Από την Π. Στασινοπούλου
Όχι δεν είδα την εκπομπή στην τηλεόραση, το διαδίκτυο βρίθει από σχετικά στιγμιότυπα που άθελα πέφτεις πάνω τους και η περιέργεια είναι βεβαίως πολύ ισχυρότερη από οποιαδήποτε αντίσταση. Βλέποντας κάποια από αυτά, έχω ήδη σχηματίσει εικόνα γι αυτό το… πώς να το πω τώρα; Ψάχνω λέξεις από την πλουσιότατη ελληνική γλώσσα που να αποδίδουν τον αποτροπιασμό, αλλά καμιά δεν μου φαίνεται ικανή να πλησιάσει την πραγματικότητα και το συναίσθημα. Ο ορθολογισμός λέει ότι δεν είναι σωστό και δίκαιο να εκφράζεσαι- πολύ περισσότερο να γράφεις- σε κατάσταση «εν βρασμώ», παρά να περιμένεις να εκτονωθεί η φόρτιση και ψύχραιμα να αποτιμήσεις μια κατάσταση χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς ενός ακραίου συναισθήματος. Καμία αντίρρηση, εγκρίνω και επαυξάνω!
Μόνο που εδώ το «εν βρασμώ» ΔΕΝ αφορά σε στιγμιαία ψυχική κατάσταση… ΔΕΝ μπορεί να εκτονωθεί η πίεση ανοίγοντας τη βαλβίδα… ΔΕΝ γίνεται να επανέλθει η ηρεμία όσο διαρκεί το ερέθισμα που την ανέτρεψε… παρά μόνο με λοβοτομή! Να ακρωτηριάσω επιτέλους τον εγκέφαλο, να πάψει να λειτουργεί και να απολαύσω δια παντός μια χαρά «ηρεμία»! Όσο όμως, έστω υπολειτουργεί με τα μισά κύτταρα καμένα, είναι αδύνατον να μην αντιδρά σε βαριά ηλεκτροσόκ τύπου GNTM, που ήδη το λογότυπο του Greece’s Next Top Model, παραπέμπει θαρρείς στα αρχικά ανεξιχνίαστης οργάνωσης ή λόμπυ ή πολυεθνικής ή ακόμη χημικής ουσίας, πειράματος κι εγώ δεν ξέρω τί άλλο…. Ή όλα αυτά κι άλλα τόσα μαζί, αν θέλεις να διερευνήσεις πίσω από τη φανταιζί βιτρίνα μιας τηλεοπτικής εκπομπής για «αναζήτηση του επόμενου μοντέλου»…
Πριν το δια ταύτα, ορισμένες αφελείς απορίες: Γιατί άραγε η αναζήτηση εργαζόμενων σε ένα κλάδο- εν προκειμένω της μόδας, έχει νόημα να γίνει τηλεοπτική εκπομπή; Αν ας πούμε ο σουβλατζής «αναζητά» ντελίβερυ μπόυ ή ο νεκροθάφτης κοράκια ή ο μπακάλης μπακαλόγατο κλπ. να στήσουν εκπομπή με οντισιόν, εκπαίδευση και τα σχετικά; Πέραν τούτου, τί εννοεί άραγε ο τρικυμισμένος ποιητής με τον όρο «επόμενο»; Σε σχέση με ποιο προηγούμενο ή παρόν μοντέλο; Ξεμπερδέψαμε ας πούμε με τα παρόντα, ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους και ψάχνουμε τη διάδοχο για το στέμμα; Βέβαια δεν πρόκειται περί απλού μοντέλου, αλλά περί τοπ… πώς σε ρωτάει ο βενζινάς «να βάλω απλή ή σούπερ;», κάπως έτσι. Οπότε για να το κάνουμε λιανά και να καταλαβαίνουμε άπαντες – καθότι πέραν του Κολωνακίου είμαστε κι εμείς στο Μπίθουλα- κάποιοι «ειδήμονες» του μοδάτου χώρου, περνούν από κόσκινο ενώπιον κάμερας κάποια μοδάτα κορίτσια, προκειμένου να βρουν την επόμενη κορυφαία μοντέλα, καθότι η προηγούμενη τους τελείωσε ή την έφαγε η μαρμάγκα, σωστά;
