Γράφει ο Γιώργος Μπαστουνάς για την Κουλτουρόσουπα
Χθες το βράδυ, στο πλαίσιο της φετινής 89ης ΔΕΘ, οι Πυξ Λαξ χάρισαν μια συναυλία που θύμισε σε όλους γιατί παραμένουν το πιο σημαντικό και διαχρονικό ελληνικό συγκρότημα. Το πλήθος που συγκεντρώθηκε ήταν εντυπωσιακό, όχι μόνο σε αριθμό αλλά και σε σύνθεση: ιδιαίτερα νεανικό κοινό, κάτι που πιστώνεται στη δύναμη του γκρουπ να γοητεύει νέες γενιές, τρεις δεκαετίες μετά τα πρώτα τους βήματα.
Λίγο πριν τις 22:00, ο Φίλιππος Πλιάτσικας και ο Μπάμπης Στόκας ανέβηκαν στη σκηνή με όρεξη και πολλά κέφια. Από την πρώτη στιγμή δεν έκρυψαν την καλή τους διάθεση, πειράζοντας ο ένας τον άλλον, αλλά και το κοινό, δημιουργώντας την αίσθηση μιας μεγάλης παρέας. Ο Πλιάτσικας, φορώντας μια μπλούζα με το σύνθημα «Last Concert», δεν παρέλειψε να αστειευτεί με τον κόσμο, ξεσηκώνοντάς τον και δηλώνοντας με νόημα πως –σε πείσμα όσων βιάζονται να τους αποχαιρετήσουν– οι Πυξ Λαξ συνόδευαν, συνοδεύουν και θα συνεχίσουν να συνοδεύουν τις στιγμές μας.
Και κάπως έτσι, η ιστορία τους άρχισε να ξετυλίγεται σαν ένα νήμα που έδενε μνήμες, όνειρα, χαμόγελα και δάκρυα. Το ρεπερτόριο απέραντο, με τη γκάμα των τραγουδιών να καλύπτει από ροκ μέχρι λαϊκές και έντεχνες αποχρώσεις, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά τη μοναδική ικανότητα των Πυξ Λαξ να ενώνουν διαφορετικά μουσικά είδη σε μια αρμονική παράσταση. «Ανόητες αγάπες», «Λένε για μένα», «Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;», «Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο», «Φωτιά», «Εσύ εκεί», «Μια συνουσία μυστική» ήταν μόνο μερικές από τις στιγμές που απογείωσαν το κοινό. Και φυσικά, δεν ήταν μόνοι τους πάνω στη σκηνή· χιλιάδες φωνές ενώθηκαν με τις δικές τους, δημιουργώντας μια συγκλονιστική χορωδία, με τον Μάνο από ψηλά να συμμετέχει κι εκείνος νοερά στη μεγάλη αυτή γιορτή.
Η συναυλία είχε και σαφείς κοινωνικές αναφορές, με τους Πυξ Λαξ να στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα στήριξης στην Παλαιστίνη αλλά και σε κάθε άμαχο πληθυσμό που βιώνει γενοκτονία. Ένα μήνυμα αλληλεγγύης που καταχειροκροτήθηκε από το κοινό και υπενθύμισε τον διαχρονικά πολιτικό και ευαίσθητο χαρακτήρα του συγκροτήματος.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στους μουσικούς που τους πλαισίωναν, καθώς με τις εξαιρετικές ενορχηστρώσεις ανανέωσαν τα αγαπημένα κομμάτια και πρόσφεραν έναν νέο παλμό στη βραδιά. Παράλληλα, τα καινούρια τραγούδια τους εντάχθηκαν στο πρόγραμμα δίνοντας μια φρέσκια πνοή, με το «Καράβια που περάσατε» να ξεχωρίζει.
Μπύρες, ποτά, τσιγάρα, αλλά κυρίως αμέτρητα χαμόγελα συνέθεσαν την εικόνα μιας βραδιάς που είχε τα πάντα. Η συναυλία εξελίχθηκε σε μια μεγάλη γιορτή, όπου το κοινό δεν ήταν απλώς θεατής αλλά ενεργό κομμάτι της εμπειρίας.
Οι Πυξ Λαξ απέδειξαν για ακόμη μια φορά ότι δεν είναι απλώς ένα συγκρότημα με ιστορία, αλλά μια ζωντανή δύναμη που συνεχίζει να εμπνέει, να συγκινεί και να ενώνει γενιές. Στη ΔΕΘ, έγιναν όλοι μια μεγάλη παρέα – κι αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμά τους.
