Πώς βλέπουμε σωστά σινεμά: Οι προσωπικές προτιμήσεις του ’23-’24 (Χρησιμοποιώντας την Απόλυτη Μέθοδο)

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Και στη ζωή μου φρόντισα να ‘μαι πάμφτωχος κι επαίτης- δε με κάνουν κάστινγκ σ’ άλλο ρόλο. Anyways. Εφηύρα την καλύτερη μέθοδο όλων των εποχών για να κάνετε ανατομία σε οποιαδήποτε ταινία έχετε δει. Αν σας άγγιξε- και σε ποια σημεία… … Αν σας διέγειρε- και πάλι σε ποια σημεία… … Τι τέλος πάντων προέκυψε μετά από τη ρημαδοθέαση αυτών των καρέ.

Στη σημερινή εκπομπή θ’ ασχοληθούμε με τις προσωπικές αδυναμίες από την κινηματογραφική σεζόν 2023-2024. Που θα ήθελα να είναι πιο δυνατές ή έστω πιο πολλές, αλλά δεν είναι όλες οι ομορφιές στις σινεσεζόν δίκαια μοιρασμένες. Οπότε πάμε να δούμε μεκάπως συγκρατημένο ενθουσιασμό τις ταινίες που μπορώ να πω με συγκρατημένη αισιοδοξία ότι θα σας πρότεινα να δείτε. Συγκρατημένα.

 Γράφει ο Μανώλης Ιωαννίδης για την Κουλτουρόσουπα

Πάντα Υπάρχει το Αύριο (2023)

Το καλύτερο για το… πρώτο. Τα ‘παμε και στην δεύτερη εκπομπή, δες εδώ, μην τα ξαναλέμε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, ενθουσιαστείτε ελεύθερα.

Πρόκληση: Παρά το «εύκολο» του θέματος (όλα είναι ευδιάκριτα και κατηγιοποιήσιμα, υπάρχει σωστό και λάθος, ωραίο και φριχτό) η απεικόνιση αυτού του γνήσιου αδιέξοδου που γίνεται με φοβερό τρόπο, δεν παύει να εγείρει σκέψεις και συναισθήματα. Για πράξεις και αλλαγές, το συζητάμε (τα thoughtsandprayersείναι πιο ευπώλητα- η επανάσταση τρώει χρόνο απ’ το σκρολάρισμα)…

Ατάκα: «Μην τη χτυπάς πολύ. Χτύπα τη μια και καλή, όχι συνέχεια! Σπαράζει η ψυχή μου να την ακούω». Κάτι τέτοια λέει ο καρκινόγερας πατέρας του ανδρός της πρωταγωνίστριας. Ελπίζω όσοι λέγανε τέτοια, να μην είχαν πολλά αύριο.

Πορνογραφικότητα: Μας επιτρέπεται να πλησιάσουμε την παγιδευμένη πρωταγωνίστρια, να μας χολοσκάσει, να συμπαρασταθούμε (όπως όλοι- από ασφαλή απόσταση), να φρίξουμε. Βλέπουμε τα όνειρα της κόρης, ο παραλληλισμός τονώνει το εφέ και όποιος καταφέρνει να μένει αδιάφορος… ε, μακάρι αυτουνού το αύριο να ‘ρθει με μια καταιγίδα μυαλών.

Αδεσποτοσύνη: Επιμένω ότι το τέλος είναι λίγο ουρανοκατέβατο. Αλλά με την καλή έννοια.

Ρέμβη: Επειδή δεν πρόκειται για την τυπική girlboss, girlpower, απαρέγκλιτη πλήξη-προπαγάνδα (που καταπίνεται με μανία και προθυμία από συγκεκριμένα άτομα), ενθαρρύνεται το ταξίδι- τόσο στο τότε της ταινίας όσο και στο τώρα το δικό μας.

Ηθοποιία: Η πρωταγωνίστρια είναι λες και έ(γ)ραψαν το έργο πάνω της. Oh, wait- σκηνοθέτησε και συνέβαλε στο σενάριο κιόλας! Αλλά και οι υπόλοιποι το βγάλανε το ψωμάκι τους τιμιότατα.

Ατμόσφαιρα: Η εξαιρετική ατμόσφαιρα της ταινίας είναι αυτή που την κάνει κατάλληλη για κάθε διάθεση και στιγμή.

American Fiction (2023)

Μαύρος συγγραφέας που η ακαδημαϊκότητα των βιβλίων του τον τοποθετεί στα δυσπώλητα, δοκιμάζει να παίξει το παιχνίδι και να γράψει ένα έκτρωμα που θα πληροί όλες της προϋποθέσεις για να κριθεί ως η «αυθεντική μαύρη εμπειρία». Σε δεύτερο ταμπλό, μαθαίνει να μην είναι τόσο κακομαθημένος έφηβος στα 40-φεύγα και να ξεκαβαλήσει λίγο απ’ το πανύψηλο άτι του. Τα ‘παμε και στην τρίτη εκπομπή (https://kulturosupa.gr/cinemania/kinimatografika-artra/pos-vlepoume-sosta-sinema-oi-festivalikes-tainies-tou-23-24-chrisimopoiontas-tin-apolyti-methodo/), μην τα ξαναλέμε.   

