Τι θαηδούμε στο Ertflix αυτό το 15ήμερο: 1-15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ: Τι θαηδούμε στο Ertflix – Κάθε 1η και 15 του σωτήριου μηνός

Γράφει ο Μανώλης Ιωαννίδης για την Κουλτουρόσουπα

Διαβάστε πρώτα αυτό, αλλιώς θα χαθούμε στη μη-μετάφραση.

Πώς βλέπουμε σωστά σινεμά: Η Απόλυτη Μέθοδος | Άρθρο Μανώλης Ιωαννίδης

Μικρές Κυρίες (Little Women), 2019, 129 λεπτά, ιστορικό δράμα ενηλικίωσης

Διαθέσιμο ως: Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου, 23:59

Εποχές Aμερικανικού Εμφυλίου, σ’ ένα μικρό σπίτι στο λιβάδι, ζουν τέσσερις αδελφές με όνειρα, φιλοδοξίες, τσακωμούς, ανάγκη για αγάπη και ζωή (το ίδιο πράγμα) αλλά κυρίως- νεύρο. Το καλό το νεύρο. Η Ερμιόνη Γκρέιντζερ, η Λαίδη Μπερντ, η αδερφή της Black Widow και μια κοκκινόψειρα που μαζέψανε για να παίζουν ξερή σε ζευγάρια είναι οι Μικρές Κυρίες. Τσαούσες, πάσχουσες από μια αγιάτρευτη νεανικότητα (κι ένα σενάριο που σέβεται κι αυτές και το κοινό), περιδιαβαίνουν τούτη τη μάταιη ζωή. Γιατί μπορεί να ‘ναι μια αστραπή αλλά… προλαβαίνουνε!

Όποιος δεν αγαπήσει την ταινία, είναι εχθρός μου. Είμαι και Σαββατογεννημένο, το κακορίζικο, οπότε μη με δοκιμάζετε. Οι έχοντες μυαλό βουτηγμένο στην καρδιά, ή το ανάποδο (ίσως, κυρίως το ανάποδο), θα ‘χουν μια εξαιρετική θέαση.

Πρόκληση Κάθε θεματική της ταινίας καλεί σε φιλική μονομαχία με το γάντι. Απ’ την έννοια της οικογένειας και της φύσης της αγάπης (αδελφικής, πλατωνικής, μη-πλατωνικής) ως το πρόβλημα των κοινωνικών συμβάσεων και της δόμησης ταυτότητας σε συνάρτηση με αυτές. Από τους δαιδαλώδεις δρόμους προς την ευτυχία μέχρι το τι ζητάνε οι εκδότες απ’ τους συγγραφείς για να ταΐσουν το πόπολο. Χωρίς φανφάρες φεστιβαλικών δηθενιών, ανοίγει πολλά θέματα και τα αντιμετωπίζει με ορμητικότητα και τακτ.

Ατάκα Στον θεσπέσιο, καταιγισμό διαλόγου, καλής ποιότητας λογοδιάρροιας, διακρίνω μια πιο ήσυχη και άδοξη ατάκα, όταν η πρωταγωνίστρια προσπαθεί να μεταπείσει (σωστά) την αδερφή της να μην παντρευτεί και η τελευταία αντιτείνει: “Μόνο και μόνο επειδή τα όνειρά μου είναι διαφορετικά απ’  τα δικά σου, δε σημαίνει ότι είναι ασήμαντα”.

Πορνογραφικότητα Μέγιστη. Η ταινία δε φοβάται να φωτίσει όλες τις πλευρές των ηρωίδων, απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη, ούτε να πλησιάσει κοντά σ’ αυτές. Μπορεί να θεωρείται μελόδραμα, αλλά είναι υψίστης σοδειάς.