Όσο για τις προηγούμενες απορίες, σαφώς είναι αφελείς, διότι καμία αναζήτηση εργαζόμενου σε κανένα κλάδο δεν θα είχε τηλεοπτικό ενδιαφέρον, αν δεν υπήρχαν στη μέση δύο καθοριστικά στοιχεία: α) το σκληρό ριάλιτι και β) το χορταστικό οφθαλμόλουτρο. Ποιος ας πούμε θα είχε καημό να παρακολουθήσει τη συνέντευξη για πρόσληψη ενός μίζερου λογιστή ή την εκπαίδευση μιας βιολόγου σε εργαστήριο ή πωλήτριας σε παπουτσάδικο, έστω και «επόμενων», έστω και «τοπ» και μάλιστα ντυμένων από την κορφή ως τα νύχια; Ούτε καν οι συμμετέχοντες. Εδώ όμως, καταρχάς μεταφέρεις δημόσια στην οθόνη όλες τις «ιδιωτικές» συνθήκες ενός επαγγελματικού χώρου και προσωπικά δεδομένα ανθρώπων του, που αυτονόητα ως… είθισται, θα έμεναν «εντός των τειχών». Κατά δεύτερον, ο εν λόγω ιδιαίτερος χώρος της απατηλής λάμψης και μειωμένου IQ, προσφέρεται ιδανικά για ίντριγκα, κατινιές, μαλλιοτράβηγμα και λοιπές φιλοσοφικές αναζητήσεις. Κατά τρίτον και καθοριστικόν, προσφέρει απλόχερα λαχταριστό γυμνό, να χορταίνει κάθε στερημένος. Που σημαίνει συνταγή εγγυημένη για φούσκωμα του κέικ.
Έλα όμως που στην εκτέλεση, αντί του κέικ, φούσκωσε σε σημείο σκασμού η οργή, ανάμεικτη με αηδία! Όπου 4 ειδήμονες- κριτές με μάτι γαρίδα, καλούν το κορίτσι να πλησιάσει για να ελέγξουν εξονυχιστικά αν το «κρέας» είναι ατόφιο ή πειραγμένο με πλαστικές. «Έβαλες στήθος; Χείλια; Βλεφαρίδες; Μύτη; Κώλο;» Και η 18χρονη που μπήκε αεράτη σαν φρεγάτα με όλα τα όπλα της περήφανα προτεταμένα, αίφνης μαραίνεται σαν απότιστος φύκος για λύπηση, ψελλίζει ένα μαγκωμένο ενοχικό «Ναι», χαμηλώνει τα μάτια… φυσικά υπακούει πειθήνια στην εντολή «πήγαινε να φορέσεις μαγιώ» κι επιστρέφει με «κάτι τις» ανύπαρκτο- η χαρά του ματάκια, για πιο διεξοδικό σαρκικό έλεγχο και «γύρνα να δούμε και το πίσω» πόσο χαλαρό, σηκωμένο ή τροφαντό είναι. Στο μεταξύ οι ελεγκτές χασάπηδες που βρήκαν το κρέας πειραγμένο, συνεχίζουν τον εξάψαλμο, καλούν και τη μάνα- πρώην μοντέλα φουλ στις πλαστικές και τη ρωτούν «πώς επιτρέπεις σε 18χρονη να βάζει στήθος», εκείνη απαντά «αφού το ήθελε», το κήρυγμα κατά των πλαστικών που είναι φτου κακά για νεαρά κορίτσια κορυφώνεται, ενώ η Καγιά στα πρόθυρα υστερίας ξεσπά «μα ποιος σας είπε να κάνετε τέτοια πράγματα; Πού την είδατε αυτή τη μόδα; Πώς μπορώ να δουλέψω με ψεύτικό στήθος και χείλη; Πες μου ότι έχεις και ψεύτικα νύχια!» Το κορίτσι με τα «ψεύτικα» μπήγει τα κλάματα και κλασικά η επιφορτισμένη με το ρόλο «η ψυχοπονιάρα της ημέρας» κάνει αγκαλιά και οι λοιποί ρόλοι παρακολουθούν αηδιασμένοι για τη ντροπή…
