🎄 #ΜεΤηΜατιάΤηςΝέλης Βυζαντιάδου σε εορταστική Χριστουγεννιάτικη διάθεση!
Χριστούγεννα χωρίς μουσική δεν υπάρχουν. Θυμάμαι να μαθαίνω στο Δημοτικό Χριστουγεννιάτικα τραγούδια στα Αγγλικά και να τα τραγουδώ με τέτοιον ενθουσιασμό λες και είχα ανακαλύψει τον κόσμο ολόκληρο.
Θέλω πολύ να μάθω ποια τραγούδια θυμάται από τα παιδικά της χρόνια η Δέσποινα Αυγερίδου, ραδιοφωνική παραγωγός στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης, και ποιες χριστουγεννιάτικες μελωδίες θεωρεί ως τις αντιπροσωπευτικότερες των ημερών. Η ίδια λέει πως αν τα Χριστούγεννα είχαν άρωμα, για εκείνη θα μύριζαν…κασέτα! ‘Ναι, από εκείνες που γράφαμε με κόκκινο μαρκαδόρο ‘Χριστουγεννιάτικα’ και μετά παρακαλούσαμε να μην τις μαγνητίσει το ηχείο. Από τα παιδικά μου χρόνια λοιπόν, η μόνιμη μουσική επένδυση των γιορτών ήταν το ‘Jingle Bells’ που έμπαινε και δεν έβγαινε ποτέ, και φυσικά το ‘Ρούντολφ το ελαφάκι το φωτεινό’ που τραγουδούσα τόσο δυνατά, που αν ο Ρούντολφ είχε GPS θα ερχόταν να με βρει για να το κλείσω’, συνεχίζει.
Μεγαλώνοντας – ή μάλλον παριστάνοντας ότι μεγάλωσε – οι χριστουγεννιάτικες μελωδίες, που θεωρεί πια αντιπροσωπευτικές των ημερών, είναι αυτές που κάθε χρόνο κάνουν comeback πιο σταθερό κι από εορταστικό τραπέζι στη θεία: το ‘Last Christmas’ των Wham!, που έχει πληγώσει περισσότερους από όσο έχει πληγωθεί μια χωρισμένη φίλη με κόκκινο κρασί και το ‘AllI want for Christmas’ που αν δεν παίξει τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα νιώθει ότι κάπου παραβίασε τον άγραφο νόμο των γιορτών. Και φυσικά, πάντα θα κρατά μια αδυναμία στις κλασικές ορχηστρικές μελωδίες – εκείνες που κάνουν το σπίτι να μοιάζει με χιονισμένο παραμύθι, ακόμα κι αν έξω βρέχει λασπόνερο και ο μόνος χιονάνθρωπος που έχουμε είναι το χνουδωτό σκυλί του γείτονα. Συμπέρασμα: Χριστούγεννα χωρίς μουσική δεν υπάρχουν. Ή μάλλον υπάρχουν αλλά είναι σαν μελομακάρονο χωρίς μέλι… κανείς δεν τα θέλει…
Μόνο αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να απαντά έτσι, σκέφτομαι, προτού της ζητήσω να μας προτείνει διεθνή ή ελληνικά τραγούδια εν όψει γιορτών. Εκείνη παραδέχεται πως αν τα Χριστούγεννα ήταν ραδιοφωνικό πρόγραμμα, θα ήταν σίγουρα μια μεικτή εκπομπή που θα περιείχε και διεθνή και ελληνικά. Επιχειρηματολογεί μάλιστα λέγοντας ότι τα ξένα είναι το γκλίτερ και τα ελληνικά ο… κουραμπιές. Το ένα δίνει λάμψη, το άλλο δίνει τη γεύση που ξεχειλίζει νοσταλγία. Τα διεθνή τα προτείνει γιατί έχουν κάτι το μαγικά κινηματογραφικό – νιώθεις ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να εμφανιστεί ο Μακόλεϊ Κάλκιν με πατίνια στο σαλόνι σου. Από Frank Sinatra μέχρι Ariana Grande, αυτά τα τραγούδια είναι το επίσημο σάουντρακ του ‘Χριστούγεννα όπως στα αμερικανικά