«Το ταξιδιωτικό μου χνάρι»
.
Κάθε 25 του μηνός στην Κουλτουρόσουπα.
,
Γράφει η Ελένη Γιαννακίδου για την Κουλτουρόσουπα.
Οι ντόπιοι λένε πως, όταν ένα ερωτευμένο ζευγάρι έρθει στο Τσιρίγο, η Θεά Αφροδίτη το πλανεύει τόσο, ώστε την επόμενη χρονιά να γυρίζει πίσω. Κι ο έρωτας αυτός δεν είναι ο φευγαλέος ή ο μονάχα σαρκικός, αλλά εκείνος που αρχίζει με την ένωση των ψυχών, τότε που λες πως βρήκες το άλλο σου μισό και γίνεται πράξη με τη σμίξη των σωμάτων.
Αυτή την αγάπη η Θεά την χαίρεται, καθισμένη πάνω στον θρόνο της ψηλά στο Ιερό της στην Παλαιόπολη, και την επηρεάζει με τη θετική της αύρα, κάθε φορά που κολυμπάμε στα νερά στο Μελιδόνι, στο Καλαδί και στους Φούρνους με τις θαλασσοσπηλιές τους, στον Χαλκό, στο Διακόφτι, στην Αγία Πελαγία και στον Αυλέμονα, ενώ παράλληλα συνεχίζει να μας ξελογιάζει τότε που, χέρι-χέρι, περπατάμε τις καλοκαιρινές νυχτιές στο Καψάλι πλάι στο κύμα, μπαίνουμε στις γκαλερί, τρώμε στα όμορφα μπιστρό ή στα μικρά καφενεδάκια και χανόμαστε στην ησυχία της βραδιάς μονάχα με τον ήχο του Σαξόφωνου και της Κιθάρας στις θεματικές βραδιές του.
Μα, σαν το φεγγάρι θέλει κι αυτό, με τίποτα δεν χάνουμε μια περατζάδα στο κεντρικό πλακόστρωτο της Χώρας μέχρι το Κάστρο κι ένα ποτάκι καθισμένοι στα κάτασπρα πεζούλια αυτού του δρόμου ή στα σκαλιά των μαγαζιών κατά μήκος του. Η Θεά Αφροδίτη παντού απλώνει το πέπλο και τα δίχτυα της μα, πιο πολύ στο μέρος όπου πηγάζουν τα νερά, εκεί που τα σώματα ολάκερα λούζονται κάτω απ’ τους καταρράχτες της Νεράιδας, εκεί που ο νους μας καθαίρεται από την πεζή καθημερινότητα: στην περιοχή του Μυλοποτάμου.
Ο Μυλοπόταμος είναι ένα όμορφο γραφικό χωριό μέσα στα πλατάνια, φημισμένο για το καλό φαγητό και τη δροσιά του. Γέννημα -θρέμμα Βεροιώτισσα, δεν εντυπωσιάζομαι εύκολά από τρεχούμενα νερά και καταρράχτες, μα αυτό που αποκαλύπτεται μπροστά μας είναι ονειρεμένο. Κάτω απ την πλατεία του χωριού, πηγές δημιουργούν τον πρώτο καταρράκτη που σχηματίζει μια κυκλική βάθρα. Τα νερά πέφτουν με ορμή, ως τολμηροί βουτάμε κι ακολουθούν κι άλλοι. Το νερό κρύσταλλο, χρειαζόμαστε κάμποσα δευτερόλεπτα να το συνηθίσουμε. Πηγαίνουμε κάτω απ τα τρεχούμενα νερά και νιώθουμε αγνοί και λυτρωμένοι απ’ ό,τι μας βασανίζει… Συνεχίζουμε τη διαδρομή μέσα απ το μονοπάτι πλάι στη ρεματιά. Πολλές φορές, το μονοπάτι γίνεται αρκετά στενό με τόση πυκνή βλάστηση, που το μάτι σαστίζει από τις πολλές ποικιλίες του πράσινου χρώματος και τα πολλά είδη θάμνων, αναρριχώμενων σε κορμούς δέντρων φυτών και πλήθος αγριολούλουδων. Ό τόπος είναι γεμάτος νερόμυλους. Ο πρώτος που συναντάμε λειτουργεί ως ένα μικρό Μουσείο, ο Ιδιοκτήτης του μας ξεναγεί και μας ταξιδεύει σ άλλες εποχές, τότε που το νερό πέρα από πηγή ζωής, ήταν για το νησί και μέσο εμπορικής και βιοτεχνικής ανάπτυξης. Τα νερά συνεχίζουν τη διαδρομή τους σχηματίζοντας καταρράκτες και βάθρες, καταλήγοντας στην φημισμένη παραλία Καλάμι.