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Από τη μια, τέσσερεις «του χώρου» με στρυφνό ύφος αυθεντίας, ακτίνες Χ στο μάτι και σηκωμένο δάχτυλο, λες και ελέγχουν τα διδακτορικά ερευνητών της NASA για κοσμοϊστορική αποστολή, συνδυάζοντας το επιστημονικό κύρος με ηθικοπλαστικά κηρύγματα του κώλου- εδώ όνομα και πράγμα! Διότι δεν γίνεται να αντιμετωπίζεις έναν άνθρωπο σαν σφαχτάρι κρεμασμένο στο τσιγκέλι, κρατώντας τον γυμνό για να σχολιάζεις προσβλητικά ατέλειες ή επεμβάσεις και ταυτόχρονα να του κάνεις κήρυγμα περί «αρχών» και «φύσης», αισχρέ, ανεγκέφαλε υποκριτή! Και από την άλλη έχεις 18χρονα κορίτσια, όχι απλά πρόθυμα, αλλά έτοιμα να πουλήσουν σώμα και ψυχή, για να… απολαύσουν όλη τούτη την ξεφτίλα!
Η οποία βεβαίως είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα «εντός» του συγκεκριμένου επαγγελματικού χώρου για όποια την αντέχει, αλλά όταν εκτίθεται δημόσια με όλα τα χυδαία παρατράγουδά της, αποκαλείται σκληρό ριάλιτι, ιδανικό για άλεσμα στην τηλεοπτική κρεατομηχανή, με πρώτη ύλη φρέσκια νεανική σάρκα. Σε τούτα λοιπόν τα κορίτσια, που «έμαθαν» να ονειρεύονται λιγωμένα μια θέση στην πασαρέλα κι είναι πρόθυμα να υποστούν γι αυτό δημόσια κάθε χυδαιότητα γελοίου κριτή, τολμά ετούτος ο κριτής να κουνήσει το δάχτυλο και να ρωτήσει εκτός εαυτού «γιατί έκανες πλαστική;» Κι αντί η υποψήφια να του απαντήσει «από τη στιγμή που ανέχομαι τώρα εσένα, η πλαστική ήταν το λιγότερο που έκανα για το στόχο μου», μπήγει τα κλάματα… Όταν στο φτωχό απαίδευτο μυαλό της με τα παραμορφωμένα πρότυπα, η πλαστική για καριέρα μοντέλου αντιστοιχεί με τα μαθήματα φωνητικής για τραγουδίστρια ή τις νομικές σπουδές για δικηγορίνα ή τη δραματική σχολή για ηθοποιό…
Και ερωτώ: για μια αισχρή εκπομπή σαν το GNTM που ΒΙΑΖΕΙ απροκάλυπτα με χείριστο τρόπο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, πετώντας νεαρά κορίτσια στην αρένα ως τροφή για αδηφάγα θηρία, πού είναι το ΕΣΡ; Επιλέγει κατά βούληση να τυφλώνεται και να κουφαίνεται; Πού είναι η δικαιοσύνη; Άραγε δεν έχει λόγο επέμβασης σε παρόμοια προσβολή αξιοπρέπειας; Πού είναι οι οργανώσεις περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όταν στοιχειώδη εξ αυτών καταπατώνται τόσο βάναυσα; Δεν υπάρχει επιδότηση και άρα λόγος να νοιαστούν; Και μια τελευταία ερώτηση: θα νιώσετε άραγε τη ντροπή της συνενοχής αν επιτρέψετε στο αίσχος να συνεχιστεί; Μόνο αυτό. Ενόσω το δικό μου «εν βρασμώ» πλησιάζει την έκρηξη…
Φωτογραφικό υλικό
