|
|
Από τη στήλη Τηλεοπτικά Μαντάτα #30 του Γιώργου Μπαστουνά για την Κουλτουρόσουπα.
Στην αρχή του δεύτερου μισού της τηλεοπτικής σεζόν με εμφανή την κοιλιά σε προγράμματα και εκπομπές, εμφανίστηκε μία νέα σειρά του MEGA, η οποία ξεσήκωσε την τηλεθέαση, σημειώνοντας ίσως τα μεγαλύτερα νούμερα σε πρόγραμμαμυθοπλασίας της σεζόν. Πρόκειται για τον «Άγιο Παΐσιο, Από τα Φάρασα στον Ουρανό», που παρουσιάζει τη ζωή του Αγίου Παΐσιου και της οικογένειάς του και καταγράφει την πορεία του προς τον μοναχισμό.
Η συγκεκριμένη σειρά αποτελεί παραγωγή του Ινστιτούτου Άγιος Μάξιμος ο Γραικός. Πρόκειται για μία αξιόλογη και πολυδάπανη παραγωγή με ένα μεγάλο cast ηθοποιών, οι οποίοι δεν εμφανίζονται συχνά στην τηλεόραση. Αυτό αποτελεί ίσως και το πιο πετυχημένο στοιχείο της, καθώς είναι γνωστό, πως στις τηλεοπτικές παραγωγές κυριαρχούν κατά κύριο λόγο οι ίδιοι και οι ίδιοι σε όμοιους ρόλους και γνώριμες μανιέρες.
Αρχικά, ως προς την σκηνοθεσία, ο Στάμος Τσάμης κάνει μία αξιόλογη δουλειά, με προσοχή στη λεπτομέρεια, στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και στην αποτύπωση των τοπίων που περιλαμβάνονται στη σειρά. Η ίδια φαίνεται να γίνεται με κινηματογραφικούς όρους, και σε πολλά σημεία αποπνέει ύφος ντοκιμαντέρ.
Το σενάριο από την άλλη του Γιώργου Τσιάκκα κινείται σε μετριοπαθή επίπεδα. Αναλυτικότερα, η σειρά αποτελεί τη βιογραφία ενός σημαντικού ιστορικού και θρησκευτικού προσώπου, με αποτέλεσμα να κινείται σε αυτά τα πλαίσια. Εδώ όμως παρουσιάζεται το εξής γνώρισμα: αντί να παίρνει ως αφετηρία της ζωή του Άγιου Παΐσιου για να σχολιάσει τα σοβαρά ιστορικά δρώμενα εκείνης της εποχήςμένει μόνο στο κομμάτι το θρησκευτικό, αγγίζοντάς τα παραπλεύρως. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, η γέννηση του Αγίου γίνεται σε ένα πολύ σημαντικό ιστορικό γεγονός, δηλαδή στον διωγμό των τελευταίων Ελλήνων από τα Φάρασα της Καππαδοκίας. Ο διωγμός αυτός στα πλαίσια της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποτέλεσε ένα κρίσιμο χρονικό σημείο, που οι Έλληνες της Καππαδοκίας έγιναν δεκτοί με πολύ μεγάλη δυσκολία, με τις ελπίδες τους για τη μη εγκατάλειψη των σπιτιών και της ζωής τους να πέφτουν στο κενό. .
Σε μία σημαντική χρονιά, 100 χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η πένα ενός σεναριογράφου πρέπει να είναι πιο καυστική και πιοτολμηρή στο να καυτηριάσει τις συνθήκες και τα αίτια αυτών των γεγονότων. Ως προς αυτό το σημείο δεν τα κατάφερε. Επίσης, υπάρχουν σημεία, τα οποία φαίνεται να πλατειάζουν ως προς την αφήγηση, που ίσως θα έπρεπε να λείπουν, προκειμένου να υπάρξει μία πιο δομημένη απόδοση με σφιχτότερο περιεχόμενο, η οποία θα «φώτιζε» καλύτερα τα αποδιδόμενα γεγονότα.
Πέραν αυτού, όμως, η ιστορία είχε αρκετά τρυφερά σημεία και έντονες συγκινησιακές στιγμές με την αφήγηση της εξαιρετικής Σμαράγδας Σμυρναίου στο ρόλο της γιαγιάςνα αγγίζει έντονα και να μεταφέρει με έναν ιδιαίτερο τρόπο την αγωνία και την απογοήτευσή της για τον διωγμό. Η ίδια αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη έκπληξη της σειράς, καταφέρνοντας με έντεχνο τρόπο να μεταφέρει σε κάθε της ερμηνεία συναισθήματα με απλότητα, σύνεση και ισορροπία.
Ο μεγάλος θεατρικός ηθοποιός Νικήτας Τσακίρογλου επέστρεψε –επιτέλους– στην τηλεόραση και ναι αυτό αποτελεί γεγονός. Στο ρόλο του Άγιου Αρσένιου του Καππαδόκη προσφέρει μία επιβλητική ερμηνεία, η οποία κέρδισε ήδη εξαρχής τις εντυπώσεις. Πυγμή, καθαρή φωνή, φυσικότητα στην απόδοση αποτελούν μερικά από τα δυνατά σημεία της ερμηνείας του.
Αξιόλογοι οι Δημήτρης Ξανθόπουλος και Χριστίνα Παυλίδου ως γονείς του Άγιου Παΐσιου, εκφράζουν με ισορροπία τις αγωνίες για τα όσα δύσκολα βιώνει η οικογένειά τους. Αποτελώντας σύμβολα, που σίγουρα επηρέασαν και τη μετέπειτα διαμόρφωση του Άγιου Παΐσιου, θα ήθελα να δω σκηνοθετικά μία μεγαλύτερη ανάπτυξη στους χαρακτήρες τους, που θα απέδιδε μία πιο σαφή διαμόρφωση, φωτίζοντας το πλήθος των στιγμών τους.
Η μουσική και η φωτογραφία αποτελούν εξίσου σημαντικά στοιχεία, τα οποία δίνουν βαρύτητα στην σκηνοθεσία και συμπληρώνουν τις σεναριακές αδυναμίες, που επισημάνθηκαν παραπάνω.
Συνολικά, θα λέγαμε, πως η πρεμιέρα έδειξε, πως πρόκειται για μία αξιόλογη σειρά με ενδιαφέρον περιεχόμενο, η οποία πάσχει σε δύο σημεία. Πρώτον, στερείται μίας πιο έντονης διάθεσης να πάρει θέση στα σοβαρά ιστορικά γεγονότα, με τα οποία καταπιάνεται, και δεύτερον κάνει σε αρκετά σημεία μία κοιλιά, στερούμενη μίας πιο σφιχτής και δομημένης αφήγησης.
Ολα τα τελευταία νέα της Σινεμανίας της “Κ” ..
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media