Οι συνεντεύξεις μας
Ταλαντούχος, χαρισματικός ηθοποιός, με μεγάλη πορεία τόσο στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο, κερδίζοντας επάξια θέση στο διεθνή καλλιτεχνικό στίβο με αξιόλογες κινηματογραφικές παραγωγές.
Αρχικά έλαβε μέρος σε θεατρικές παραστάσεις, όπως το «Ουπς» του Γιάννη Κακλέα. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός με την συμμετοχή του στη δημοφιλή κωμική σειρά του Mega “Είσαι το ταίρι μου”, υποδυόμενος τον εκκεντρικό και ασυμβίβαστο Λάζαρο. Ένα χρόνο μετά συμμετείχε σε μια επίσης επιτυχημένη κοινωνική σειρά του ίδιου καναλιού, με τίτλο “Κλείσε τα μάτια” σε σκηνοθεσία Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Συμμετείχε επίσης και στη σειρά “Επτά Θανάσιμες Πεθερές” του Mega και με πρωταγωνιστικό ρόλο, κατά την περίοδο 2006-2008 στη σειρά “Singles”, ενσαρκώνοντας το ρομαντικό και ευαίσθητο Φώτη. Πρωταγωνιστικός ήταν ο ρόλος και στις σειρές “Η μαμά λείπει ταξίδι για δουλειές” και στη σειρά “Μπλε”.
Στον Τεχνοχώρο “Πρόζα” έλαβε μέρος στην παράσταση “Μια Ιστορία στο Ζωολογικό Κήπο” του συγγραφέα Έντουαρντ Άλμπι, καθώς και σε δύο παραστάσεις του Δημήτρη Παπαϊωάννου με τίτλους “2” και “ΜΉΔΕΙΑ”.
Tο 2018 πρωταγωνίστησε στην ταινία “The Waiter” του Στηβ Κρικρή κερδίζοντας το βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου στα Βραβεία Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Το 2020 είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία “Μήλα” του σκηνοθέτη Χρήστου Νίκου, η οποία είχε επιλεγεί ως η ελληνική πρόταση για την καλύτερη διεθνή ταινία μεγάλου μήκους στα 93α Βραβεία Όσκαρ. Το 2021η ταινία “Αγέλη Προβάτων” του Δημήτρη Κανελλόπουλου, η οποία απέσπασε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2021 και ο Άρης Σερβετάλης σε μια ερμηνεία που τιμήθηκε με το βραβείο ανδρικού ρόλου στα πρόσφατα «Ίρις» της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Το 2021 στην ταινία “Ο Άνθρωπος του Θεού” σε σενάριο και σκηνοθεσία Γέλενα Πόποβιτς ενσαρκώνει τον Άγιο Νεκτάριο Αιγίνης και αφηγείται τη ζωή του Αγίου μετά την εκθρόνιση του από επίσκοπος Πενταπόλεως. Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στις 25 Απριλίου 2021 στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας, όπου απέσπασε το βραβείο κοινού και συγκέντρωσε 241.014 εισιτήρια κατά τον πρώτο μήνα προβολής.
Η καταγωγή του Άρη Σερβετάλη είναι από την Απείρανθο Νάξου. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο Κουκακίου ξεκίνησε να εργάζεται σε μια αποθήκη ηλεκτρικών ειδών. Με την προτροπή μιας φίλης του έδωσε τις εξετάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού και γράφτηκε στη Δραματική Σχολή Φωτιάδη.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός Άρης Σερβετάλης μιλά στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.
“Από μικρός δεν είχα καμία σχέση, δεν έβλεπα θέατρο, δεν είχα καμία επαφή με το χώρο της τέχνης. Τελειώνοντας το λύκειο μέσω μιας φίλης έμαθα ότι υπήρχε η επιλογή της δραματικής σχολής μέσω εξετάσεων. Έτσι, χωρίς καμία εμεπειρία και γνώση αλλά με το ενδιαφέρον που μου προκαλούσε η έννοια του παιχνιδιού, μπήκα στη διαδικασία να μάθω ένα μονόλογο, ένα ποίημα και ένα τραγούδι και να δηλώσω συμμετοχή. Έδωσα εξετάσεις, πέρασα και κατόπιν μπορώ να πω ότι μου άρεσε όλο αυτό που γινόταν μέσα στη σχολή. Εκεί ανακάλυψα ότι η έννοια του παιχνιδιού μπαίνει σε κάποιους κανόνες, ότι το παιχνίδι λειτουργεί με κανόνες και συνθήκες. Είναι σαν να μελετάς τη διαδικασία του παιχνιδιού και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ!”