Αδεσποτοσύνη Και μόνο βάσει του πόσο δικαιολογημένα και ειλικρινά μποέμ είναι η πρωταγωνίστρια, μέγιστη. Η ταινία υπακούει σε συμβάσεις του είδους, με μια πυξίδα πάντα στο feelgood στοιχείο των πραγμάτων (που δε με πειράζει ΚΑΘΟΛΟΥ) αλλά μάλλον δείχνει αυτοσεβασμό στην κατεύθυνσή της και, για μένα, δεν είναι το γνωστό σαπουνοπερέικο μοτίβο, που γνωρίζουμε τι θα συμβεί 45 σκηνές πριν.

Ρέμβη Κάπου εκεί έξω υπάρχουν αδέσποτοι άνθρωποι σαν τους χαρακτήρες της ταινίας, που παρά τα λάθη και τις ιδιοτροπίες τους, αρπάζουν τη ζωή απ’ τα κέρατα και δε σταματάνε το ροντέο.

Ηθοποιία Όλες οι κυρίες υπέροχες. Και ο Τιμοτέ ο Σαχλαμέ κάνει τον μπερμπαντο-δανδή ικανοποιητικά. Και η Μαίρη η Στρηπ αναβιώνει τον ρόλο της στο Ο Σατανάς Φοράει Πράντα με χάρη. Καμία υστέρηση, πράγμα εντυπωσιακό για ensemble cast.

Ατμόσφαιρα Πνιγηρά πανέμορφη. Είναι η αλήθεια ότι η τοτινή ανέχεια και οι οικονομικές δυσκολίες αντιμετωπίζονται λίγο απολυμασμένες αλλά οκ- φτάνει με την ιδρωμένη και ξεκούρδιστη λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο.

Έρωτας από την Αρχή (The Vow), 2012, 100 λεπτά, ρομαντικό δράμα

Διαθέσιμο ως: Σάββατο, 11 Οκτωβρίου, 23:59

Δύο παραπάνω-από ευπαρουσίαστοι νυμφευμένοι εμπλέκονται σε ωραιότατη αυτοκινητιστική τράκα, γιατί είναι ξαναμμένοι έφηβοι και αποφασίζουν να μπαλαμπουντιαστούν μες τη μέση του καταχιονισμένου δρόμου. Ο νυμφίος, γερό σκαρί, ούτε γρατζουνιά. Η νυμφία πέφτει σε κόμμα (που πολλοί, πολύ θα ζηλεύαμε) και ξεχνάει τα τελευταία χρόνια κι ό,τι σχετίζεται με τον νυμφίο. Κι εγώ λέω “Άσ’ την, μωρέ, να φύγει, την καψερή. Ασφάλειες, νοσηλείες, φακελάκια για απογευματινά χειρουργεία- πού να πληρώνεις…”.

Σαπούνι γιγαντιαίων διαστάσεων/απάντηση στο ερώτημα “Τι ταινίες θα έβγαζε ο Φώσκολος αν ζούσε σε αμερικανικά προάστια στα 2010s και ήταν hipster”. Αλλά μας αρέσουν τα σαπούνια, γιατί ξεπλένουν την ανυπόφορη δυσωδία της πραγματικότητας, όπου τίποτα ποτέ δε συμβαίνει. Δικαιολογημένο και περνάει.

Πρόκληση Τρομερά ενδιαφέρουσα υπόθεση, πρωτότυπη, συνδεμένη με πραγματικά γεγονότα. Θα μπορούσε να κινηθεί σε βαθύτερα νερά, φιλοσοφώντας πάνω σ’ αυτή. Δεν το κάνει- η δράση τρέχει σε πιο εμπορικά μέρη, επενδύοντας στο συναίσθημα παρά στην περισυλλογή. Αφαιρείται βάρος απ’ την πλοκή, η οποία κινείται γρηγορότερα αλλά με μειωμένο μάλλον αντίκτυπο.

Ατάκα “Έχω μια θεωρία, ότι είναι εγγυημένο να μείνει μια κοπέλα έγκυος, όταν το κάνει στο αυτοκίνητο”. Ναι, εγώ κόλλησα σ’ αυτό, ότι αποφάσισαν να βγάλουν τα μάτια τους μες τη μέση τους δρόμου. Το σενάριο πέρασε από παραγωγούς, στουντιακά στελέχη, συμβούλους, ηθοποιούς κι ούτε ένας χριστιανός δεν απόρησε με το ουρανοκατέβατο της προϋπόθεσης. Όχι, μπράβο!

