Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ
«Κάνουμε θέατρο για να αγγίξουμε όλες τις ζωές που δε θα προλάβουμε να ζήσουμε, για να θυμηθούμε όλα τα συναισθήματα και τα πάθη που ο πολιτισμός και η επιβίωση έθαψε τόσο βαθιά μέσα μας, που σχεδόν πια ξεχνάμε ότι υπάρχουν. Kάνουμε θέατρο για να μετρηθούμε με το ασυνείδητο, για να συμπληρώσουμε τις ψηφίδες του εαυτού μας που λείπουν και χωρίς αυτές είμαστε ατελείς και αβοήθητοι»
Το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης παρουσιάζει αυτό το καλοκαίρι την κωμωδία του Νιλ Σάιμον «Αταίριαστο Ζευγάρι», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Πλασκοβίτη. Η πρεμιέρα θα γίνει στο Υπαίθριο Θέατρο Κοζάνης στις 30 Ιουνίου. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Θεοδώρα Σιάρκου, Μαριάνθη Σοντάκη, Ισιδώρα Δωροπούλου, Βέρα Μακρομαρίδου, Αλέξανδρος Παπατριανταφύλλου, Δανάη Σταματοπούλου, Νίνα Φώσκολου και Κωνσταντίνος Χειλάς.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και μέχρισήμερα έχει πρωταγωνιστήσει σε πάνω από 50 παραστάσεις, με κάποιες από τις οποίες έλαβε μέρος σε διεθνή φεστιβάλ, με τελευταίες την “Ισμήνη” του Γιάννη Ρίτσου σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη, που εκπροσώπησε τη χώρα μας στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Emilio Carballido του Μεξικό 2019 και το “Γράμμα στον Ορέστη” του Ι. Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Γιάννη Παπαγιάννη για το ίδιο φεστιβάλ το 2022.
Το 1997 προτάθηκε για το βραβείο Κοτοπούλη με την Ολεάννα του Ντέιβιντ Μάμετ σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα. Συνεργάστηκε με τους Μιχάλη Κακογιάννη, Γιάννη Χουβαρδά, Σταύρο Τσακίρη, Έβη Γαβριηλίδη, Γιάννη Κακλέα, Γιάννη Μαργαρίτη, Ιάκωβο Καμπανέλλη, Σταύρο Λίτινα, Σταμάτη Φασουλή, Αντώνη Αντύπα, Βασίλη Νικολαίδηκ.ά Σπούδασε κλασικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών. Το 2011 πήρε δίπλωμα τραγουδιού με τη Μαργαρίτα Συγγενιώτου.
Δισκογραφία: “Χαμελέων” του Πλ. Ανδριτσάκη, “Με 2 ορχήστρες” του Διον. Τσακνή, “Σταύρωση” βυζαντινή όπερα του Γιάννη Μπουφίδη κ.α Ασχολείται συστηματικά με τη μεταγλώττιση και διδάσκει αγωγή λόγου και τραγούδι σε Δραματικές Σχολές. Στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί στις σειρές” Οι τελευταίοι εγγονοί”, “Η φυλή των ανθρώπων”, “ Εν Ιορδάνη”, “Το 10”, “Χορεύοντας στη σιωπή”, “Αγάπη Παράνομη”, “Το Κόκκινο Ποτάμι” κ.α
Σινεμά: “Έναστρος θόλος ” του Κ. Αριστόπουλος, “Άδης “ του Στ. Χαραλαμπόπουλου, “Newstria” του Κ. Σταματόπουλου “Το τέλος του κόσμου” του Κ. Δημητρακόπουλο.
Συνέντευξη της αγαπημένης ηθοποιού και τραγουδίστριας Μαριάνθη Σοντάκη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.
Ε.Π.: «Αταίριαστο Ζευγάρι», ένα έργο που έχει τη δική του διαδρομή, να μιλήσουμε για την δική σας παράσταση; Τι θα δούμε και ποια εκδοχή του έργου;
Μ.Σ.:Η δική μας παράσταση είναι η διασκευή της κινηματογραφικής επιτυχίας του 1970 που είχε κάνει ο Νιλ Σάιμον με τον Τζακ Λέμον και το Γουόλτερ Ματάου και αφορά τη γυναικεία εκδοχή του έργου. Την ανεβάζουμε με το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και με μια παρέα εξαιρετικών συναδέλφων και συντελεστών.