Η πρώτη του θεατρική εμπειρία ήταν στο δεύτερο έτος της σχολής όπου συμμετείχε σε δύο παραστάσεις. Κατόπιν μπήκε στην ομάδα χορού “ Κινητήρα” της Αντιγόνης Γύρα και της Αμαλίας Μπένετ και συμμετείχε σε ομάδες χορού.
Στην τηλεόραση ξεκίνησε στον ANT1 με τη συμμετοχή του στη σειρά “Αθώος ή Ένοχος”, με τον Γρηγόρη Καραντινάκη σε έξι επεισόδια και μετά η βασική συμμετοχή του ήταν στο “Είσαι το ταίρι μου” στο MEGA
“Τη συγκεκριμένη περίοδο μου ήταν πολύ οικεία η περιοχή του συγκεκριμένου χαρακτήρα, του Λάζαρου. Προηγουμένως με τον Γιάννη Κακλέα είχαμε κάνει μια παράσταση κώμικς το Ουπς στα Εξάρχεια και εκεί ο ρόλος μου είχε να κάνει με ένα παρόμοιο χαρακτήρα. Ο σεναριογράφος της σειράς “Είσαι το ταίρι μου” είδε την παράσταση και έτσι προέκυψε και η πρόσκληση για τη συμμετοχή μου στη σειρά και τη δημιουργία αυτού του χαρακτήρα”.
Ακολουθεί μια ακόμη μεγάλη επιτυχία και πάλι στο MEGA το “Κλείσε τα μάτια” του Χριστόφορου Παπακαλιάτη το 2002.
“Ο συγκεκριμένος ρόλος ήταν ιδιαίτερα απαιτητικός μια και είχε να κάνει με έναν νεαρό που έχασε την όρασή του. Εκεί έγινε αρχικά μια εξερεύνηση για τους ανθρώπους που έχουν χάσει την όρασή τους. Εμείς θεωρούμε δεδομένο το ότι μπορούμε να βλέπουμε και να κινούμαστε με οδηγό τα μάτια μας. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν καλλιεργήσει όλες τις άλλες αισθήσεις. Είναι ένας πολύ ιδιαίτερος κόσμος και ήταν αποκαλυπτικό για μένα. Γνώρισα κάποιους ανθρώπους για να έρθω πιο κοντά στο συγκεκριμένο χαρακτήρα. Με βοήθησε αρκετά ο “Φάρος Τυφλών της Ελλάδος” στην Καλλιθέα και εκεί με κατεύθυναν για το πώς κινούνται και ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Όλο αυτό είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό”.
Ε.Π: Βέβαια, το εντυπωσιακό ήταν όλη μετάβαση και η ενσάρκωση του συγκεκριμένου ρόλου, δε θα πρέπει να ήταν εύκολο..
Α.Σ.: Οι παραγωγές αυτές είναι πολύ προσεγμένες και ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης και οι άνθρωποι από το “Είσαι το ταίρι μου” είχαν πολύ μεράκι. Γενικά είναι παραγωγές που δύσκολα επαναλαμβάνονται. Αν και σήμερα βλέπουμε ότι κάπως έχει ανακάμψει η τηλεόραση και βλέπουμε προσεγμένες αντίστοιχες παραγωγές.
Όσο για τη συμμετοχή του σε κάποια νέα τηλεοπτική παραγωγή ο Άρης Σερβετάλης απαντά:
“Εαν προκύψει κάτι μέσα στο οποίο να μπορώ να δω τον εαυτό μου μέσα σε αυτό τότε με πολύ μεγάλη χαρά θα συμμετέχω. Το τελευταίο διάστημα έχει επικεντρωθεί η μελέτη μου προς το θέατρο, επομένως ο χρόνος είναι λίγο περιορισμένος και δεν είναι εύκολο να συνδυαστούν και τα δύο”.