σποτ’. Αλλά και τα Ελληνικά… αχ! Είναι η δική μας γιορτινή ταυτότητα, εξηγεί. Από τα παραδοσιακά κάλαντα μέχρι τις σύγχρονες εκτελέσεις που σε κάνουν να θες να πιάσεις τρίγωνο (χωρίς να κινδυνεύσει άνθρωπος γύρω σου). Έχουν αυτό το ζεστό, οικείο, ‘μαμαδίστικο’ ύφος που κάνει το σπίτι να μοσχοβολάει βασιλόπιτα ακόμα κι αν μόλις έχεις καεί προσπαθώντας να τη φτιάξεις. Οπότε τι προτείνει; Μα φυσικά έναν μουσικό κουραμπιεδομπουφέ! Λίγο από όλα: διεθνή για την ατμόσφαιρα, ελληνικά για το συναίσθημα και στο τέλος – όπως σε κάθε γιορτινό τραπέζι – πάντα κάτι απρόβλεπτο που θα φέρει το χαμόγελο. Γιατί αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων: μια playlist που γεμίζει την καρδιά σου περισσότερο και από το τελευταίο κομμάτι γαλοπούλας που κάποιος ορκιζόταν ότι δεν μπορεί άλλο…
Φέρνω στο μυαλό μου πολλούς καλλιτέχνες, μεγάλου βεληνεκούς που έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα με διασκευές γνωστών κομματιών. Για παράδειγμα ο Andrea Bocelli στην ερμηνεία του‘Let its now’ ή του‘Santa Clausis coming to town’ που δεν χορταίνω να βλέπω και να ακούω ξανά και ξανά. Αλήθεια ποιες είναι οι διασκευές που ξεχωρίζει η κυρία Αυγερίδου; ‘Αχ, οι Χριστουγεννιάτικες διασκευές… το μουσικό ισοδύναμο του να παίρνεις μια κλασική συνταγή και να της ρίχνεις λίγη έξτρα κανέλα, απλά γιατί… μπορείς! Κι ευτυχώς, πολλοί καλλιτέχνες μπορούν και μάλιστα το κάνουν υπέροχα. Ξεχωρίζω πάντα τον Michael Buble ο οποίος έχει καταφέρει κάτι απίστευτο: να ακούγεται σαν να τον βγάζουν κάθε χρόνο από γιορτινό κουτί ειδικά για τον Δεκέμβριο.
Το ‘It’s Beginning To Look Alot Like Christmas’ στη δική του εκδοχή έχει τη δύναμη να σε κάνει να στολίσεις δέντρο ακόμα κι αν είναι… Αύγουστος. Αγαπώ, επίσης, την εορταστική τρέλα της Mariah Carey στις ζωντανές εκτελέσεις της. Κάθε φορά που τραγουδάει το ‘Silent Night’ ή το ‘O Holy Night’, νιώθω πως οι νότες ανεβαίνουν τόσο ψηλά που χρειάζονται … οξυγόνο από το χιονισμένο Έβερεστ.
Αν πρέπει, όμως, να διαλέξω κάτι πραγματικά ξεχωριστό, θα πάω στον Bing Crosby και τον David Bowie στο ‘Peaceon Earth / Little Drummer Boy’. Αυτοί οι δύο μαζί είναι η απόδειξη ότι τα Χριστούγεννα ενώνουν τα πάντα: γενιές, στυλ, και πιθανότατα και σύμπαντα. Και φυσικά δεν μπορώ να μην αναφέρω τα πιο σύγχρονα – όπως την τζαζ εκδοχή της Norah Jones στο ‘ChristmasDon’tBeLate’ ή τη γλυκιά, cozy διάθεση του ‘Have Your self a Merry Little Christmas’ που κάνει κάθε χώρο να μοιάζει λίγο με σκηνικό από ταινία στο Netflix. Συμπέρασμα: οι διασκευές είναι το μυστικό συστατικό των γιορτών. Λίγο απ’ αυτές κι αμέσως μεταμορφώνεται ο κόσμος γύρω σου. Ή τουλάχιστον μεταμορφώνεται η διάθεση… μέχρι να βρεις ποιος έφαγε το τελευταίο μελομακάρονο’, η απάντησή της.
