Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ
Την έχουμε αγαπήσει μέσα από τα τηλεοπτικά σήριαλ και έχει κλέψει τις καρδιές μας μέσα από τις παιδικές θεατρικές παραστάσεις που δημιουργεί με πάθος και αγάπη για τα παιδιά. Γλυκιά και αυθόρμητη, φωτεινή και στολισμένη με το μοναδικό της χαμόγελο, η Χριστίνα Κουλουμπή μιλάει για την καλλιτεχνική της πορεία, το παιδικό θέατρο αλλά και την μητέρα της, την υπέροχη Κάρμεν Ρουγγέρη.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και παράλληλα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου, όπου αρίστευσε. Έχει σπουδάσει χορό, πιάνο και τραγούδι.Ε ίναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας “Ρακοσυλλέκτες” της Κάρμεν Ρουγγέρη. Ως ηθοποιός συνεργάζεται με το Εθνικό θέατρο, την Εθνική Λυρική Σκηνή και το Ελεύθερο θέατρο. Μόνιμη συνεργάτης της Κάρμεν Ρουγγερη, έχει συνεργαστεί ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος με την Όπερα Δωματίου Αθηνών, τα ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, Ρούμελης και Κέρκυρας, το Θίασο 81, το Θίασο Ράμπα, την Παιδική Αυλαία Γ. Καλατζόπουλου, τις Αθηναϊκές Μαριονέτες, τη Γενική θεαμάτων ΑΕ, την “Πολιτισμός και Επικοινωνία” και την Culture Factory.‘Έχει συμμετάσχει σε όλες τις παραγωγές της Παιδικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που έχουν παιχτεί στο Ηρώδειο. Επίσης έχει εικονογραφήσει βιβλία για τις εκδόσεις “Λιβάνη”, “Κέδρος”, “Πατάκη”, “Ψύχαλος”, το παιδικό παραμύθι της Κάρμεν Ρουγγέρη σε CD-I “Έρχεσαι Μαζί μου;” των εκδόσεων “Λιβάνη” και το CD “Η Χιονάτη και οι Εφτά… Ψηλοί Νάνοι” της Legend. Έχει εικονογραφήσει όλες τις αφίσες της Παιδικής Σκηνής του Εθνικού θεάτρου από το 1994 έως το 2001, καθώς και της Παιδικής Σκηνής της Λυρικής Σκηνής. Καθοριστικό ρόλο στην πορεία της έπαιξε η εικαστικός Ρένα Αννούση Ηλία, καθηγήτρια της στα καλλιτεχνικά.
Συνέντευξη της γλυκύτατης Χριστίνας Κουλουμπή στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα
«Το ‘’Παραμύθι χωρίς όνομα’’,η παράσταση μας είναι η μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα στο θέατρο! Με αυτό το πασίγνωστο αριστούργημα της Ελληνικής λογοτεχνίας έχουμε γαλουχηθεί γενιές και γενιές! Γράφτηκε το 1910 σε μια εποχή πολιτικά ταραγμένη για την Ελλάδα, και σίγουρα η συγγραφέας ήθελε να αφυπνίσει τους ανθρώπους και να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας ,που δυστυχώς τα αναγνωρίζουμε ακόμα και σήμερα…»
Ε.Π.: Ποια ήταν η σκηνοθετική σας προσέγγιση;
Χ.Κ.:Η προσέγγιση μας ήταν παιχνιδιάρικη, ανάλαφρη,σε αντιδιαστολή με τα πολύ σοβαρά και γήινα θέματα που πραγματεύεται το ίδιο το έργο.Όλα ξεκίνησαν από ένα παιχνίδι με κυβάκια που βρήκα στην αποθήκη του σπιτιού μου. Από αυτό το απλό παιχνίδι που μας καλεί να φτιάξουμε διάφορα σχήματα ήρθε η έμπνευση που μοιράστηκα με την Κάρμεν, την μανούλα και μοναδική μου συνεργάτη εδώ και χρόνια πολλά! Αυτή η κοινή μας απόφαση που αφορούσε το σκηνικό της παράστασης, καθόρισε την μουσική(βασισμένη στα παιχνίδια που παίζονταν στην γειτονιά «Δεν περνάς κυρά Μαρία», «πούν΄τοπούν’το το δαχτυλίδι»)την χορογραφία, την χρωματική παλέτα των κοστουμιών που ήθελα να έχουν έντονα, ζωντανά χρώματα!Χρώματα του ήλιου, της γης και της θάλασσας!