Για τη συνεργασία του με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη ο ταλαντούχος ηθοποιός επισημαίνει:
“Ο Χριστόφορος είναι ένας άνθρωπος που δουλεύει πάρα πολύ, φροντίζει τις παραγωγές του, στην ουσία σκηνοθετεί, μοντάρει, φροντίζει την αισθητική, γενικά εστιάζει σε πολλά μέτωπα και αυτό είναι πολύ καλό στοιχείο γιατί όλο έχει μία ενότητα, μία κοινή αισθητική”.
Η ταινία « Ο Άνθρωπος του Θεού», αφιερωμένη στον βίο του Αγίου Νεκταρίου, περιλαμβάνει ένα δυνατό καστ Ελλήνων ηθοποιών που συμπρωταγωνιστούν με τον Άρη Σερβετάλη, όπως είναι ο Χρήστος Λούλης, η Καριοφυλλιά Καραμπέτη, ο Ιερώνυμος Καλετσάνος, κ.α. Ακόμα, έλαβαν μέρος και οι: Mickey Rourke, Alexander Petrov και o συνθέτης Zbigniew Preisner που επιμελήθηκε τη μουσική της ταινίας.
Ε.Π.: Πόσο σας έχει επηρεάσει ο ρόλος στην ταινία “Ο Άνθρωπος του Θεού”;
Α.Σ.: Η μελέτη και η ενασχόληση με το βίο ενός Αγίου αφήνει το αποτύπωμά της. Γνωρίζεις έναν Άγιο άνθρωπο και γίνεται οδηγός σου θέλεις δε θέλεις. Η συμμετοχή μου σε αυτή την ταινία ήταν ευλογία. Ήδη ήμουν σε μια κατεύθυνση ως προς τη σχέση μου με το Θεό και η εμπλοκή μου, η ενασχόλησή μου με τον Άγιο την ενίσχυσε.
Ε.Π.: Πόσο εύκολη όμως ήταν η απόφαση να αναλάβετε το ρόλο ενός Άγιου Ανθρώπου;
Α.Σ.: Αρχικά θα υποδυόμουν κάποιο άλλο χαρακτήρα, αλλά στη συνέχεια η Γέλενα Πόποβιτς μου ζήτησε να κάνω τον κύριο χαρακτήρα, τον Άγιο Νεκτάριο. Στην αρχή υπήρχανε διάφορες πρακτικές δυσκολίες, όπως η γλώσσα που ήταν η αγγλική και είχα και κάποιους ενδοιασμούς τους οποίους όμως ξεπέρασα με τη βοήθεια του πνευματικού μου. Η ταινία είχε μεγάλη ανταπόκριση και μάλιστα σε μία δύσκολη περίοδο, όπως αυτή του εγκλεισμού κατά την πανδημία και με την έξαρση των ιώσεων.
Ε.Π.: Ίσως όλοι μας να έχουμε την ανάγκη να ακουμπήσει η ψυχή μας πάνω σε μια ανώτερη πνευματική δύναμη..
Α.Σ.: Είμαστε κατασκευασμένοι για αυτό το πράγμα, είμαστε πλάσματα ουρανογήινα, όπως έχει πει και ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Είμαστε ψυχοσωματικά όντα και εμείς δυστυχώς ασχολούμαστε μόνο με το σώμα, την ύλη ενώ υπάρχει και η ψυχή η οποία διψάει να σχετιστεί και να αποκτήσει σχέση με το Θεό που είναι Πρόσωπο.
Και όπως συμπληρώνει και ο ίδιος για την εποχή που ζούμε..
“ Ζούμε την εποχή των απολαύσεων. Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν σχέση με το Θεό, οι Άγιοι Άνθρωποι μέσα από τον βίο τους μας έχουν διδάξει το ακριβώς αντίστροφο. Μας μιλούν για την εγκράτεια και το πώς να διαχειριζόμαστε όλη αυτή την απόλαυση. Χρειάζεται ένα φρένο, μια αντίσταση γιατί ουσιαστικά σε μουδιάζει, σε βαλτώνει, δε σε εξελίσσει ως άνθρωπο όλη αυτή η αέναη προσπάθεια να απολαμβάνεις τα πάντα”.