Πάντως την απήχηση του ‘Last C hristmas’ των Wham δεν ξέρω αν την έχει γνωρίσει άλλο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Πώς εξηγεί αυτό το φαινόμενο; Το ‘Last Christmas’, σύμφωνα με τη δημοφιλή και αγαπημένη ραδιοφωνική παραγωγή, είναι το μοναδικό τραγούδι που κάθε Δεκέμβρη ζει το δικό του… θαύμα. Δεν είναι απλώς Χριστουγεννιάτικο τραγούδι.. .είναι θεσμός. Σαν τον κουραμπιέ που, όσο κι αν τον τινάζεις, πάντα βρίσκεις άχνη πάνω σου. Γιατί όμως έχει τέτοια απήχηση; Πρώτον: ο George Michael. Ακόμα κι αν τραγουδούσε συνταγή για μελομακάρονα, θα την κάναμε νούμερο 1 στα chats. Η φωνή του έχει εκείνη τη γλυκιά μελαγχολία που κάνει το τραγούδι να λειτουργεί για όλες τις διαθέσεις: είτε είσαι στο mood ‘γιορτές – έρωτας – θαύματα’, είτε στο mood ‘έρωτας – ποιος – άσε με – να – κλάψω – στο – δέντρο’. Δεύτερον: είναι το τέλειο σάουντρακ για οποιοδήποτε φεστιβάλ δραματοποίησης.
Όλοι έχουμε ζήσει ένα ‘Last Christmas’ που δώσαμε την καρδιά μας και κάποιος την επέστρεψε χωρίς απόδειξη. Το τραγούδι καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα νοσταλγικό, ποπ, χορευτικό και συγκινητικό. Ένα γιορτινός συνδυασμός που απλά δεν χάνει. Και τρίτον: παίζει παντού. Παν-τού. Αν τα Χριστούγεννα είχαν επίσημο repeatmode, θα λεγόταν Wham! Από σούπερ μάρκετ μέχρι ταξίδι, από ραδιόφωνο μέχρι καταστήματα με χριστουγεννιάτικα στολίδια που ανοίγουν από τον … Οκτώβρη. Έχει γίνει τόσο αναπόσπαστο μέρος της εποχής, που αν μια χρονιά δεν παίξει, θα σκεφτείς ότι κάτι έχει πάει στραβά στον χωροχρόνο. Και να σου πω κάτι; Μπορεί να το ακούμε κάθε χρόνο και να λέμε ‘ε, φτάνει…’… αλλά την ίδια στιγμή, αν δεν ακουστεί, μας λείπει. Γιατί το ‘Last Christmas’ είναι η μουσική επιβεβαίωση ότι οι γιορτές… έφτασαν επισήμως.
Την προσκαλώ να μιλήσουμε για το ραδιόφωνο αυτές τις μέρες. Είναι ραδιοφωνική παραγωγός εδώ και πολλά χρόνια. Τι αλλάζει, αν αλλάζει, αυτή την περίοδο στο ραδιοφωνικό τοπίο; Τι λέει η εμπειρία της; ‘Αχ, το ραδιόφωνο τα Χριστούγεννα… αλλάζει όπως αλλάζει κι ένα σπίτι όταν μπαίνει το δέντρο: ο χώρος είναι ίδιος αλλά ξαφνικά όλα μοιάζουν λίγο πιο φωτεινά, λίγο πιο μαγικά και… λίγο πιο λαμπάκια από όσο είχαμε προβλέψει. Στο ραδιοφωνικό τοπίο αυτές τις μέρες αλλάζουν δύο βασικά πράγματα: η διάθεση και οι… στροφές. Όχι οι στροφές των τραγουδιών. Οι δικές μας στροφές. Ο ρυθμός ανεβαίνει, οι ακροατές ξαφνικά μας ακούνε περισσότερο (είτε γιατί ψωνίζουν, είτε γιατί μαγειρεύουν, είτε γιατί προσπαθούν να τυλίξουν δώρα και χρειάζονται συναισθηματική υποστήριξη) και ο αέρας του στούντιο γεμίζει με ευχές, γέλια και το κλασικό ‘έχουμε χρόνο για ένα ακόμα;’. Η εμπειρία μου λέει πως τα Χριστούγεννα το ραδιόφωνο γίνεται κάτι περισσότερο από μέσο. Γίνεται παρέα. Γίνεται ζεστή κουβέρτα, ζεστή σοκολάτα και για κάποιους η δικαιολογία για να μην πάνε στο σαλόνι που μαλώνουν δύο θείες για το ποια κάνει το καλύτερο γαλακτομπούρεκο.
