Θεατρόφιλοι VS Κορονοϊού - Ευγένιος Ονιέγκιν του Τσαϊκόφσκι από την MΕΤ ζωντανά (και δωρεάν) από το σπίτι σας.

Θεατρόφιλοι VS Κορονοϊού

Αγαπητοί θεατρόφιλοι τα πράγματα είναι σοβαρά. Πλέον το «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ» παύει να είναι ένα σύνθημα, μια προτροπή που επαφίεται στην υπευθυνότητα του κάθε πολίτη. Είναι απόφαση και επιταγή των αρχών, είναι αναγκαστικό μέτρο, είναι επιβολή. Ένα μέτρο που προφανώς δεν ήταν συνέπεια μόνο της ανευθυνότητας που επέδειξε μια μερίδα συμπολιτών μας, αλλά συνδέεται απόλυτα και με την πορεία της επιδημίας στην χώρα μας. Τα νούμερα των κρουσμάτων προφανώς είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά που ανακοινώνονται. Οι εξελίξεις τρέχουν και απ’ ότι φαίνεται από το σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται, αναμένεται σύντομα έξαρση της νόσου.

Κι ενώ όλα αυτά τα απίθανα συμβαίνουν πραγματικά, το μυαλό μας δυσκολεύεται ακόμη να τα «χωνέψει». Γιατί πώς να το κάνουμε, είμαστε πρωτάρηδες σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Δεν ζήσαμε πολέμους, πείνα, εγκλεισμούς, περιορισμούς βασικών δικαιωμάτων. Είναι όλα πρωτόγνωρα και εμείς άπειροι να τα αντιμετωπίσουμε. Από τη μια ο φόβος και ο πανικός μπροστά στο αύριο που έρχεται απειλητικό και από την άλλη η ελπίδα πως πήραμε τα μέτρα που έπρεπε και ότι δεν είμαστε εντελώς απροετοίμαστοι.Θα ακολουθήσουμε τις οδηγίες των ειδικών και με σύνεση, πίστη και υπομονή θα βγούμε από αυτήν την τρικυμία.

Ασφαλώς και τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης δεν αρέσουν σε κανέναν, καθώς πρόκειται για πρακτικές αταίριαστες με τις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι προέχει η ανθρώπινη ζωή. Οφείλουμε να διαφυλάξουμε τις ζωές μας και τις ζωές των συνανθρώπων μας και να ευχηθούμε γρήγορα να επιστρέψουμε στην κανονικότητα.

Κρατάμε λοιπόν την ψυχραιμία μας. Προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι, έστω και συγκρατημένα. Δείχνουμε υπευθυνότητα, αλληλεγγύη και σοβαρότητα. Καταρχάς συνεχίζουμε να ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ. Για όσους τηρούσαν τις οδηγίες τις προηγούμενες μέρες, η καθημερινότητά τους δεν θα αλλάξει ιδιαίτερα. Βγαίνουμε έξω, μόνο για τα απολύτως απαραίτητα.

Δεν αφήνουμε τον πανικό να μας κυριεύσει και κυρίως δεν ξεχνάμε ποιοι είμαστε, δεν ξεχνάμε τα ενδιαφέροντα και τις ασχολίες μας. Δεν επιτρέπουμε να επισκιάζεται η ζωή μας συνεχώς από δυσάρεστες ειδήσεις. Για να ανταπεξέλθουμε σε όσα συμβαίνουν, χρειαζόμαστε όμορφα διαλείμματα, στιγμές ηρεμίας, απόλαυσης, χρόνο με αγαπημένους μας, με αγαπημένες ασχολίες, με όμορφα θεάματα που έστω για λίγες ώρες θα μας απομακρύνουν από την ζοφερή πραγματικότητα.

Θεατρόφιλοι VS Κορονοϊού λοιπόν. Η μάχη συνεχίζεται… Παρακολουθούμε θεατρικές παραστάσεις, όπερες, αγαπημένες ταινίες, χαρίζουμε στους εαυτούς μας όμορφες στιγμές, ενέσεις χαλάρωσης και διασκέδασης. Η δική μου πρόταση για σήμερα είναι η όπερα «Eugene Onegin» του ¨Τσαϊκόφσκι, με την οποία κλείνει το πρόγραμμα της πρώτης εβδομάδας με τις καθημερινές παραστάσεις από την Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης.

Την συγκεκριμένη παράσταση μπορούμε να παρακολουθήσουμε από τώρα, έως τις 9:30 μμ περίπου της Δευτέρας.