Πρόκληση: Να καταλάβει κανείς πως το παρόν  δ ε ν  είναι προϊόν μυθοπλασίας. Κι ότι οι αυτεπάγγελτοι τιμωροί, υπερασπιστές των ματαιοδοξιών τους κι όχι των δικαιωμάτων, βρυχώνται σαν ψιψίνες με πνευμονία μπροστά από έναν επίτηδες παραμορφωμένο, ραγισμένο απ’ την ασχήμια που αντικατοπτρίζει, καθρέφτη.

Ατάκα: Υπάρχει μια ωραία στιχομυθία μεταξύ των δυο αδερφών, που ο ένας (ο διαβολάκος) στην προσπάθειά του να έρθει κάπως πιο κοντά (άλλα όχι και πάρα πολύ, ούτε ο ίδιος θέλει) στον άλλον, κάνει πως αν και δεν καταλαβαίνει τι του βρίσκουν οι άλλοι, υπάρχουν πράγματα που του βρίσκουν.

Πορνογραφικότητα: Λίιιιγη ακόμη και θα μιλούσαμε για την απολύτως τέλεια δόση.

Αδεσποτοσύνη: Ξεκάθαρα. Δεν ακολουθεί κάποια συνταγή για ετοιματζίδικο feelgoodτέλος ή αυθεντικά-β’ ποιότητας μελόδραμα.

Ρέμβη: Αναπνέουν άραγε οι άνθρωποι μέσα στα κουτάκια; Επειδή είναι βολικό, πρέπει κιόλας να τους σταμπάρουμε σαν γελάδια; Χρειάζεται πια τόση ψυχολογική εξάσκηση για να μπορούμε να αφήνουμε το κλούβιο μας και λίγο ατακτοποίητο (όπως η ίδια η ζωή) και να μην χάνουμε τ’ αβγά και τα πασχάλια;

Ηθοποιία: Όλοι πείθουν ότι πρόκειται για πραγματικούς ανθρώπους που προσπαθούν να γίνουν οι συγγραφείς της δικής τους τύχης.

Ατμόσφαιρα: Εξαιρετικά ανάλαφρη για ένα θέμα βαρύ και σύγχρονο. Είτε με παρέα είτε μοναχοί σας, είτε σε κάποιο ξεχασμένο σινεμά, είτε στο PC σας, θα απολαύσετε έναν κόσμο που μπορεί να μην είναι το ρηξικέλευθο αριστούργημα των κριτικών (δηλαδή ατόμων που οι γονείς τους τούς έριξαν τουλάχιστον πέντε φορές με το κεφάλι μικρούς)αλλά ένα κινηματογραφικό σύμπαν που αναπνέει εύθυμα τον δικό μας δηλητηριώδη αέρα.

 Το Έγκλημά μου (Mon Crime) (2023)

Τι κάνεις, όταν η καριέρα σου σαν ηθοποιός δε σου πληρώνει το φως; Όταν δεν έχεις μία για το νοίκι και είσαι μια πιρουέτα μακριά απ’ την αστεγία; Όταν ο μπουνταλάς ο αρραβωνιαστικός λέει ότι θα παντρευτεί μια πλούσια για να… σε αποκαταστήσει;;; Μα φυσικά δράττεσαι της ευκαιρίας και ομολογείς έναν φόνο που δεν έχεις διαπράξει! Η συνέχεια στις οθόνες σας.

Πρόκληση: Δε στοχεύει και πολύ εκεί η ταινία (ελαφρά κωμωδία είναι), αλλά μπορείτε να παίξετε ένα νοητικό κρυφτούλι με έμφυλες διαμάχες, προσδοκίες και φιλοδοξίες και γυναίκες ενωμένες ποτέ νικημένες.

Ατάκα: Η μνήμη μου είναι σαν την πρώην του πρώην της πρώην μου- ανίκανη να κρατήσει αυτά που θα ‘πρεπε να έχει και την πληρώνω εγώ!

Πορνογραφικότητα: Για κωμωδία όχι-πολλαπλών αναγνώσεων, επαρκέστατη.

Αδεσποτοσύνη: Για κωμωδία όχι-πολλαπλών αναταράξεων, ικανοποιητική.

Ρέμβη: Βεβαίως. Τι καλή ηθοποιός είναι η Ιζαμπέλ η Υπέρ. Υπέροχη θα μπορούσε να πει κανείς.

