|
|
Είδε ο Γιώργος Κελεσίδης και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Από την πρώτη στιγμή που βγήκε το “Game of Thrones”, πολλά κανάλια προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την επιτυχία του, με τις δικές τους σκληρές, επικές σειρές, όπου καλό και κακό είναι σχετικές έννοιες (Θυμάσαι; Κάποτε το “Game of Thrones” ήταν ηθικά πολύπλοκο). Κάποιες σειρές, όπως το “Vikings”, βρήκαν τη δική τους ταυτότητα και αγαπήθηκαν, ενώ άλλες, όπως το “Bastard Executioner”, πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Δημιουργημένο από τους Μαρκ Φέργκους και Χωκ Όσμπυ και βασισμένο στη σειρά βιβλίων με το ίδιο όνομα, το “The Expanse” ξεκίνησε ως μια ταινία σειρά, αλλά στο διάστημα αντί για κάποιο μεσαιώνα ή κάποιο ψευτομεσαιωνικό κόσμο.
Πριν λίγο καιρό ο τελευταίος του κύκλος ολοκληρώθηκε και μας προσέφερε αυτό που το “Game of Thrones”: Ένα ικανοποιητικό τέλος. Κάτι τόσο σπάνιο στην τηλεόραση, που δε μπορούμε παρά να το γιορτάσουμε.
Το στόρι…
Στο μακρινό μέλλον, η ανθρωπότητα έχει κάνει αποικίες σε ολόκληρο τον γαλαξία. Η Γη και το φεγγάρι κυβερνώνται από τα Ενωμένα Έθνη, ενώ Άρης έχει σχηματίσει τη δική του ανεξάρτητη δημοκρατική, αλλά φιλοπόλεμη κυβέρνηση και η Κύρια ζώνη αστεροειδών ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, ευρύτερα γνωστή ως η Ζώνη, έχει σχηματίσει μαζί με τον Δία και τον Κρόνο την συμμαχία με το όνομα OPA.
Οι πρωταγωνιστές, μέλη του πληρώματος ενός διαστημοπλοίου από τη Γη, ανακαλύπτουν μια συνωμοσία, που σιγά σιγά φαίνεται ότι πηγαίνει όλο και πιο βαθιά και περιλαμβάνει μια καινούργια μορφή ζωής που μπορεί να καταστρέψει έναν ολόκληρο πλανήτη. Στην όλη κατάσταση εμπλέκονται τρομοκράτες, επαναστάτες και πολιτικοί, που μάχονται για να κάνουν τη μορφή αυτή ζωής δική τους.
Στα θετικά (+) της σειράς:
Η σειρά στήνει το σκηνικό της με πανέξυπνο τρόπο. Η Γη, μακράν η μεγαλύτερη φατρία της ιστορίας, είναι αποδυναμωμένη, εξαιτίας του υπερπληθυσμού και της έλλειψης πόρων και οι άλλες φατρίες τη μισούν με πάθος, λόγω της ιστορίας καταδυνάστευσής των λαών τους. Ο Άρης, από την άλλη, είναι πιο προηγμένος, αλλά η μιλιταριστική, φιλοπόλεμη κουλτούρα του ανησυχεί, όχι μόνο τις άλλες φατρίες, αλλά και κάποιους από τους κατοίκους του, που σιγά σιγά καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν μάθει να είναι καλοί σε τίποτα άλλο. Τέλος, η Ζώνη, με την ιστορία καταπίεσης, εγκλήματος και τρομοκρατίας-επανάστασης που έχει, είναι χωρισμένη στις δικές της φατρίες, των οποίων οι ηγέτες έχουν όλοι διαφορετικές ιδέες για το πώς να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσής τους. Αυτή η διαμάχη είναι περίπλοκη και δεν έχει εύκολη λύση. Η γεμάτη ανατροπές πλοκή αλλάζει συνθήκες ξανά και ξανά, με μικρούς και μεγάλους τρόπους, κάτι που δίνει ζωντάνια στον κόσμο που έχουν φτιάξει οι δημιουργοί.
Το καστ του “The Expanse” είναι τεράστιο και περιλαμβάνει πολιτικούς, στρατιωτικούς, επιστήμονες, ντετέκτιβ, πειρατές και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Όλοι τους είναι τρισδιάστατοι, ολοκληρωμένοι χαρακτήρες. Αυτό είναι το πιο δυνατό χαρτί της σειράς. Χαρακτήρες όπως η κυνική, δαιμόνια βουλευτής των Ενωμένων Εθνών, Κρίστζεν Αβασαράλα, και ο φιλικός, αλλά βίαιος, ψυχοπαθής, Έιμος θα μείνουν μαζί σου για πολύ καιρό μετά το τέλος της σειράς.
Στα τεχνικά, η σειρά είναι σταθερά άψογη, πάρα το γεγονός ότι έχει αλλάξει τρία κανάλια-εταιρίες παραγωγής, κάτι που δεν επιβιώνουν οι περισσότερες σειρές. Το “The Expanse” είναι συχνά πανέμορφο και ορισμένα πλάνα του διαστήματος θα σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τις σκηνές δράσης, ιδιαίτερα αυτές που λαμβάνουν χώρα στο διάστημα.
Στα αρνητικά (-) της σειράς:
Αρχικά, όπως και με το “Game of Thrones”, το γεγονός ότι οι χαρακτήρες είναι τόσοι πολλοί μπορεί να σε κάνει να τους μπερδεύεις στην αρχή. Μάλιστα, ο Χόλντεν, που είναι ίσως ο πιο σημαντικός και ταυτόχρονα ο οποίο ηθικά καλός από τους πρωταγωνιστές, μπορεί μάλιστα να σε ενοχλεί που και και που, αφου αργεί να γίνει πραγματικά ενδιαφέρον.
Γενικά ο πρώτο κύκλος μπορεί να γίνει ορισμένες φορές κουραστικός. Αυτό συμβαίνει γιατί στους πρώτους δύο κύκλους της σειράς, οι δημιουργοί αποφάσισαν να χωρίσουν τα βιβλία στα οποία βασίζεται με έναν κάπως περίεργο τρόπο: Η κλιμάκωση του πρώτου βιβλίου δε συμβαίνει στο τέλος του πρώτου κύκλου, αλλά στο πέμπτο επεισόδιο του δεύτερου, οπότε ο ρυθμός τους είναι κάποιες φορές αργός, σα να γίνεται μεγάλη προσπάθεια για να διατηρηθεί η δομή. Φαίνεται, όμως, ότι με το πέρασμα του χρόνου οι σεναριογράφοι έμαθαν να χειρίζονται τον ρυθμό και τη δομή με πολύ μεγαλύτερη άνεση. Επίσης, από την τέταρτη σεζόν και μετά τα επεισόδια είναι λιγότερα και ο ρυθμός γοργός.
Εν κατακλείδι (=), το “The Expanse” είναι μια από τις καλύτερες σειρές των τελευταίων χρόνων και κατάφερε να κάνει το ακατόρθωτο, δηλαδή να τελειώσει την κατάλληλη στιγμή, με τρόπο φυσικό, χωρίς να καταλήξει μια σκια του εαυτού του.
Βαθμολογία:
8,1 στα 10
Ολα τα τελευταία νέα της Σινεμανίας της “Κ”