Στην ίδια περιοχή του χωριού, μέσα από μια όμορφη πάλι διαδρομή, θα επισκεφτούμε το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας. Εκεί ο Πάρης κρύβει την αγαπημένη του Ελένη, γι αυτό κι ένα κοίλωμα μέσα στο σπήλαιο με νερό ονομάζεται ‘’Λουτρά της Ωραίας Ελένης’’. Η Ελένη είναι αγαπητή στο νησί και φροντίζει τις χήρες και τα ορφανά του Πολέμου. Το ειδύλλιο αυτό επηρεάζει και την ιστορία του Σπηλαίου. Γεμάτο ενεργούς Σταλαγμίτες και Σταλακτίτες, το σπήλαιο φιλοξενεί τις πιο παράξενες ιστορίες αγάπης του νησιού αλλά είναι και κρησφύγετο που συνδέεται με τον αντιστασιακό αγώνα των κατοίκων έναντι της Γερμανικής Κατοχής.
Παρατηρώ τα Χρώματα του σπηλαίου, ροζ, κίτρινο, μαύρο, σε κάποιες περιπτώσεις γκρι, λόγω οξείδωσης, καθώς και τους σχηματισμούς που δημιουργεί αυτό το υπέροχο φυσικό φαινόμενο των σπηλαίων, σχήματα που μας θυμίζουν χταπόδι, θρόνους και κουρτίνες. Στην έξοδό μας σταματάμε στο μικρό εκκλησάκι μέσα στο Σπήλαιο και φυσικά στο αγιογραφημένο τέμπλο με τη μέθοδο Fresco-Νωπογραφία – του 13αιώνα, με παραστάσεις της Αγίας Σοφίας με τις κόρες της. Η υγρασία αλλά κι η σταθερή θερμοκρασία του σπηλαίου διατηρούν τα χρώματα και τις μορφές των Αγίων σε άριστη κατάσταση. Πρόκειται για την πρώτη αγιογράφηση σπηλαίου μ αυτή την τεχνοτροπία στο νησί. Με γοητεύει αυτή η διαφορετική χρήση του σπηλαίου στο πέρασμα του χρόνου. Κοιτώ τη θέα… Βρισκόμαστε 60 μέτρα πάνω απ τη θάλασσα, κάτω τα γαλάζια της νερά στον όρμο Κόκκαλα λαμπυρίζουν…
Χορταίνουμε ήλιο, κολύμπι σε αρκετά βαθιά, ως επί των πλείστων, γαλαζοπράσινα νερά, μπάνιο και μεσημεριανές σιέστες σε σπηλιές αλλά, ακόμη αυτό το μεγάλο αυγοειδές σπηλαιώδες νησί, η Χύτρα, λίγα μίλια μακριά απ’ το Καψάλι, δε μας έχει αποκαλύψει τα μυστικά του. Ένα ολάκερο απόγευμα λοιπόν, αφιερώνεται στη Χύτρα, το νησί της Σεμπρεβίβα!!!
Η Σεμπρεβίβα είναι ένα αυτοφυές λουλούδι αυτού του περίεργου νησιού. Φυτρώνει κάθε Άνοιξη και ντόπιοι, ιδιαιτέρως τολμηροί, σκαρφαλώνουν με σκοινιά και τεχνικές που συνεχώς βελτιώνουν, κάθε Ιούνη στο επικίνδυνο, λόγω των κοφτερών βράχων του, νησί για να τα μαζέψουν…. Το όνομά του σημαίνει ΖΩΝΤΑΝΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ και φέρνει ΤΥΧΗ, μιας και αυτό το λουλούδι είναι αμάραντο και δεν το φθείρει ο χρόνος. Μικρά μπουκετάκια σε βιτρίνες και σε καλάθια των μαγαζιών του νησιού πωλούνται ως το καλύτερο αναμνηστικό που μπορεί κάποιος να πάρει απ’ το νησί των Κυθήρων.
Στα βράχια της Χύτρας επίσης, βρίσκουν φωλιά τεράστια γεράκια, ενώ στο εσωτερικό του δεν έχουν βρεθεί ίχνη ζωής. Με μάσκες και γυαλιά θαλάσσης βουτάμε στα νερά του από ένα μεγάλο άνοιγμα. Χαζεύουμε τον βυθό του και τα πετρώματά του, ακολουθούμε συγκεκριμένη διαδρομή ο ένας πίσω ή πλάι στον άλλο. Σε κάποια σημεία τα νερά δημιουργούν οφθαλμαπάτες… Απολαμβάνουμε σ αυτές τα παγωμένα νερά… ένα είδος σπα κι αναζωογόνησης, το οποίο για ελάχιστα λεπτά μονάχα μπορούμε να χαρούμε, λόγω της ψυχρής του θερμοκρασίας. Κολυμπώντας προς την έξοδο, εκεί που τα νερά της Χύτρας ενώνονται με τα νερά του Πελάγους, οι ιριδισμοί των νερών αλλά κι η ζεστασιά τους από τον ήλιο που ρίχνει τις ακτίνες του, μας χαρίζουν την υπέρμετρη απόλαυση….