Συζητώντας για την θεατρική παράσταση “Το Όνειρο ενός Γελοίου” του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι στο θέατρο Αριστοτέλειον, μας εξηγεί πώς αποφάσισαν μαζί με τη σύζυγό του Έφη Μπίρμπα να επιλέξουν το συγκεκριμένο έργο..
“Βασικά ξεκινήσαμε την παράσταση το καλοκαίρι στο Θέατρο Βράχων, μια παρακινδυνευμένη κάπως απόφαση γιατί από όσο γνωρίζω δεν έχει ανέβει ξανά Ντοστογιέφσκι σε καλοκαιρινή περίοδο. Ήταν όμως μια ανάγκη μας. Όταν το διαβάσαμε το κείμενο με την Έφη Μπίρμπα διακρίναμε όλους τους προβληματισμούς μας, όλα όσα είχαμε μέσα στο μυαλό μας, όλα όσα είχαν συμβεί τη δεδομένη περίοδο και νιώσαμε να ακουμπάει ακριβώς πάνω στις σκέψεις μας. Επομένως αποφασίσαμε να κάνουμε την απόπειρα και να ανεβάσουμε την παράσταση. Ξεκινήσαμε καλοκαίρι γιατί δεν υπήρχαν τα μέτρα και οι διαχωρισμοί λόγω κορονοϊού. Υπήρχε πολύ μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό και το χειμώνα βάλαμε την παράσταση στο Θέατρο Κιβωτός στην Αθήνα, σε κλειστό πλέον χώρο που είναι και ο φυσικός χώρος για να παρακολουθήσεις αυτό το έργο γιατί δεν έχει πολλές διαφυγές”.
Ε.Π.: Πρόκειται για ένα έργο βαθιά συναισθηματικό.. Με τι σχετίζεται η υπόθεσή του;
Α.Σ.: Ο Ντοστογίεφσκι μας περιγράφει ένα χαρακτήρα ο οποίος είναι στο απόλυτο αδιέξοδο, ζει σε ένα τέλμα, δεν μπορεί να νοηματοδοτήσει τίποτα, ούτε την καθημερινότητά του. Πρόκειται για ένα βαλτωμένο άνθρωπο που αδιαφορεί για τα πάντα μια και δεν βρίσκει νόημα και λίγο πριν την απόλυτη καταστροφή, λίγο πριν αυτοκτονήσει του αποκαλύπτεται μέσα από ένα όνειρο-όραμα η αλήθεια. Έχει ένα συγκλονιστικό κεφάλαιο ο Ντοστογιέφσκι για τον Παράδεισο όπου βλέπουμε τον προ πτωτικό άνθρωπο πως βίωνε με τους συνανθρώπους του, την αρμονική του σχέση με τη φύση και με τα ζώα. Έτσι λοιπόν και ο ήρωας της παράστασης αποκτά μια συνείδηση, ξυπνάει και συνειδητά πλέον νοηματοδοτείται η ζωή του και αναλαμβάνει τις προσωπικές του ευθύνες, σαν να αισθάνεται ότι κάτι πρέπει να κάνει για όλο αυτό. Όλα αυτά ξεκίνησαν από ένα κοριτσάκι που το είδε στο δρόμο λίγο πριν πάει να αυτοκτονήσει, όπου το κοριτσάκι του ζήτησε βοήθεια και αυτός της συμπεριφέρθηκε με έναν πολύ απάνθρωπο τρόπο. Ξαφνικά όμως καταλαβαίνει ότι έχει ακόμη κάποια συναισθήματα και αρχίζει να λυπάται για αυτό το κοριτσάκι. Αυτή η συνάντηση λοιπόν τον έβαλε σε μια διαδικασία. Η Έφη Μπίρμπα που σκηνοθέτησε και την παράσταση, διέκρινε ότι αυτό το κοριτσάκι είναι ένας οδηγός, ένα πλάσμα, ένας άγγελος ας πούμε που τον οδηγεί σε αυτό το περίεργο ταξίδι μέσα στο όνειρό του, γιατί του αποκαλύπτει αυτή την αλήθεια. Είναι ένας οδηγός, που δείχνει κάπως το δρόμο και ξεναγεί αυτό τον χαρακτήρα σε αυτό τον ιδεατό κόσμο του Παραδείσου. Έτσι πάρθηκε και η απόφαση να συμμετέχει και η ίδια στην παράσταση, να είμαστε δύο δηλαδή επί σκηνής.
