Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Μια σπουδαία μουσική συνάντηση προσέφερε στο φιλόμουσο κοινό της Θεσσαλονίκης το Μέγαρο Μουσικής σε συνεργασία με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης το βράδυ της Πέμπτης 20 Απριλίου. Κεντρικός φιλοξενούμενος επί σκηνής ήταν ένας από τους πιο καταξιωμένους πιανίστες της γενιάς του ο Γεφίμ Μπρόνφμαν. Στο πόντιουμ βρέθηκε ο δυναμικός αρχιμουσικός Terje Mikkelsen, ο οποίος διηύθυνε την ΚΟΘ σε έργα Σούμαν και Μπετόβεν. Η αίθουσα Φίλων της Μουσικής ήταν αρκετά γεμάτη από κάθε ηλικίας ακροατές που πήγαν να απολαύσουν μια σπάνια πολιτιστική στιγμή.
Η συναυλία ξεκίνησε στις 9 με την Ορχήστρα να λαμβάνει θέση πάνω στην ειδικά διαμορφωμένη μεγάλη σκηνή του Μεγάρου. Έπειτα το κοινό υποδέχτηκε με ένα ζεστό χειροκρότημα τους Γεφίμ Μπρόνφμαν και Terje Mikkelsen. Το πρόγραμμα άνοιξε με το Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα σε λα ελάσσονα, έργο 54 του Ρόμπερτ Σούμαν. Ένα έργο στο οποίο επικρατεί ο ρομαντισμός και η τρυφερότητα ενώ εμπλουτίζεται με διάφορα μελωδικά ξεσπάσματα που οδηγούν σε κύματα συναισθημάτων ευτυχίας, χαράς, φαντασίας και δύναμης. Άλλωστε το έργο αυτό ο συνθέτης το έγραψε εμπνεόμενος από τη σύζυγό του λίγο μετά το γάμο τους.
Στο αλέγκρο αφετουόζο κυριαρχεί ένα υπέροχο και τρυφερό θέμα το οποίο ερμήνευσε με ιδιαίτερη ευαισθησία και λεπτότητα ο πιανίστας ενώ στο ιντερμέτζο εκτυλίχθηκε ένας μουσικός παιγνιώδης διάλογος ανάμεσα στο πιάνο και την ορχήστρα. Η ορχήστρα εδώ έδωσε μια ιδιαίτερη κίνηση στην ερμηνεία ενώ η λεπτή μελωδία του πιάνου ξεχώριζε από τον γεμάτο ήχο και την εξαιρετική τεχνική του Bronfman.
Το εκρηκτικό φινάλε ξεδιπλώνεται πάνω σε ένα παρόμοιο θέμα με αυτό του πρώτου μέρους με το πιάνο να συνεπαίρνει και η ορχήστρα να εμπλουτίζει τον ήχο, να ενισχύει τις εντάσεις και να γιγαντώνει το συναίσθημα. Στο τέλος του κοντσέρτου το κοινό ξέσπασε σ’ένα ενθουσιώδες χειροκρότημα και δεν άφηνε με τίποτα τον Bronfman να κατέβει από τη σκηνή. Ενθουσιασμένος και ο ίδιος, από τη δίψα και την επιθυμία του κοινού, μας χάρισε 2 encores από τον Σοπέν, το ‘Revolutionary Etude’ και το ‘Nocturne σε ρε ύφεση μείζονα’, προκαλώντας ένα ντελίριο θαυμασμού.
.
Σε όλη τη διάρκεια της ερμηνείας του Yefim Bronfman ένιωθε κανείς μια ανάταση ψυχής, σαν ο ήχος που έβγαζε από το πιάνο να περικύκλωνε την ψυχή μας, την έκανε πιο ελαφριά, πετούσε πάνω από τα πλήκτρα ρυθμικά και αναγόταν σε έναν άλλο παράλληλο όμορφο και συναισθηματικό κόσμο. Δίχως κανένα λάθος, με άρτια τεχνική, μουσικότητα, εκφραστικότητα και πλούσιο ήχο μας ταξίδεψε σε μια αξέχαστη μουσική εμπειρία.
Στο δεύτερο μέρος η ΚΟΘ ερμήνευσε λαμπρά τη Συμφωνία αρ.5 σε ντο ελάσσονα, έργο 67 του Μπετόβεν γνωστή κι ως Συμφωνία της Μοίρας. Ένα έργο με ποικίλες μελωδικές και συναισθηματικές εξάρσεις που οδηγούν από το φόβο, την απογοήτευση, την αναταραχή, τη μελαγχολία, στη γαλήνη, τη νηνεμία, την αισιοδοξία και τον θρίαμβο. Ένα έργο όπου ο συνθέτης ξεδιπλώνει όλο το συνθετικό του ταλέντο δίνοντας ένα διαχρονικό αριστούργημα τόσο για τη μουσική όσο και για το ανθρώπινο πνεύμα. Σε αυτό το απαιτητικό μέρος η ΚΟΘ υπό την καθοδήγηση του έμπειρου Terje Mikkelsen ανταποκρίθηκε με ιδιαίτερο δυναμισμό. Ο μαέστρος τόνιζε όλα τα στοιχεία της σύνθεσης που έδιναν ένταση κι έκφραση στη μουσική. Έτσι με την αμεσότητα και την επικοινωνία του τόσο με τους μουσικούς όσο και με το κοινό μας χάρισε μια θριαμβευτική ερμηνεία της 5ης Συμφωνίας του Μπετόβεν.
Συμπερασματικά η σύμπραξη της ΚΟΘ με τον θρυλικό πιανίστα και τον χαρισματικό μαέστρο καθήλωσε και ενθουσίασε το κοινό που κατέκλεισε την αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής. Μια συμπαραγωγή και συνέργεια των δύο μεγαλύτερων πολιστικών φορέων της Θεσσαλονίκης που προσέφερε μια υψηλού επιπέδου μουσική εμπειρία στους ακροατές.
Φωτογραφικό υλικό