Δεν ξέρω, αν το ταξίδι στα Κύθηρα συμβολίζει στο μυαλό μας εκείνον τον ανολοκλήρωτο πόθο ή την πραγμάτωση ενός στόχου, όπως αυτός αποτυπώθηκε στο τραγούδι, στην ομώνυμη ταινία του Αγγελόπουλου ή στα λόγια του αξέχαστου Χορν…. Στο δικό μου μυαλό πάντως, κάθε φορά που κολυμπούσα στο νησί, έρχονταν τα λόγια ενός συγγενή της μητέρας μου που δεν ζει πια, παλιού Ναυτικού, του Γκόγκου, που δεν ξεχνούσε να αναφέρει τα Κύθηρα στην αφήγηση των ταξιδιών του.
Πιτσιρίκα τότε θυμάμαι στη ταβέρνα του χωριού μου να μας τονίζει πως τα πιο βαθιά και συνάμα θελκτικά νερά της Ελλάδας βρίσκονται στο νησί των Κυθήρων, εκεί, που ενώνονται τα τρία Πελάγη: το Ιόνιο, το Μυρτώο και το Κρητικό, μας έλεγε… Εκεί, προσθέτω τώρα εγώ, που ο μύθος λέει πως ενώθηκε ο Πάρης με την Ωραία Ελένη, εκεί, που η φύση στάθηκε γενναιόδωρη και σε ξηρά και σε θάλασσα, εκεί, που ολάκερη η Χριστιανοσύνη γιορτάζει την Παναγιά την Μυρτιδιώτισσα στο μοναστήρι της, ανεβάζει την εικόνα της στο Κάστρο και την περιφέρει σ όλα τα χωριά του νησιού για να χαρίζει την ευλογία της στους ντόπιους και στους προσκυνητές της!!!
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΟ ΝΗΣΙ:
1. Για να γευτείς ένα από τα πιο αρωματικά μέλια της Ελλάδας, να πιείς τη Φατουράδα και να νοστιμίσεις τα φαγητά σου με το θυμάρι και το χοντρό, από τα βράχια του νησιού, αλάτι των Κυθήρων. Φυσικά, πρέπει οπωσδήποτε να φας πεντανόστιμο κρέας στα ταβερνάκια στο Λιβάδι και στη μοναδική ψησταριά με το μπαλκονάκι της στη Χώρα.
3. Γιατί σου δίνεται η ευκαιρία να διασχίσεις όλο τον ηπειρωτικό κορμό της Ελλάδας, αν μένεις Βόρεια, από Βορά στον Νότο και φυσικά στην επιστροφή να γνωρίσεις, αν δεν ξέρεις, τη Λακωνική Μάνη.
4. Για να γνωρίσεις τα χωριά του νησιού, να κάνεις βόλτες στον Ποταμό και να πιείς τα ποτά σου με μελωδικές μουσικές και liveαπό γνωστούς καλλιτέχνες στο ΑΣΤΙΚΟΝ, το πιο παλιό καφενείο του νησιού και απ’ τα πιο ιστορικά στέκια στη Νεότερη Ελληνική Ιστορία.
5. Για να γλεντήσεις στα πανηγύρια του και να γίνεις ένα με τους κατοίκους του νησιού, νέους και μεγαλύτερους. Μια βραδιά σ ένα Κυθηραϊκό πανηγύρι είναι αξέχαστη εμπειρία.
6. Να περιηγηθείς σε κάστρα, αρχαίες πόλεις, βυζαντινές εκκλησίες και μνημεία από την εποχή της Βενετοκρατίας και Αγγλοκρατίας στο νησί. Μην αμελήσεις να επισκεφτείς το Μουσείο στη Χώρα και να φωτογραφηθείς δίπλα στον Λέοντα.
ΕΣΤΙΑΣΕΙΣ: ΘΑΜΠΑ ΚΑΙ ΦΩΤΕΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ
Πολλοί από μας που ζούμε στον Βορά, νομίζουμε πως τα Κύθηρα είναι ένα μικρό νησί που μπορείς να το γυρίσεις σε ένα διήμερο. Θα γελαστείς…. Το νησί είναι μεγάλο με μακρινές αποστάσεις, γι αυτό χρειάζεται να έχεις οπωσδήποτε δικό σου μεταφορικό μέσο. Το λιμάνι άλλωστε του νησιού βρίσκεται στο Μακρονήσι, το Νησί των Λογοτεχνών, και συνδέεται με τα Κύθηρα μέσω ασφαλτοστρωμένης γέφυρας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Η πρώτη εικόνα που θα σου προξενήσει ενδιαφέρον, μόλις φτάσεις στο νησί, είναι η παραλία με το μισοβυθισμένο καράβι στο βυθό της. Το σκηνικό άκρως θεατρικό, το ρωσικό καράβι Nordland να στέκει εκεί πάνω από 20 χρόνια, σε μια παραλία με καλαμιές κι αυτοφυή βλάστηση, και να σου γνέφει πως τούτο το νησί έχει μυστικά, που σε καλούν με διάθεση και με μια φωτογραφική μηχανή να τα ανακαλύψεις και να τα απαθανατίσεις….
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..