YASMIN LEVY: Μια απίστευτη φωνή που μας καθήλωσε στη Μονή Λαζαριστών. Είδαμε & σχολιάζουμε.
Είναι σπάνιες, ελάχιστες οι φορές που μπορεί προσωπικά να υπερβάλλω στην περιγραφή μιας εκδήλωσης. Μία από αυτές αξίζει σίγουρα να είναι η περίπτωση της Yasmin Levy σε μία δραματική, με την αρχαιοελληνική έννοια, εμφάνιση που μας καθήλωσε αδιαμαρτύρητα.
Εν αρχή ην … η φωνή! Η φωνή Yasmin Levy! Και εδώ μπορεί να σταματήσει η περιγραφή καθώς τα λέει όλα, αλλά δεν έφτασα ούτε στις 100 λέξεις. Έτσι με απόλυτες εκφράσεις θα διανθιστεί αυτό το κείμενο για να μπορέσει να αποδώσει τα συναισθήματα που βιώσαμε το βράδυ της Τρίτης στη Μονή Λαζαριστών.
Η προσέλευση του κόσμου μπορεί να κριθεί ικανοποιητική για ένα όχι mainstream είδος, όπως είναι το ρεπερτόριο της Yasmin, αν σκεφτεί κάποιος ότι το προηγούμενο βράδυ επικρατούσε το αδιαχώρητο με τους Pink Martini. Και όμως, υπήρξαν μερικοί που τα κατάφεραν να παρευρεθούν και στα δύο, αν και γενικά, δύσκολες εποχές για να παρακολουθήσει κάποιος δύο συναυλίες τόσο κοντά χρονικά.
Όσοι πήγαν πάντως ήξεραν γιατί πήγαν και όσοι ήταν λιγότερο υποψιασμένοι, ακόμη και αν βρήκαν το πρόγραμμα μουσικά βαρύ, δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από τα δίχτυα της μαγείας που σκόρπισε η Yasmin. Από τις πρώτες νότες που βγήκαν από το στόμα της, μας διαπέρασε ένα δυνατό φορτίο ηλεκτρισμού που έκανε κυριολεκτικά αυτό που λένε, να μας σηκωθεί η τρίχα! Η φωνή της έχει ένα απίστευτο εύρος και βάθος όσο και η κουλτούρα και η ιστορία που φέρει: Σεφαραδίτικης καταγωγής η ίδια, ένιωθες να σου μεταφέρει τον πόνο, τη μελαγχολία, το θρήνο, το παράπονο από ιστορίες σε μια γλώσσα που λίγα καταλάβαινες.
Μεγαλωμένη στην Ιερουσαλήμ, από Τούρκο πατέρα, έχει εμποτιστεί σε μουσικές και παραδόσεις της Ισπανίας μέχρι και της Αραβίας. Πήρε έτσι τα Ισπανοεβραϊκά ή Λαντίνο τραγούδια και τα έδωσε μια πιο μοντέρνα διάσταση με Φλαμένκο και Ανατολίτικους ήχους. Πολλά από αυτά έγιναν πολύ γνωστά ώστε να τα ζητάει ο κόσμος με τον τίτλο τους. Έτσι αναγνωρίσαμε το Una Noche Mas, Perdono, Libertad, Recuerdo, Locura, Olvidate de Mi…
Η σκηνική εμφάνιση της Yasmin ήταν εξίσου δυναμική φορώντας ένα ανδρόγυνο μακρύ σακάκι με μεγάλο άνοιγμα στο τελείωμα για να το ανεμίζει με πάθος θυμίζοντας χορευτή Φλαμένκο. Ανάμεσα στα τραγούδια δεν παρέλειπε να μας εξηγεί τι θα ακούσουμε στη συνέχεια, για να μας βάλει στο κλίμα του τραγουδιού με την υπέροχη, ζεστή αφήγησή της. Κάθε τραγούδι κρύβει μια λυπητερή ιστορία, αφού αυτό είναι το είδος που της αρέσει να τραγουδάει. Με πολύ χιούμορ μάλιστα μας αποκαλύπτει ότι όλα περιστρέφονται γύρω από ένα νεκρό ή ένα θάνατο που πρόκειται να γίνει, όπως το τραγούδι της πεθεράς!
Δεν έλειψε και το Ελληνικό χρώμα από τη συναυλία καθώς είναι γνωστή η αγάπη της για την Ελληνική μουσική, έχοντας συνεργαστεί με αρκετούς Έλληνες τραγουδιστές και μας εξομολογήθηκε ότι ένα όνειρό της ήταν να τραγουδήσει με την Ελένη Βιτάλη. Κάπου εκεί ήταν που πιάσαμε τον εαυτό μας να ψιθυρίζει ελληνικούς στίχους ενώ η Yasmin ερμήνευε τη Λαντίνο εκδοχή στο «Τραγούδι των Γύφτων» του Διονύση Τσακνή! Ακόμη μία έκπληξη ήταν η εμφάνιση του Ματθαίου Τσαχουρίδη με τη λύρα του να διευρύνει το μουσικό σκηνικό μέχρι τον Πόντο και σε συνδυασμό με το κλαρίνο «χαθήκαμε» εντελώς…
Μπορεί να απέδωσα περιγραφικά τη χθεσινή συναυλία, αλλά θα επιμείνω ότι το συναίσθημα και το εύρος αυτής της φωνής δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις. Είναι ένα βίωμα της τραγουδίστριας που το κάνει δικό σου. Ακόμη και στο ανκόρ που τραγουδούσε acapella συνοδευόμενη από τους μουσικούς που χτυπούσαν παλαμάκια. Και δε συμβαίνει συχνά ένας τραγουδιστής να ακούγεται καλύτερα ζωντανά από ότι ηχογραφημένος. Και αν ο στόχος της Yasmin Levy, κατά δήλωσή της, είναι να πετύχει μια μουσική συμφιλίωση της ιστορίας, κατάφερε έστω και προσωρινά, να συμφιλιώσει το μέσα μας…
.
Φωτογραφικό υλικό
