Απευθυνθήκαμε σε οκτώ νέους ηθοποιούς που είχαν κάποια επαγγελματική δραστηριότητα τη χρονιά που πέρασε. 8 νέα ελπιδοφόρα πρόσωπα από το χώρο του θεάτρου που ο θεατρόφιλος είχε την ευκαιρία να τους δει σε κάποια θεατρική παράσταση της Θεσσαλονίκης.
Τους ρωτήσαμε… «τι έχετε να θυμάστε από το 2017 στον επαγγελματικό σας χώρο, αν η παράσταση στην οποία συμμετείχατε σας εκπροσώπευε, αν όλα πήγαν καλά, αν υπήρχαν δυσκολίες, τι μηνύματα λάβατε από το κοινό και τι ελπίζετε για το 2018 που μόλις έρχεται…. ή αλλιώς, σκέψεις για τη χρονιά που φεύγει… σκέψεις για τη χρονιά που έρχεται…».
Και όλα αυτά σε ένα κείμενο ως 300 λέξεις.
Να τι μας λένε…
Νίκος ΤΣΟΛΕΡΙΔΗΣ
Το 2017 ήταν για μένα μια «διαφορετική» θεατρική χρονιά. Όπως είπε ο Νίκος Καζαντζάκης «Ό, τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό, τι δεν ποθήσαμε αρκετά».
Με αυτή τη φράση αποφάσισα να βουτήξω σε νέα πελάγη με την ίδρυση του Ελεύθερου Θεάτρου Θεσσαλονίκης. Για να προσπαθήσω να κάνω πράξη, όλα όσα έχω ποθήσει αρκετά. Μέσα από αυτό το νέο ξεκίνημα, κατάλαβα ακόμη καλύτερα τις πρακτικές δυσκολίες που υπάρχουν στα θεατρικά σχήματα, ταυτόχρονα όμως είδα πόσο πιο δημιουργικό είναι να δουλεύεις για να χτίσεις κάτι το οποίο το έχεις πραγματικά ονειρευτεί και το πιστεύεις με όλο σου το είναι. Αυτό θέλω να κρατήσω από το 2017. Τα όνειρα που έγιναν ιδέες, τις ιδέες που έγιναν στόχοι, τους στόχους που έγιναν πράξεις.
Εύχομαι το 2018 να μας οπλίσει με υπομονή, επιμονή, θάρρος, θράσος και ελευθερία. Ελευθερία στο όνειρο, στη δημιουργία, στο θέατρο. Να απαιτούμε σωστές συνθήκες εργασίας, να στηρίζουμε όσους μας τις προσφέρουν, να απορρίπτουμε όσους προσπαθούν να «καταστρέψουν» το επάγγελμά μας. Ελπίζω σε ένα γεμάτο, ουσιαστικό 2018 γεμάτο με τέχνη που παραβιάζει και λυτρώνει.
———————————————————————————————————————————–
.
Αρτέμης ΓΑΒΡΙΛΟΥΚ
Το 2017 για μένα ήταν μια αρκετά εποικοδομητική χρόνια, τόσο για τον επαγγελματικό, όσο και σε προσωπικό τομέα.
Η χρονιά θεατρικά ξεκίνησε με πληθώρα συνεργασιών απο ταλαντούχους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, κάποιοι εκ των όποιον: Μπέσσυ Μέλφα, Κάτια Νικολαΐδου, Γιώργος Δούκας, άνθρωποι που με εμπιστεύτηκαν και μου χάρισαν εμπειρίες σε ένα πολύ πιο δυνατό θεατρικό επίπεδο.
Οι επαγγελματικές προτάσεις συνεχίστηκαν, με επιστέγασμα τους την πρόταση του Κώστα Αρζόγλου όπου θα πρωταγωνιστήσω στο «Μένγκελε» του Θανάση Τριαρίδη, που θα πιαρουσιαστεί το 2018 σε κεντρική Αθηναϊκή σκηνή, καθώς και την συνεργασία μου με τον Αλέξανδρο Ρήγα στο «Μια Ξεχωριστή Μέρα» του Έττορε Σκόλα όπου υποδύομαι τον Ιταλό αξιωματικό «Λιτόριο Ρομάνι» και παίζεται αυτήν την στιγμή στην Θεσσαλονίκη ενώ απο τον Φεβρουάριο και στην Αθήνα.
