Αν είσαι φανατικός γατόφιλος/η– καλή ώρα-θα σε τραβήξει το εξώφυλλο. Αν σου αρέσει η πολιτική, θα χαρείς(ή θα ξενερώσεις) αν το προσέξεις λίγο καλύτερα. Σίγουρα, όμως, δε θα το προσπεράσεις αδιάφορα. Αν αρχίσεις να το διαβάζεις, θα διαπιστώσεις πως το βιβλίο αυτό «σ’ έπιασε από το γατάκι» και δύσκολα θα το αφήσεις! Αν η φράση σ’ ενοχλεί και σου θυμίζει κάποιον, ετοιμάσου να μυγιαστείς ως το τέλος. Δε θα σου αρέσουν αυτά που θα διαβάσεις, αλλά σίγουρα θα παραδεχθείς ότι ο Τζέικομπσον –η Εβραία Jane Austen,όπως αυτοαποκαλείται-σου λέει δυσκολοχώνευτες μεν, αλλά αλήθειες.
Το ιντριγκαδόρικο story είναι το εξής: Κάπου, στη σύγχρονη εποχή, σ’ ένα βασίλειο πολύ μακριά από δω (σωστά καταλάβατε, είναι ένα παραμύθι… ή μάλλον ένας εφιάλτης καμουφλαρισμένος σε παραμύθι ή ένα εγχειρίδιο πολιτικής για αρχαρίους ή δεν ξέρω ακριβώς, αλλά τα λέει στα ίσια),στο Δουκάτο του Όριτζεν ζει ανέμελα το ζευγάρι των ηγεμόνων. Ο Δούκας, ένας ηγεμών στιβαρός και πολυάσχολος και η Δούκισσα, μια πρώτη κυρία, παραμορφωμένη από τις πλαστικές, την ανία και τις ανοησίες που διαβάζει. Γύρω τους, ένας κόσμος τεχνολογικά υπέρ-εξελιγμένος, αλλά κακόγουστος, κενός, οικονομικά ακμάζων σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα, ελεύθερα και αμετανόητα καταναλωτικός. Ένας συνδυασμός Λας Βέγκας, Βαβυλωνίας, νησιών Κέιμαν και Big Brother.Ένας κόσμος υπερηφάνειας, ματαιοδοξίας και καχυποψίας.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον γεννιέται ο μονάκριβος τους απόγονος, ο κληρονόμος του πλούτου και της εξουσίας, ο κεντρικός μας ήρωας, ο πρίγκιπας Φρακάσους, ένα παιδί της εποχής. Μεγαλώνει με την οθόνη της τηλεόρασης, με γονείς απόντες, με νταντάδες που ικανοποιούν όλες του τις επιθυμίες, μόνο με μια ματιά του. Ο Φρακάσους είναι ο Κόσμος και ο κόσμος είναι ο Φρακάσους, ως νέος Λουδοβίκος. Ένα εγωπαθές χαϊβάνι, που του αρέσουν οι πλαστικές γυναίκες καλλιστείων (αν και ερωτεύεται κάποια εντελώς διαφορετική),τα ψηλά κτίρια και το Twitter, που κρύβει την αμορφωσιά του. Αγαπημένες του φράσεις οι μισογυνικές, ρατσιστικές βρισιές και χόμπι του τα ριάλιτι. Πρότυπο του είναι ο Νέρων, πράγμα που δε θα το έλεγες και πολύ υγιές, αλλά ποιός τολμά να πει το αντίθετο; Μιλάμε για τον διάδοχο του θρόνου! Τον μελλοντικό Κυβερνήτη που πρέπει να μυηθεί στην Πολιτική, πριν ο πατέρας του τινάξει τα πέταλα. Ταμάμ.
Για τη δουλειά αυτή χρειάζεται ένας ειδικός δάσκαλος και ταξίδια, για να γνωρίσει ο Φρακάσους τον κόσμο πριν πάρει το τιμόνι της χώρας του στα χέρια, σαν να ήταν μια αστραφτερή χρυσή Κάντιλακ, που ταξιδεύει στο χρόνο. Με τέρμα το γκάζι.
Ο απολυμένος πανεπιστημιακός καθηγητής Πρόμπτιους και η βοηθός του, αναλαμβάνουν να συνοδεύσουν τον μόσχο τον σιτευτό στο ταξίδι αυτό, ταξίδι που θυμίζει περιοδεία στις Η.Π.Α, στη Ρωσία και γενικά στην Ευρώπη. Θα σκαμπάσει άραγε ο μικρός από πολιτική; Τι θα γίνει όταν τελικά αρρωστήσει ο πατέρας του;
Το λες και παραμύθι, το λες και πορτραίτο του 45ου Προέδρου των Η.Π.Α. Τα σκίτσα του Κρις Ρίντελ δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Με καταιγιστικούς ρυθμούς, εισβάλλει με τον απίστευτο κυνισμό του στο αμερικανικό όνειρο και το κονιορτοποιεί, γελώντας και διακωμωδώντας ανελέητα τον Ντόναλντ Τράμπ! Έπειτα, με τη βοήθεια της ιστορίας του Φρακάσους, μας τρίβει στα μούτρα τη σύγχρονη πολιτική ,τα νέα ήθη ,στα χρόνια των socialmedia και της εικόνας:
«Για να ’σαι επιτυχημένος στην πολιτική, πρέπει να είσαι κατηγορηματικός. Αν το κάνεις με μισή καρδιά, θα αποτύχεις. Οι άνθρωποι δεν συγχωρούν κάποιον που λέει με μισή καρδιά ψέματα.»
Άλλωστε, «τα πάντα είναι αληθινά επειδή το λες»…
Αυτή δεν είναι όλη μας η ζωή και το «μυστικό της επιτυχίας» στα χρόνια της εικονικής πραγματικότητας;
Διαβάστε το: Αν σας εξοργίζει ο νυν Πρόεδρος των ΗΠΑ, σας προβληματίζει ο σύγχρονος τρόπος ζωής και η κενότητά του, αν πιστεύετε ότι η πολιτική είναι μια τεράστια θεατρική σκηνή, γεμάτη κακούς ηθοποιούς, παράφρονες, «ψώνια» και ίσως κάποια ψήγματα σοφίας .Αν αγαπάτε την ειρωνεία και τον σαρκασμό ακόμα και αν στρέφεται εναντίον σας.
Μην το διαβάσετε: Αν είστε υπέρμαχος της πολιτικής ορθότητας, αγαπάτε τα καλλιστεία, τα περιοδικά μόδας, έχετε ως πρότυπο τη Μελάνια Τράμπ και έχετε εμπιστευτεί την ανατροφή του τέκνου σας στην οθόνη. Θα πληγωθείτε.
Οι καταιγιστικοί ρυθμοί ίσως σας αποπροσανατολίσουν και σας κουράσουν. Ο συγγραφέας ομολογεί πως το έγραψε απνευστί, σαν ξέσπασμα, με βιασύνη και πάθος. Δεν είναι βιβλίο που χαλαρώνει, αλλά τσιτώνει!
Βαθμολογία:
3/5
Χάουαρντ Τζέικομπσον, «Γατάκι»,σ.σ.232, εκδόσεις Ψυχογιός, μετάφραση Μιχάλης Μακρόπουλος
Πληροφορίες για το βιβλίο θα βρείτε ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
