Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Το “Το ερμάριο με τα αλλόκοτα αντικείμενα του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο” είναι μια σειρά-ανθολογία τρόμου παραγωγής του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο. Κάθε επεισόδιο έχει διαφορετικό καστ, σκηνοθέτες και σεναριογράφους, με τον Ντελ Τόρο στο ρόλο του παρουσιαστή στην εισαγωγή, σε ένα ρόλο παρόμοιο με αυτόν του Ροντ Σέρλινγκ στη “Ζώνη του Λυκόφωτος” και του Άλφρεντ Χίτσκοκ στο “Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ Παρουσιάζει”. Μπορείς να το βρεις στο Netflix.

Το στόρι…
Ένας βετεράνος αγοράζει μια στοιχειωμένη αποθήκη ενός πρώην ναζί επιστήμονα… Ένας τυμβωρύχος έρχεται αντιμέτωπος με ένα σμήνος αρουραίων… Μια αυτοψία δείχνει ότι ένα πτώμα έχει μέσα του ένα εξωγήινο παράσιτο… Μια άσχημη γυναίκα παίρνει μια μάσκα ομορφιάς που δεν είναι αυτό που φαίνεται… και πολλές άλλες ιστορίες από ανερχόμενους σκηνοθέτες τρόμου που υπόσχονται να σε τρομοκρατήσουν.

Στα θετικά (+) της ταινίας:
Ως ένα βαθμό, η ίδια η ύπαρξη της ανθολογίας είναι μια νίκη για τους οπαδούς του horror. Τόσο ο τρόμος, όσο και η ανθολογία γενικά αποτελούν ρίσκο για να τις εταιρίες παραγωγής, που πείθονται να το πάρουν μόνο με την πίεση μεγάλων ονομάτων, όπως ο Ντελ Τόρο. Αυτό δίνει την ευκαιρία στον Ντελ Τόρο να παρουσιάσει, όχι μόνο ιστορίες που του αρέσουν, αλλά και ταλαντούχους σκηνοθέτες με λίγη εμπειρία, που μπορεί διαφορετικά να μην έπαιρναν ευκαιρίες, να δείξουν το ταλέντο τους υπό τους δικούς τους όρους.
Οι περισσότερες ιστορίες είναι αρκετά κλασικές (κάποιες είναι κι όλας βασισμένες σε διηγήματα του Λάβκραφτ), χωρίς τεράστιες εκπλήξεις, αλλά αυτό συμβάλει στο σασπένς. Βέβαια υπάρχουν και τα επεισόδια που ξεχωρίζουν, όπως το τέταρτο, με τον τίτλο “The Outside”, που είναι βασισμένο στο ιντερνετικό κόμικ “Some Other Animal’s Meat” της Έμιλι Κάρολ.
Εκτός από τους σκηνοθέτες, οι ηθοποιοί της σειράς έχουν επίσης την ευκαιρία να λάμψουν. Ο Τιμ Μπλέικ Νέλσον (“Ω, Αδερφέ Που Είσαι;”) αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το μόνο που έχει τον σταματήσει από το να γίνει θρύλος του σινεμά είναι… η εμφάνισή του, η κωμική μουσικός, Κέιτ Μινούτσι, σε έναν σπάνιο δραματικό ρόλο είναι ίσως η καλύτερη (και πιο ανατριχιαστική) εκδοχή του αρχέτυπου του “ασχημόπαπου” και ο Κρίσπιν Γκλόβερ (δηλαδή ο πατέρας του Μάρτι ΜακΦλάι στο “Back to the Future”) είναι τόσο ξενδιάντροπα χαρισματικός, που δεν μπορείς να πάρει το βλέμμα σου από πάνω του.

Στα αρνητικά (-) της ταινίας:
Κάποια επεισόδια φαίνεται να είναι φτιαγμένα με πρόσθετες σκηνές για να αυξηθεί η διάρκειά τους. Αυτό επηρεάζει αρκετά την εμπειρία του θεατή καθώς αυτές οι σκηνές ούτε χτίζουν ιδιαίτερο σασπένς, ούτε κάνουν κάτι για να απελευθερωθεί η ένταση που έχει χτιστεί μέχρι τότε.
Γενικά, όπως συνηθίζεται σε ανθολογίες, τα επεισόδια δεν είναι όλα της ίδιας ποιότητας (τουλάχιστον όχι ως ιστορίες) και πολλές φορές δεν απευθύνονται στο ίδιο κοινό. Οπότε, μπορεί να λατρέψεις ας πούμε την μια ιστορία και να βαρεθείς την επόμενη. Επίσης, πρέπει να αναφερθεί ότι δεν υπάρχουν σκηνές που πετάγεται κάτι για να σε τρομάξει (το λεγόμενο jump scare). Ο στόχος είναι περισσότερο το αίσθημα του σασπένς και της “ανατριχείλας).

Εν κατακλείδι (=),“Το ερμάριο με τα αλλόκοτα αντικείμενα του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο” είναι μια καλή ανθολογία τρόμου, που δεν πρέπει να χάσεις αν είσαι φαν του είδους.
Βαθμολογία:
7,5/10
.
Φωτογραφικό υλικό