Έχοντας αποσπάσει τα διθυραμβικα σχόλια τόσο του σπουδαίου Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (που την εγκωμίασε ως «μια περίτρανη απόδειξη της δύναμης του αμερικανικού σινεμά») όσο και του θρυλικού κριτική Ρότζερ Ίμπερτ (που την κατέταξε ως δεύτερη καλύτερη ταινία του 1999), το Μανόλια συγκαταλέγεται στην κλειστή ελίτ ταινιών που επαναπροσδιόρισαν ριζικά την αφηγηματική και υφολογική ρότα του αμερικανικού σινεμά στα τέλη της δεκαετίας του ’90.
Απολαμβάνοντας τις δάφνες της κριτικής αποθέωσης και της εισπρακτικής επιτυχίας του Ξέφρενες νύχτες (1997), ο Πολ Τόμας Άντερσον βρέθηκε σε μια προνομιούχο θέση που θα ζήλευε κάθε σκηνοθέτης στον κόσμο. Αφενός, έλαβε λευκή επιταγή –μαζί με το προνόμιο του απόλυτου final cut– από τη New Line Cinema για το επόμενό του πρότζεκτ, χωρίς καν την υποχρέωση της υποβολής του σεναρίου για πρώιμη έγκριση. Αφετέρου, εξασφάλισε έναν σταρ πρώτης γραμμής για τη νέα του ταινία, καθώς ο Τομ Κρουζ κίνησε γη και ουρανό για να συμπεριληφθεί στο (ούτως ή άλλως λαμπερό) καστ του Μανόλια, παραδίδοντας τελικά μια αξέχαστη ερμηνεία, η οποία του απέφερε Χρυσή Σφαίρα και οσκαρική υποψηφιότητα Β΄ Ανδρικού Ρόλου.
Με αρχική πρόθεση να διηγηθεί μια απλή ιστορία με καθημερινούς ήρωες, σαν χαμηλόφωνη επιστολή αγάπης στην Κοιλάδα του Σαν Φερνάντο στην Καλιφόρνια, ο Πολ Τόμας Άντερσον –αντλώντας από εμπειρίες και ιστορίες των νεανικών του χρόνων– κατέληξε σταδιακά να χτίσει ένα ψηφιδωτό επικών διαστάσεων, στο οποίο οι μοίρες οι ζωές, οι αμφιβολίες και οι ενοχές δέκα φαινομενικά ετερόκλητων ανθρώπων διαπλέκονται με χίλιους και έναν τρόπους. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα πολυφωνικό μωσαϊκό που αναζητεί –μάταια αλλά και λυτρωτικά την ίδια ακριβώς στιγμή– απαντήσεις για το πένθος, την απώλεια, την ανάγκη για συγχώρεση, τη θνητότητα και τη ματαιοδοξία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Αποτίνοντας φόρο τιμής στα θρυλικά Στιγμιότυπα (1993) του Ρόμπερτ Όλτμαν, και με τα τραγούδια της Έιμι Μαν να ορίζουν τον μελαγχολικό τόνο της ταινίας, το Μανόλια μοιάζει με τον τίτλο του: ένα πανέμορφο λουλούδι που χάνει (ηθελημένα) ένα προς τα ένα τα πέταλά του.
:max_bytes(150000):strip_icc()/tom-cruise-magnolia-051625-79bad799336d4d94b16f37700a37b46a.jpg)
FUNDAMENTALS OF CINEMA: ΤΗΕ NEW CLASSICS
Μανόλια / Magnolia
(ΗΠΑ, 1999)
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Πολ Τόμας Άντερσον / Paul Thomas Anderson. Πρωταγωνιστούν: Tom Cruise, Julianne Moore, Jason Robards, Philip Seymour Hoffman, Philip Baker Hall, John C. Reilly. Γλώσσα: Αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά. Έγχρωμη, 181΄
Ένα περίτεχνο ψηφιδωτό από συμπτώσεις, διακλαδώσεις και αλληλεξαρτήσεις, και συνάμα ένας πολυσύνθετος φόρος τιμής στα θρυλικά Στιγμιότυπα του Ρόμπερτ Όλτμαν, που συνυφαίνει μαεστρικά τη μοίρα δέκα ετερόκλητων ανθρώπων, σε μια πραγματεία για τη συμφιλίωση και τη ματαίωση, την ενοχή και τις παραλείψεις. Μία από τις σπουδαιότερες ταινίες των 90s, με καστ που ξεχειλίζει από ταλέντο και τα πανέμορφα τραγούδια της Έιμι Μαν να δίνουν τον τόνο, σε ένα από τα πρώτα δείγματα γραφής της μαεστρίας του Πολ Τόμας Άντερσον.
Δείτε το τρέιλερ: https://youtu.be/eHCGm_LHFng