Ε.Π.: Τι αφορά η υπόθεση του έργου;
Μ.Σ.: Η υπόθεση του έργου έχει να κάνει με δυο φίλες οι οποίες μετά το χωρισμό τους αποφασίζουν να συγκατοικήσουν. Μέσα λοιπόν από τη συγκατοίκηση βγαίνουν στην επιφάνεια οι αντιθέσεις τους, τα ελαττώματά τους, τα οποία μεγεθύνονται και γίνονται εφιάλτης.
Ε.Π.: Ο δικό σας ρόλος; Τι είναι αυτό που σας γοητεύει;
Μ.Σ.: Εγώ υποδύομαι τη Φλώρα, ένα χαρακτήρα που το συναντάμε πολύ συχνά στην ελληνική πραγματικότητα. Η Φλώρα είναι μια γυναίκα η οποία μετά από 14 χρόνια γάμου και με δυο παιδιά, χωρίζει με τον άντρα της. Είναι νοικοκυρά, σε βαθμό ψυχαναγκασμού, πράγμα που δυσκολεύει πολύ τη συμβίωση. Είναι μεν χαριτωμένη και πολύ δοτική αλλά συχνά γίνεται και αφόρητη. Προσωπικά, τον συγκεκριμένο ρόλο τον χαίρομαι πάρα πολύ γιατί με οδηγεί να ανακαλύψω μια άλλη πλευρά του εαυτού μου και αυτό μου αρέσει.
Ε.Π.: Τι σας γοητεύει περισσότερο στη Φλώρα;
Μ.Σ.: Με γοητεύει η δοτικότητά της. Έχει μια αφέλεια που δεν τη συναντάς πολύ εύκολα σήμερα ενώ παράλληλα διαθέτει όλα τα στοιχεία της κωμωδίας. Είναι γκαφατζού και πολύ χαριτωμένη μέσα σε όλο αυτό τον ψυχαναγκασμό της. Βασικά όταν ξεκινήσαμε περίμενα από τον σκηνοθέτη να μου δώσει τον αντίστροφο ρόλο… τελικά όμως ο Λευτέρης είχε δίκιο και η διανομή ήταν αυτή που έπρεπε..
Ε.Π.: Το έργο αναδεικνύει πολλά θέματα όπως το διαζύγιο, το να καλείσαι να αντιμετωπίσεις τη ζωή ξαφνικά μόνη με ή χωρίς παιδιά.. κοινωνικά θέματα που μας απασχολούν έντονα ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια..
Μ.Σ.:Ναι είναι πολύ δύσκολες καταστάσεις δυστυχώς. Το να είσαι μόνος γονιός είναι ένας βαρύς ρόλος…
Ε.Π.: «Υπάρχουν Αταίριαστα Ζευγάρια» σήμερα;
Μ.Σ.: Προφανώς υπάρχουν και σε όλες τις εποχές. Κάποια από τα ζευγάρια όμως που δείχνουν «Αταίριαστα» προς τα έξω, προς όλους εμάς, συχνά αναπτύσσουν θαυμαστές ισορροπίες, οι οποίες τους βοηθούν να παρακάμπτουν τις όποιες διαφορές και να βρίσκουν όλα όσα τους ενώνουν. Από την άλλη βέβαια, υπάρχουν και αυτά τα πραγματικά «Αταίριαστα», συμβατικά ζευγάρια, που συνήθως λειτουργούν ως μονάδες και όχι σαν ζευγάρια.
Ε.Π.: Ποια είναι τα μηνύματα του έργου και τι θα θέλατε να πάρουν μαζί τους οι θεατές με το τέλος της παράστασης;
Μ.Σ.:Το έργο είναι μια πάρα πολύ χαριτωμένη κωμωδία και ο κόσμος σίγουρα θα διασκεδάσει. Όμως θα διακρίνει και τη δυσλειτουργικότητα που υπάρχει τόσο στο συντροφικό όσο και στο φιλικό επίπεδο και θα αναρωτηθεί για τη δική του θέση και για το πώς θα ήθελε ο ίδιος να είναι η ζωή του, η κοινωνικότητά του. Γιατί, ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον δεν μπορεί να ολοκληρωθεί παρά μόνο σε κοινωνικό επίπεδο..
