Αισθητική και καλοδουλεμένο πρόγραμμα, απογείωσαν τον Γιώργο Νταλάρα και την παρέα του στο black is alive.
Ο Γιώργος Νταλάρας, μαζί με τους Γιώργο Ανδρέου και Γιώργο Παπαχριστούδη ολοκλήρωσαν τις εμφανίσεις τους στο black is alive με την παράσταση “2 πιάνα 1 φωνή” το περασμένο Σάββατο. Στο μουσικό αυτό γεγονός δεν θα μπορούσε να λείψει η Kulturosupa.
Ο γνωστός ερμηνευτής μετρά 55 και πλέον χρόνια μουσικής παρουσίας, η όποια συνοδεύτηκε από συνεργασίες με τους μεγαλύτερους κατά γενική ομολογία δημιουργούς της χώρας (λ.χ Κουγιουμτζής,Θεοδωράκης)μέχρι και σύγχρονους (Μικρούτσικος, Λοΐζος) και πολλούς ακόμη, χαρίζοντας από τις συνεργασίες του τραγούδια που καλύπτουν ένα ευρύ μουσικό φάσμα.
Ήδη από νωρίς είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται κόσμος κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, με ορισμένες εξαιρέσεις, έξω από το black is alive καθώς οι καιρικές συνθήκες και η γενικότερη οικονομική κρίση δε φαίνεται να πτόησαν το κοινό της Θεσσαλονίκης που έδωσε ραντεβού για να παρακολουθήσει την τελευταία εμφάνιση του Νταλάρα στην πόλη, σε καιρούς μάλιστα που οι ήχοι και ο θόρυβος “βαφτίζονται” αυθαίρετα μουσική. Λόγω της βροχής οι ιθύνοντες επέτρεψαν από νωρίς την είσοδο στον κόσμο προβαίνοντας και στην ταξιθέτηση του, σ’έναν χώρο που αποτελεί μία πραγματική μουσική σκηνή σεβόμενη το χαρακτήρα της με όμορφο φωτισμό, με το πάλκο σε απόσταση αναπνοής από τον κόσμο και εξαιρετικό ήχο.
Μετά από τη συνηθισμένη μα και εκνευριστική συνάμα αναμονή (1 ώρας) εμφανίζονται στη σκηνή ο Γ.Ανδρέου και ο Γ.Παπαχριστούδης ξεκινώντας το πρόγραμμα με ορχηστρικά τραγούδια ενώ παράλληλα η προσέλευση συνεχίζεται παρά το γεγονός ότι το μαγαζί ήταν ήδη γεμάτο. 
Λίγο αργότερα, εν μέσω αποθέωσης από το ακροατήριο εμφανίζεται στη σκηνή και ο Νταλάρας ερμηνεύοντας γνωστές επιτυχίες όπως “μοναξιά χιλιάδες φύλλα”, “σαν απόκληρος” και “αθανασία” ευχαριστώντας τον κόσμο για την παρουσία του, αστειευόμενος μάλιστα λόγω της ημέρας (καθότι απόκριες). “Τα βεγγαλικά σου μάτια” και το “άσπρο περιστέρι” συνέχισαν το πρόγραμμα με τον κόσμο, απόλυτα συνειδητοποιημένο για την επιλογή του να παρακολουθεί και να συμμετέχει σιγοτραγουδώντας, δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στο μαγαζί βρέθηκε και κόσμος που ταξίδεψε από την Κωνσταντινούπολη, χωρίς να λείπουν όμως και οι παραφωνίες όπως λ.χ οι ψίθυροι και οι συζητήσεις.
Στην ουσία λοιπόν πρόκειται για ένα (3ωρο) καλοδουλεμένο πρόγραμμα που το χαρακτηρίζει μία υψηλή αισθητική, αντλούμενη τόσο από τα τραγούδια που το αποτελούν, όσο και από τους εξαιρετικούς μουσικούς.
Τηρεί ενορχηστρωτικά ένα <<μινιμαλιστικό>> πλαίσιο που σε ταξιδεύει στις παλιές μπουάτ, ενώ συνυπάρχει αρμονικά το ρεμπέτικο του Βαμβακάρη και τα λαϊκά με το έντεχνο του Χατζιδάκι, και νεότερων δημιουργών. Λίγα μουσικά όργανα, σε μεγαλύτερο τώρα χώρο, με τον κόσμο ως άμεσο συντελεστή σε αυτό, σαν μία παρέα. Ένας Νταλάρας που εμφανίστηκε με τρομερή τονική ακρίβεια στις ερμηνείες του και χαλαρή διάθεση αλλά από την άλλη χαρακτηρίστηκε και από έλλειψη πάθους σε αρκετά τραγούδια (λ.χ σαν απόκληρος, όποια και να’σαι κ.λ.π), είναι ένα σημείο άλλωστε που ο ερμηνευτής καλείται να αποδώσει το ενδότερο νόημα και την ψυχή του τραγουδιού κάτι που πράγματι έλειπε.
Πέρα από τους προαναφερθέντες μπουζούκι και κιθάρα έπαιξε επίσης και ο δεξιοτέχνης Γιώργος Μάτσικας.
Φωτογραφικό υλικό