Είμαι χαρούμενος και ικανοποιημένος γιατί το 2017 εκτός από τις γερές βάσεις στα επαγγελματικά μου, με βρήκε τόσο ερωτευμένο, που ήδη καθώς φαίνεται το 2018 θα με βρει ακόμα πιο πολύ, με ακόμα πιο σοβαρά συναισθήματα απο αυτά του έρωτα και θέληση για δημιουργία οικογένειας.
Θα ήθελα μετά το τέλος της περιοδείας να μπορούσα να βολέψω στο πρόγραμμα μου ένα μεγάλο ταξίδι, που προγραμματίζεται εδώ και καιρό, για πλήρη αποφόρτιση απο το τρέξιμο και υποχρεώσεις όσο και για την φόρτιση μπαταριών ώστε να ανταπεξέλθω εξίσου σωστά την ερχόμενη χρονιά.
Εύχομαι η νέα χρόνια να αποβεί εξίσου προσοδοφόρα με το 2017, τόσο από άποψης δουλειάς, όσο και επί προσωπικού. Θεωρώντας πως η ευτυχία είναι κάτι πολύ προσωπικό και υποκειμενικό… εύχομαι το 2018 ο κάθε ένας ξεχωριστά να μπορέσει να δημιουργήσει τις ανάλογες συνθήκες, γιατί τις προϋποθέσεις πιστεύω πως όλοι τις έχουμε μέσα μας, ώστε να μπορεί να δρέψει την ευτυχία κατά όπως αυτός την φαντάζεται και ονειρεύεται γιατί φρονώ πως όλοι την αξίζουμε.
Καλό και γεμάτο 2018 για όλους και σε όλους!
———————————————————————————————————————————–
΄΄
Στέλιος ΨΑΡΟΥΔΑΚΗΣ
Συνήθως, η προσμονή του νέου στη ζωή μας αδικεί αυτό που φεύγει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα χρόνια που περνάνε. Οι ευχές και τα όνειρα για την επόμενη χρονιά δεν μας αφήνουν να σκεφτούμε πόσο σημαντική ήταν αυτή που τελειώνει. Γι’ αυτό τώρα θα ήθελα πολύ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο 2017 για όλα αυτά που μου προσέφερε. Ήταν μια χρονιά αρχικά γεμάτη υγεία για μένα και εν συνεχεία με μεγάλη ποικιλία καλών και δύσκολων στιγμών. Μια χρονιά δημιουργική, όχι εύκολη, με τα πάνω της και τα κάτω της αλλά σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσα. Πράγματα ξεκίνησαν και άλλα ολοκληρώθηκαν αλλά είμαστε ακόμα εδώ για να συνεχίσουμε την προσπάθεια.
Θεατρικά υπήρξε πολύ γενναιόδωρο μαζί μου. Είχα τη χαρά να συμμετέχω σε δύο παραστάσεις που ο κόσμος τις αγάπησε πολύ. Αναφέρομαι στα «Τελευταία Φεγγάρια» με τον μέγιστο Άγγελο Αντωνόπουλο και την εξαιρετική Βάνα Πεφάνη, με τους οποίους έχουμε γίνει πλέον σχεδόν πραγματική οικογένεια, και το «The Curing Room» στο θέατρο Vault με μια παρέα νέων παιδιών που αντέχουμε τη σκληρότητα του συγκεκριμένου έργου και της συνθήκης γιατί απλώς έξω από τη σκηνή είμαστε παιδική χαρά.
Είναι μεγάλη τύχη για έναν ηθοποιό, ειδικά τη σημερινή εποχή στην Ελλάδα της κρίσης, να έχει παρουσία σε δύο τόσο επιτυχημένες παραστάσεις και ταυτόχρονα να περνάει υπέροχα εντός και εκτός σκηνής. Γι’ αυτό θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά που πορευτήκαμε μαζί αυτή τη χρονιά (ναι, στα παιδιά συμπεριλαμβάνονται και ο κ. Αντωνόπουλος και η Βάνα) για όλες τις στιγμές χαράς που μου χάρισαν και φυσικά σε όλο τον κόσμο που μας τίμησε με την παρουσία του. Μακάρι όλοι οι ηθοποιοί να έχουν τη δικιά μου τύχη να βρουν στον δρόμο τους τέτοιους ανθρώπους.
Ευτυχισμένο 2018 και να είμαστε όλοι γεροί να συνεχίζουμε.
