«Ρεπορτάζ»…gossip απο την εκπομπή της Λαμπίρη με αφορμή τα Κουλτουροβραβεία, -βίντεο
Στο 1:49:30 για όσους θέλουν να το δουν…
Φωτογραφικό υλικό
Copyright Kulturosupa.gr © 2007 – 2023
Καρακορούμ του Ανδρέα Στάικου από την Ομάδα τέχνης Oberon στο θέατρο «Τ»
Η ομάδα τέχνης Oberon παρουσιάζει το έργο του Ανδρέα Στάικου Καρακορούμ στο Θέατρο «Τ» (Φλέμινγκ 16, Θεσσαλονίκη), από 2 Νοεμβρίου έως 24 Νοεμβρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00μμ
Δυο γυναίκες και ένας άνδρας. Οι πόρνες – αρτίστες και ο προαγωγός τους βρίσκονται παγιδευμένοι στην έρημο πηγαίνοντας προς το Καρακορούμ. Ένα ταξίδι προς την γη της επαγγελίας. Ένας προορισμός που δεν τους αποζημιώνει. Μια αναζήτηση του εύκολου κέρδους. Ανθρώπινες σχέσεις στο μικροσκόπιο. Η επιβίωση του ισχυρότερου, η αγάπη, το όνειρο, το κέρδος, η αποκαθήλωση του ιδανικού εαυτού, το αδιέξοδο, ο αέναος κύκλος της ζωής.
Ο Ανδρέας Στάικος, με χιούμορ, έχει δημιουργήσει ήρωες που μπορούν να αντικατοπτρίσουν όλους εμάς που αναζητούμε τη γη της επαγγελίας και στοιχειωμένοι από το παρελθόν έχουμε κολλήσει σε ένα παρόν όπου δεν γίνεται τίποτα…. Η αναμονή που είναι βροντερή και η σιωπή που γίνεται εύγλωττη μέσα από την αμηχανία.
Το Καρακορούμ είναι έργο σύγχρονο, ανατρεπτικό με κοινωνικούς προβληματισμούς και συμβολισμούς πάνω στο σημερινό αδιέξοδο, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό, ερωτικό, προσωπικό.
Μέσα από την μουσική, τα τραγούδια και την φαινομενική ελαφρότητα του κειμένου ζωντανεύει επί σκηνής το καμπαρέ, όπου δύσκολα ξεχωρίζεις την αλήθεια από το ψέμα….
Συντελεστές παράστασης :
Σκηνοθεσία : Διονύσης Καραθανάσης
Σκηνικά – Κοστούμια : Όλγα Χατζηιακώβου
Μουσική : Ηρακλής Πασχαλίδης
Σχεδιασμός Φωτισμών : Κέλλυ Εφραιμίδου
Επιμέλεια Κίνησης : Μαριάνθη Ψωματάκη
Διδασκαλία τραγουδιών : Γιάννης Μαστρογιάννης
Παίζουν : Ηλίας Παπαδόπουλος, Δήμητρα Σιάχου, Μελίνα Τριανταφυλλίδου
* Το σκίτσο της αφίσας είναι δημιουργία των Rene P.G. και Άγγελου Παπουτσή.
* Εκτέλεση κοστουμιών : Ναταλί Νεφέλη Αδαμοπούλου
* Εκτέλεση σκηνικών: Βασίλης Τζαφέρης
* Μακιγιάζ : Κατερίνα Tichakova
* Φωτογραφίες : Στέλιος Καρασταμάτης
Πληροφορίες κρατήσεις 2310 854333
Karakoroum trailer “T” from OberonArt on Vimeo.
Φωτογραφικό υλικό
Άνευρο… «Mamma mia»… Είδαμε και σχολιάζουμε… Συνοπτικά, δεν είναι για πολλά…
Πως γίνεται ένα μουσικό θέαμα που με τα τραγούδια του ξεσηκώνει νεαρούς και μεγάλους, με την ρομάντζο ιστορία του σε γυροφέρνει σε εποχές νεανικές και απαράμιλλες, τα χορευτικά του σκέτη παραζάλη και όλα αυτά να έχουν φόντο ένα κυκλαδίτικο νησί, όπου φως, ήλιος, θάλασσα και έρωτας να μπλέκονται σκαμπρόζικα σε μια παράσταση βγαλμένη, έστω περιφερόμενη, από το West End του Λονδίνου και εσύ να μένεις ατάραχος σε μια θέση του Μεγάρου Μουσικής;
Πως γίνεται; Κι όμως συνέβη, τουλάχιστον στην πανελλαδική πρεμιέρα του πολυδιαφημισμένου, πολυαναμενόμενου και πανάκριβου μιούζικαλ «Mamma mia» που όπως λένε ακόμη σπάει ταμεία, σε ένα γεμάτο από διαφόρων ηλικιών κοινό, Τετάρτη βράδυ, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Όπου η «σιγουριά» της προσμονής για ένα «ελληνικό» καλοκαιρινό ξεφάντωμα πασπαλισμένο από μια πλούσια παραγωγή, μας απογοήτευσε οικτρά μένοντας να κοιτιόμαστε και αναρωτώμενοι: «αυτό ήταν όλο;»
-Διότι πώς να απολαύσεις ένα ξένο ζωντανό θέαμα όταν το Μέγαρο Μουσικής αδιαφορεί επιδεικτικά να αντικαταστήσει τους υπέρτιτλους που δεν τους λες υπέρτιτλους αλλά «υπέρτιτλους σε μινιατούρα», καθώς «στραβολεμιάζει» το μάτι σου, άσε που δύσκολα διαβάζονται εκεί πέρα μαχαλά του ταβανιού όπου το εχουν τοποθετήσει. (όσοι είδαν το 24ωρο πόνημα «Όλυμπος» του Ζαν Φαμπρ, θα με καταλάβουν]… λοιποί μη σας τύχει…
–Διότι πώς να χωνέψεις ένα σκηνικό καρικατούρα κυκλαδίτικου σπιτιού, αποτελούμενο μόνο από τοίχους (δυό τρεις καρέκλες και άλλα τόσα τραπέζια) που το γυρόφερναν, αν είναι δυνατόν, με τα χέρια οι ηθοποιοί αλλάζοντας του απλά γωνίες;
–Διότι πώς να χαρείς το ελληνικό φώς των Κυκλάδων της ιστορίας όταν ως φόντο περιέβαλε ένα νεκρό μπλε, ενδιάμεσα ροζ και άλλα πατσουλί;
–Διότι πώς να απολαύσεις ηθοποιούς και χορευτές καθώς ένιωθες να «πνίγονται» μεταξύ τους στη σκηνή του Μεγάρου;
–Διότι πώς να συναισθανθείς ένα μιούζικαλ όταν όλο το πρωταγωνιστικό τιμ ελάχιστα έκανε να μεταφέρει παλμό, ζωντάνια και κέφι.
