Φωτογραφικό υλικό
Τι καθιστά άραγε ένα καλλιτέχνη πραγματικά σπουδαίο; Που θα τον κάνει να μνημονεύεται και στις επερχόμενες γενιές; Πέρα από τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες που επιδεικνύονται στο γυαλί και στο σανίδι, μερικοί-μερικές καλλιτέχνες επιχειρούν να «περπατήσουν» τη γραμμή που συγχέει την έβδομη τέχνη με τον κόσμο της μουσικής βιομηχανίας και να ενσαρκώσουν ιερά «τέρατα» της μουσικής σκηνής. Παρακάτω εξετάζονται χαρακτηριστικές περιπτώσεις ταινιών.
1) AMADEUS (1984)
Ο Μίλος Φόρμαν μας μεταφέρει στην Αυστρία του 18ου αιώνα και γινόμαστε μάρτυρες της προστριβής του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (Τόμ Χάις) με τον άσπονδο φίλο του Αντόνιο Σαλιέρι (Φάριντ Μάρει Είμπραχαμ) για την εύνοια της αυλής του Αυτοκράτορα Ιωσήφ του Δεύτερου της Αυστρίας.
Το δίλημμα του Αυτοκράτορα γίνεται προς τέρψιν των θεατών, καθώς χαρίζεται μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές στην ιστορία του κινηματογράφου. Ειδικής μνείας χρήζει και η αλησμόνητη εμφάνιση του Φάριντ Μάρει Είμπραχαμ, που ο ρόλος του ραδιούργου Σαλιέρι του χάρισε το χρυσό αγαλματίδιο, ενώ συνολικά η ταινία απέσπασε 40 βραβεία, από τα 53 που ήταν προτεινόμενη. Επιπρόσθετα, το Αμερικάνικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου το κατέταξε 53η στην λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Βαθμολογία: 7,5/10.
2) SID AND NANCY (1986)
Μεταφερόμαστε στην Μεγάλη Βρετανία των 70’s, όπου σε περίοπτη θέση είναι το κίνημα της punk. Ηγετικό ρόλο στο status quo του κινήματος κατείχε ο Σιντ Βισιους, μπασίστας των αξεπέραστων Sex Pistols, και παραβατική συμπεριφορά ικανή να γεμίσει τόμους βιβλίων.
Τον ρόλο ερμήνευσε, ο πληρέστερος ίσως ηθοποιός της γενιάς του και γνήσιο τέκνο της βρετανικής σχολής, Γκάρι Όλντμαν. Η ταινία εμβαθύνει στην τοξική σχέση του Βίσιους με την συμβία του Νάνσι Σπάνγκεν (Κλόι Γουέμπ) και όλα τα προβλήματα που τους δημιούργησε, αλλά παράλληλα στέλνει και το μήνυμα της άδολης αγάπης σε ένα από τα πιο μακάβρια love stories όλων των εποχών.
Βαθμολογία: 6/10.
3) BIRD (1988)
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ανέτειλε το άστρο του Τσάρλι “Bird” Πάρκερ, ενός σημείου αναφοράς στο χώρο της τζαζ μουσικής.
Στα σκηνοθετικά χέρια της προεξέχουσας μορφής του παραδοσιακού αμερικάνικου κινηματογράφου, Κλίντ Ίστγουντ, επέρχεται η γαλούχηση των θεατών στον μύθο αυτό της τζαζ, αλλά και στην πολυσχιδή, προβληματική συμπεριφορά του, αποδίδοντας μια πιο ανθρώπινη ματιά σε ένα διαχρονικό ίνδαλμα. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο αειθαλής Φόρεστ Γούιτακερ.
Βαθμολογία: 6/10.
4) WALK THE LINE (2005)
Τι μπορούμε να αναφέρουμε για τον Τζόνι Κας, που να μην έχει χιλιο-ειπωθεί? Ίσως ο κυριότερος λόγος για την ύπαρξη, και κυρίως, για τη διαιώνιση του είδους της κάντρι μουσικής. Ο Χοακίν Φίνιξ μας χαρίζει απλόχερα ψήγματα του πηγαίου και ανεξάντλητου ταλέντου του, δίνωντας κάποιες στιγμές την εντύπωση ότι χαρακτήρας και ηθοποιός είναι αυτούσιοι.