Επίσης παρατηρώ πάντα το ίδιο φαινόμενο. Οι ακροατές είναι πιο ανοιχτοί στο να μοιραστούν ιστορίες. Ξαφνικά παίρνουν τηλέφωνο άνθρωποι που δεν έχουν ξανακαλέσει ποτέ για να πουν ‘να σας πω τι μου συνέβη πέρσι την Πρωτοχρονιά…’ και καταλήγουμε να φτιάχνουμε αληθινές μικρές ραδιοφωνικές Χριστουγεννιάτικες ιστορίες στον αέρα. Αλλάζει και κάτι ακόμα. Το ραδιόφωνο γίνεται πιο συναισθηματικό. Κι εμείς μαζί του. Μιλώντας τόσα χρόνια πίσω από το μικρόφωνο, μπορώ να σου πω πως κανένα εορταστικό πρόγραμμα δεν είναι ‘άλλο ένα πρόγραμμα’. Κρύβει πίσω του ανθρώπους που ετοιμάζουν τραπέζια, που ταξιδεύουν, που λείπουν από το σπίτι ή που περιμένουν ένα τηλεφώνημα. Κι εκεί, στις Χριστουγεννιάτικες εκπομπές, αισθάνομαι πιο έντονα από ποτέ αυτό που πάντα πίστευα: το ραδιόφωνο δεν κάνει θόρυβο. Κάνει παρέα. Και τα Χριστούγεννα αυτή η παρέα είναι το πιο ωραίο δώρο’, εξομολογείται.
Το ραδιόφωνο δεν κάνει θόρυβο, κάνει παρέα. Τι όμορφη δήλωση έκανε η συνεντευξιαζόμενη. Το ραδιόφωνο αποτελεί σίγουρα εγγυημένη συντροφιά και κατά τη διάρκεια των γιορτών γίνεται ακόμα πιο πολύτιμο. Κατά τη διάρκεια των γιορτών, λέει η κυρία Αυγερίδου, το ραδιόφωνο γίνεται λίγο σαν εκείνο το φίλο που δεν λέει ποτέ ‘βαριέμαι’ όταν του τηλεφωνείς. Πάντα εκεί, πάντα διαθέσιμο, πάντα με κάτι να σου πει. Κι όλα αυτά τα χρόνια που η ίδια βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο, έχει παρατηρήσει ότι τις γιορτές οι ανάγκες των ακροατών αλλάζουν ή μάλλον μεγεθύνονται, όπως και οι ποσότητες των γλυκών που τρώμε. Πρώτα απ’ όλα οι άνθρωποι χρειάζονται παρέα. Μια φωνή που να τους κρατά συντροφιά ενώ μαγειρεύουν, στολίζουν, ταξιδεύουν ή απλώς προσπαθούν να επιβιώσουν από το ‘στολίσαμε στραβά τα λαμπάκια’ και το ‘ποιος έφαγε το τελευταίο μελομακάρονο;’. Το ραδιόφωνο μπαίνει εκεί σαν μικρή, ζεστή σπίθα παρέας που γεμίζει το σπίτι. Δεύτερη ανάγκη: καλή διάθεση.
Οι γιορτές έχουν μια γλύκα αλλά κουβαλούν και μια δόση άγχους οπότε ο ακροατής θέλει χαμόγελο, ελαφρότητα, μια κουβέντα που να τον κάνει να σκεφτεί ‘εντάξει, όλα καλά θα πάνε…’ κι ας καεί λίγο η βασιλόπιτα. Τα εορταστικά play lists λειτουργούν σαν μουσικό αντιστρές. Τρίτον: σύνδεση. Τις γιορτές, περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο, οι άνθρωποι θέλουν να νιώσουν μέρος μιας κοινότητας. Γι’ αυτό παίρνουν πιο συχνά τηλέφωνο, στέλνουν μηνύματα με ιστορίες, ευχές, αναμνήσεις. Ξαφνικά μοιράζονται πράγματα που όλο το χρόνο μένουν στα συρτάρια. Έχει κάτι πολύ ανθρώπινο όλο αυτό. Σχεδόν μαγικό. Και τέλος, υπάρχει μια ανάγκη που βλέπει κάθε χρόνο. Να ακουστεί η καρδιά. Οι γιορτές είναι γεμάτες συναισθήματα, όμορφα και δύσκολα. Το ραδιόφωνο δίνει χώρο και στα δύο. Είναι η παρηγοριά για όσους δεν έχουν μεγάλη συντροφιά, η παρέα όσων δουλεύουν, το χαμόγελο όσων ετοιμάζουν τραπέζι, η παρένθεση όσων νιώθουν ότι τους λείπει κάτι ή κάποιος. Γι’ αυτό το ραδιόφωνο είναι τόσο πολύτιμο αυτές τις μέρες. Γιατί θυμίζει στους ανθρώπους ότι, όσο κι αν τρέχουμε, όσο κι αν αλλάζουν τα πάντα, κάποια πράγματα μένουν σταθερά – όπως μια φωνή που σου λέει με αγάπη ‘καλές γιορτές’, κι ας μην σε έχει συναντήσει ποτέ από κοντά.