———————————————————————————————————————————–
΄΄
Λιλιάνα ΝΙΓΚΡΟ
Θεωρώ ότι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μου είναι ότι η κύρια μέχρι τώρα ενασχόλησή μου με το θέατρο ταυτίζεται με την ίδρυση και τη συμμετοχή μου σε μια θεατρική ομάδα και συγκεκριμένα με την OmertaTheatre.
Φέτος ήταν μια πολύ ιδιαίτερη χρονιά για μένα γιατί είχα την ευκαιρία να αναμετρηθώ με έναν πολύ σημαντικό ρόλο στο έργο «Εκλιπαρώ» μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Τζον Όλιβ, που ανέβηκε στο Θέατρο Σοφούλη τον Νοέμβριο, σε σκηνοθεσία Χρύσας Τσουμάνη. Ο ρόλος της Κάθριν (μιας κοπέλας που πάσχει από σχιζοφρένεια αλλά παλεύει σκληρά για την επανένταξή της μετά τον εγκλεισμό της σε ψυχιατρική κλινική) που απαιτούσε όχι μόνο να τον πλησιάσεις και να τον ερμηνεύσεις αλλά και να είσαι συνεχώς παρών στη σκηνή, ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για μένα. Ήταν για μένα συγκινητική η αποδοχή του απλού κόσμου για το έργο και το ρόλο μου αλλά και η γνώμη των ψυχίατρων και ψυχολόγων που είδαν την παράσταση.
Η θεατρική πραγματικότητα στην Ελλάδα και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη, πιστεύω πως γίνεται όλο και σκληρότερη για τις νέες ομάδες όπως η Omerta και για τους νέους ηθοποιούς γενικότερα. Οι οικονομικές απαιτήσεις (εφορία, παραγωγές, αμοιβές, ασφαλιστικά, ενοικίαση θεάτρων) είναι τέτοιες που μας αναγκάζουν να κάνουμε λίγες παραστάσεις, με πρόχειρες λύσεις στα σκηνικά και αναγκαστικές υποχωρήσεις ακόμα και στις επιλογές συνεργατών. Επιπλέον οι θεατρικοί χώροι είναι πολύ ακριβότεροι από την Αθήνα και με λιγότερες παροχές, ενώ ταυτόχρονα φιλοξενούν πολλές παραστάσεις με αποτέλεσμα ακόμα και οι φωτισμοί να είναι περιορισμένοι. Όλα αυτά μας οδηγούν σταθερά σε μια ποσοτική αλλά και ποιοτική υποβάθμιση.
Θα ήθελα το 2018 να δω το κοινό της Θεσσαλονίκης να ανταποκρίνεται ακόμα περισσότερο στην προσπάθεια όλων αυτών των θεατρικών ομάδων, που δρουν, ονειρεύονται και φέρνουν φρέσκο αέρα αλλά κυρίως αποτελούν τους πυρήνες στους οποίους στηρίζονται οι νέοι ηθοποιοί για να κάνουν τα πρώτα τους βήματα.
———————————————————————————————————————————–
΄΄
Νίκος ΠΟΛΟΖΙΑΝΗΣ
Τι είναι ο Χρόνος; Ο χρόνος γεννιέται απο την κίνηση. Από την δημιουργία. Μια κινητή εικόνα της αιωνιότητας. Για αυτό το πως νιώθει ο καθένας τον χρόνο μέσα του είναι ο τρόπος που κινείται αυτός στη δική του κοσμογονία.
Ως ηθοποιός αντιλαμβάνομαι πολλές φορές τον χρόνο μέσα απο τους ρόλους. Γεννάς έναν ρόλο τον μεγαλώνεις, τον χαίρεσαι και στον τέλος τον χάνεις. Άλλοτε με βαθειά συγκίνηση, άλλοτε με άρνηση και σπανίως με ανακούφιση (υπάρχει και αυτή η περίπτωση). Όπως και να έχει να κάνει όμως, κάθε ρόλο τον μεγαλώνεις, αλλά σε μεγαλώνει και αυτός. Ο σκηνικός χρόνος περνάει στον πραγματικό και αντίστροφα. Οι παραστάσεις επαναλαμβάνονται θεωρητικά αλλά ουσιαστικά ειναι μοναδικές μέσα στην αέναη κυκλική κίνηση όπως είναι και οι κινήσεις των πλανητών, όπως είναι η ίδια η ζωή.