Άξια συμπαραστάτισσα και η Ρις Γούιδερσπουν στον ρόλο της Τζούν Κάρτερ, της γυναίκας που σημάδεψε τη ζωή του Αμερικάνου καλλιτέχνη. Η μεγαλειώδης αυτή βιογραφία παραλίγο να μην αποδοθεί στην μεγάλη οθόνη γιατί οι 2 πρωταγωνιστές δυσκολεύτηκαν στην εκμάθηση κιθάρας στα γυρίσματα και υπέστησαν μια μίνι κατάρρευση. Για την ιστορία της έβδομης τέχνης, όλα προχώρησαν ομαλώς και το εγχείρημα απέσπασε 5 χρυσά αγαλματίδια, μεταξύ αυτών Α’ Ανδρικού και Α’ Γυναικείου Ρόλου.
Βαθμολογία: 6,5/10.
5) LA VIE EN ROSE (2007)
Μπορεί η ζωή της να μην ήταν ακριβώς σαν τριαντάφυλλο, αλλά η Εντίθ Πιάφ συντάραξε συθέμελα τον κόσμο της μουσικής με την βελούδινη φωνή της και την πληθωρική προσωπικότητα της.
Και το σημαντικότερο όλων, όπως μας πληροφορεί και η ίδια στο ομώνυμο τραγούδι της, δεν μετάνιωσε για τίποτα. Στις κινηματογραφικές αίθουσες απολαύσαμε τη ζωή της μέσω της ερμηνείας της μεγαλύτερης εκπροσώπου του γαλλικού κινηματογράφου στο Χόλλυγουντ, Μαριόν Κοτιγιάρ, με την ίδια να αποζημιώνεται με το πρώτο της Όσκαρ.
Βαθμολογία: 7/10.
Συνοπτικά, παρουσιάστηκαν ταινίες που αφορούν ένα θρύλο της κλασσικής μουσικής, ένα σύμβολο της γενιάς του πάνκ, την επιτομή της κάντρι μουσικής, το χρυσό αλλά προβληματικό αγόρι της τζαζ και την πιο άξια εκπρόσωπο του μουσικό κόσμου στη χώρα της Μασσαλιώτιδας. Πραγματικά για όλα τα μουσικά γούστα. Συνίστανται όλες ανεπιφύλακτα.
Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Archives of Sexual Behavior ένας αξιοσημείωτος αριθμός ανδρών εκφράζει μειωμένη ικανοποίηση από το μέγεθος του πέους τους και μάλιστα αυτό επηρεάζει τη συχνότητα της σεξουαλικής δραστηριότητας.
Οι ερευνητές ρώτησαν πάνω από 4100 άνδρες πως ένιωθαν σχετικά με διάφορες παραμέτρους των γεννητικών τους οργάνων και της σεξουαλικής τους συμπεριφοράς για να εξετάσουν σε ποιο βαθμό η εμφάνιση των γεννητικών τους οργάνων επηρέαζε τη σεξουαλική τους ζωή.
Το 27% των συμμετεχόντων δήλωσε ότι δεν ήταν ικανοποιημένο από το μήκος του πέους όταν είναι χαλαρό, το 19% δεν ήταν ικανοποιημένο από το μήκος τους πέους σε στύση και το 15% ήταν δυσαρεστημένο από την περιφέρεια, το πάχος δηλαδή του πέους. Όταν ρωτήθηκαν αν σε γενικές γραμμές και σε λογικά πλαίσια ήταν ευχαριστημένοι από τα γεννητικά τους όργανα, το 14% το αρνήθηκε.
Βρέθηκε μάλιστα ότι η δυσαρέσκεια αυτή μεταφερόταν και στη σεξουαλική δραστηριότητα. Όσοι άνδρες ήταν δυσαρεστημένοι από τα γεννητικά τους όργανα ήταν λιγότερο πιθανό να είναι σεξουαλικά ενεργοί σε σύγκριση με αυτούς που ήταν ικανοποιημένοι. Ακόμα όμως και αυτοί οι μη ικανοποιημένοι που ήταν σεξουαλικά ενεργοί βρέθηκε ότι είχαν σεξουαλικές επαφές λιγότερο συχνά, ενώ μάλιστα ήταν σημαντικά λιγότερο πιθανό να είναι αποδέκτες στοματικού σεξ. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι άνδρες που δεν είναι ευχαριστημένοι από τα γεννητικά τους όργανα δε νιώθουν άνετα με την ιδιαίτερη οικειότητα που προϋποθέτει το στοματικό σεξ. Τονίζουν επίσης ότι η μειωμένη ικανοποίηση του άνδρα από τα γεννητικά του όργανα μπορεί να προκαλέσει άγχος επίδοσης και να προκαλέσει έκπτωση της σεξουαλικής λειτουργίας.