Κατ άλλα: εξαιρετικές φωνές (αυτό δα θα μας έλειπε) και ενδιαφέροντα χορευτικά…
Τι μένει αγαπημένοι μου κουλτουριάρηδες από το μετριότατο αυτό θέαμα των πανάκριβων εισιτηρίων; Μα φυσικά τα αθάνατα, λατρεμένα, υπέροχα, πολυτραγουδισμένα τραγούδια των ABBA. Τα οποία είναι και τα μόνα που αξίζει να κάτσεις κανείς έως το τέλος για να τα ξανακούσει στη διαπασών.
KΡΙΜΑ
Φωτογραφικό υλικό
Η πολιτιστική διάσταση της Οικολογίας. Από την «ΟΙΚΟ…νική Πραγματικότητα» της γεωπόνου Π. Στασινοπούλου.
Στον γιορτινό απόηχο της διοργάνωσης των θεατρικών βραβείων εκ μέρους της «Κ», ως ένα σπουδαίο πολιτιστικό βήμα, η φιλοξενούμενη οικολογική στήλη δεν επιθυμεί να μείνει αμέτοχη. Συμμερίζεται την ευφορία και συμμετέχει σε αυτήν, αναδεικνύοντας μια σημαντική διάσταση του (οικολογικού) αντικειμένου της που αφορά στην έννοια του πολιτισμού. Ενώ έχει αφιερώσει πολλά άρθρα στην πολιτική και κοινωνική διάσταση της Οικολογίας – ως πλέον ισχυρές και προφανείς- έχει αφήσει στη σκιά την πολιτιστική. Μετά όμως από ένα τόσο σημαντικό πολιτιστικό γεγονός για το σάιτ, βρίσκει ιδανική αφορμή να την φέρει στο φως, επιχειρώντας με τον τρόπο της ένα είδος τιμητικού «αφιερώματος»…
Πριν κάποια χρόνια, συμμετέχοντας ενεργά σε περιβαλλοντικές δράσεις, στη διάρκεια εκδήλωσης, πραγματοποιήσαμε μια έρευνα γα τη βελτίωση των συνθηκών της πόλης, μέσω ερωτηματολογίων. Μία από τις ερωτήσεις που το κοινό κλήθηκε να απαντήσει ήταν: «Πόσο πιστεύετε ότι συνδέονται Πολιτισμός και Οικολογία;» Επ’ αυτού μας εντυπωσίασε η ΠΛΗΡΗΣ ομοφωνία που εκφράστηκε μονολεκτικά ως «Πολύ», «Απόλυτα» ή «100%», χωρίς να βρούμε ούτε μία διαφοροποιημένη απάντηση σε περίπου 120 ερωτηματολόγια και μεταξύ ηλικιών που ξεκινούσαν από την εφηβεία μέχρι… όσο πάει! Θυμάμαι ότι άλλες ερωτήσεις «κρίσεως» έμειναν αναπάντητες, όμως στη συγκεκριμένη δεν συναντήσαμε κανένα κενό, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία με ένα απλό, εύκολο και γρήγορο «100%»… καθάρισε, χωρίς να χάσει χρόνο για σκέψη.
Ως ομάδα σχολιάσαμε εκτενώς την απόλυτη ομοφωνία του 100% των απαντήσεων, ανατρέχοντας στην συμπεριφορά επί του πρακτέου των «ομοφωνούντων». Οι οποίοι , παρότι δήλωσαν εγγράφως ότι «οικολογία και πολιτισμός (σχεδόν) ταυτίζονται», όταν κλήθηκαν να το αποδείξουν στην πράξη… το ανέτρεψαν επίσης «ομοφώνως»! Αφήνοντας πίσω τους τον υπαίθριο χώρο της εκδήλωσης τίγκα στα αποτσίγαρα… προτιμώντας για πλαστικά μπουκάλια και κουτιά αναψυκτικών τις ζαρντινιέρες αντί του κάδου ανακύκλωσης παραδίπλα… χώνοντας σκουπίδια και υπολείμματα ανάμεσα στους πράσινους φράκτες και όχι στον κάδο σκουπιδιών… τσαλαπατώντας τα τρυφερά πανσεδάκια που μόλις είχαμε φυτέψει… αφήνοντας τα κατοικίδια που κάποιοι συνόδευαν να αποπατούν ανεξέλεγκτα, κάνοντας τον κινέζο!
