Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Εγκαινιάστηκε με τα δέοντα ταρατατζούμ, με κρατική επισημότητα, με πανηγυρικά λογύδρια, με κοσμοσυρροή κοινού, με οργασμό βιντεακίων και τρελό ενθουσιασμό, το Μετρό Θεσσαλονίκης! Παραδόξως το… πραγματικό, με αληθινούς συρμούς που κινούνται σε ράγες και όχι το υποθετικό «φάντασμα» σε μακέτα με συρμό- έκθεμα αν ενθυμείστε προ ολίγων ετών, εξ ου και η απόλυτα δικαιολογημένη σπουδή του κόσμου να τρέξει μαζικά αγνοώντας βροχές και καταιγίδες, για να διαπιστώσει «ιδίοις όμμασι» του λόγου αληθές!
Διότι μετά από μισό κοντά αιώνα αδιανόητης κοροϊδίας, ψευτιάς, σκανδάλων, μέχρι και… πλαστών «εγκαινίων», σου λέει ο έρμος Θεσσαλονικιός «βρε αν δεν δω με τα μάτια μου τί γίνεται εκεί κάτω στα λαγούμια, αν δεν πατήσω το πόδι μου μέσα σε βαγόνι αληθινό, αν δεν δω τις πόρτες να κλείνουν και το ρημάδι να κινείται, ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να πιστέψω τα λαμόγια που 40 χρόνια μου πουλάνε παραμύθι, στον αιώνα τον άπαντα!» Τί πιο λογικό λοιπόν να τσακιστεί να «βάλει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων» για να πιστέψει ότι το φάντασμα έλαβε σάρκα και οστά…
Μπορεί πιθανόν οι Αθηναίοι ή άλλοι Ευρωπαίοι χρήστες Μετρό στις πόλεις τους προ αμνημονεύτων χρόνων, να γελάνε ή να βρίσκουν γραφικές τις εικόνες με τους ενθουσιώδεις Θεσσαλονικείς που μέσα σε ντελίριο χαράς ανακαλύπτουν για πρώτη φορά το δικό «τους» Μετρό, το περιεργάζονται σαν καινούργιο εξωπραγματικό παιχνίδι, το καβαλάνε για ατέλειωτες βόλτες όπως τα νήπια το τραινάκι του λούνα παρκ, μαθαίνουν πώς να βγάζουν εισιτήριο και τί κουμπιά να πατάνε, έχουν πάθει τενοντίτιδα με τα κινητά στο χέρι να το βιντεοσκοπούν υστερικά, μοιάζουν σαν Αλίκες στη χώρα των τεχνολογικών θαυμάτων ή σαν πρωτόγονους Ινδιάνους που αντικρίζουν με γουρλωμένα μάτια παράξενες γυαλιστερές χάντρες… Όλα αυτά όμως επειδή κανένας Αθηναίος ή άλλος πρωτευουσιάνος, ΔΕΝ έχει ζήσει ούτε μπορεί να διανοηθεί το μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά βίωμα του Θεσσαλονικιού! Διαφορετικά, όχι μόνο θα ένιωθε τύψεις για την ειρωνεία των «πρωτάρηδων» που αίφνης ανακάλυψαν την πυρίτιδα, αλλά θα τους έδινε χίλια δίκια αιτιολογώντας απόλυτα την πιο ακραία πανηγυρική εκδήλωση, μέχρι να ανοίγουν αβέρτα σαμπάνιες σε κάθε άσκοπη βόλτα για να γιορτάσουν το κοσμοϊστορικό γι αυτούς γεγονός!
Διότι εσείς οι έμπειροι «Μετρο-χρήστες» των άλλων πόλεων, περιμένατε 40 χρόνια για να κατασκευαστεί μια ευθεία γραμμή 9,5 χλμ;; Είδατε τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης σας να μετατρέπονται επί δεκαετίες σε ατέλειωτα εργοτάξια με τρύπες και λαμαρίνες;; Είδατε άπειρα μαγαζιά να κλείνουν λόγω των έργων και να μαραζώνει η οικονομική, κοινωνική, τουριστική ζωή της πόλης σας;; Ζήσατε στο πετσί σας την αγανάκτηση χρόνων από απανωτές καθυστερήσεις, λοβιτούρες κυβερνήσεων και εργολάβων, λάθος εκτιμήσεις, γραφειοκρατικά τέρατα, διαπλοκές φορέων;; Ξέρετε τί σημαίνει κοροϊδία κατάμουτρα με ασύστολα ψεύδη ότι τάχα το έργο παραδίδεται «του χρόνου» κι από χρόνο σε χρόνο να φτάνει τα… 40 με ρημαγμένη την πόλη;; Ζήσατε εμπειρία fake «εγκαινίων» από… μακέτα για φτηνή κομματική εκμετάλλευση;; Κατάντησε το δικό σας Μετρό το φαιδρότερο ανέκδοτο της χώρας, το θλιβερότερο «μνημείο» ανικανότητας και στόχος χλεύης και διασυρμού παγκοσμίως;; Σας συνέβη να ξεκίνησε το έργο όταν ήσασταν μαθητές δημοτικού και να παραδίδεται ( λειψό και πάλι!) μετά τη συνταξιοδότηση, ένα βήμα πριν αποχαιρετήσετε τα εγκόσμια;; Εεεεε;;;