Τέλος επισημαίνουν ότι σύμφωνα με προηγούμενα ερευνητικά δεδομένα οι άνδρες συνήθως είναι πολύ πιο επικριτικοί αναφορικά με τα γεννητικά τους όργανα σε σύγκριση με τις συντρόφους τους. Μια μελέτη μάλιστα του UCLA βρήκε ότι το 84% των γυναικών είναι ευχαριστημένες από το μέγεθος του πέους του συντρόφου τους. Ίσως λοιπόν οι άνδρες να πρέπει να εστιάσουν λιγότερο στην εικόνα του πέους τους και περισσότερο στην ενίσχυση της σεξουαλικής εμπειρίας.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ.Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
Μια διάσημη Τουρκάλα τραγουδίστρια και ηθοποιός καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 10 μηνών για «εξύβριση» του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά τη διάρκεια μιας παράστασης το 2016, έγραψε σήμερα η εφημερίδα Hurriyet.
Η τραγουδίστρια Ζουχάλ Ολτζάι κατηγορήθηκε ότι τροποποίησε τους στίχους ενός από τα τραγούδια της, χρησιμοποιώντας το όνομα του Ερντογάν, ενώ προέβη και σε μια προσβλητική χειρονομία ενώ ερμήνευε το εν λόγω τραγούδι, περιέγραψε η Hurriyet.
Στο βίντεο από την παράσταση εμφανίζεται η Ολτζάι να αλλάζει τους στίχους του τραγουδιού της και να τραγουδάει «Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τα πάντα είναι κενά, τα πάντα είναι ψέματα, η ζωή θα τελειώσει κάποια ημέρα και εσύ θα πεις “είχα ένα όνειρο”», σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Ενώπιον του δικαστηρίου, η Ολτζάι απέρριψε τις κατηγορίες, υποστηρίζοντας ότι χρησιμοποίησε το όνομα του Ερντογάν διότι ταίριαζε ρυθμικά και δεν είχε κανένα «απώτερο υβριστικό κίνητρο».
Εξήγησε επίσης ότι η χειρονομία που έκανε απευθυνόταν σε κάποιο πρόσωπο από το κοινό.
Όπως μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu, η τραγουδίστρια είχε τιμωρηθεί με πρόστιμο 10.620 λιρών (2.200 ευρώ) επειδή «εξύβρισε έναν κρατικό αξιωματούχο» το 2010.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Στις 2,3 & 4 Απριλίου
Την ξεχασμένη για πολλές δεκαετίες και παραγνωρισμένη γαλίδα γλύπτρια και ζωγράφο Καμίλ Κλοντέλ ενσαρκώνει η Μάνια Παπαδημητρίου στο έργο του Γιάννη Λασπιά (φωτογραφία: Πάνος Κούγιας) «Camille Claudel Mudness» που θ’ ανεβεί σε σκηνοθεσία Πάνου Κούγια στο θέατρο Αυλαία, 2, 3 και 4 Απριλίου.
Αδελφή του ποιητή, συγγραφέα, διπλωμάτη και ακαδημαϊκού Πολ Κλοντέλ και συνεργάτρια, ερωμένη και μούσα του κορυφαίου γλύπτη Ογκίστ Ροντέν, η Καμίγ Κλοντέλ, που είχε γεννηθεί το 1864, στα 48 της χρόνια κατέστρεψε τα περισσότερα γλυπτά της, διαγνώστηκε με παράνοια -διάγνωση που αμφισβητήθηκε και αμφισβητείται- και κλείστηκε, στα 49 της, σε ψυχιατρικό άσυλο όπου παρέμεινε έγκλειστη επί 30 ολόκληρα χρόνια για να πεθάνει εκεί, άγνωστη μεταξύ αγνώστων, το 1943, κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής, στα 79 της, πιθανόν από υποσιτισμό. Μολονότι δεν παρέμεινε σε πλήρη λήθη τα χρόνια που μεσολάβησαν, χρειάστηκε να φτάσει η δεκαετία του ’80, το βιβλίο «Μια γυναίκα. Καμίγ Κλοντέλ» (1982) της Ανί Ντελμπέ κι η ταινία του Μπρουνό Νουιτέν «Καμίγ Κλοντέλ» (1988) με την Ιζαμπέλ Ατζανί στον επώνυμο ρόλο για να εκτοξεύσουν τη φήμη της στο ευρύ κοινό και να την αποκαταστήσουν στη θέση που της άξιζε.