Ηθοποιία: Ναζιάρα και τσαούσα η μια, τρισχαριτωμένα γειωμένη η άλλη. Ίσως η σκηνοθεσία ώρες-ώρες να θέλει μια μικρή παρατήρηση για διατάραξη κοινής ανησυχίας. Αλλά, είναι δυνατόν κάποιος να μην είναι υπέρ της Υπέρ;

Ατμόσφαιρα: Υπέρ του δέοντος διασκεδαστική, θεσπέσια στυλιζαρισμένη, καλοκαιρινή και ταιριαστή για το κλείσιμο μιας απαιτητικής μέρας στη δουλεία. (ο τόνος δεν είναι λάθος)

Η Τελευταία Παμπ (2023)

Σε μια κωμόπολη της Γηραιάς Αλβιώνας ξεχασμένη απ’ τον Θεό (αλλά όχι απ’ την κυβέρνηση στην προκειμένη), καταφθάνουν πρόσφυγες… Καλά θα πάει αυτό! Ευτυχώς υπάρχει ένας άνθρωπος εκεί πέρα με καρδιά από ατόφιο χρυσάφι που ευτυχώς δεν την αφήνει να πάει στράφι. Έτσι, γίνεται φίλος με μια νεαρή πρόσφυγα και απ’ αυτά τα συγκοινωνούντα δοχεία προκύπτει μια ταινία με ΚΑΡΔΙΑ. Καλού κακού πάρτε χαρτομάντηλα, να ‘χετε πέριξ. 

Πρόκληση: Πραγματική και επιτακτική. Έρχεστε αντιμέτωποι με τις πραγματικές σας ευθύνες και τις πραγματικές σας πράξεις ή απραγίες. Τι κάνατε και τι όχι, πόσο θα βρισκόσασταν απ’ την όντως σωστή πλευρά της ιστορίας (που βρίσκονται ελάχιστοι) ή αν είστε σαν εμάς τους υπόλοιπους, που μας πιάνουν οι ευαισθησίες μας μόνο όταν αντικρίζουμε τα θεάματα σε οθόνες κι όχι στην ζωή εκεί έξω.

Ατάκα: «Όταν τρώτε μαζί, παραμένετε μαζί». ΙΥΚΥΚ.

Πορνογραφικότητα: Απ’ τις ταινίες που έπρεπε μετά το τέλος της θέασής της να διορθώσω το μακιγιάζ. Σόρρυ κιόλας, που βγαίνουν οι αδυναμίες μου κι εγώ δακρύζω! Η ταινία βαράει «rightinthekokoro», που λέει και η γιαγιά μου και δεν αλλάζω άποψη.

Αδεσποτοσύνη: Μπορεί να καταλαβαίνετε πού θέλει να το πάει, αλλά μάλλον δε θα ενοχληθείτε ούτε θα μένετε σε απόσταση απ’ τη ροή. Εκτός αν έχετε «μαύρο καρντιά», που έλεγε κι ο παππούς μου (για τη γιαγιά μου).

Ρέμβη: Τι θα κάνατε εσείς στη θέση των κατοίκων της κωμόπολης; Τι έχετε κάνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις; Τι όχι; Τι είναι πιο εύκολο να το λες, παρά να το κάνεις και τελικά είναι η αίσθηση της κοινότητας κάτι που μπορεί να υπάρξει έξω απ’ το σύμπαν της ταινίας; Πόσο αγόγγυστα δύναστε να καταδικάσετε τους ξενοφοβικούς, συντηρητικούς, χαμηλού νοητικού ταβανιού «χωριάτες», όταν η αφεντιά μου π.χ., πολύ πιο κοντά σ’ αυτούς βρίσκεται (δυστυχέστατα μέσα!), παρά στον θεσπέσιο πρωταγωνιστή;

Ηθοποιία: Σπουδαία. Είναι εύκολο να ξεχωρίσετε το πρωταγωνιστικό δίδυμο, γι’ αυτό… κάντε το! Αλλά υπηρετούν οι πάντες τον κόσμο της ταινίας, οπότε δε θα υπάρχει κάποια μεθυσμένη παρέκκλιση.

Ατμόσφαιρα: Ανθρώπινη. Σε όλα τα φάσματα που αυτή περιλαμβάνει. Πλούσια δηλαδή σε αντιθέσεις και ένα φάσμα που δεν ξεχειλώνει προς κάποια πλευρά.

Ολα τα άρθρα με μια ματιά:

04/10: Πώς βλέπουμε σωστά σινεμά: Η Απόλυτη Μέθοδος

08/10: Πώς βλέπουμε σωστά σινεμά: Τα blockduster του ‘23-’24 

12/10:Πώς βλέπουμε σωστά σινεμά: Οι φεστιβαλικές ταινίες του ‘23-’24

16/10: Πώς βλέπουμε σωστά σινεμά: Οι προσωπικές προτιμήσεις του ‘23-’24