Ε.Π.: Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο δυνατό σημείο στο έργο;
Μ.Σ.: Το έργο είναι γραμμένο από ένα τεχνίτη του λόγου, τον Νιλ Σάιμον. Ο ρυθμός του, η μαστοριά της ατάκας του είναι ανεκδιήγητα. Μέσα σε αυτό τον κωμικό καταιγισμό εγώ λατρεύω και αυτές τις τρυφερές στιγμές που μας χαρίζει το κείμενο, οι οποίες είναι πολύ ιδιαίτερες. Με τη Θεοδώρα Σιάρκου έχουμε σταθεί σε αυτές και τις αγαπάμε πολύ.
Ε.Π.: Τι ρόλο παίζουν οι σχέσεις στη ζωή μας, προσωπικές, φιλικές αλλά και επαγγελματικές;
Μ.Σ.:Πιστεύω πως παίζουν το σημαντικότερο ρόλο στη ζωή μας. Αν αναρωτηθούμε θα διαπιστώσουμε ότι κάποιες από τις σχέσεις μας, τις φιλικές, τις οικογενειακές, ακόμη και τις ερωτικές μας έχουν καθορίσει, μας έχουν διαμορφώσει σε αυτό που είμαστε τώρα. Οπότε η συντροφικότητα είτε σε συζυγικό είτε σε φιλικό επίπεδο είναι πολύ σημαντική για το ποιοι είμαστε. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν αποφασίζει να παραχωρήσει κανένα κομμάτι του εαυτού του προκειμένου να μπει σε μια σχέση οποιασδήποτε μορφής και έτσι γίνεται μοναχικός, διαταραγμένος, εν τέλη μισός… Γιατί ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και μόνο η επαφή του με τους άλλους τον ολοκληρώνει..
Ε.Π.: Πόσο «μόνοι» είμαστε τελικά σήμερα και γιατί και με ποιες συνέπειες;
Μ.Σ.: Ξέρετε κάποιες φορές ίσως είναι καλό να φύγεις, να απομακρυνθείς από κάποιες σχέσεις και να είσαι μόνος γιατί δε σε βοηθάνε στην προσωπική σου τελείωση. Υπάρχουνε και σχέσεις κακοποιητικές και καλά θα κάνουμε να φύγουμε από αυτές.. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι θα μπεις σε μια σχέση με όλο το «φουσκωμένο σου» εγωισμό και δε θα παραχωρήσεις κάτι από τον εαυτό σου σε αυτό το βωμό, το βωμό της συντροφικότητας.. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπαίνουμε «ολόκληροι» μέσα στις σχέσεις μας..
Ε.Π.: Η θέση της γυναίκας επίσης έχει υποστεί αλλαγές…. Πιστεύετε ότι έχει βελτιωθεί, η γυναίκα σήμερα βρήκε τον προορισμό της, τον τρόπο να διεκδικεί τα θέλω της; Είναι χαρούμενη και ικανοποιημένη με τη ζωή της;
Μ.Σ.:Πιστεύω ότι έχουμε διανύσει ένα μέρος του δρόμου όμως είμαστε ακόμη στα μισά… έχουμε πολύ πολύ δρόμο ακόμη και ειδικά στη χώρα μας. Για παράδειγμα, στο μισθολογικό τομέα υπάρχει ακόμη ένα χάσμα 12-13% σε σχέση με τους άνδρες.Σε πολλούς επαγγελματικούς κλάδους ακόμη η ζυγαριά γέρνει υπέρ του άνδρα. Σήμερα η γυναίκα καλείται να είναι ο Σούπερ ήρωας, καλείται να κάνει τα πάντα και να είναι τέλεια στα πάντα, πράγμα που δεν το περιμένουμε από έναν άνδρα…
Ε.Π.: Έχετε ήδη διαγράψει μια μεγάλη και λαμπρή καριέρα, θέατρο – κινηματογράφος – τηλεόραση, ποιο σας γοητεύει περισσότερο και γιατί;
Μ.Σ.: Μεγάλη μου αγάπη είναι το θέατρο. Εξάλλου στην Ελλάδα η παιδεία μας βασίζεται εξ ολοκλήρου στο θέατρο.. Λατρεύω αυτή τη συμπόρευση πάνω στη σκηνή, να ενώνω την ανάσα μου με τον παρτενέρ μου, ειδικά όταν συνεργάζομαι με ανθρώπους που μιλάμε την ίδια γλώσσα.. Ειλικρινά, αισθάνομαι τρομερά ευλογημένη που μοιράζομαι το σανίδι με όλους τους εκλεχτούς συνεργάτες μου που είναι γεμάτοι δοτικότητα και ήθος και με τη Θεοδώρα Σιάρκου, μια εξαιρετική ηθοποιό και συνάδελφο που την αγαπώ πολύ. Στην τηλεόραση δούλεψα πολλά χρόνια σε μεγάλες παραγωγές και τώρα τελευταία κάνω πράγματα που αγαπώ και μου αρέσουν. Σε κάθε νέα πρόκληση ξεκινάω από την αρχή, δε θεωρώ δεδομένο τίποτα. Και τις περιοδείες αγαπώ πολύ, μου αρέσει που κάθε μέρα είμαστε και κάπου αλλού..
