.
Πάντα το φθινόπωρο εγκαινιάζει τη νέα εκδοτική σεζόν! Ο καιρός κρυώνει, εμείς μαζευόμαστε σιγά-σιγά μέσα και το διάβασμα ευνοείται από το χειμωνιάτικο χουχούλιασμα. Υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να απολαμβάνεις τη θαλπωρή του σπιτιού σου, παρέα με ένα ωραίο βιβλίο, ενώ έξω μαίνονται τα στοιχεία της φύσης;
Αμφιβάλλω!
Για όλους εσάς, λοιπόν, διάλεξα και προτείνω βιβλία που θεωρώ αξιόλογα, έχουν εκδοθεί πρόσφατα και κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά!
Κόλσον Γουάιτχεντ, «Τα αγόρια του Νίκελ», εκδόσεις Ίκαρος
Ένα θαυμάσιο αντιρατσιστικό, κοινωνικό μυθιστόρημα, που έχει τιμηθεί με το φετινό βραβείο Πούλιτζερ (Pulitzer Prize Winner in Fiction 2020). Βασίζεται, δυστυχώς, σε πραγματικά γεγονότα, διότι το Νίκελ υπήρξε αναμορφωτήριο νέων και κολαστήριο ψυχών. Τα παιδιά που πέρασαν από εκεί, έζησαν φρικτές καταστάσεις, κακοποιήθηκαν και κινδύνευσαν σοβαρά να χάσουν ακόμα και τη ζωή τους. Ίσως, κάποιος πει ότι δικαίως τιμωρούνται οι νεαροί που διέπραξαν κάποια εγκλήματα, ίσως και σοβαρά. Τι συμβαίνει, ωστόσο, όταν στο κολαστήριο αυτό καταλήγει ένα «καλό παιδί» και μάλιστα έγχρωμο;
Ο Έλγουντ Κέρτις ζει στο Ταλαχάσι της Φλόριντα με τη γιαγιά του και πρόκειται να σπουδάσει στο τοπικό κολέγιο. Ωστόσο, για ένα μαύρο αγόρι στον Νότο των νόμων του Τζιμ Κρόου, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ένα αθώο λάθος είναι αρκετό για να καταστρέψει το μέλλον και να το στείλει στο στόμα του λύκου. Θα μπορέσει, άραγε, να επιβιώσει;
Κέιτ Ελίζαμπεθ Ράσελ, «Σκοτεινή μου Βανέσσα», εκδόσεις Ψυχογιός
Ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι από όλες τις απόψεις.
Η Βανέσα Γουάι ήταν δεκαπέντε ετών όταν τα έφτιαξε με τον καθηγητή της των αγγλικών. Τώρα, στα τριάντα δύο της, κι ενώ το κίνημα του #MeToo ξεσκεπάζει το ένα μετά το άλλο τα σεξουαλικά εγκλήματα πανίσχυρων ανδρών, μια άλλη παλιά μαθήτρια του Τζέικομπ Στρέιν τον κατηγορεί για σεξουαλική κακοποίηση…
Η Βανέσα, ωστόσο, πιστεύει ότι αυτό που έζησε ήταν έρωτας και όχι κακοποίηση. Αν, ωστόσο, παραδεχτεί το προφανές, ότι δηλαδή υπήρξε θύμα εκμετάλλευσης, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τα πάντα, ακόμα και τον ίδιο της τον εαυτό.
.
.
Κατερίνα Μαλακατέ, «Χωρίς πρόσωπο», εκδόσεις Μεταίχμιο
Προκλητικό, τολμηρό, αλλά και ουσιώδες το θέμα αυτού του βιβλίου, που ξεφεύγει πολύ από τα συνηθισμένα: Πάνω σε έναν καβγά με τη μητέρα του, ο 23χρονος Διονύσης αυτοπυροβολείται. Το μισό του πρόσωπο διαλύεται. Χωρίς μύτη, στόμα, μάγουλα, δυσκολεύεται να φάει και να μιλήσει, ενώ επιβιώνει στη σκιά με μόνη συντροφιά τους γονείς του. Για αρκετό καιρό, ζει κρυμμένος ,χωρίς πρόσωπο, επικοινωνώντας με τους άλλους μόνο διαδικτυακά. Η μόνη του σωτηρία και δρόμος για να επιστρέψει στη ζωή είναι η μεταμόσχευση προσώπου.
