρχου» και το δικαίωμα ζωής και θανάτου σε έμψυχα και άψυχα. Αγνοώντας σκόπιμα και επιδεικτικά ότι αποτελείς αναπόσπαστο κομμάτι τους με τη δική σου, ξεχωριστή ιδιαιτερότητα. Υποκαθιστώντας την μαγεία του απλού και φυσικού με διεστραμμένους δαίδαλους. Αποκομμένος από το μητρικό κύτταρο, να πλανιέσαι μόνος σε αδιέξοδα. Αν έτσι λειτουργούν τα έλλογα όντα, χίλιες φορές τα… άλογα!
Τα οποία, παρεμπιπτόντως, μπορούν να έχουν οποιοδήποτε γήινο χρώμα, εκτός από «πράσινο»! Τα «πράσινα άλογα» καλπάζουν στο δικό σου προβληματικό μυαλό και τη μπουρδολογία που το κατακλύζει, όταν έρχεσαι κάποτε αντιμέτωπος με τα… θαυμαστά σου έργα! Και με τους αδυσώπητους φυσικούς νόμους!… μη κάνεις ότι το ξεχνάς, σε αυτούς οφείλεις τη φθαρτή, περαστική σου ύπαρξη και –αν σου διαφεύγει – προϋπήρχαν της άφιξής σου και θα συνεχίσουν να υπάρχουν αιώνια και μετά από σένα, αλλά και ερήμην σου! Και ελπίζω να μη σε σοκάρω! Κατανοώ το φόβο σου σε (σπάνιες) στιγμής αυτοκριτικής, τα αδιέξοδα που μόνος σου έφτιαξες και εγκλωβίστηκες, την αλλοτρίωση που ΣΕ έκανες αγνώριστο, αλλά η … εφεύρεση της «οικολογικής κουλτούρας» όπως την πλασάρεις, δεν με πείθει… δεν μου βγάζει ούτε ίχνος μεταμέλειας, τύψης, συνειδητότητας, αυθεντικότητας…
Πάλι «παιχνίδια» άτιμα παίζεις πονηρούλη, πάλι κάνεις τις γνωστές σου αλχημείες ή σαν την αφελή στρουθοκάμηλο κρύβεις τη μούρη σου στην άμμο. Και δεν βρήκες μια στιγμή, κάπου ανάμεσα σε χρηματιστήρια, καμένα δάση, τσιμεντένια χώματα, κομπίνες και χημικά, να δεις πίσω… πόσο γυμνός και αυθεντικά οικολόγος ήρθες και πόσο υποκριτής και έμπορος «οικολόγος» έγινες!
Φωτογραφικό υλικό