Ε.Π.: Ποια προσόντα θεωρείται απαραίτητα για ένα ηθοποιό σήμερα;
Μ.Σ.: Κατά τη γνώμη μου, πέρα από τα φυσικά προσόντα που οφείλει να αποκτήσει ή να διαθέτει κάποιος, όπως ωραία και σωστή φωνή, λειτουργικό σώμα, θα πρέπει να έχει και μεγάλη αντοχή γιατί το επάγγελμά μας είναι πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο. Στην ουσία αυτό που χρειάζεται είναι δουλειά και πάλι δουλειά, συνεχώς να ανανεώνουν τα μέσα τους, να βρίσκουν καινούρια πράγματα, να διαβάζουνε πολύ και κουράγιο γιατί το επάγγελμά μας όπως είπαμε, είναι δύσκολο και θέλει πολύ γερά νεύρα.
Ε.Π.: Πώς βλέπετε την εξέλιξη της τηλεόρασης, ως προς τα προϊόντα μυθοπλασίας;
Μ.Σ.: Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια η τηλεόραση έχει αρχίσει πάλι να βρίσκει ένα πρόσωπο που αγαπώ πολύ και αυτός πιστεύω ότι πρέπει να είναι ο ρόλος της. Τα περισσότερα κανάλια έχουν επενδύσει σε ποιοτικά προϊόντα και πολλοί συνάδελφοι βρήκανε δουλειά, γιατί ήταν δύσκολα τα προηγούμενα χρόνια..
Ε.Π.: Επόμενα σχέδια;
Μ.Σ.: Τώρα κάνω με τον Κωνσταντίνο Δημητρακόπουλο μια ταινία μικρού μήκους «Το τέλος του κόσμου». Είναι μια ταινία που την κάναμε με πολύ αγάπη και νοιάξιμο και μιλάει για τη αναπηρία, και τη σεξουαλικότητα στην αναπηρία.. Επίσης στο Μικρό Κεραμικό σε σκηνοθεσία της Κεφαλά Αθηνάς θα ανεβάσουμε ένα άπαιχτο θεατρικό έργο του Δημήτρη Κεχαΐδη.
.
-Δευτέρα 10 Ιουλίου
Θέατρο Κήπου
«Αταίριαστο ζευγάρι» του Νιλ Σάιμον.
Δύο φίλες χωρίζουν από τους άντρες τους και αποφασίζουν να συγκατοικήσουν στο μεγάλο σπίτι της μιας. Και τότε αρχίζουν τα προβλήματα και δοκιμάζεται η φιλία τους, γιατί διαπιστώνουν πολύ γρήγορα ότι η αφόρητη τσαπατσουλιά και η ακαταστασία της μιας, δεν μπορεί να συνυπάρξει με την νοσηρή και ψυχαναγκαστική νοικοκυροσύνη της άλλης. Ένα κλασικό θηλυκό εργένικο διαμέρισμα. Μια σημερινή γυναικοπαρέα πού όταν οι πόρτες είναι κλειστές, λένε μεταξύ τους τα ΠΑΝΤΑ..
Σκηνοθεσία: Λευτέρης Πλασκοβίτης. Ερμηνεύουν: Θεοδώρα Σιάρκου, Μαριάνθη Σοντάκη, Ισιδώρα Δωροπούλου, Βέρα Μακρομαρίδου, Δανάη Σταματοπούλου, Νίνα Φώσκολου, Αλέξανδρος Παπατριανταφύλου και Αλέξανδρος Χειλάς.
.
Δείτε & αυτά:
ΦΕΣΤΙΒΑΛ:
ΘΕΑΤΡΟ:
ΜΟΥΣΙΚΗ:
ΣΙΝΕΜΑ:
.
Φωτογραφικό υλικό