Ε.Π.: Ασχολείστε μόνο σκηνοθετικά σε κάθε έργο;
Χ.Κ.: Όχι, αυτό που αναλαμβάνω από την γέννηση της παιδικής μας σκηνής, είναι τα σκηνικά, τα κοστούμια, τις αφίσες μας που δίνουν την εικαστική μας ταυτότητα! Τα τελευταία χρόνια εμπλέκομαι περισσότερο και στην σκηνοθεσία,μαζί με την πρώτη μου δασκάλα, την Κάρμεν των παιδιών! Μπορώ να πω ότι μαθητεύω στο πλάι της, μου έχει μεταδώσει τον ενθουσιασμό και την λαχτάρα για το καλύτερο αποτέλεσμα της δουλειάς μας! Το κοινό μυστικό που μοιραζόμαστε με τους στενούς μας συνεργάτες, τον Πέτρο Γάλλια, τον Ανδρέα Κουλουμπή,τον Αντώνη Δελαπόρτα, την Ελένη Ζιώγα, αλλά και τους σημαντικούς συνεργάτες που βρίσκονται πάνω και κάτω από την σκηνή, είναι ο σεβασμός στους μικρούς και μεγάλους θεατές μας!
Ε.Π.: Πώς ξεκινά η προετοιμασία μιας παράστασης;
Χ.Κ.:Όλα ξεκινούν από το κείμενο που φτιάχνει η Κάρμεν! Αυτό που προκύπτει είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς μελέτης αφού συνήθως καταπιανόμαστε με αριστουργηματικά κλασσικά κείμενα, ή την Ελληνική Μυθολογία που είναι ο θησαυρός της πατρίδας μας!Με την πρώτη ανάγνωση που κάνω παίρνω την σκυτάλη και αναζητώ την ιδανική εικόνα που θα αναδείξει την ατμόσφαιρά μας! Χρώματα, σχήματα, χώροι, αντικείμενα συνθέτουν έναν άλλο κόσμο κάθε φορά! Όλα στην υπηρεσία του δικού μας παραμυθιού, του δικού μας σύγχρονου μύθου….και αυτή είναι μόνο η αρχή….!
Ε.Π.: Μιλάμε για παιδικό θέατρο, ποια είναι τα βασικά σημεία στα οποία δίνετε ιδιαίτερη προσοχή;
Χ.Κ.:Το θέατρο που απευθύνεται σε ανθρώπους μικρούς σε ηλικία, που δεν έχουν πολλές εμπειρίες,(φυσικά),οφείλει να είναι γεμάτο ομορφιά, γεμάτο φροντίδα ακόμα και για το πιο απλό αντικείμενο που χρησιμοποιεί ο ηθοποιός !Το παιδί, στέκεται μπροστά μας με ολάνοιχτα τα μάτια και απορροφά όλα τα ερεθίσματα που του δίνουμε!Η παράσταση που έχουμε φτιάξει για αυτό μπορεί να είναι πηγή γνώσης, ρυάκι καλαισθησίας, ποταμός επικοινωνίας, θάλασσα ψυχαγωγίας!
Ε.Π.: Ποιο θέλετε να είναι το αποτέλεσμα; Υπάρχουν κάποιοι στόχοι και πώς τους πετυχαίνετε;
Χ.Κ.:Βάζουμε τον καλύτερο μας εαυτό και κάθε χρόνος που περνά κάνει την ευθύνη μας μεγαλύτερη. Επιθυμία δική μας αλλά και όλων των συνεργατών που δημιουργούμε μαζί στην ‘’Παιδική σκηνή Κάρμεν Ρουγγέρη ”είναι να ψυχαγωγούμε τους μικρούς αλλά και μεγάλους μας φίλους με αγάπη, χιούμορ και σεβασμό! Κανένας εφησυχασμός, κάθε χρόνος και μια καινούργια δημιουργική πρόκληση!