Κι όσο για τις πράξεις, λίγο- πολύ τις περιμέναμε έχοντας επίγνωση της εν γένει συμπεριφοράς σε δημόσιους χώρους. Εκείνο που ΔΕΝ περιμέναμε είναι αυτοί οι ίδιοι να δηλώνουν ελαφρά τη καρδία ότι «οικολογία και πολιτισμός συνδέονται 100%»! Που σημαίνει ότι γι αυτούς και τους ομοίους τους, το θέμα έχει εκπέσει σε ένα στερεότυπο, κενό περιεχομένου και ουσίας. Ένα απλό τσιτάτο-κλισέ που αναπαράγεται μηχανικά, χωρίς αυτός που το εκφέρει να μπαίνει στη διαδικασία της σκέψης… ΓΙΑΤΙ ταυτίζονται; ΠΩΣ ταυτίζονται; ΤΙ σημαίνει επί της ουσίας το καθένα; Πρόκειται για αξίωμα ή δόγμα που δεν χρήζει επιβεβαίωσης; Προφανώς θα πρέπει ΚΑΙ εδώ, πίσω από την απουσία σκέψης και πράξης, να αναζητήσουμε την Παιδεία με την έννοια της καλλιέργειας/ ευαισθησίας και όχι της μόρφωσης, το μέγα «προαπαιτούμενο» οπουδήποτε. Και ΟΧΙ, αυτό ΔΕΝ είναι κλισέ! Είναι μια αυταπόδεικτη πραγματικότητα που βρίσκουμε πάντα μπροστά μας…
Και αν η «ταύτιση» οικολογίας – πολιτισμού αποτελεί κλισέ για όσους το αναπαράγουν άκριτα και το αναιρούν στην πράξη, ωστόσο δεν παύει να είναι μια μεγάλη αλήθεια. Γιατί ΚΑΙ οι δύο έννοιες διαπνέονται από κοινές αρχές, κοινές ηθικές αξίες, κοινό στόχο. Για παράδειγμα η οικολογία ως όρος μεταφράζεται σε σεβασμό του περιβάλλοντος και ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ως αξία αποτελεί δομικό στοιχείο του πολιτισμού, καθώς ΔΕΝ νοείται πολιτιστικό αγαθό έστω κατ’ υπόνοια «ασεβές» απέναντι στον άνθρωπο, το πνεύμα, τις ιδέες, τη δημιουργία, την τέχνη, τη φύση… Επιπλέον η αρχή της ΑΡΜΟΝΙΑΣ, είτε αφορά σε συμπαντικούς νόμους και την ισορροπία οικοσυστημάτων, είτε σε δημιουργήματα πολιτισμού, κατέχει και στους δύο τομείς θέση αυτονόητου. Ο δε κοινός στόχος αφορά στην αυτοβελτίωση μέσα από την καλλιέργεια του ΗΘΟΥΣ, βασικού πυλώνα τόσο του πολιτισμού όσο και της οικολογίας. Το μεγαλειώδες στην απλοϊκότητά του «γίνομαι καλύτερος άνθρωπος».
Δυστυχώς κάποιοι ταυτίζουν επιπόλαια την έννοια του πολιτισμού με λογής δρώμενα, υποτιμώντας απαράδεκτα το βάθος και στενεύοντας ασφυκτικά τα όριά της, καθώς τα δρώμενα δεν είναι παρά απλές εκδηλώσεις ή μορφές ή δείγματα πολιτισμού που βεβαίως δεν υποκαθιστούν την ολότητα της ευρύτατης έννοιας/ αξίας. Η οποία βεβαίως μεταφράζεται σε ποιότητα καθημερινών συμπεριφορών σε οτιδήποτε, ακόμη και στον τρόπο που λες «καλημέρα». Ο σεβασμός απέναντι στον συνάνθρωπο, τις μειονότητες, τον ευάλωτο, τη φύση, τα ζώα, τους δημόσιους χώρους, τα μνημεία κλπ. είναι ύψιστα δείγματα πολιτισμού, ασυζητητί πολυτιμότερα πχ. από την παρακολούθηση μιας συναυλίας, μιας παράστασης, μιας έκθεσης ζωγραφικής… Τα πρώτα αφορούν στην αρμονική λειτουργία ενός κοινωνικού συνόλου, ενώ τα δεύτερα στην περιστασιακή ψυχαγωγία ενός περιορισμένου κοινού.
ΔΕΝ θα ξεχάσω ποτέ μια εικόνα μοναδική που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη. Όταν πριν κάποια χρόνια οι καταρρακτώδεις συνεχείς βροχές προκάλεσαν στην πρωτεύουσα της Πράγας φοβερές πλημμύρες, ένα πλήθος πολιτών κάθε ηλικίας συνέρευσε στην Εθνική Πινακοθήκη και στην ερώτηση των έκπληκτων δημοσιογράφων « Αφήσατε τα πλημμυρισμένα σπίτια σας για να έρθετε στην Πινακοθήκη;», η απάντηση ήταν: «Μα τί λέτε! Τί αξία έχουν οι καναπέδες μπροστά στους πίνακες ζωγραφικής; Ξέρετε τί σπουδαία έργα υπάρχουν εδώ και κινδυνεύουν; Μπορεί το κράτος να προλάβει σε όλα;» Συνειδητοποιώντας αυτό που άκουσα, αυθόρμητα ανατρίχιασα και στη συνέχεια δάκρυσα, συγκρίνοντας δυο διαμετρικά αντίθετες εικόνες: από τη μια τη στάση αυτών των ανθρώπων και από την άλλη την αντίστοιχη δική μας σε ανάλογες περιπτώσεις, που – πέρα από τα συνήθη… γαυγίσματα περί ανίκανου κράτους- συνοψίζεται για πολλούς σε μια μόνο ατάκα: «Μα καλά, μαλάκες είναι;»
Οι «μαλάκες», προφανώς ΔΕΝ ανήκαν σύσσωμοι στην αφρόκρεμα του πνεύματος και της τέχνης της χώρας, ωστόσο η βαθειά τους καλλιέργεια ως λαού οδήγησε ενστικτωδώς και άνευ ουδεμιάς προτροπής τα βήματά τους στο χώρο της τέχνης για να σώσουν τους πνευματικούς θησαυρούς, εγκαταλείποντας τα σπίτια τους στο έλεος της πλημμύρας! Αν ΑΥΤΟ δεν είναι κορυφαίο δείγμα πολιτισμού, τότε ΠΟΙΟ είναι άραγε; Μήπως η ψαγμένη παράσταση, η άρτια συναυλία, η κουλτουριάρικη λογοτεχνική βραδιά; Είναι δυνατόν να εκτιμηθεί οποιοδήποτε πολιτιστικό έργο όταν εκλείπει ο «πολιτισμός της καθημερινότητας»; Με ποια προσόντα, ποια εφόδια, ποια κουλτούρα θα το εκτιμήσεις;
Είναι δυνατόν να υποτιμάς οτιδήποτε διαφορετικό από σένα φερόμενος ρατσιστικά, να εκδηλώνεις ασέβεια στους νόμους και τα αγαθά της φύσης, να ασελγείς πάνω της, να κακοποιείς ζώα, να αντιμετωπίζεις το «εκτός οικίας» περιβάλλον ως διαρκή χωματερή, να καταπατάς τα δικαιώματα του διπλανού σου… και από την άλλη να «θαυμάζεις» ένα έργο τέχνης, υποκρινόμενος ότι… συγκινείσαι;;; Και περιμένεις να καταταγείς στους πολιτισμένους επειδή κυνηγάς με υστερία τα «πολιτιστικά»; ΟΧΙ φίλε μου! Ανήκεις στους δήθεν «κουλτουριάρηδες» με μπόλικα εισαγωγικά, όπως ανήκουν στους δήθεν «οικολόγους» οι στερούμενοι καθημερινού πολιτισμού . Η διαδικασία- κοινός στόχος για τον «καλύτερο άνθρωπο» είναι αυθεντική, ουσιαστική και δεν γνωρίζει από «βιτρίνες και εκπτώσεις». Είναι αυτός ο λόγος που χρίζει τον αληθινά οικολόγο ταυτόχρονα πολιτισμένο ή τον αληθινά πολιτισμένο ταυτόχρονα οικολόγο. Μια αμφίδρομη εξίσωση ουσίας!
