Είδαμε στο θέατρο «Τ» και σχολιάζουμε συνοπτικά…
Είναι γεγονός ότι για πολλοστή φορά τα δελεαστικά δελτία τύπου καλλιέργησαν και εδώ προσδοκίες, για να αποδειχθούν ως συνήθως, αναξιόπιστα έως παραπλανητικά. Ωστόσο οι καλόπιστοι δεν βάζουμε μυαλό, ούτε μάθαμε ακόμα να προσαρμόζουμε το… μέγεθος του «καλαθιού» μας. Έχουμε λοιπόν και λέμε…
Πρεμιέρα της σεζόν στο θέατρο Τ με το έργο «Παγκάκι» του Κωνσταντίνου Καυκάσιου και με δραματουργική υποστήριξη από την Ελίνα Καλαϊτζόγλου. Αρχικά ο συνειρμός με το ομότιτλο έργο του ρώσου Α. Γκέλμαν που ανέβηκε πρόσφατα στη Μονή Λαζαριστών, ήταν αναπόφευκτος και μοιραία γεννά δικαιολογημένες απορίες, διαβάζοντας τις παρεμφερείς «ιστορίες». Εν πάση περιπτώσει, στο συγκεκριμένο «Παγκάκι» συναντιούνται (ομοίως) ένας άνδρας και μια γυναίκα άγνωστοι μεταξύ τους και συνηθισμένοι τύποι, που μιλούν ακατάπαυστα για τα «μικρά θέλω» καθενός, για στιγμές της καθημερινότητας, για όνειρα και σχέδια, δείχνοντας να μην επικοινωνούν ουσιαστικά, ενώ προς το τέλος αφήνεται να αποκαλυφθεί η πραγματική τους «κατάσταση», καθώς δεν ανήκουν… στον κόσμο ετούτο.
Μια φιλότιμη προσπάθεια για προσέγγιση υπαρξιακών ανησυχιών, η οποία όμως χώλαινε ως προς την καθαρότητα του στόχου και παρουσίαζε αδυναμίες ως θεατρικό κείμενο, καθώς του έλειπε το δραματουργικό ενδιαφέρον.
Οι διάλογοι, παρότι θύμιζαν περισσότερο παράλληλους μονολόγους, διέθεταν μεν μια σχετική ζωντάνια, ωστόσο οι συχνές επαναλήψεις και το αναμάσημα δεν συνέβαλλαν σε κάποια εξέλιξη ή κλιμάκωση ενδιαφέροντος, παρά μόνο στο τέλος.
Το βασικό στοιχείο κούρασης όμως οφείλεται στην αντιθεατρικότητα του εγχειρήματος, καθώς έλειπε παντελώς η σκηνοθετική ματιά. Το να βλέπεις δυο αγνώστους να συνομιλούν/μονολογούν σε παγκάκι για 45 λεπτά χωρίς να ανταλλάσσουν κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και με μόνη ένδειξη «κινητικότητας» το ανέβασμα πάνω του 2-3 φορές και επιπλέον με επίπεδο φωτισμό και πλήρη απουσία μουσικής ή ήχου, δεν λέγεται θεατρική παράσταση, ίσως ούτε περφόρμανς…
Μόνη «όαση» στην πλήξη, οι επαγγελματικές ερμηνείες των δύο ηθοποιών, που με ακρίβεια, εκφραστικότητα, ζωντάνια, άψογη εκφορά του λόγου με ποικίλους χρωματισμούς, κατάφεραν να δώσουν υποτυπώδη «όγκο» στο επίπεδο και μάλλον θολό εγχείρημα, παρά την διαφαινόμενη καλή προαίρεση του συγγραφέα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
3 ΣΤΑ 10
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ
————————————————
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2018
Φωτογραφικό υλικό