Αν σας συνέβαιναν όλα αυτά κι άλλα τόσα, εσείς πώς θα αντιδρούσατε στα εγκαίνια, πατώντας το πόδι σας μέσα σε αληθινό συρμό, μου λέτε;; Θα αντέχατε τη συγκίνηση;; Θα μπορούσατε να ελέγξετε το συναίσθημα ή θα πετούσατε βεγγαλικά για μια βδομάδα μεθυσμένοι από χαρά και προσπαθώντας με κόπο να πιστέψετε στο θαύμα;; Όσο κρυόκωλοι κι αν είστε, ειδικά οι Βόρειοι, θαρρώ θα ξεσαλώνατε εκτονώνοντας την απίστευτη πίεση τόσων χρόνων, πόσω μάλλον εμείς οι μεσογειακοί Σαλονικοί, που δεδομένης της απύθμενης κοροϊδίας και του μακραίωνου δράματος που ζήσαμε, πάλι πολύ ψύχραιμα αντιδράσαμε! Κι αυτό γιατί αφενός μας συγκρατεί το σωτήριο «χαλλλαρά», κι αφετέρου γιατί ακόμα τσιμπιόμαστε για να διαπιστώσουμε ότι μπαίνουμε ξύπνιοι σε κινούμενο βαγόνι και δεν το βλέπουμε στον ύπνο μας σαν όνειρο,όπως συνηθίσαμε χρόνια ολόκληρα…Οπότε οι εικόνες που βλέπετε, όσο γραφικές κι αν σας φαίνονται, είναι απολύτως μετριοπαθείς αν γνωρίζατε τον ιστορικό γολγοθά που ανεβήκαμε μέχρι να φτάσουμε στη γυαλισμένη αποβάθρα, έτσι;;;
Και κάπου είναι λογικό μέσα στον παιδιάστικο ενθουσιασμό για το «υπερσύγχρονο» Μετρό «μας», τώρα που βεβαιωθήκαμε ότι όντως… υπάρχει και μπορούμε να ευχηθούμε καλορίζικο, η μνήμη να απωθεί παροδικά, όσα τραγικά μας στοίχειωσαν επί δεκαετίες, σε μια ένδειξη μεγαλοψυχίας «περασμένα ξεχασμένα», παρότι για κάποιους η καταστροφή δεν ξεχνιέται… Ωστόσο το ανησυχητικό είναι ότι εν μέσω πανηγυρισμών υποχωρούν η λογική και η κρίση…Σύμφωνα με τις οποίες, ΔΕΝ είναι δυνατόν να αποθεώνεις και να εκθειάζεις ένα έργο ως μέγιστο επίτευγμα, όταν: α) καθυστέρησε 40 χρόνια να παραδοθεί (και πάλι εν μέρει) ρημάζοντας τη φυσιογνωμία και τη ζωή ολόκληρης πόλης, β)αυτό που παρουσιάζεις σαν υπέρτατο τεχνολογικό θαύμα αφορά σε μια ευθεία διαδρομή μόλις 9,5 χλμ, γ) αυτή η διαδρομή κόστισε τριπλάσια (!) από τη μέση τιμή άλλων Μετρό παγκοσμίως, δ) το συγκεκριμένο «επίτευγμα», μπορεί να διαθέτει σύγχρονους αυτοματισμούς, αλλά ΔΕΝ συνδέεται με κανένα κομβικό σημείο της πόλης, ούτε καν με το αεροδρόμιο ή την Δυτική πλευρά της πόλης, ή τον Σταθμό ΚΤΕΛ ή τη βιομηχανική ζώνη ή το λιμάνικλπ… Μια ντουγρού ευθεία για κέντρο και Σιδηροδρομικό Σταθμό διάρκειας 17 λεπτώνγια μια πόλη που δεν τη λες δα και χαώδη μεγαλούπολη, που κόστισε με λάθη, μίζες, σκάνδαλα, καθυστερήσεις, αποζημιώσεις, ρήτρες κλπ, το κολοσσιαίο ποσό των 3 δις δημοσίου χρήματος, χωρίς να υπολογίσουμε το ψυχολογικό και κοινωνικό κόστος ή το πλασάρισμα των αρχαιοτήτων στη Βενιζέλου με το άστοχο «γκλαμουράτο» μοντάρισμα ως θαυμαστή απομίμηση του αυθεντικού αρχαιολογικού χώρου…
Αν όλες αυτές οι σοβαρότατες παράμετροι για ένα Μετρό αδιανόητα καθυστερημένο, προκλητικά πανάκριβο, με μια ελάχιστη ευθεία διαδρομή χωρίς καμία σύνδεση κι επιπλέον ιδιωτικοποιημένο, δικαιολογούν τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης για ένα υπέρλαμπρο «δικό τους» κατόρθωμα- ένεκα τα ψηφαλάκια- που απλά έλαχε στη πεντάχρονη θητεία τους να παραδώσουν την εύκολη ουρά του 25%, αγνοώντας τα τερατώδη σκάνδαλα της κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος– μέχρι και την τελευταία στιγμή στο λογότυπο!-και τις λειτουργικές ελλείψεις που 40 χρόνια μετά εξακολουθούν να το συνοδεύουν, τότε κι εγώ δικαιολογούμαι ως πολίτις με ακέραια μνήμη, να φτύνω τους κορδωμένους σαν γύφτικα σκεπάρνια «τελετάρχες», για ένα έργο λειψό που η μακραίωνη ιστορία του ντρόπιασε διεθνώς τη χώρα…
Κι ας με στολίσουν κάποιοι με τα γνωστά μπινελίκια περί μίζερης, μουντρούχας, αντιδραστικής, στριμμένης, σκοταδόψυχης ή ό,τι άλλο ευγενές προαιρούνται…όσα και να μου σούρουν, η πραγματικότητα, φευ, δεν αλλάζει!