Ε.Π.: Μήπως τελικά όλο το πλαίσιο της παράστασης ακουμπάει και στην προσωπική σας ζωή, στη σχέση σας με την Έφη;
Α.Σ.: Και βέβαια.. Η Έφη είναι η σύζυγός μου, είναι ο οδηγός μου, είναι ένας άνθρωπος – καλλιτέχνης όχι μόνο στα θέατρο αλλά στην ίδια τη ζωή, στην καθημερινότητα, στο πώς με διαμορφώνει η συνύπαρξη μαζί της.. Είναι ένας επίγειος άγγελος.
Ε.Π.: Αντικατοπτρίζει και την πραγματικότητα η παράσταση;
Α.Σ.: Σαφέστατα, νομίζω ότι κάθε έργο που μπαίνεις σε μία διαδικασία να σχετιστείς μαζί του ακουμπάει κάπου βαθιά μέσα σου.
Ε.Π.: Υπάρχει γελοιότητα γύρω μας σήμερα;
Α.Σ.: Εγώ τουλάχιστον την αναγνωρίζω σε μένα, στο πώς τοποθετούμε, στο πώς συμπεριφέρομαι… Όταν μερικές φορές παίρνω πολύ σοβαρά τον εαυτό μου και ξέρεις είναι η στιγμή που αισθάνεσαι ότι λες και κάτι σημαντικό ενώ στην ουσία είναι απόπειρες για να γνωρίσεις ποιος είσαι και τίποτα παραπάνω.
Ε.Π.: Τρεις ταινίες με σπουδαίες κριτικές και βραβεύσεις, “The Waiter”, “Μήλα” και “Αγέλη Προβάτων”, τα βραβεία τονώνουν την τέχνη ή τη ματαιοδοξία μας;
Α.Σ.: Και τα δύο μπορεί να τονώσουν. Με το βραβείο αισθάνεσαι ότι αναγνωρίζεται η προσπάθειά σου μέσα από τη συμμετοχή σου σε μία ταινία. Το βραβείο όμως είναι συνολικό, δηλαδή δεν είναι μόνο το πώς έπαιξες εσύ, αλλά και το πώς φωτίστηκες και πολλά ακόμη γιατί όλοι οι συντελεστές της ταινίας συμμετείχαν σε αυτό το αποτέλεσμα και κατ επέκταση σε αυτή τη βράβευση, επομένως το βραβείο δεν αφορά μόνο εμένα αλλά όλοι η ομάδα συμμετέχει σε αυτό. Επίσης έχει εφήμερη διάρκεια, χαίρεσαι αλλά προχωράς παρακάτω, δεν στέκεσαι εκεί.
Ευχαριστώ θερμά.
-k-
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ
«Το όνειρο ενός γελοίου» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι.
Επανάληψη
–Είδαμε, βαθμολογήσαμε με 7,2 και σχολιάζουμε εδώ
Ο ήρωάς μας δεν βρίσκει ενδιαφέρον σε τίποτα, δεν πιστεύει σε τίποτα, δεν προσδοκά τίποτα. Το βλέμμα του καρφώνεται σ’ ένα αστεράκι. Ήξερε πως εκείνη τη νύχτα η πράξη θα εκτελεστεί. Και σίγουρα θα είχε σκοτωθεί αν δεν υπήρχε εκείνο το κοριτσάκι… Τη νύχτα εκείνη είδε το όνειρο που του αποκάλυψε την αλήθεια, το όνειρο που έγινε ο προάγγελος για μια νέα ζωή, ανακαινισμένη… είναι σε σύγχυση;
Σκηνοθεσία: Έφη Μπίρμπα.
Ερμηνεύουν: Άρης Σερβετάλης, Έφη Μπίρμπα.
Ημερες και ώρες παραστάσεων: 10 έως 19 Φεβρουαρίου. Παρασκευή & Σάββατο Φεβρουαρίου στις 21:00 και Κυριακή Φεβρουαρίου στις 20:00
Φωτογραφικό υλικό