Ε.Π.: Ποιο συναίσθημα κυριαρχεί μετά το πέρας κάθε παράστασης;
Χ.Κ.: Πολλά και αντιφατικά συναισθήματα! Συνήθως ικανοποίηση (αφού έχουμε περάσει από τα σαράντα κύματα προσπαθώντας για το καλύτερο),ανακούφιση, περηφάνεια αλλά και αγωνία για το πώς θα εισπράξει αυτό που φτιάξαμε το σύνολο του κοινού μας αλλά και ο κάθε ένας θεατής μας ξεχωριστά!
Ε.Π.: Γιατί ακολουθήσατε αυτό το μονοπάτι – το παιδικό θέατρο;
Χ.Κ.: Το ακολούθησα επειδή το γνώρισα, συνειδητοποίησα την υψηλή αξία του, το εκτίμησα και το αγάπησα! Μου αποκαλύπτεται ένας φωτεινός δημιουργικός ορίζοντας και μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράζομαι με ποικίλους τρόπους μέσα από αυτό!Νιώθω σαν να ζω μια παρατεταμένη εφηβεία αφού για να φτιάξω μια παράσταση που απευθύνεται στα παιδιά επιβάλλεται να κρατώ ζωντανό το παιδί μέσα μου!Βοηθά να είμαι σε άμεση επαφή με την αισιοδοξία, την αθωότητα, την εγρήγορση, τον ενθουσιασμό την ειλικρίνεια που έχει αβίαστα ένα παιδί!
Ε.Π.: Πώς νιώθετε να δουλεύετε μαζί με τα παιδιά; Τι σας συγκινεί στα παιδιά;
Χ.Κ.: Νιώθω απόλυτη ευθύνη καθημερινά όταν αρχίζει η παράσταση και καλούμαι να ‘’βάλω τα δυνατά μου ‘’και να γοητεύσω μαζί με τους αγαπημένους μου συνάδερφους τους μικρούς μας θεατές! Ό,τι και να έχει συμβεί,(μπορεί να είμαι κουρασμένη, στενοχωρημένη, άυπνη)η υπέρβαση της συνθήκης του επαγγέλματος μας οδηγεί στην αληθινή επικοινωνία με τα παιδιά που έρχονται και’’ ταξιδεύουν” μαζί μας αυτές τις δυο ώρες!
Ε.Π.: Ποιο στοιχείο κάνει τη διαφορά ανάμεσα στο παιδικό θέατρο και στο θέατρο ενηλίκων;
Χ.Κ.:Θα το ξαναπώ… Η ευθύνη που έχουμε απέναντι στα παιδιά είναι μεγαλύτερη!
Ε.Π.: Κάρμεν Ρουγγέρη, μαμά αλλά και συνοδοιπόρος… Μιλήστε μας για τη σχέση σας…
Χ.Κ.:Είναι ακριβώς όλα αυτά που είπατε μαζί! Η μαμά μου είναι ένας σπάνιος άνθρωπος, με αμέτρητα χαρίσματα, και η σχέση μας εξελίσσεται καθημερινά!Μου δίνει την ευκαιρία να είμαι στο πλάι της, να μαθαίνω απ’ αυτήν και να αισθάνομαι καλά επειδή μαθαίνει κι εκείνη από εμένα!Αλληλοεκτίμηση, αλληλοθαυμασμός, αμφίδρομη λατρεία! Μεγαλώνοντας, βλέπω με ‘’τρόμο’’ κοινά στοιχεία, αποδέχομαι ότι της μοιάζω, ωστόσο επιθυμώ να τιμώ εξίσου την διαφορετικότητα μας!
Ε.Π.: Πώς νιώθετε που δουλεύετε, που δημιουργείτε μαζί παραστάσεις;
Χ.Κ.: Απελευθερωτικά αλλά και συνυπεύθυνα!
Ε.Π.: Ποιο χαρακτηριστικό της θαυμάζετε;
Χ.Κ.:Την ευελιξία της!
Ε.Π.: Και ο πατέρας σας όμως ανήκει στον καλλιτεχνικό χώρο..
Χ.Κ.: Ναι, κι η αλήθεια είναι ότι έχω να θαυμάζω πολλά και σε εκείνον! Δυνατός Καλλιτέχνης, χρυσή η φωνή του!