Το 2017 την θεωρώ πολύ έντονη και γεμάτη χρονιά. Η παράσταση του «Μακμπέττ» του Ιονέσκο στο θέατρο Αυλαία μαζί με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Χατζηθεοδοσίου είναι μια πολύ σημαντική στιγμή. Γνώρισα πραγματικά μέσα στο θίασο πολύ καλούς ηθοποιούς, με πολύ μεράκι και με μία χημεία εξαιρετική μεταξύ μας. Ενσάρκωσα έναν ρόλο που τον απήλαυσα απο το πρώτο του δευτερόλεπτο μέχρι το τελευταίο. Είδα ένα κοινό της Θεσσαλονίκης να ζητάει τολμηρό, ζωντανό, εμπνευσμένο και ειλικρινές θέατρο αγκαλιάζοντας την παράστασή μας, υπό την ματιά του ευφάνταστου, απρόβλεπτου και ταλαντούχου Δημήτρη. Με αυτήν την παράσταση έγινε με τον καλύτερο τρόπο ένα όνειρο πραγματικότητα. Και η μέθεξη των θεατών που την βλέπαμε στα μάτια τους ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη αυτού, φέρνοντας μία συλλογική ικανοποίηση σε όλους μας. Ναι οι νέοι έχουμε πολλά να δώσουμε. Και ένας απο τους βασικότερους προβληματισμούς μου είναι η δύσκολη εποχή που ζούμε. Μία εποχή που έχει το κουσούρι να σκοτώνει τα όνειρα και όχι να τα βοηθάει. Και όχι μόνο λόγω οικονομίας αλλά και νοοτροπίας. Ο τολμών όμως νικά…
Ο χρόνος κλείνει στην Αθήνα με την παράσταση που συμμετέχω «Η Ζωή του όλη» σε σκηνοθεσία Μιμής Ντενίση. Μία παράσταση για τη ζωή του ζωντανού θρύλου Στέλιου Καζαντζίδη. Με ένα καστ πολύ καλών ηθοποιών και μία παράσταση απο την κ. Ντενίση με εγγύηση επιτυχίας. Αυτή η παράσταση όμως πέρα απο την καλλιτεχνική και σημαντική εμπειρία που μου έδωσε, ανέδειξε μαζί με την ζωή μου στην Αθήνα, την μεγάλη απόσταση που έχουν εδώ οι καλλιτεχνικές δυνατότητες και προοπτικές, κυρίως για έναν ηθοποιό που θέλει συνέχεια να πηγαίνει παρακάτω, σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη που έχει όλη την μαγεία, μα της χρειάζεται λίγο παραπάνω χώρος για να δημιουργηθεί καλλιτεχνικά ένα περιβάλλον πιο εύφορο και υποσχόμενο. Ελπίζω πως θα γίνει.
Το 2018 έχω να απολαύσω το ταξίδι στη ζωή του Καζαντζίδη και όταν τελειώσει αυτό το ταξίδι και κυλήσει ο χρόνος… θα περιμένω με λαχτάρα το επόμενο. Εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη. Έχω την αισιοδοξία ως ηθοποιός ότι το ήθος μας μπορεί να τα κάνει όλα καλύτερα, για εμάς και για τον διπλανό μας. Καλή χρονιά!
———————————————————————————————————————————–
‘
Παναγιώτης ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Το 2017 ήταν ένα γεμάτο έτος για μένα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου βρέθηκα αντιμέτωπος με τόσες πολλές προκλήσεις μαζεμένες. Όντας μικρός και άπειρος, θέλεις να κάνεις συνέχεια πράγματα. Θέλεις να μη κάθεσαι ούτε στιγμή, θέλεις να είσαι πάντα ενεργός και να βρίσκεσαι πάντα μέσα στα πράγματα, να μαθαίνεις συνεχώς. Αυτό ήταν λοιπόν για μένα το 2017.
