Βέλγικη ΦΑΜΠΡ(ικα) πολιτισμού εν Ελλάδι… Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου. [Κείμενο πριν την παραίτηση]
Ζήσαμε για να το ακούσουμε ΚΑΙ αυτό! Λογικά βέβαια, μετά την τρομερή και φοβερή προπόνηση στα… ανήκουστα, δεν θα έπρεπε πια να μας εκπλήσσει το παραμικρό… Να ακούμε οποιαδήποτε παπάρα – από την πιο σουρεαλιστική μέχρι την πιο γελοία- ατάραχοι, με την καρτερία του «άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τί λέγουσι, τί γράφουσι, τί ποιούσι…», περιμένοντας μια ανύπαρκτη Ανάσταση. Αλλά δεν είμαστε Θεάνθρωποι, μόνο σκέτοι άνθρωποι με αδυναμίες και κρασαρισμένο εγκέφαλο που το ελάχιστο υγιές τμήμα του αντιδρά. Διότι όταν η εγκεφαλική πρόκληση ξεπερνά τις (αγαπημένες) «κόκκινες γραμμές» (εντάξει… ροζ για κάποιους), η αντίδραση είναι αυτόματη και ακούσια… για όσο μπορεί ακόμη να εκδηλωθεί, ένα βήμα πριν τη λοβοτομή.
Τούτη τη φορά η πρόκληση – κατραπακιά ήρθε από πλευράς πολιτισμού και δια στόματος του «περί πολλού» νέου Διευθυντού του Φεστιβάλ Αθηνών. Του «αιρετικού» Βέλγου Γιαν Φάμπρ που ο Υπουργός Πολιτισμού Α. Μπαλτάς έπεσε στα πόδια του εκλιπαρώντας τον να αναλάβει τη θέση, καθώς στάθηκε αδύνατο μεταξύ των ομοεθνών του να βρει ανάλογο ανάστημα για τον ρόλο. Ο οποίος Φάμπρ είναι γνωστό τοις πάσι ότι οφείλει την όποια καταξίωση στις καλλιτεχνικές ακρότητες του, εστιάζοντας κατά βάση στον εικαστικό τομέα και τις παραστατικές τέχνες και έχοντας συνδέσει το όνομά του με… ιπτάμενες γάτες και παλλόμενα πέη. Τα τελευταία μάλιστα – και όχι μόνο αυτά- οι Θεσσαλονικείς είχαν το προνόμιο να απολαύσουν «εν παλμώ» στο 24ωρο πρότζεκτ του, εν μέσω ωμών κρεάτων, αιμάτων, διονυσιακών χορών, κραυγών και λοιπών (και καλά!) «πρωτοποριακών»… [δείτε εδώ και εδώ].
Ο Βέλγος διευθυντής λοιπόν, μιλώντας για το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών, του πλέον καταξιωμένου, διεθνώς αναγνωρισμένου ελληνικού πολιτιστικού θεσμού, κατάφερε με τις ανεκδιήγητες δηλώσεις του να αφήσει το σύμπαν άφωνο! Ανακοινώνοντας ότι την «πρώτη χρονιά» της θητείας του θα την αφιερώσει στο.. Βέλγιο και ειδικότερα στο… δικό του έργο, βάζοντας στη γωνία τους έλληνες καλλιτέχνες και τις ελληνικές παραγωγές που μόλις μετά βίας και λόγω μεγαλοψυχίας θα καταλάβουν το 1/3 του προγράμματος και ΑΝ «εγκριθούν» σύμφωνα με τα μεγαλοφυή και πρωτοποριακά κριτήρια του επιφανούς Διευθυντού- Καλλιτέχνη! Και όχι από ανθελληνισμό ή εμπάθεια ή…. απλά ο ατυχής «ΔΕΝ πρόκαμε» να ενημερωθεί για τα πολιτιστικά των ιθαγενών! Και δίπλα ο Έλληνας Υπουργός Πολιτισμού να ακούει τα ανήκουστα περιχαρής, ίσως και περήφανος για την άριστη επιλογή του!