Για μένα πολιτισμένος είναι ο αγράμματος βοσκός που μιλάει τρυφερά με τη γη και τα ζωντανά της, κάνει μια ευχή για τον κόσμο κάθε ξημέρωμα, κοιτά με δέος ένα βιβλίο και βουρκώνει που δεν μπορεί να διαβάσει, πονάει και παλεύει για το άδικο, απλώνει χέρι στον αναγκεμένο, χαμογελά και λάμπει… Κι ας αγνοεί τη λέξη, κι ας μη πάτησε ποτέ σε «δρώμενο». Είναι ήδη ένας «καλύτερος άνθρωπος» και στο πρόσωπό του δικαιώνονται οι αυθεντικές πολιτιστικές και οικολογικές αξίες. Άλλωστε έχει την ευλογία να «κοινωνεί» στο μεγαλείο του «δρώμενου» της φύσης, το ύψιστο έργο τέχνης που όλοι μαζί οι ανθρώπινοι πολιτισμοί δεν θα ξεπεράσουν τη συμπυκνωμένη σοφία, αρμονία, ωραιότητα… Συγκρινόμενες μόνο με την ωραιότητα του πνεύματος!
(ΒΙΝΤΕΟ) Τα δάκρυα του ΓΡΗΓΟΡΗ ΒΑΛΤΙΝΟΥ στην απονομή του ΤΙΜΗΤΙΚΟΥ ΒΡΑΒΕΙΟΥ για το σύνολο της 35χρονης προσφοράς του στο θέατρο. 5α ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΟΒΡΑΒΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Η κορυφαία στιγμή της βραδιάς των 5ων ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΟΒΡΑΒΕΙΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ προέκυψε στην απονομή του τιμητικού βραβείου στον Γ. Βαλτινό από τον Γ. Βούρο, ο οποίος προλογίζοντας αναφέρθηκε στη μακρόχρονη αδελφική τους σχέση, στην κουμπαριά τους, στις κοινές αναμνήσεις από το στρατό όπου «όταν ήταν φυλακή εγώ ήμουν απ’ έξω φρουρός»… μίλησε ακόμη για την κοινή θεατρική τους πορεία, τις κοινές αγωνίες που έζησαν, καταλήγοντας ότι «μέχρι να κλείσω τα μάτια θα παραμείνει αδελφικός μου φίλος».
Όταν κατόπιν αυτών ο Γ. Βαλτινός ανέβηκε να παραλάβει το βραβείο, ήδη στα μάτια του έτρεχαν δάκρυα κι όσο μιλούσε το ίδιο συγκινητικά για τη σχέση τους, ο κόμπος στη φωνή δεν έφυγε. Πίσω του ο Γ. Βούρος και η Α. Παλαιολόγου με σκυμμένα κεφάλια σκούπιζαν κρυφά τα μάτια τους, ενώ οι θεατές εξίσου συγκινημένοι βίωναν το μεγαλείο μιας αυθεντικής φιλίας και μια ανθρώπινη στιγμή ανεπανάληπτη και μοναδική για παρόμοιες «επίσημες» εκδηλώσεις…
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ [ερασιτεχνική λήψη)
Χορηγοί : FM 100, TV100, CITY HOTEL, GRAND HOTEL, ΜΩΣΑΙΚΟ ΓΕΥΣΕΩΝ, ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ, DORE – ΖΥΘΟΣ, ΕΟΕΛΛΑΣ, PRBIZZ, ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΤΕ
.
-ΛΙΣΤΑ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΕΔΩ
– 5α Θεατρικά Κουλτουροβραβεία: Μια βραδιά… «σαν ψέματα»!
-Τα «ζουμερά» παραλειπόμενα της μεγάλης βραδιάς.
Φωτογραφικό υλικό
Ανακοίνωση Θεατρικών Κουλτουροβραβείων σχετικά με την απουσία του ΚΘΒΕ από τη Τελετή Απονομής.
Η Κουλτουρόσουπα ως διοργανωτής των 5ων Θεατρικών Κουλτουροβραβείων Θεσσαλονίκης απέστειλε, όπως όφειλε, πρόσκληση στη Διοίκηση του ΚΘΒΕ ώστε με την παρουσία τους να τιμήσουν το νέο θεατρικό θεσμό της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα ζητήθηκε από τον Πρόεδρο κ. Άρη Στυλιανού, καθώς και από τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή κ. Γιάννη Αναστασάκη να απονείμουν τα μεγάλα βραβεία Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Παράστασης της Χρονιάς, προτάσεις οι οποίες έγιναν αποδεκτές. Παρούσα θα ήταν επίσης και η αναπληρώτρια Καλλιτεχνική Διευθύντρια κ. Μαρία Τσιμά.
Κατά τη διάρκεια της βραδιάς τα ονόματά τους προσφωνήθηκαν από τους παρουσιαστές ώστε να ανέβουν στη σκηνή και να απονείμουν τα ανάλογα βραβεία, όμως οι επίσημοι καλεσμένοι μας δεν παρέστησαν τελικώς στην Απονομή των 5ων Θεατρικών Κουλτουροβραβείων.
Η αρνητική εντύπωση που δημιουργήθηκε από την «ηχηρή απουσία» ενόχλησε τη διοίκηση του ΚΘΒΕ ενημερώνοντας μας ότι απέστειλαν ενημέρωση ακύρωσης της συμμετοχής τους. Και πράγματι, την ημέρα της Απονομής, Δευτέρα 19 Οκτωβρίου και ώρα 12:35, απεστάλη στην υπεύθυνη επικοινωνίας της «Κ» e-mail από την κ. Μαρία Τσιμά, δηλώνοντας: «Είμαι στην πολύ δυσάρεστη θέση να σας πληροφορήσω ότι απόψε δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ στα Θεατρικά Βραβεία. Ο κ. Αναστασάκης είναι στην Αθήνα για συναντήσεις με Υπουργεία και εγώ έχω πολύ μεγάλο φόρτο εργασίας. Σας ζητώ συγγνώμη αλλά πραγματικά είναι αδύνατον. Σας ευχαριστώ πολύ.»
