Τραγουδιστές που άφησαν λίγο την τέχνη τους για το σανίδι του θεάτρου.
Aπο τον Νίκο Γρυλλάκη
Παρακολουθώντας τους Όρνιθες του Καραθάνου, με ευγενική παραχώρηση ζωντανής μετάδοσης απ’ τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, μπαίνει στη σκέψη κανείς να καταμετρήσει τις συμμετοχές τραγουδιστών σε θεατρικές παραστάσεις με ή χωρίς μουσικό ύφος, αφορμώμενος απ’ την εμφάνιση της Νατάσσας Μποφίλιου στην συγκεκριμένη εκδοχή του Αριστοφανικού έργου. Και είναι περισσότερες απ’ ότι θα φανταζόμασταν.
Ας αρχίσουμε λοιπόν απ’ την ήδη αναφερθείσα. Παρά το γεγονός ότι το 2013 θα την βλέπαμε να ενσαρκώνει στο Θέατρο του «Ελληνικού Κόσμου» την Εβίτα, έχοντας στο πλευρό της τον Πάνο Μουζουράκη, φαίνεται ότι τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν βάσει σχεδίου και έτσι ο προγραμματισμός ναυάγησε. Ωστόσο, η πρόταση δεν άργησε να έρθει απ’ τον Νίκο Καραθάνο και έτσι είδαμε την νέα τραγουδίστρια να αναλαμβάνει τη μουσική δράση στη φετινή πρόταση του σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Μια άλλη νέα τραγουδίστρια και φίλη της προαναφερθείσας, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, αποφάσισε να ανέβει στο θεατρικό σανίδι το 2015, μετά από πρόταση που δέχτηκε απ’ το Εθνικό Θέατρο και να ενσαρκώσει μια απ’ τις σπουδαιότερες φωνές της γαλλικής μουσικής, την Εντίθ Πιάφ. Σίγουρα το εγχείρημα του Ζούλια, σκηνοθέτη της παράστασης, να ανεβάσει ένα τέτοιο έργο με πρωταγωνίστρια την Ζουγανέλη ήταν ριψοκίνδυνο. Παρατηρούμε όμως ότι και σε αυτή τη περίπτωση το κίνητρο της συμμετοχής της Ζουγανέλη ήταν κατά βάση μουσικό.
Μια παράσταση που δυστυχώς δεν είχαμε την χαρά να απολαύσουμε στη Θεσσαλονίκη, παρά το γεγονός ότι στην πρωτεύουσα έπαιξε δύο χρονιές, με συνεχείς παρατάσεις και μια άκρως πετυχημένη παράσταση στο Ηρώδειο, είναι το «Εννέα και Πέντε». Σε αυτό το έργο την σκυτάλη των πρωταγωνιστών επωμίζονταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Χρήστος Θηβαίος. Με αφορμή την καθυστέρηση ενός τρένου, οι τραγουδιστές μας εξιστορούν εμπειρίες, σκέψεις και αναμνήσεις τους, μέσα πάντα από τα τραγούδια τους.
Για να ξεφύγουμε όμως λίγο από την «έντεχνη μουσική σκηνή», δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε το αλησμόνητο παράδειγμα του πλέον αναγνωρίσιμου Έλληνα σταρ που έκανε την βόλτα του στη σκηνή του θεάτρου και …συγκλόνισε με την ερμηνεία του, ποικιλοτρόπως. Το λες και καλτ Ρουβάς να παίζει Διόνυσο. Πολλοί «κλάψανε» με αυτή την ερμηνεία. Ο λόγος για τις «Βάκχες» του Ευριπίδη δια χειρός Λιγνάδη. Και για να λυθεί μια μεγάλη παρεξήγηση, το έργο (ευτυχώς) δεν παίχτηκε ποτέ στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Αλλά επειδή δεν του έφτασε ένα καλοκαίρι, συμμετείχε και σε δεύτερη θεατρική παράσταση ενσαρκώνοντας τον Ηρακλή.
Και μιας και μιλάμε για σταρ, δεν θα μπορούσε ποτέ να μην περάσει η ντίβα Βίσση από σκηνή θεάτρου και μάλιστα και αυτή δις. Αφού αναβίωσε τους «Δαίμονες», στους οποίους είχε πρωταγωνιστήσει το 1991, αποφάσισε να συμμετάσχει το 2014 και στη ροκ όπερα του πολυαγαπημένου της Καρβέλα, η οποία έφερε τον τίτλο “Καμπάνες του Edelweiss”.
Αν εξαιρέσουμε το παράδειγμα του Ρουβά στις «Βάκχες», παρατηρούμε ότι οι τραγουδιστές δεν θέλησαν να αποτινάξουν την βασική τους ιδιότητα και να αναλάβουν αυτή του κατεξοχήν ηθοποιού. Αντιθέτως, οι συμμετοχές τους είχαν να κάνουν με πράγματα που σχετίζονταν άμεσα με το μουσικό στοιχείο και χτίζονταν γύρω από αυτό. Τα παραδείγματα των τραγουδιστών που πέρασαν απ’ το θέατρο είναι ακόμη περισσότερα από αυτά που ανέφερα( Χάρις Αλεξίου, Μαρινέλλα, Λόλεκ, Μακεδόνας, Νέγκα κλπ). Προσωπικά μου φαίνεται περίεργο ένας τραγουδιστής να αντικαταστεί πλήρως τον ηθοποιό. Το να δανείζεται την ιδιότητά του για λίγο και με το κίνητρο της μουσικής όμως είναι απολύτως θεμιτό.
Δείτε & αυτά:
– Μετά από ΡΟΥΒΑ και ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ ποιος ΚΡΑΧΤΗΣ έχει σειρά για ΕΠΙΔΑΥΡΟ; ΚΛΙΚ ΕΔΩ
-Ενδιαφέρουσες «ΒΑΚΧΕΣ» αν έλειπε και ο Ρουβάς… Είδαμε & σχολιάζουμε.. ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
