Διάβασε και σχολιάζει η Μιλάντα Σαρικιαχίδου
Στις διάφορες εκδοχές του επί σκηνής ή οθόνης το ¨Φάντασμα της Όπερας¨ δεν έχει σταματήσει να μαγεύει τους θεατές,η πλουμιστή μεταφορά του Άντριου Λόιντ Βέμπερ έκανε γνωστή την ιστορία αψηφώντας όμως το ίδιο το βιβλίο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα μυθιστόρημα χάνεται από το προσκήνιο όταν αναλαμβάνει να το μεταφέρει ένας ευφάνταστος σκηνοθέτης ή σεναριογράφος στον κινηματογράφο ή στο θέατρο. Για τους περισσότερους, υπάρχει το έργο, αλλά όχι το δημιούργημα ή ο συγγραφέας του. Για όλους, το ¨Φάντασμα της όπερας¨είναι μια ανάλαφρη όπερα, ένα ψεύτικο λουτρό γκόθικ αισθητικής κι ένα ερωτικό τρίγωνο.
Είναι κρίμα, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία θεωρεί πως το «Φάντασμα της όπερας» είναι πρωτότυπο έργο του Βρετανού, τη στιγμή που πηγάζει από τα χέρια ενός Γάλλου.
Από τον Λερού στον Βέμπερ! 23 Σεπτέμβρη 1909. Αυτή είναι η ημερομηνία που για πρώτη φορά το κοινό ήρθε σε επαφή με το “Φάντασμα”. Γραμμένη υπό μορφή νουβέλας από τον Γάλλο δημοσιογράφο ΓκαστόνΛερού, η ιστορία του Φαντάσματος της Όπερας (γαλλικά: Le Fantôme de l’Opéra) εκδόθηκε σε συνέχειες έως το 1910 στην ημερήσια γαλλική εφημερίδα Le Gaulois.
.
.
Η ιστορία διαδραματίζεται στο Παρίσι στα τέλη του 19ου αιώνα, με επίκεντρο την Όπερα του Παρισιού. Η Κριστίν Νταέ, χορεύτρια και τραγουδίστρια από τη Σουηδία, αναλαμβάνει μικρούς ρόλους στις διάφορες παραστάσεις της Όπερας. Ο παιδικός της φίλος και υποκόμης Ραούλντε Σανί είναι παράφορα ερωτευμένος με την νεαρή καλλιτέχνιδα, έχει όμως ένα κρυφό ανταγωνιστή. Στις κατακόμβες τις Όπερας και διωγμένος από την κοινωνία ο παραμορφωμένος Έρικ, κινεί από το παρασκήνιο τα νήματα του θεάτρου. Αυτή η μουσική ιδιοφυΐα καθοδηγεί την Κριστίν, ώστε να πρωταγωνιστήσει και να αναδείξει το ταλέντο της. Καταφέρνει να την μετατρέψει σε μια πριμαντόνα και γίνεται για την Κριστίν ο “Άγγελος της Μουσικής”. Γοητευμένη από το πατρικό ενδιαφέρον του Έρικ, τον ακολουθεί στις κατακόμβες όπου ανακαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο αλλά και τα μυστικά της μουσικής του. Τελικά το ερωτικό ενδιαφέρον του Ραούλ κερδίζει την καρδιά της Κριστίν. Ο Έρικ οργισμένος από την απόρριψη λόγω της δυσμορφίας του, μετατρέπεται σε δολοφόνο και φέρνει τον τρόμο στην Όπερα προσπαθώντας να την κλέψει και να την κάνει «ζωντανή νύφη του».
Στον πρόλογο του βιβλίου ο Λερού δηλώνει: «Το Φάντασμα της Όπερας υπήρξε» και μας αναλύει στην συνέχεια τις έρευνες που ο ίδιος πραγματοποίησε για να φτάσει στο συμπέρασμα. Όντως εάν ανατρέξει κάποιος στις πηγές θα εντοπίσει ότι πράγματιυπήρχε στο υπόγειο ένα είδος τεχνητής λίμνης λόγω ενός παραποτάμου του Σηκουάνα που πλαισίωνε την όπερα.
«Ο πολυέλαιος κατέρρευσε στο κεφάλι μιας άμοιρης γυναίκας που είχε έρθει στην όπερα το βράδυ για πρώτη φορά στη ζωή της και την σκότωσε αμέσως. Ήταν η θυρωρός…» και όντως την 21η Μαΐου του 1896, στην εφημερίδα Le Matin, μια εφημερίδα όπου ο Λερού ήταν ο ανώτερος δημοσιογράφος, έγραφε: “Πεντακόσια κιλά στο κεφάλι του θυρωρού!” αναφέροντας το περιστατικό.
«Αλλά όταν βρέθηκε στο υπόγειο του τεράστιου θεάτρου […] ονειρεύτηκε να δημιουργήσει μια κρυψώνα γι’ αυτόν, όπου θα μπορούσε να κρύψει για πάντα την τερατώδη εμφάνιση του από τον κόσμο» και ναι ένας από τους αρχιτέκτονες του Γκαρνιέρ, ονόματι ‘Ερικ, ζήτησε να ζήσει κάτω από το κτήριοκαι δεν τον ξαναείδε ποτέ κανείς.