Αναρωτιέμαι αν τη βρήκε ποτέ μια παραμονή Χριστουγέννων ή αλλαγή χρόνου σε ζωντανή εκπομπή. Εκείνη κάνει μια γρήγορη αναδρομή στα προηγούμενα χρόνια για να πει: ‘Με έχουν βρει και παραμονές Χριστουγέννων και αλλαγές χρόνου σε ζωντανή εκπομπή – και θα σου πω κάτι: όσες φορές κι αν το ζήσεις, είναι πάντα σαν να βρίσκεσαι μέσα σε μια μικρή ραδιοφωνική ταινία, λίγο ‘Love Actually’, λίγο ‘Μόνος στο σπίτι’, λίγο ‘ας ελπίσουμε να μην καεί το ρεύμα τώρα’. Η εμπειρία έχει μια ξεχωριστή μαγεία. Εκείνη την ώρα το στούντιο μοιάζει με τη δική σου μικρή Χριστουγεννιάτικη φωλιά. Τα λαμπάκια αναβοσβήνουν (κυρίως γιατί κάποιος τα έβαλε σε λάθος μπρίζα), η κούπα με τη ζεστή σοκολάτα αχνίζει δίπλα στις κονσόλες, κι εσύ μιλάς με ανθρώπους που βρίσκονται σε κάθε γωνιά της πόλης – ή και εκτός.
Θυμάμαι μια χρονιά που στην αλλαγή του χρόνου μέτρησα αντίστροφα μόνη στο στούντιο, κι εκεί ακριβώς τα μεσάνυχτα χτύπησαν ταυτόχρονα τέσσερα τηλέφωνα με ακροατές που φώναζαν ‘ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ’ λες και ήμασταν όλοι στο ίδιο τραπέζι. Και κάπως έτσι … ήμασταν. Το πιο όμορφο κομμάτι; Αυτή η αίσθηση ότι εκείνη τη στιγμή δεν κάνεις απλώς εκπομπή. Κάνεις παρέα σε ανθρώπους που μαγειρεύουν, που ταξιδεύουν, που ξενυχτούν στη δουλειά, που ίσως είναι μόνοι. Και κάπως μέσα από τα καλώδια, τις νότες και τις ευχές, γεμίζει ο αέρας με μια ζεστασιά που δεν περιγράφεται. Ναι, μου έχει τύχει να με βρει η αλλαγή χρόνου πάνω από ένα μικρόφωνο. Και ειλικρινά; Δεν θα το άλλαζα για τίποτα. Γιατί εκείνες οι εκπομπές είναι που μου θυμίζουν πάντα γιατί αγάπησα αυτό το επάγγελμα: για τις στιγμές που δεν τις ζεις μόνο – τις μοιράζεσαι’.