Είναι προφανές ότι δεν λάβαμε έγκαιρα γνώση του e-mail- συγκεκριμένα το είδαμε μέρες μετά- καθώς την ημέρα και ώρα αποστολής του, σύσσωμο το δυναμικό της «Κ» βρισκόταν στο αποκορύφωμα της οργάνωσης της τελετής με πρόβες στο Αριστοτέλειον μέχρι λίγο πριν την έναρξη και φυσικά μακριά από υπολογιστές και τηλέφωνα. Διότι αν είχαμε γνώση θα φροντίζαμε, έστω και την τελευταία στιγμή, να διευθετήσουμε κατάλληλα το «κενό» των συγκεκριμένων απονομών, χωρίς να εκτεθούμε ούτε εμείς ως διοργανωτές, ούτε οι καλεσμένοι μας, όντες δικαιολογημένοι.
Λυπούμαστε ειλικρινά για την ατυχή εξέλιξη και κυρίως για την απουσία της δεύτερης Κρατικής Σκηνής της χώρας που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη από τα εγκαίνια ενός νέου και σημαντικού θεατρικού θεσμού της πόλης, θεωρώντας πολύτιμη την στήριξη του ΚΘΒΕ στην ανιδιοτελή προσπάθειά μας. Ευελπιστούμε ότι μετά τις απαραίτητες διευκρινίσεις και από τις δύο πλευρές και την αποκατάσταση των πραγματικών συμβάντων, θα συνεχιστεί απρόσκοπτα η δημιουργική συνεργασία μας με αμφίδρομη στήριξη εκατέρωθεν.
Χορηγοί : FM 100, TV100, CITY HOTEL, GRAND HOTEL, ΜΩΣΑΙΚΟ ΓΕΥΣΕΩΝ, ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ, DORE – ΖΥΘΟΣ, ΕΟΕΛΛΑΣ, PRBIZZ, ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΤΕ
.
-ΛΙΣΤΑ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΕΔΩ
– 5α Θεατρικά Κουλτουροβραβεία: Μια βραδιά… «σαν ψέματα»!
-Τα «ζουμερά» παραλειπόμενα της μεγάλης βραδιάς.
Φωτογραφικό υλικό
«Η παρεξήγηση» του Αλμπέρ Καμύ από την Ομάδα ριSκο δευτερότριτα στο Θέατρο Αυλαία.
Η Παράσταση ήταν υποψήφια για 3 βραβεία στα 5α Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης (ανδρικής ερμηνείας (Ορέστης Παλιαδέλης), γυναικείας ερμηνείας (Αγγελα Μπολέτση), τοπικού θιάσου). H “K” είδε το πρώτο ανέβασμα της παράστασης, διαβάστε εδώ
Μετά την περσινή επιτυχία, η θεατρική Ομάδα ριSκο και το Αβέρτο Θέατρο, παρουσιάζουν το έργο του γάλλου φιλόσοφου και συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ «Η παρεξήγηση» σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Οικονόμου. Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης και ύστερα από την μεγάλη ανταπόκριση του κοινού, «Η παρεξήγηση» επαναλαμβάνεται στο Θέατρο Αυλαία από 9 Νοεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 για οκτώ μόνο παραστάσεις.
Για το έργο
Ένα έργο σύγχρονο και κλασικό, σκληρό, δραματικό, αληθινό, που έχει στον πυρήνα του εξαρτώμενες οικογενειακές σχέσεις, αγάπης και μίσους. Η νοσταλγία του εξόριστου γιού, του «ξένου», που επιθυμεί να ξαναβρεί την οικογένειά του, την πατρίδα του, θα φέρει σε σύγκρουση τη λογική και το συναίσθημα. Το σκοτάδι και το φως. Τέσσερα πρόσωπα, ήρωες μια σύγχρονης τραγωδίας, και ένα πέμπτο, βουβό, ενός αινιγματικού υπηρέτη, που «σκηνοθετεί» την εξέλιξη της δράσης. Ένα έργο σε ένα σκηνικό, χωρίς πόρτες, χωρίς παράθυρα, χωρίς διέξοδο διαφυγής, με μια αναπόφευκτη είσοδο, αυτήν της γέννησής, σ’ ένα κόσμο όπου το μοιραίο κυριαρχεί. Ένα έργο επαναστατικό, και κατά βάθος αισιόδοξο, γιατί περιέχει την ηθική της ειλικρίνειας, που μιλά για ένα σύμπαν όπου όλα συνωμοτούν για να εκτροχιάσουν τον ανθρωπισμό μας, σε μια Ευρώπη θλιβερή, χωρίς ορίζοντα.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφέας: Albert Camus
Μετάφραση: Θεατρική ομάδα ριSκο
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Οικονόμου
Σκηνικά: Ειρήνη Ατματζίδου
Κοστούμια: Νάσια Χάρη
Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης
Μουσική επιμέλεια: Βαγγέλης Οικονόμου
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Τσόπας
Βοηθοί φωτιστή: Νάσια Λάζου -Σταματία Σαπατόρη
ΔΙΑΝΟΜΗ:
ΜΑΡΘΑ: Αγγέλα Μπολέτση
ΜΗΤΕΡΑ: Λίλη Λαμπούδη
ΥΠΗΡΕΤΗΣ: Γιώργος Τσόπας
ΓΙΑΝ: Ορέστης Παλιαδέλης
ΜΑΡΙΑ: Έλενα Δαμίγου
Χειρισμός κονσόλας φωτισμού -ήχου: Νάσια Λάζου -Σταματία Σαπατόρη –
Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Βούλγαρη
Teaser: Σιδέρης Νανούδης
Σχεδιασμός έντυπου υλικού: Αντώνης Ντεβετζιδάκης
Δημόσιες σχέσεις & Επικοινωνία: Λίλη Λαμπούδη
Συμπαραγωγή: Αβέρτο Θέατρο -Θεατρική Ομάδα ριSκο
Info
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 (9 -10 Νοεμβρίου, 16 -17 Νοεμβρίου, 23 -24 Νοεμβρίου, 30 Νοεμβρίου -1 Δεκεμβρίου) .