Το έργο με δυο γυναικείους ρόλους του Γιάννη Λασπιά αφορά έναν φανταστικό διάλογο ανάμεσα στην Καμίγ Κλοντέλ και την πρώτη γυναίκα ψυχίατρο της Γαλίας Κονστάνς Πασκάλ -που στην παράσταση θα παίξει η Αγγελική Καρυστινού. Είναι, όπως σημειώνεται, «η ιστορία δυο γυναικών που διεκδίκησαν το δικαίωμα να ζήσουν ελεύθερες, να υπερασπιστούν τα πιστεύω τους, να σπουδάσουν και να εργαστούν, σε μια εποχή που η γυναίκα περιοριζόταν στο ρόλο της συζύγου και της μάνας. Στην πραγματικότητα δε συναντήθηκαν ποτέ αλλά έζησαν κι εργάστηκαν στην ίδια πόλη, την ίδια χρονική περίοδο, μοιράστηκαν παρόμοιες εμπειρίες, αντιμετώπισαν κοινές δυσκολίες, διακρίθηκαν στην τέχνη και στην επιστήμη, αντίστοιχα, και δόθηκαν με το ίδιο πάθος στον έρωτα. Για να πληρώσουν ακριβά το τίμημα της διαφορετικότητάς τους. Η πρώτη τιμωρήθηκε απ’ την οικογένειά της με τον πρωτοφανή εγκλεισμό της για τριάντα χρόνια σε ψυχιατρικά άσυλα, η δεύτερη έζησε μια διπλή ζωή βυθισμένη στο φόβο, στα ψέματα και στην αγωνία».
Το έργο διαδραματίζεται το 1913, έξω απ’ το Παρίσι, στο ψυχιατρικό άσυλο Βιλ-Εβράρ του Νεγί-σιρ-Μαρν. Η πρώτη γυναίκα που καταφέρνει να γίνει ψυχίατρος στην Γαλία, η μετανάστρια απ’ την Ρουμανία Κονστάνς Πασκάλ, αποφασίζει ν’ αναλάβει την υπόθεση της γλύπτριας Καμίγ Κλοντέλ η οποία έχει μεταφερθεί εκεί, παρά τη θέληση της, απ’ την οικογένεια της, για σοβαρή ψυχική διαταραχή. Μέσα απ’ τις συναντήσεις τους ξετυλίγονται οι αντισυμβατικές ζωές των δυο γυναικών κι αναπτύσσεται ένας ισχυρός δεσμός που ξεπερνά τη σχέση γιατρού-ασθενή. Πάρα τις προσπάθειες της γιατρού και τη σταδιακή βελτίωση της ψυχικής υγείας της Καμίγ, η Κοστάνς θα ’ρθει αντιμέτωπη μ’ ένα ολόκληρο σύστημα που καταδικάζει σε εγκλεισμό κι απομόνωση τα άτομα που διεκδικούν το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης κι επιλογής.
Συντελεστές:
Κείμενο: Γιάννης Λασπιάς
Σκηνοθεσία: Πάνος Κούγιας
Σκηνικά- κοστούμια: Τζίνα Ηλιοπούλου, Λίνα Σταυροπούλου
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου
Κίνηση: Μαρίζα Τσίγκα
Video: Βάσω Μιχαλοπούλου
Φωτογραφίες: Βασίλης Μακρής
Παίζουν:
Μάνια Παπαδημητρίου (Camille Claudel), Αγγελική Καρυστινού (Constance Pascal), Μαρίνα Χρονοπούλου (πιανίστρια)
Παραστάσεις: 2,3 & 4 Απριλίου, ώρα 21.00, θέατρο Αυλαία
Τιμές εισιτηρίων: 13 ευρώ γενική είσοδος & 10 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων)
Προπώληση: Ταμείο θεάτρου, Viva
Πληροφορίες – Κρατήσεις: Αρβανιτίδου Χρύσα, 2310257218, 6934115555
Επικεφαλής: Τσιρόγλου Ιωάννης. Συντακτική Ομάδα Kulturosupa:Αδαμάκου Βένια, Βυζαντιάδου Νέλη, Ζαχαριάδης Κρίτωνας, Κανακάρη Αννια, Μπαιρακτάρη Ειρήνη, Μπαστουνάς Γιώργος, Παπαδανιήλ Ελπίδα, Στασινοπούλου Πίτσα, Ταυλαρίδου Ζωή.
Τηλέφωνο: +30 6983 101 110
URL: http://www.kulturosupa.gr
Email: kulturosupa@yahoo.gr
Copyright Kulturosupa.gr © 2007 – 2023