Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα η Μαρία Γρηγοριάδου.
Μετά από βροχές, καταιγίδες, αναβολές , επιτέλους ήρθε η στιγμή για «Το πρώτο τριαντάφυλλο» του Θοδωρή Βουτσικάκη. Έτσι στις 3 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε η συναυλία, που είχε αναβληθεί από αρχές του καλοκαιριού, στο χώρο της Μονής Λαζαριστών. Ένα πρόγραμμα σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Λίνας Νικολακοπούλου που μας διασκέδασε και μας ταξίδεψε στη μουσική του ελληνικού θέρους από τη δεκαετία του ’90 έως το σήμερα. Για δυο ώρες δε σταματήσαμε να σιγοτραγουδάμε τις παλαιότερες αλλά και νεότερες επιτυχίες της μεγάλης ποιήτριας του ελληνικού τραγουδιού παρέα με την αισθαντική φωνή του Θοδωρή Βουτσικάκη.
Μερικά από τα τραγούδια που ακούσαμε μέσα από τις ανανεωμένες και φρέσκες ερμηνείες του Θοδωρή ήταν το «Εγώ μιλάω για δύναμη», «ο Σουλτάνος της Βαβυλώνας και η γυναίκα», «το φιλαράκι», «η σαϊτιά», «το λούναπάρκ» κι άλλα αγαπημένα τραγούδια που στέκονται διαχρονικά και μας θυμίζουν τις καλές εποχές του ελληνικού πενταγράμμου. Συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν ο Θοδωρής Βουτσικάκης μας ερμήνευσεκομμάτια από το νέο του άλμπουμ που ετοιμάζουν μαζί με τη Λίνα Νικολακοπούλου όπως το ομότιτλο της συναυλίας που είναι ένα παραδοσιακό αρμένικο τραγούδι, που κυκλοφόρησε πρόσφατα κι ως σιγκλ, κι από την πρώτη στιγμή που το ακούσαμε κάτι κίνησε μέσα μας.
Παρουσιάζοντάς μας ένα δείγμα της νέας τους δουλειάς μας έχουν δημιουργήσει προσδοκίες καθώς περιμένουμε να την ακούσουμε ολόκληρη…Το σίγουρο είναι ότι πια ο Βουτσικάκης φαίνεται να πειραματίζεται και να μπορεί να ελίσσεται ανάμεσα σε πολλά και διαφορετικά είδη τραγουδιών κάτι που αυξάνει και τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες για νέες δημιουργίες, νέα τραγούδια κι ένα άνοιγμα του κύκλου συνεργατών και δημιουργών.
Η στιγμή της παράστασης που ξεσήκωσε όμως το κοινό κι έδωσε τον πιο διασκεδαστικό, ανάλαφρο και χορευτικό τόνο στη βραδιά ήταν όταν ανέβηκε στη σκηνή ένα κουαρτέτο χάλκινων πνευστών (Χάρης Ευαγγέλου – τρομπέτα, Δημήτρης Μπέικος – τρομπόνι, LaurentClouet – σαξόφωνο, Χρήστος Τάσιος – νταούλι) και μας ξεσήκωσαν με τους παραδοσιακούς, βαλκανικούς και μακεδονίτικους ήχους τους. Και φυσικά κανείς δεν αντιστάθηκε στο «μήλο μου κόκκινο» καθώς οι μισοί από το κοινό χόρευαν όπου υπήρχε χώρος, μπροστά στη σκηνή, στα πλάγια, πίσω, κι υπόλοιποι κρατούσαν το ρυθμό χτυπώντας παλαμάκια. Μια προσθήκη που δε μας έχει συνηθίσει καθόλου ο Βουτσικάκης στις συναυλίες του αλλά ήταν πολύ θετική, απ’ όσο φάνηκε κι από την ανταπόκριση του κοινού, καθώς τι πιο ελληνικό άκουσμα για το καλοκαίρι από χάλκινα πνευστά , παραδοσιακούς ήχους, χορούς και γλέντια ανθρώπων.
Μια όμορφη και γλυκιά στιγμή ήταν όταν προς το τέλος της συναυλίας, για να μας αποχαιρετήσουν, ο Θοδωρής Βουτσικάκης και η Λίνα Νικολακοπούλου ανέβηκαν και τραγούδησαν ένα ρομαντικό, γλυκό, τραγούδι, σα νανούρισμα ή μια μελωδική ευχή, από το νέο τους δίσκο.
Ήταν μια αρκετά ευχάριστη καλοκαιρινή βραδιά καθώς λίγο πριν αποχαιρετίσουμε το θέρος και υποδεχτούμε το φθινόπωρο απολαύσαμε τον αγαπημένο Θοδωρή Βουτσικάκη, το νεότερο και πιο ταλαντούχο εκπρόσωπο του έντεχνου τραγουδιού, σε διαχρονικές και σύγχρονες επιτυχίες κυρίως της Λίνας Νικολακοπούλου. Μαζί με τους εξαιρετικούς συνεργάτες μουσικούς τους (Νεοκλής Νεοφυτίδης – πιάνο, ενορχηστρώσεις ,Βαγγέλης Μαχαίρας – μπουζούκι, ούτι, μαντολίνο, Θοδωρής Κουέλης – μπάσο, Θάνος Σταυρίδης – ακορντεόν)έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και καταχειροκροτήθηκαν από το κοινό μετά το πέρας της συναυλίας.