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό 12 €
Προπώληση εισιτηρίων 10 €
Μειωμένο 8 € (Φοιτητικό, και ομαδικό το min 8 ατόμων)
Aνέργων 5 €
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Στο ταμείο του Θεάτρου Αυλαία,
Ώρες ταμείου: 10.30-13.30 & 17.30-21.00
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
90 λεπτά
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ & ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΘΕΣΕΩΝ:
ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ: 2310237700
Φωτογραφικό υλικό
«Πραξικόπημα»: Μια κωμωδία των Δαρνάκη – Λαφτσίδου στο θέατρο Αθήναιον. Μόνο για 9 μόνο παραστάσεις. Από την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου…!!!
H “K” είδε τo πρώτο ανέβασμα της παράστασης, διαβάστε εδώ
Μετά την περσινή επιτυχία της παράστασης «Πραξικόπημα», έρχεται το #_Πραξικόπημα, μια εξελιγμένη και πιο επίκαιρη μορφή της παράστασης!
Ελλάδα 2015. Η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ο κακός ψεκάζει τους πάντες με μια φόρμουλα που αποβλακώνει τον ανθρώπινο εγκέφαλο και μετατρέπει τους πολίτες σε υποχείρια. Έτσι οι δύο σούπερ-ήρωες αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να επιβάλουν το δικό τους… #_Πραξικόπημα.
Το #_Πραξικόπημα είναι μια σύγχρονη κοινωνικοπολιτική κωμωδία εμπνευσμένη από την προσωπικότητα του Νεοέλληνα, την πολιτική κατάσταση της χώρας και το σημερινό σύστημα αξιών. Ένα έργο επίκαιρο και σαρκαστικό που ήρθε για να διασκεδάσει και να προβληματίσει!
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κείμενο: Μιχάλης Δαρνάκης και Μαρία Λαφτσίδου
Σκηνοθεσία: Ανδρέας Μαυρίδης
Σκηνικά-Κοστούμια: Νίκος Καλαϊτζίδης
Σχεδιασμός Αφίσας: Γιώργος Λιάγκας
Φωτογραφία: Ειρήνη Λογγινίδου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ιωάννα Γεωργαντά, Μαρία Λαφτσίδου, Μιχάλης Δαρνάκης
Παραγωγή: MermiΞ
INFO:
Θέατρο Αθήναιον (Βασιλίσσης Όλγας 35 , Τηλέφωνο 2310 832 060)
Ώρα έναρξης: Παρασκευή & Σάββατο (6-7, 13-14, 20-21 Νοεμβρίου) στις 21:00, Κυριακή (8-15-22 Νοεμβρίου) στις 20:00.
Διάρκεια: 90 λεπτά (με διάλειμμα)
Εισιτήρια: 12 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητικό – πολυτέκνων – ανέργων -ΑΜΕΑ).
Ειδικές τιμές για ομαδικά εισιτήρια.
Πληροφορίες – κρατήσεις: 2310 832 060 & 6908647894
Φωτογραφικό υλικό
Σπουδαία θεατρική στιγμή «Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ». Είδαμε στο θέατρο Αυλαία και σχολιάζουμε.
Είναι από τις φορές που πας στο θέατρο «προετοιμασμένος». Με την έννοια ότι είναι μάλλον απίθανο να μην έχει διαβάσει κανείς το τόσο… πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα του Π. Μάτεση, στη διάρκεια 25 χρόνων από την πρώτη του έκδοση. Μια τραγική ανθρώπινη ιστορία- κομμάτι της εθνικής Ιστορίας, γραμμένη με τρόπο απαράμιλλα λογοτεχνικό και συνάμα κινηματογραφικό, που είναι αδύνατον ο αναγνώστης να μη νιώσει «μέρος» του βιώματος. Όταν όμως καλείται να μετέχει ως θεατής στη δραματοποίηση όσων ήδη «σκηνοθέτησε» η δική του φαντασία, το πράγμα δεν είναι τόσο απλό… Πόσο κοντά ή μακριά θα νιώσει άραγε από το αίσθημα της ανάγνωσης; Κάπως έτσι σκεπτόμενοι επισκεφθήκαμε το θέατρο Αυλαία, να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Η μητέρα του σκύλου» του Π.Μάτεση, σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη και με τη Δήμητρα Χατούπη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, στα πλαίσια των 50ων Δημητρίων. Σε ένα θέατρο όχι απλά κατάμεστο, αλλά επιπλέον με έξτρα καρέκλες και θεατές καθισμένους στα σκαλάκια…
Το ήδη στημένο σκηνικό και τα πρώτα λεπτά της παράστασης μας έβαλαν άμεσα και καταλυτικά στο πνεύμα και την ατμόσφαρα του έργου. Το οποίο διατρέχει μια μεγάλη χρονική περίοδο, ξεκινώντας από την κατοχή και φθάνοντας κάπου… τώρα κοντά. Με κεντρική ηρωίδα την Ραραού- Ρουμπίνη σε πρώτο πλάνο, που αφηγείται με διαρκές φλας μπακ την πολυτάραχη ζωή της, δεμένη άρρηκτα με αυτήν της μάνας της. Μια μάνα που στα χρόνια της κατοχής, έχοντας χάσει τα ίχνη του άντρα της στον πόλεμο και προκειμένου να σώσει τα παιδιά της από την πείνα, ξαπλώνει με έναν Ιταλό, αγνοώντας το «στίγμα» της πουτάνας ή της δωσίλογης. Που στην απελευθέρωση θα το πληρώσει με το βαρύ τίμημα της διαπόμπευσης, μπροστά στα μάτια της κόρης της Ρουμπίνης. Η δημόσια κατακραυγή θα οδηγήσει μάνα και κόρη μακριά από τον «τόπο του μαρτυρίου» σε ένα διαρκή αγώνα επιβίωσης στο ακραίο περιθώριο, μέχρι την «πραγμάτωση» του καλλιτεχνικού ονείρου της Ραραού πλέον, να βγει στο θέατρο και να προσφέρει στη μάνα της μια ανθρώπινη ζωή… Πληρώνοντας για όλον αυτόν τον άνισο αγώνα το δικό της τίμημα και βρίσκοντας καταφύγιο στα σκοτεινά μονοπάτια του ταραγμένου της μυαλού…
Μετά την σπουδαία λογοτεχνική στιγμή κατά την ανάγνωση του βιβλίου, βιώσαμε μια δεύτερη εξίσου σπουδαία θεατρική, καθώς οι αρετές (+) της παράστασης ήταν μεγάλες:
– Με κυρίαρχο βεβαίως το μυθιστόρημα- βάση του Π. Μάτεση, του οποίου η τεράστια εκδοτική επιτυχία, προφανώς δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για ένα σπάνιο έργο που αγγίζει με τρόπο αριστοτεχνικό τις πιο ευαίσθητες πτυχές της νεώτερης ελληνικής Ιστορίας και πραγματεύεται τον ανθρώπινο αγώνα με εξαιρετικές ισορροπίες μεταξύ ωμού ρεαλισμού, υπερβατικού σουρεαλισμού, απρόβλεπτου κυνισμού και πικρού χιούμορ. Με μια αφήγηση γεμάτη δυνατές εικόνες, αριστουργηματική πλοκή, διαρκή δράση, ανατροπές και έντονο συναισθηματισμό, ως κινηματογραφική ταινία που συνεπαίρνει. Και όλα τούτα εκφρασμένα με λόγο χειμμαρώδη και ενίοτε βαθειά ποιητικό, που κομμάτια του βλέπαμε να προβάλλονται ενδιάμεσα ως «υπέρτιτλοι», θυμίζοντας σημεία- διαμάντα του αναγνώσματος. Μια γραφή ωστόσο που δεν αναλώθηκε στην αφήγηση/περιγραφή, παρά εισχώρησε βαθύτερα σε υπαρξιακές αγωνίες και επεχείρησε αποδομήσεις εθνικών στερεοτύπων.