Ε.Π.: Πώς διαχειρίζεστε αυτή την πολύτιμη «κληρονομιά» της οικογένειά σας; Σας δημιουργεί επιπλέον ευθύνες στο να πρέπει να αποδείξετε κάτι;;
Χ.Κ.: Όχι, ποτέ δεν έβαζα τον εαυτό μου σε τέτοια θέση, σύγκρισης με τους δυο μου γονείς… Προφανώς, έβαλαν κι εκείνοι το χεράκι τους για αυτή την αντιμετώπισή μου, αφού πάντα εμψύχωναν ξεχωριστά τον αδερφό μου Βίκτωρ, και εμένα! Καμαρώνουν την δική μας μοναδικότητα!
Ε.Π.: Μιλήστε μας για τα παιδικά σας χρόνια….
Χ.Κ.:Ποδήλατο, παιχνίδι στην γειτονιά, πάρτι και ντροπαλή‘’ μπουκάλα’’, χορός, πιάνο, θεατρική συντροφιά του δήμου Ν. Σμύρνης,σκηνικά από τα σκουπίδια ‘’Ρακοσυλλέκτες’’, ζωγραφικοί πειραματισμοί με δασκάλα την Ρένα Ανούση -Ηλία!
Ε.Π.: Ποιον ήρωα θαυμάζατε ως παιδί; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας παραμύθι;
Χ.Κ.: Θυμάμαι την ‘’Τοσοδούλα’’ και την περιπέτεια της σε έναν παράξενα τεράστιο κόσμο, αλλά το βιβλίο που με καθόρισε ήταν ‘’Η Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς’’ της Ε. Porter.
Ε.Π.: Από όλη αυτή τη μεγάλη έως τώρα πορεία σας, θα ξεχωρίζατε κάποια ιδιαίτερη στιγμή ή ακόμη και στιγμές;
Χ.Κ.:Τιμώ και αγαπώ όλα όσα έχω κάνει, νιώθω να με συνδέουν δεσμοί εκτίμησης με όλους τους σκηνοθέτες και συναδέρφους που έχω συναντήσει στην μέχρι τώρα διαδρομή μου! Ο κάθε ένας τους κάτι ιδιαίτερο μου φώτισε κι είμαι ευγνώμων για αυτό!
Ε.Π.: Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του παιδικού θεάτρου σήμερα;
Χ.Κ.:Μέσα από την ανάπτυξη του πολιτισμού μπορούμε να διαμορφώσουμε μια κοινωνία καλύτερη για όλους! Τα παιδιά μας δίνουν την ελπίδα για ένα ομορφότερο μέλλον για αυτόν τον λόγο οφείλουμε να τους δίνουμε πλούσια ερεθίσματα! Το Θέατρο βοηθά σε αυτό συγκεντρώνει όλες τις τέχνες μαζί!!!
Ε.Π.: Πώς βλέπετε το θέατρο στη σημερινή πραγματικότητα; Υπάρχει εξέλιξη;
Χ.Κ.:Το θέατρο καθρεφτίζει την κοινωνία μας, έχει τις φωτεινές αλλά και τις σκοτεινές στιγμές του! Είναι ζωντανό, ζει μαζί μας, αφουγκράζεται τον ρυθμό της εποχή μας και είτε χορεύει φρενιασμένα, είτε προτείνει άλλους ονειρικούς χορούς κόντρα στο τέμπο!
Ε.Π.: Τι σας ενοχλεί περισσότερο σήμερα;
Χ.Κ.: Με ενοχλεί η επιθετικότητα, η αδικία, η ασκήμια στην συμπεριφορά, η αλαζονεία,η απαισιοδοξία.
Ε.Π.: Πώς ισορροπείτε ανάμεσα στην προσωπική σας ζωή και στις αυξημένες επαγγελματικές απαιτήσεις που υπάρχουν;
Χ.Κ.:Η προσωπική μου ζωή με δυναμώνει, με βελτιώνει, μου φωτίζει τις αδυναμίες μου που με …. λίγη δουλειά γίνονται οδηγοί σε αυτό το αέναο ταξίδι για το καλύτερο που επιθυμώ! Η ισορροπία είναι δύσκολη αλλά η προσπάθεια με ενεργοποιεί, μου δίνει το κέφι που έχω για την ζωή!