Πορνογραφικότητα Μην περιμένετε διείσδυση (pun intended). Όλα διεκπεραιώνονται σωστά, χωρίς πολλά-πολλά. Ενδιαφέρον, αβανταδόρικο θέμα, αλλά δύσκολα μένουν σκηνές-ατάκες-κάτι που να το ανυψώνουν ή έστω να το… βουλιάζουν σε ποταμό δακρύων. Μια που τους γνωρίσαμε τους πρωταγωνιστές, μια που τους ξεχάσαμε.

Αδεσποτοσύνη Άπαπα, μακριά! Από το Α στο Β και από το Β στο Γ. Αν και μπορούμε να εντοπίσουμε μια curveball αργά στο ματς, που δίνει λίγο παλμό στο εγχείρημα. Γενικά, ευθύγραμμη ταινία.   

Ρέμβη Σε κάποιο σημείο αφαιρέθηκα, οπότε στη ρέμβη παίρνει 10.

Ηθοποιία Μπράβο στον Channing τον Tatum που είναι μάγκας κι έχει την αυτοπεποίθηση όταν συμπληρώνει φορολογική δήλωση, να γράφει στο επάγγελμα “Ηθοποιός”. Η διαφορά με τη Rachel τη McAdams είναι τουλάχιστον εμφανής, ιδίως όταν η τελευταία είναι η ΜΑΜΑ των σύγχρονων rom-coms (Το Ημερολόγιο, Η Γυναίκα του Ταξιδευτή, Έρωτας από την Αρχή, Όσα Φέρνει ο Χρόνος).

Ατμόσφαιρα Mid-budget Χολιγουντιανή. Ακόμη κι αν δε μαγνητίζει η πλοκή, φωτογραφία-κινηματογραφία-εικόνα είναι στα ντουζένια τους. Καλή ταινία για ραντεβουδάκι. Βασικά βγαίνει κανείς πια ραντεβού σε σινεμά; Αλλά, αν πάτε και μετά πάει το πράμα σε hot n’ heavy καταστάσεις, κοιτάξτε μην αρχίσετε να μαρκαλεύεστε μες τη μέση του δρόμου και σας πατήσει κάνα αυτοκίνητο. Εγώ προειδοποίησα.

S.O.S. Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα (Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb), 1964, 91 λεπτά, πολιτική σάτιρα – μαύρη κωμωδία

Διαθέσιμο ως: Σάββατο, 11 Οκτωβρίου. 23:59

Κι είμαστε, που λέτε, ένα ωραίο βραδινό του 1960-κάτι σε μια αμερικανική βάση της αεροπορίας. Ένας στρατηγός, ο οποίος από καιρό έχει μπουκάρει στην αυτοκρατορία της ψυχασθένειας και χορεύει βαλς στην κεντρική της λεωφόρο, αποφασίζει να ξεκινήσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δίνει, λοιπόν, εντολή στα καλά, αμερικανικά, μαχητικά αεροσκάφη που επαγρυπνούν με αυταπάρνηση για την τήρηση της ειρήνης (κουβαλώντας καλές ατομικές βόμβες) να χαρίσουν μια καλή βολή στους κακούς τους Ρώσους. Έτσι, οι κακοί οι Ρώσοι θα πρέπει να ανταπαντήσουν. Οπότε, για να προλάβουν την ανταπάντηση οι καλοί Αμερικανοί, θα πρέπει να ξεκινήσουν θένε-δε θένε αυτοί τον Γ’ ΠΠ, καταστρέφοντας ολοκληρωτικά το αντίπαλον δέος. Και τη μισή γη.