–Το μέγα ευτύχημα ήταν ότι το συγκεκριμένο αριστοτεχνικό κείμενο, έπεσε στα χέρια ενός άξιου και ταλαντούχου σκηνοθέτη, του Σταύρου Τσακίρη. Ο οποίος είχε να διαχειριστεί έναν τεράστιο «όγκο» από άποψη πλοκής, γεγονότων, προσώπων, εποχών και όχι απλά τον διαχειρίστηκε άριστα, επιτελώντας έναν σκηνοθετικό άθλο, αλλά επιπλέον κατάφερε να μεταφέρει απολύτως πειστικά το κλίμα μιας ιδιαίτερης εποχής. Παρότι η σκηνοθετική του γραμμή κινήθηκε κατά βάση σε πλαίσια ρεαλιστικά σεβόμενη την ιστορία, εντούτοις υπήρξε εμπνευσμένη, δίνοντας από τα πρώτα λεπτά με πλήρη συνέπεια μέχρι το τέλος, ένα στίγμα δυνατό και πεντακάθαρο με έντονα στοιχεία συναισθηματισμού, ευφυή ευρήματα, υπέροχη ατμόσφαιρα.
Εξαιρετικά δραματοποιημένη η ιδέα του φλας μπακ με τις δύο Ραραού, την ώριμη να θυμάται και την νεαρή να βιώνει σε μια άκρως επιτυχημένη σύμπλευση επί σκηνής, ενώ ιδιαίτερα εμπνευσμένες σκηνοθετικά υπήρξαν κορυφαίες στιγμές της πλοκής, όπως η σκηνή της διαπόμπευσης, οι σκηνές της συμβίωσης με τον ζητιάνο, οι σκηνές του θρήνου ή αυτές των ξεσπασμάτων. Άριστη επίσης η καθοδήγηση, ο συντονισμός και η χωροταξία των ηθοποιών σε μια σκηνή διαρκώς γεμάτη και με μια δράση που δεν άφηνε το ενδιαφέρον ούτε στιγμή να εκπέσει, μέσα σε μια ατμόσφαιρα απόλυτα πειστική – ενίοτε υποβλητική και με το ευλογημένο συναίσθημα σε πλεόνασμα…
–Ένα μεγάλο «εύγε» ωστόσο ανήκει δικαιωματικά στην πρωταγωνίστρια- Ραραού, την έμπειρη Δήμητρα Χατούπη, που σήκωσε στους ώμους της έναν τόσο ιδιαίτερο, εξοντωτικό ρόλο και του έδωσε προσωπική σφραγίδα. Μια υπέροχη θεατρική ερμηνεία που θύμισε «παλιές, μεγάλες θεατρικές στιγμές» των σπουδαίων του χώρου, μια ηθοποιός με εντυπωσιακή ωριμότητα και εξαιρετικά δουλεμένα εκφραστικά μέσα στο λόγο και την κίνηση, μέχρι την τελευταία, αδιόρατη λεπτομέρεια. Ισορροπημένη και αυτοελεγχόμενη ακόμα και μέσα στην υπερβολή και τον σουρεαλισμό του ρόλου, έδωσε μια ηρωίδα περιθωριακή, κυνική, διαταραγμένη μέσα στον πόνο και τον αγώνα της που άγγιξε με τρόπο συγκινητικό έως ανατριχιαστικό. Παίζοντας με το βλέμμα, τις εκφράσεις του προσώπου, την εκφορά του λόγου, την ιδιαίτερη κινησιολογία, ούτε στιγμή άφησε να εννοηθεί ότι υποδύεται την «πάσχουσα»… Έπασχε αληθινά και βαθειά…
Από τους 9 ηθοποιούς που την πλαισίωναν, πολύ καλοί όλοι τους με περίπου ισότιμες αποδόσεις, πειστικοί, συγχρονισμένοι, εκφραστικοί, σε ένα καστ πολύ εύστοχα επιλεγμένο φυσιογνωμικά σε σχέση με τους ρόλους και την εποχή. Ξεχώρισε ωστόσο η ηθοποιός που υποδυόταν τη μάνα, εντελώς μέσα στο ρόλο εκφραστικά και κυρίως κινησιολογικά, ενώ η νεαρή Ραραού, παρότι καλή ηθοποιός και με προοπτικές, υπήρξε πιο ανώριμη υποκριτικά, εστιάζοντας περισσότερο στο περίγραμμα και όχι στο βάθος της τραγικότητας του ρόλου. Όλοι τους όμως υπηρέτησαν συνεπέστατα το σκηνοθετικό πνεύμα και παράλληλα το ύφος και το κλίμα του έργου.