Ξεκίνησε με το έργο «Ο άνδρας με την πουά γραβάτα» στο θέατρο Σοφούλη σε σκην. Γιάννη Λαζαρίδη. Αμέσως μετά, στο ίδιο θέατρο ακολούθησε το πρώτο εγχείρημα της θεατρικής μας ομάδας “Ντόμινο”, ο «Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» σε σκην. Μάριου Κωνσταντίνου. Παράλληλα βρέθηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου να συμμετέχω σε μια μεγάλη παραγωγή του ΚΘΒΕ ως μουσικός επί σκηνής στο έργο «Σε μένα μιλάς;» σε σκην. Στέλλας Μιχαηλίδου, όπου συνεχίζουμε μέχρι και τον Απρίλιο. Σίγουρα αυτή η χρονιά μου έμαθε πολλά, όπως το τι σημαίνει πραγματική δουλειά όταν θέλεις κάτι να βγει άψογο. Έμαθα να διαχειρίζομαι καλύτερα τον εαυτό μου και τα συναισθήματα μου, τις χαρές, τις εντάσεις, την κούραση μου.
Το σημαντικότερο που θα κρατούσα για φέτος είναι το εξής: Γυρνούσα μια μέρα τον Νοέμβριο γύρω στις 4 το πρωί, μετά απο μια 5ωρη πρόβα, σχολή το μεσημέρι μέχρι αργά και για κλείσιμο μια ακόμη 5ωρη πρόβα για να έρθει η επόμενη μέρα να ακολουθήσει με το ίδιο τροπάριο. Εκείνη την ώρα δεν ένιωθα την κούραση να με αγγίζει. Ένιωθα γεμάτος, ολοκληρωμένος και γιατί όχι, ευτυχισμένος.
Δεν μ’αρέσει να εύχομαι για πράγματα, μ’αρέσει να εργάζομαι και να μάχομαι γι’ αυτά, όμως αν πρέπει να ευχηθώ κάτι για το 2018 θα είναι υγεία. Γιατί είναι το μόνο που όσο και να μάχεσαι, άμα θέλει σε τσακίζει. Καλές γιορτές και ευχαριστώ πολύ την Κουλτουρόσουπα για την πρόσκληση.
———————————————————————————————————————————–
Στέφανος ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ
Το παιδικό μου όνειρο ήταν να γίνω ηθοποιός. Ασχολούμαι με την υποκριτική επαγγελματικά εδώ και 4 χρόνια. Φέτος τελειώνω τις σπουδές μου στην υποκριτική. Το 2017 ήταν και συνεχίζει να είναι πολύ δημιουργικό για εμένα, πράγμα που με κάνει να αισθάνομαι δικαιωμένος για τις μέχρι τώρα προσπάθειες μου και μου δίνει πείσμα να συνεχίσω για ακόμα καλύτερα.
Συμμετείχα στις παραστάσεις που ανέβηκαν στην Πολιτεία Θεάτρου το 2017 και ήταν: Το παιδικό «Η στριμμένη Βασιλόπουλα και ο Βασιλιάς των ζητιάνων που διήρκησαν μαζί με την περιοδεία που κάναμε στην Εύβοια, 3 μήνες. Παρόλη την επιτυχία και τις δυσκολίες της περιοδείας σε διαφορετικές σκηνές, η εμπειρία που αποκόμισα με έμαθε να ανταπεξέρχομαι σε αυτές τις συνθήκες. Ωστόσο η πρώτη μου επαγγελματική παράσταση είναι το έργο «Τα καινούργια ρούχα του Βασιλιά» που διαρκεί 3 ολόκληρα χρόνια έως σήμερα. Η συμμετοχή μου σε παιδικές παραστάσεις και η θερμή ανταπόκριση των παιδιών μου δίνουν πάντα μεγάλη χαρά. Μια παράσταση που θεωρώ πως βελτίωσε την παρουσία μου στο σανίδι ήταν η κοινωνικοπολιτική σάτιρα «Το κούρεμα των… αμνών», λόγω των δυσκολιών που απαιτούσε το έργο. Μια καλή στιγμή το 2017 ήταν όταν στην παράσταση Alienatio» της υποκριτικής σχολής που παρακολουθώ, έλαβα τα εύσημα τόσο από το κοινό όσο και από τους καθηγητές μου. Αυτήν την εποχή βρίσκομαι σε εντατικούς καθημερινούς ρυθμούς προβών για τις κωμωδίες που θα ανεβάσει η Πολιτεία Θεάτρου το 2018 και είναι οι «Συγκάτοικοι για κλάματα και το «Αλαλούμ». Σκεπτόμενος την μέχρι τώρα μικρή μου εμπειρία το άγχος που έχω για αυτές, μετριάζεται.