Αντίπαλοι πρόεδροι, ιδεοληπτικοί αξιωματικοί, υστερόβουλοι συμβουλάτορες, πιάνονται χέρι-χέρι, αναγκαστικά και ωραία ατσούμπαλα, για να χορέψουν εξαιρετικά στους ρυθμούς μιας παράνοιας που σκηνοθετείται με σωστό τρόπο.

Πρόκληση Να δεχτούμε ότι αυτή η ταινία μας αφορά εποχή 2025. Αν είναι δυνατόν! Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τι είμαστε; Τίποτα απολίτιστα ζώα, βαθειά θρησκευόμενα με δόγμα την παθητικότητα, που μόλις απειλείται το έλος μας, συνασπιζόμαστε αστραπιαία, ακονίζουμε τον καλό μας εαυτό κι όποιον πάρει ο Χάρος (κατά προτίμηση τον απέναντι); Αυτά έχουν περάσει. Άκου εκεί “Πόλεμος το 2025”… Θεός φυλάξοι! Πού γίνονται αυτά;

Ατάκα “Και βέβαια είναι φιλικό τηλεφώνημα. Αν δεν ήταν φιλικό… δε θα σου τηλεφωνούσα”. Λέει ο Αμερικανός πρόεδρος στον Ρώσο, που μάλλον προσβλήθηκε, επειδή δεν τον πήρε για να μάθει τα νέα του, αλλά για να τον ειδοποιήσει για το ερχόμενο πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Πορνογραφικότητα Λάθος κατηγοριοποίηση της ταινίας σαν μαύρη κωμωδία- προσεγμένο, υψηλού προϋπολογισμού ντοκιμαντέρ είναι. Ανεπηρέαστη μελέτη χαρακτήρων και καταστάσεων είναι. Απλώς οι χαρακτήρες είναι συμπαθέστεροι απ’ τους αληθινούς. Ξέρετε- αυτούς που βρίσκονται μια “κρίση έμπνευσης και πατριωτισμού” μακριά απ’ το να μας κάνουν όλους μια ραδιενεργή κόκκο άμμου σε ένα αδιάφορο-για-πολεμοχαρείς-μαϊμούδες σύμπαν.

Αδεσποτοσύνη Τώρα να κάνω spoil, να μην κάνω..; Αναφέρω μονάχα ότι πρόκειται για ταινία που δεν ενδιαφέρεται να συνδεθεί τελικά με την έκβαση της πορείας του πραγματικού κόσμου, ως έχει, αλλά υφαίνει μια δική της.

Ρέμβη Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι η επιστημονική ψυχιατρική κοινότητα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να καταλάβει ότι η προσκόλληση σε οποιαδήποτε ιδεολογία αποτελεί αξιόπιστο δείκτη ψυχο-νοητικής διαταραχής ή/και υστέρησης και να τη μελετά ως τέτοια! Τώρα κιόλας που έχουμε κι ένα σύγχρονο, απέραντο, εύκολα-προσβάσιμο άσυλο διαταραγμένων ανθρώπων ονόματι “κοινωνικά δίκτυα”, η επιστήμη μπορεί να κάνει άλματα μπροστά!

Ηθοποιία Ολόκληρος Peter Sellers παίζει. Τι ολόκληρος δηλαδή- πολυμορφικός! Δε σας φτάνει; Και οι άλλοι δυο-τρεις καλοί είναι, να τους κεράσουμε μια πάστα.

Ατμόσφαιρα Θαυμάσια! Όταν πλησιάσει το τέλος του κόσμου (όχι “αν”, “όταν”) έτσι θέλω να είναι. Να ‘χει την εσάνς μαύρης κωμωδίας κι ότι όλα θα πάνε καλά… κατά διαόλου.

ΥΓ. Σ’ αυτό το σημείο θα μου επιτρέψετε να ευχηθώ “Χρόνια πολλά” σε μια φίλη και συνάδελφο που είχε τα γενέθλιά της χθες.

Μόνικα, χρόνια σου πολλά! Ό,τι επιθυμείς! Μας λείπεις στο μόντελινγκ αλλά και στην ηθοποιία υπέροχη είσαι. Πάντα επιτυχίες, καλή μου!