Πως, όμως, θα συνεχίσει να ζει με το πρόσωπο κάποιου άλλου; Το θέμα του βιβλίου αυτού ξεχωρίζει για την τόλμη και την ευαισθησία του, θέτοντας θεμελιώδη ζητήματα βιοηθικής και ανθρωπιάς.
Λέσλι Κάρα, «Μη το διαδώσεις», εκδόσεις Διόπτρα
Εξαιρετικά ενδιαφέρον και το συγκεκριμένο αστυνομικό-κοινωνικό μυθιστόρημα ,που ασχολείται με κάτι που έχουμε κάνει όλοι : το κουτσομπολιό. Πρωταγωνίστρια η Τζοάνα, μια ανύπαντρη μητέρα, που ακούει μια φήμη στην είσοδο του σχολείου και αρχικά δεν έχει κανένα σκοπό να τη διαδώσει. Ωστόσο, η ανάγκη για αποδοχή από τις άλλες μητέρες την κάνει να παραβεί τις αρχές της. Το ένα σχόλιο φέρνει το άλλο και τώρα πια δεν υπάρχει γυρισμός. Οι φήμες λένε ότι μια γνωστή δολοφόνος, η Σάλι Μακ Γκόουαν, ζει με νέα ταυτότητα στη μικρή, ήσυχη πόλη τους. Η Σάλι, όταν ήταν δέκα ετών, πριν από σαράντα επτά χρόνια, είχε μαχαιρώσει ένα μικρό αγόρι. Αφού κι η ίδια ήταν ανήλικη, δεν υπάρχει κάποια φωτογραφία της και η ταυτότητά της προστατεύεται από την αστυνομία.
Ποια είναι λοιπόν η δολοφόνος που ζει ανάμεσά τους; Έχει σωφρονιστεί ή αποτελεί κίνδυνο για τα παιδιά της πόλης; Η Τζοάνα θα μετανιώσει τη μέρα που τόλμησε να πει εκείνες τις λέξεις…
Χριστίνα Σουλελέ, «Γιανκέα», εκδόσεις Άνεμος
Δύο παράλληλες ιστορίες, που ενώνουν παρελθόν και παρόν, αποτελούν τον κορμό του νέου αυτού μυθιστορήματος, από έναν εκδοτικό οίκο που μας έχει δώσει πολύ αξιόλογα έργα από νέους συγγραφείς. Η Γιανκέα είναι ένα αγριολούλουδο που φυτρώνει στις πλαγιές του Ολύμπου και σημαδεύει έναν νεανικό έρωτα που ανθίζει σε μια τραγική εποχή.
Λιτόχωρο, 1964. Κάτω από τη σκιά του επιβλητικού Ολύμπου, γεννημένος σε μια οικογένεια στιγματισμένη από τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο, ο εντεκάχρονος Ανδρέας θα ζήσει από κοντά τον πανηγυρικό εορτασμό των πενήντα χρόνων από την κατάκτηση της κορυφής, ανεβαίνοντας κι εκείνος μαζί με την ορειβατική αποστολή.
Μπορντό Γαλλίας, 2017. Χρόνια μετά, η ζωγράφος Κάρμεν επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στην Ελλάδα, την πατρίδα της. Πολλές και επώδυνες οι μνήμες της από τα χρόνια που έζησε εκεί, αφού η ζωή της δεν δρομολογήθηκε από την ίδια, αλλά από τον αυταρχικό πατέρα της που της στέρησε άδικα όσα επιθυμούσε. Τι ενώνει αυτές τις δύο ιστορίες;
Φωτογραφικό υλικό