–Ένα επιπλέον εύσημο ανήκει και στους λοιπούς συντελεστές της παράστασης, καθώς η δημιουργία ατμόσφαιρας είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων. Και σε αυτήν συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό: το κατάλληλο σκηνικό παλιών επίπλων, τα εύστοχα κοστούμια και κυρίως το εμπνευσμένο της Ραραού, η σοφά επιλεγμένη μουσική με τραγούδια εποχής και υποβλητική υπόκρουση στη σωστή δοσολογία, οι εξαιρετικοί φωτισμοί με τις διακυμάνσεις στα κατάλληλα σημεία…
Η μόνη «αδυναμία» (-) που θα επισημαίναμε, αφορά στην μεγάλη διάρκεια των τριών περίπου ωρών, ως αποτέλεσμα ενός ρυθμού που θα μπορούσε να είναι πιο «σφιχτός», αποφεύγοντας κάποιες παύσεις ελαφρά τραβηγμένες ή «συμπτύσοντας» το κείμενο στο μεδούλι της ουσίας, παραλείποντας τις όποιες επαναλήψεις. Και επίσης, ας μας επιτραπεί να παρατηρήσουμε ότι η θεματολογία «σηκώνει» περισσότερη τόλμη και αντισυμβατικότητα στην σκηνοθετική αντιμετώπιση.
Εν κατακλείδι (=) πρόκειται για μια σπουδαία παράσταση από σπουδαίους δημιουργούς που αγγίζει σε όλα τα επίπεδα και αξίζει να δει ένας θεατρόφιλος. Άλλωστε το απέδειξε και το θερμό, παρατεταμένο χειροκρότημα στο φινάλε, συνοδευόμενο από ηχηρά «Μπράβο»! ΑΞΙΟΙ!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7,5/10
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Σταύρος Τσακίρης
Σκηνικά – Κοστούμια: Άγγελος Αγγελή
Δραματολόγος: Δήμητρα Πετροπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Ρευματά
Στο ρόλο της Ραραού: η Δήμητρα Χατούπη
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Νίκος Γιαλελής, Γιάννης Δρίτσας, Χρήστος Ευθυμίου, Ηλίας Ζερβός, Στεφανία Κριεζή, Μαριλίτα Λαμπροπούλου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Έφη Ρευματά, Μαριαλένα Ροζάκη.
Σκηνικά – Κοστούμια: Άγγελος Αγγελή
Δραματολόγος: Δήμητρα Πετροπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Ρευματά
Στο ρόλο της Ραραού: η Δήμητρα Χατούπη
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Νίκος Γιαλελής, Γιάννης Δρίτσας, Χρήστος Ευθυμίου, Ηλίας Ζερβός, Στεφανία Κριεζή, Μαριλίτα Λαμπροπούλου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Έφη Ρευματά, Μαριαλένα Ροζάκη.
Οι παραστάσεις συνεχίζονται.
Φωτογραφικό υλικό
Σειρά ΔΩΡΕΑΝ ΣΕΜΙΝΑΡΙΩΝ για τα ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ ΦΥΤΑ και ΒΟΤΑΝΑ στις ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ του ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Σειρά σεμιναρίων με τίτλο «Η χρήση των Αρωματικών φυτών-βοτάνων-καρυκευμάτων, πέραν της μαγειρικής» θα πραγματοποιηθεί στις Περιφερειακές Βιβλιοθήκες Άνω Πόλης (Κρίσπου 7), 40 Εκκλησιών (Γ. Βιζυηνού 57) και Τριανδρίας (Αμοργού 29), με την πτυχιούχο της Ανώτερης Σχολής Εγγείων Βελτιώσεων, Ελένη Μακαρώνη, η οποία συμμετέχει εθελοντικά.
Το πρόγραμμα που απευθύνεται σε ενηλίκους, θα ξεκινήσει από τη Βιβλιοθήκη Άνω Πόλης την Τρίτη 3 Νοεμβρίου, από τις 18.00 έως τις 20.00.
Ο σκοπός των σεμιναρίων είναι η ενημέρωση των συμμετεχόντων για την χρήση των αρωματικών φυτών, τα οφέλη που έχουμε, σε ποιες ασθένειες είναι ευεργετικά και μπορoύν να βοηθήσουν, και ποιές παρενέργειες έχουν.
Σειρά σεμιναρίων με ελεύθερη είσοδο θα πραγματοποιηθούν στις Δημοτικές Βιβλιοθήκες Άνω Πόλης, 40 Εκκλησιών και Τριανδρίας, με θέμα: «Η χρήση των Αρωματικών φυτών-βοτάνων-καρυκευμάτων πέραν της μαγειρικής», με την Ελένη Μακαρώνη, πτυχιούχο Ανώτερης Σχολής Εγγείων Βελτιώσεων, Πολωνίας, η οποία συμμετέχει εθελοντικά.
Το πρόγραμμα απευθύνεται σε ενήλικες και διαμορφώνεται ως εξής:
Βιβλιοθήκη Άνω Πόλης (Κρίσπου 7)
Κάθε Τρίτη 3, 10, 17, 24 Νοεμβρίου, ώρα 18.00-20.00
Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή 8.00-20.30
Βιβλιοθήκη 40 Εκκλησιών (Γ. Βιζυηνού 57)
Κάθε Πέμπτη 5, 12, 19, 26 Νοεμβρίου, ώρα 10.00-12.00 π.μ.
Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα-Τρίτη 14.00-20.30 και Τετάρτη-Παρασκευή 8.00-15.00
Βιβλιοθήκη Τριανδρίας (Αμοργού 29)
Κάθε Δευτέρα 16, 23, 30 Νοεμβρίου και Τρίτη 1 Δεκεμβρίου, ώρα 18.00-20.00
Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα-Τρίτη 14.00-20.30 και Τετάρτη-Παρασκευή 8.00-15.00
Την τελευταία ημέρα του σεμιναρίου σε κάθε βιβλιοθήκη οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν παρουσίαση σχετικών βιβλίων, συνταγών και να γευτούν ένα ποτήρι τσάι που ετοιμάσουν επί τόπου.
Η συμμετοχή στο σεμινάριο είναι δωρεάν, αλλά απαιτείται προεγγραφή μόνο με την φυσική παρουσίατων ενδιαφερομένων.
Φωτογραφικό υλικό