Ο σάλος που ξέσπασε στον καλλιτεχνικό κόσμο των «ιθαγενών» και οι αντιδράσεις που ζητούν παραίτηση και των δύο, είναι βεβαίως αναμενόμενα και λίγα είπαν… Πραγματικά δεν ξέρεις από πού να πρωτοπιάσεις την νέα «κεραμίδα» που έσκασε στο χώρο του πολιτισμού. Που όσο διαβάζεις τα λεγόμενα του ψωνισμένου, τόσο νιώθεις πιο έντονη την ανεπάρκεια και συνάμα προσβολή, την ώρα που μέσα σου ξεπηδούν αγανακτισμένα ερωτήματα: Ας πούμε… Γιατί μεσιέ Φάμπρ, αφού δεν γνωρίζετε και δεν φροντίσατε να μάθετε για την ελληνική καλλιτεχνική πραγματικότητα, αναλάβατε αυτή τη θέση, ηγετική για τον κορυφαίο πολιτιστικό θεσμό της χώρας; Δεν έχετε τσίπα να το ομολογείτε δημόσια και απροκάλυπτα, απαξιώνοντας επί της ουσίας τον ρόλο σας; Δεν ντρέπεστε να καλύπτετε πίσω από το άλλοθι της «πολυπολιτισμικότητας» την ανεπίτρεπτη άγνοια σας; Δεν ντρέπεστε να υποτιμάτε με τέτοιο τρόπο τη χώρα και τους ανθρώπους της που γέννησαν τον πολιτισμό; Δεν ντρέπεστε να χρησιμοποιείτε τη θεσμική θέση που τιμητικά σας δόθηκε από την Ελλάδα, για να προωθήσετε προκλητικά τη δική σας χώρα και το δικό σας έργο;
Πού ξανακούστηκε ένας διευθυντής πολιτιστικού θεσμού να αφιερώνει πλείστες εκδηλώσεις του προγράμματος στα δικά του πονήματα; Να εκμεταλλεύεται – σχεδόν χυδαία! – τη θέση «ισχύος» του για να προβάλλει τον εαυτό του; Και να μην του βάζει φρένο κανείς! Ούτε οι πολιτικοί του προϊστάμενοι που ζουν στη μακαριότητα της καρα-κοσμάρας τους, ούτε το διοικητικό συμβούλιο του θεσμού, ούτε οι σύμβουλοί του… Να τον ακούν να μεταλλάσσει το κορυφαίο Φεστιβάλ Αθηνών σε «Φεστιβάλ Βελγίου» και «Φεστιβάλ Φάμπρ» και να μην ιδρώνει αυτί… από τα αυτιά που θέλουν τράβηγμα μέχρι να ξεκολλήσουν! Να ακούν τους Έλληνες καλλιτέχνες να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη μέγιστη προσβολή και την επιπλέον στέρηση δουλειάς και να μένουν απαθείς… Οι εγκέφαλοι που τον διόρισαν σε ελληνικό πόστο, για να απευθυνθεί σε ελληνικό κοινό και τον χρυσοπληρώνουν με ελληνικά λεφτά. Αντ’ αυτού, χαριεντίζονται δίπλα του με ηλίθια χαμόγελα, οι παντελώς ανεπαρκείς σε ΟΛΑ τα επίπεδα!
Διότι είναι προφανές ότι το Φεστιβάλ Αθηνών με την μακραίωνη πορεία- ένας από τους αξιολογότερους πρεσβευτές ελληνικού πολιτισμού, περίμενε έναν Φάμπρ- διεθυντή για να αναδείξει μέσω αυτού τον βελγικό πολιτισμό και τις δικές του πρωτοπόρες ιδέες! Που όλη η πρωτοπορία εξαντλείται στην προκλητική ακρότητα, ήδη ξεπερασμένη. Ξεχνώντας ότι από τη θέση του εν προκειμένω, οφείλει να διαθέτει ευρύτερα καλλιτεχνικά κριτήρια με γνώμονα το σύνολο και όχι τα προσωπικά του γούστα, όποια κι αν είναι αυτά, αποδεκτά ή μη. Ξεχνώντας ακόμη ότι ΔΕΝ δικαιούται από τη θέση που κατέχει να δηλώνει ΑΓΝΟΙΑ γι αυτό που καλείται να διαχειριστεί. Ξεχνώντας τέλος ότι ΔΕΝ δικαιούται να παραγκωνίζει και πολύ περισσότερο να προσβάλλει το καλλιτεχνικό δυναμικό μιας χώρας με κύριο, βασικό, διαχρονικό «προϊόν» της τον πολιτισμό! Καλυμμένος πίσω από ανίκανες πολιτικές πλάτες αδαών ή πίσω από γελοίες φανφάρες για στάχτη στα μάτια…
Αν πιάσουμε ένα- ένα όσα είπε θα θέλουμε μέρες να γράφουμε. Για να μην το κουράζουμε λοιπόν, δύο είναι οι απαντήσεις στην πρόκληση (της λογικής): α) Παραίτηση Μπαλτά και Φάμπρ ΕΔΩ και ΤΩΡΑ και στη θέση του διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών ένας άξιος Έλληνας… ΚΑΠΟΥ θα υπάρχει, δεν μπορεί! Ψάξτε καλά, πριν καταφύγετε στη… Ζουαζιλάνδη! Επειδή όμως σε τούτη τη χώρα – που επιπροσθέτως γέννησε και τη Δημοκρατία- η ευθιξία των «καρεκλάτων» της ΔΕΝ είναι το δυνατό της σημείο, υπάρχει η λύση β) Σαμποτάζ από το ελληνικό κοινό στις εκδηλώσεις του Βέλγικου φεστιβάλ και του διευθυντή του που φιλοδοξεί να ιδρύσει βέλγικη ΦΑΜΠΡικα στη χώρα που τον τίμησε, τον εμπιστεύτηκε, τον αμείβει. Ας μεταφέρει τη ΦΑΜΠΡικα στα πάτρια εδάφη του με τις ευχές μας για «καλές δουλειές» και να μη… μας γράφει! ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ ΜΕΣΙΕ…
Φωτογραφικό υλικό