«Ωστόσο, τίποτα δεν συγκρίνεται με την εξωπραγματική δύναμη του τραγουδιού της στη σκηνή της φυλακής και το τελικό τρίο του Φάουστ», η φανταστική καλλιτέχνις του μυθιστορήματος μπορεί να ονομάζεται ΚριστίνΝτααέ, αλλά μοιάζει με την πραγματική σοπράνο Κριστίν Νίλσον, η οποία ήταν διάσημη για τις παραστάσεις της στις όπερες Άμλετ και Φάουστ.
«Κάποιοι από εσάς ίσως θυμούνται ότι αργότερα οι εργάτες, που έσκαψαν τις κρύπτες της Όπερας εκεί που θάφτηκαν φωνογραφικές ηχογραφήσεις των ερμηνευτών, βρήκαν ένα πτώμα. Είχα την άμεση απόδειξη ότι αυτό ήταν το σώμα του Φαντάσματος της Όπερας», όντως βρέθηκαν πτώματα στα υπόγεια από την περίοδο της λεγόμενης Κομούνας.
Στο βιβλίο εμφανίζονται και χαρακτήρες που δε γνώριζες όπως ο κόμης Φιλίπ, αδερφός του Ραούλ και θύμα του ΄Ερικ, βρίσκεται νεκρός στις όχθες του ποταμού που πλαισιώνει την Όπερα του Παρισιού. Ο μυστηριώδης Πέρσης που βοηθά τον Ραούλ στις έρευνες του να εντοπίσει την Κριστίν όταν εκείνη βρίσκεται αιχμάλωτη στα έγκατα της όπερας. Ο Πέρσης είναι και το πρόσωπο κλειδί του μυθιστορήματος, στο τέλος του βιβλίου μας φανερώνει αυτό που από την αρχή λαχταράμε να μάθουμε, το παρελθόν του ‘Ερικ. Από την Νορμανδία στα παλάτια της Περσίας και από την Τουρκία ως το Παρίσι ο ‘Ερικ μεγαλουργούσε με το μυαλό και το ταλέντο.
Αξίζει να το διαβάσεις για το υπέροχο γοτθικό σκηνικό που στήνεται μπροστά σου, αυτό το αστυνομικό θρίλερ και ταυτόχρονα ψυχογράφημα, καταφέρνει να χαρίσει στην παγκόσμια λογοτεχνία έναν από τους πιο αξεπέραστους και ευρηματικούς χαρακτήρες, τον‘Ερικ. Περιθωριοποιημένος, απόκοσμος μεταμορφώνεται σε ένα τέρας όχι μόνο εξωτερικά αλλά και ψυχικά, η απόρριψη και η μοναξιά τον ρίχνουν στο σκοτάδι μετατρέποντας τον σε εγκληματία. Τότε εμφανίζεται εκείνη, η Περσεφόνη του που θα ζήσει μαζί του στον Κάτω Κόσμο, το φως στο σκοτάδι του, η ζήλια του τον οδηγεί σε πράξεις αποτρόπαιες, είναι απεγνωσμένος. « Και…και…τη φίλησα! ..Εγώ! …Εγώ!…Εγώ! Κι εκείνη δεν είναι νεκρή! Αχ, πόσο όμορφο είναι να φιλάς κάποιον!»
Η ένδειξη τρυφερότητας από έναν άνθρωπο μας δείχνει το μεγαλείο της καρδιάς του, αφήνει την Κριστίν να φύγει με τον «μικρό αρραβωνιαστικό», για εκείνον ένα φιλί στο μέτωπο και δάκρυα που πέφτουν στο πρόσωπό του είναι αρκετά για να τον λυτρώσουν. «Θα πεθάνω από έρωτα…από έρωτα…αυτή είναι η αλήθεια…την αγαπούσα τόσο πολύ. Ναι, ζωντανή, την φίλησα ζωντανή και ήταν ωραία σαν νεκρή!»
Στον Λερού, το γοτθικό στοιχείο όχι μόνο δεν χάνεται αλλά τονίζεται με έμφαση. Δεν είναι μια όμορφη ιστορία έρωτα αλλά και μια ιστορία τρόμου! Ντύνεται με τα σκοτεινά χρώματα των υπογείων του Παρισιού. Εκεί όπου οι νόμοι του πάνω κόσμου χάνουν την υπόστασή τους και τα κακά πνεύματα εξουσιάζουν επί τη βάσει της φρίκης που προκαλούν στα θύματά τους. Ακόμη και αν το έναυσμα είναι η αγάπη, το αποτέλεσμα κατρακυλάει πάντα στα έγκατα του σκότους.
Άφησε το στην άκρη εάν θεωρείς ότι ένα μυθιστόρημα γραμμένο το 1900 θα σε κουράσει.
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο από τις εκδόσεις Λιβάνη εδώ
και από τις εκδόσεις Διόπτρα εδώ
Βαθμολογία:
4/5
Εκδοτικός Οίκος: ΔΙΟΠΤΡΑ και ΛΙΒΑΝΗ
Συγγραφέας: ΓκαστόνΛερού
Κατηγορία: Κλασική Λογοτεχνία
Σελίδες: 457
Φωτογραφικό υλικό