Καταλήγοντας οι αναμνήσεις που μου μένουν από την χρονιά που φεύγει είναι καλές, όπως ήταν η θεατρική μου εμπειρία. Στην ηλικία που είμαι τα όνειρα είναι απαίτηση. Ονειρεύομαι, άρα στοχεύω να διευρύνω τους επαγγελματικούς μου ορίζοντες. Τελειώνοντας την σχολή μου το καλοκαίρι του 2018 έχω προτάσεις για Αθήνα και Κύπρο. Θέλω να συνδυάσω υποκριτική και τραγούδι. Αλλά σαν ρομαντικός θα ήθελα να με κρατήσει η Θεσσαλονίκη κοντά της.
———————————————————————————————————————————–
‘
Ελένη ΒΟΥΓΙΑΤΖΉ
Είμαι 24 χρονών! Γεννήθηκα, μεγάλωσα και κατοικώ στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη. Ασχολούμαι επαγγελματικά με το θέατρο και το τραγούδι, από το 2014! Ειμαι απόφοιτη του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης και της Ανώτερης Δραματικής σχολής «Ανδρέα Βουτσινά».
Το 2017, επαγγελματικά, μου έφερε όμορφες γνωριμίες, συναντήσεις και κυρίως νέο κόσμο! Νέους ανθρώπους, όμορφα χαμογέλα και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ!!! Η χρονιά μου ξεκίνησε με live και υπέροχες μουσικές. Μπήκα στην Στρατιωτική Μουσική του Γ’ Σώματος Στρατού ως εξωτερική συνεργάτιδα και οργανώσαμε με την επιμέλεια της κας Κατερίνας Πετρίδου ένα αφιέρωμα στην Σοφία Βέμπο στο Πολεμικό μουσείο! Πολύ ιδιαίτερη στιγμή για μένα!
.
Έπειτα τον Απρίλιο, μου έγινε η πρόταση να συμμετάσχω στον «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας» του Δημητρίου Κορομηλά, όπου και δημιουργήσαμε την ομάδα «Ντόμινο»! Η χαρά μου τεράστια και η ανυπομονησία μεγαλύτερη!! Ξεκινήσαμε πρόβες τέλη Αυγούστου ενώ παράλληλα γίνομαι μέλος της ορχήστρας «Νέοι Μουσικοί Χωρίς Σύνορα» ως τραγουδίστρια και έπειτα μπαίνω στο δυναμικό της σχολής του «Ανδρέα Βουτσινά» ως δασκάλα στα παιδικά-εφηβικά εργαστήρια!!! Κάθε Σάββατο από τις 10 το πρωί έως τις 5μ.μ ,η σχόλη μας γεμίζει με παιδιά… πολλά παιδιά από 3.5 έως 17 χρονών…. Γεμίζοντας και τις δικές μας ψυχές!!!
.
Οι πρόβες συνεχίζονται, γίνονται όλο και πιο εντατικές και δύσκολες!!! Δύσκολο έργο… και ακόμα πιο δύσκολη η διάλεκτος! Η σκηνοθεσία του Μάριου, δεν είχε ρεαλιστική προσέγγιση. Ήμασταν 5 ηθοποιοί-αφηγητές (Βασιλική Ζώκου, Πάνος Μητσόπουλος, Κωνσταντίνος Πετρίδης, Ευτέρπη Μανιάτη… και εγώ), που φτιάχναμε εκείνη την στιγμή εικόνες και καταστάσεις!!!
Είχα την χαρά πέραν του να παίζω, να επιμεληθώ και να γράψω εκ νέου την μουσική της παράστασης μας (τα 4 από τα 6 τραγούδια)! Και ομολογώ ότι είμαι πολύ περήφανη γι αυτό, αλλά και για τους συνάδελφους μου, που απέδωσαν τόσο όμορφα τα τραγούδια!!! Η πρεμιέρα μας έγινε στις 26 Νοεμβρίου, στο Θέατρο Σοφούλη! Και ήταν πραγματικά πολύ συγκινητικά!!! Στις 12 Ιανουαρίου, ξεκινάμε τον 2ο κύκλο παραστάσεων μας!
Για την νέα χρονιά εύχομαι να είμαστε υγιείς, να ζούμε, να Δημιουργούμε… και πολύ πολύ Θεατρο. Εύχομαι σε όλο τον κόσμο με υγεία και δύναμη. Καλή Χρονιά.
———————————————————————————————————————————–
.
Απ΄ όλη τη συντακτική ομάδα του Kulturosupa.gr
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ 2018
Φωτογραφικό υλικό