Φτάνοντας προς το τέλος αυτής της συνομιλίας, που θα μπορούσε να διαρκέσει άλλο τόσο κι άλλο τόσο, επιθυμώ να μάθω μια εμπειρία που είχε η συνεντευξιαζόμενη με ακροατή/ακροάτρια κατά τη διάρκεια γιορτών και την οποία δεν θα ξεχάσει ποτέ. Αν και έχει να πει πολλές ιστορίες από τις γιορτές, υπάρχει μία που δεν θα φύγει ποτέ από την καρδιά της. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και είχε βάρδια στη βραδινή εκπομπή. Την πήρε λοιπόν μια ακροάτρια, μεγαλύτερης ηλικίας, με μια φωνή τόσο γλυκιά που ένιωθε ότι της μιλούσε μια γιαγιά με κουβερτούλα στους ώμους. Της είπε: ‘Κορίτσι μου, είμαι μόνη φέτος… αλλά δεν νιώθω μόνη γιατί όλο το βράδυ είσαι εσύ εδώ και μου κρατάς παρέα. Να σου πω μια ιστορία;’. Και ξεκίνησε να της διηγείται τα Χριστούγεννα που περνούσε με την οικογένειά της όταν ήταν μικρή, πώς στόλιζαν το δέντρο με πορτοκάλια και κορδέλες, πώς περίμεναν τον πατέρα της να γυρίσει από τη δουλειά για να ανοίξουν όλοι μαζί το ραδιόφωνο. ‘Το ραδιόφωνο ήταν τα Χριστούγεννά μας’, της είπε. Κάπου εκεί κατάλαβε ότι η γραμμή δεν ήταν απλώς μια γραμμή. Ήταν μια ανθρώπινη σύνδεση που, μέσα από μουσική και ευχές, γέμιζε ένα σπίτι που αλλιώς θα ήταν σιωπηλό. Στο τέλος της είπε: ‘Καλές γιορτές παιδί μου… και ευχαριστώ που μπήκες στο σπίτι μου από το ηχείο’. Κι εκείνη τη στιγμή, ανάμεσα σε κονσόλες, λαμπάκια και playlists, ένιωσε κάτι που μόνο το ραδιόφωνο μπορεί να σου χαρίσει: ότι χωρίς να βλέπεις κανέναν, αγγίζεις ανθρώπους πραγματικά. Αυτή η κλήση θα τη συνοδεύει σε κάθε γιορτινή εκπομπή – σαν μικρή, χρυσή μπάλα που δεν πέφτει ποτέ από το δέντρο.
Ολοκληρώνω το παρόν άρθρο με τις ευχές της Δέσποινας Αυγερίδου τόσο σε όλους εμάς όσο και στον κόσμο του ραδιοφώνου. ‘Για τις φετινές γιορτές θα ευχηθώ κάτι απλό αλλά απαραίτητο: να έχουμε όλοι περισσότερη ζεστασιά, λιγότερο άγχος και – ας είμαστε ειλικρινείς – να μη μας πέσει κανένα μελομακάρονο κάτω. Είναι κρίμα.
Στους αναγνώστες σας εύχομαι να ζήσουν Χριστούγεννα γεμάτα ωραίες στιγμές, όχι τέλειες – γιατί τα τέλεια γίνονται με φίλτρα, ενώ τα αληθινά μένουν. Να γελάσουν, να συγκινηθούν, να κάνουν χώρο στο σπίτι και στην καρδιά τους και να θυμηθούν ότι η μαγεία βρίσκεται στα απλά: στη μυρωδιά του φρεσκοψημένου γλυκού, σε μια αγκαλιά, ή στην πρώτη νότα από ένα τραγούδι που τους ταξιδεύει πίσω στο χρόνο.
Και στον κόσμο του ραδιοφώνου – τους αγαπημένους μου ‘συνοδοιπόρους των ερτζιανών’ – εύχομαι να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε: να κρατάμε παρέα στους ανθρώπους. Να τους κάνουμε να χαμογελούν στο αυτοκίνητο, να τραγουδούν στην κουζίνα, να νιώθουν ότι κάποιος είναι δίπλα τους ακόμα κι όταν το σπίτι είναι ήσυχο. Το ραδιόφωνο έχει μια ξεχωριστή μαγεία. Δεν χρειάζεται να σε δει κανείς για να τον αγγίξεις. Κι εύχομαι αυτή η μαγεία να μεγαλώσει, να απλωθεί και να ζεστάνει όσο περισσότερες καρδιές γίνεται.
Καλές γιορτές σε όλους – με φως, μουσική και πολλή, πολλή αγάπη. (και με στολισμένα δέντρα που φέτος δεν θα πέσουν… ναι, το εύχομαι κι αυτό!)’.
Όσο για εμάς θα βρεθούμε ξανά πολύ σύντομα μέσα από ένα επόμενο άρθρο!!!
#Ανασκόπηση2025 #ΕορταστικάΆρθραΚαιΛίστες2025 – Συντονιστείτε #Κουλτουρόσουπα
Ολες οι εορταστικές δημοσίευσες με μια ματιά εδώ