Ε.Π.: Ποιες είναι οι προτεραιότητες της Χριστίνας;
Χ.Κ.:Η προτεραιότητα μου είναι η υγεία η δική μου και των ανθρώπων που αγαπώ! Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται φροντίδα, οργάνωση, κατανόηση, χιούμορ, παιχνίδι νοητικό και σωματικό! Ζω, απολαμβάνω το ‘’τώρα’’ και βάζω στόχους! «Ένας στόχος χωρίς σχέδιο είναι απλά ευχή» έλεγε ο Α.Σαιντ Εξυπερύ, οπότε καταλαβαίνετε… Σχεδιάζω, χμ.. μάλλον ζωγραφίζω,- αρέσουν πολύ τα χρώματα!
Ε.Π.: Θα θέλατε να μας πείτε το δικό σας παραμύθι έτσι όπως εσείς το έχετε φανταστεί από παιδί;
Χ.Κ.:”Μια φορά κι έναν καιρό γεννήθηκε ένα πολύ τυχερό παιδάκι…Η Χριστίνα! Ήταν ανυπόμονη, είδε το πρώτο φως, πριν συμπληρωθούν οι οκτώ μήνες! Στην θερμοκοιτίδα έλαμπε στα μάτια των γονιών της,από μακριά ξεχώριζε! Δεν ήταν και δύσκολο αφού τα πράσινα μάτια και τα πολλά σκούρα μαλλιά μαρτυρούσαν την ομοιότητα που είχε με τον πατέρα της! Μόνο τα γυαλιά της έλειπαν!”Α!!!Να η μικρή Κουλουμπίνα!!!!”ξεφώνιζαν οι φίλοι επισκέπτες! Στα πρώτα της Χριστούγεννα ενώθηκε επιτέλους με τους ευτυχισμένους γονείς και την λατρεμένη συνονόματη γιαγιά της!Η αγκαλιά τους πολύτιμη, αναπλήρωσε τον χαμένο χρόνο που ήταν χωριστά…Το τυχερό κοριτσάκι, μεγάλωνε,η αγάπη που απολάμβανε την έθρεφε(μαζί με μια πρωτόγνωρη όρεξη για το καλό φαγητό, την ζωγραφική και τον χορό που ήταν η καθημερινή της ανάγκη!!!)Έτσι όπως χόρευε και στριφογύριζε σαν την σβούρα, ο άνεμος της έπλεκε τα ίσια μαλλιά, τα έκανε μπούκλες, οι ακτίνες του ήλιου την χάιδευαν βάφοντας τα σκούρο κεφαλάκι μελένιο!…”Κάτι μου λέει ότι αυτή είναι η αρχή του παραμυθιού της ζωής μου που κρύβει αρκετές αδιόρατες μεταμορφώσεις μέσα στα χρόνια….και να σας πω ένα μυστικό….Λατρεύω τις πεταλούδες!
Ε.Π.: Η επόμενη σεζόν τι θα έχει;
Χ.Κ.:Η ”Παιδική σκηνή Κάρμεν Ρουγγέρη”θα ανεβάσει ‘’Το μαγικό κλειδί’’, την θεατρική μεταφορά της νουβέλας της Πηνελόπης Δέλτα,ένα έργο που κάνει την καρδιά να χτυπά δυνατά με τραγούδια που ξεσηκώνουν εμπνευσμένα από την Κάτω Ιταλία! Στο ChristmasTheatre θα παρουσιάσουμε το συγκλονιστικό έπος του Ομήρου’’Ιλιάδα’’!Μια υπερπαραγωγή με 18 ηθοποιούς για όλη την οικογένεια! Ετοιμάζουμε τον ‘’Πέτρο και τον λύκο’’, το πασίγνωστο μουσικό παραμύθι του Σ.Προκόφιεφ, σε χοροθεατρική μορφή(χορογραφίες του υπέροχου Πέτρου Γάλλια!Ο διακεκριμένος μουσικός Στάθης Καραπάνος θα διευθύνει την Ορχήστρα των νέων! Συνεργαζόμαστε με το ‘’Πολιτιστικό συνεδριακό κέντρο Ηρακλείου’’,ανεβάζοντας το ‘’Θησέας και Μινώταυρος’’! Ελληνική μυθολογία στα καλύτερα της, γεμάτο συναρπαστική μουσική και Κρητική λύρα!Καλή μας αντάμωση!!!
Πληροφορίες για τη παράσταση «Παραμύθι χωρίς όνομα», θα βρείτε εδώ
Φωτογραφικό υλικό