Λίγα λόγια για το έργο

Η όπερα Ευγένιος Ονιέγκιν (Eugene Onegin) είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του Πιοτρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι, του μεγάλου Ρώσου συνθέτη της ρομαντικής εποχής. Ο Τσαϊκόφσκι χρησιμοποίησε ως λιμπρέτο το ομώνυμο έμμετρο μυθιστόρημα του σπουδαιότερου ίσως Ρώσου ποιητή Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν, το οποίο διάβασε τον Μαίο του 1877, μετά από υπόδειξη της φίλης του,τραγουδίστριας της όπερας, Ελισσαβέτα Λαβρόσκαγια,. Η ιδέα να γράψει ένα δικό του έργο πάνω στο μυθιστόρημα του Πούσκιν, δένοντας την μουσική του με την μοναδικότητα της ποιητικής γλώσσας του σπουδαίου λογοτέχνη, τον ενθουσίασε. Όχι μόνο γιατί στην υπόθεση βρήκε ομοιότητες με την σχέση του με την τύποις μόνον σύζυγό του Άννα Μιλιούκοβα, αλλά και γιατί ήθελε να ξεφύγει από τους έως τότε τετριμμένους και συμβολικούς ήρωες που κυριαρχούσαν στην όπερα και να προσχωρήσει στο νέο ρεύμα του βερισμού πατώντας σε αληθοφανείς και πραγματικούς χαρακτήρες.

Η όπερα, που ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 1879,αποτελείται από τρεις πράξεις. Η επίσημη πρεμιέρα της ήταν στις 29 Μαρτίου 1879 στο Θέατρο Μάλι της Μόσχας με διευθυντή τον Nikolai Rubinstein. Στο Μπολσόι ανέβηκε τον Ιανουάριο του 1881 αλλά μεγαλύτερη επιτυχία γνώρισε στο Αμβούργο το 1888 με διευθυντή τον Gustav Mahler.Στην Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 24 Μαρτίου 1920.

Βασικός ήρωας του έργου,είναι ο Ευγένιος Ονιέγκιν, ένας νεαρός, με διανοητικό και μορφωτικό επίπεδο πολύ υψηλότερο του περιβάλλοντός του, που τριγυρνάει στα σαλόνια της Αγίας Πετρούπολης και πλήττει θανάσιμα, μη βρίσκοντας να επικοινωνήσει ουσιαστικά με κανέναν. Έχοντας αναπτύξει ένα υπέρμετρο φαινομενικά κυνισμό και μια υποτιθέμενη συναισθηματική ψυχρότητα, σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται. Όλα γι’ αυτόν είναι ένα παιχνίδι αφού η ζωή δεν έχει ούτε νόημα, ούτε σκοπό. Μετά το θάνατο του πλούσιου θείου του, κληρονομεί μια μεγάλη περιουσία και ένα κτήμα στην εξοχή. Όταν μετακομίζει εκεί, γνωρίζει τον ρομαντικό ποιητή Βλαδίμηρο Λένσκι και γίνονται φίλοι. Ο Λένσκι προσκαλεί τον Ονιέγκιν να γευματίσει μαζί με την οικογένεια της αρραβωνιαστικιάς του, της μάλλον απερίσκεπτης Όλγας Λάρινα. Σε αυτήν τη συνάντηση, γνωρίζει την αδελφή της Όλγας, την Τατιάνα, μια ήσυχη, ώριμη, ρομαντική νεαρή που γοητεύεται από τον Ονιέγκιν. Πολύ σύντομα η Τατιάνα του στέλνει μια ερωτική επιστολή, στην οποία του αποκαλύπτει τα αισθήματα της για εκείνον. Αντίθετα με τις προσδοκίες της, ο Ονιέγκιν απορρίπτει το φλερτ της ευγενικά, αλλά αρκετά απαξιωτικά. Της δηλώνει ότι σύντομα θα βαριόταν με το γάμο και ότι θα μπορούσε να της προσφέρει μόνο τη φιλία του.Δεν παραλείπει μάλιστα να τη συμβουλεύσει ψυχρά να ελέγχει τα συναισθήματά της στο μέλλον, μην τυχόν και εκμεταλλευτεί κάποιος άλλος άνδρας την αθωότητά της.

Αργότερα, ο Λένσκι, για να «πειράξει» τον Ονιέγκιν, τον καλεί στην ονομαστική εορτή της Τατιάνας, σε μια υποτιθέμενη μικρή οικογενειακή συνεστίαση. Όταν ο Ονιέγκιν φθάνει, βρίσκει αντ’ αυτού μια δεξίωση, και ενοχλείται τόσο με τους καλεσμένους που κουτσομπολεύουν εκείνον και την Τατιάνα, όσο και με το Λένσκι που τον έπεισε να έρθει. Αποφασίζει να πάρει εκδίκηση με το να φλερτάρει την Όλγα. Η Όλγα γοητεύεται από τον Ονιέγκιν, γεγονός που εξοργίζει τον αρραβωνιαστικό της. Ο θιγμένος Λένσκι προκαλεί τον Ονιέγκιν σε μονομαχία την οποία ο τελευταίος αποδέχεται διστακτικά, καθώς αισθάνεται υποχρεωμένος από τις παραδόσεις της εποχής. Κατά τη διάρκεια της μονομαχίας, ο Ονιέγκιν σκοτώνει απρόθυμα τον Λένσκι. Μετά από αυτά, εγκαταλείπει την ιδιοκτησία του και ταξιδεύει στο εξωτερικό, γεμάτος τύψεις για το θάνατο του φίλου του.

Αρκετά χρόνια αργότερα ο Ονιέγκιν συναντά στην Αγία Πετρούπολη ξανά την Τατιάνα. Πλέον είναι παντρεμένη με έναν αρκετά μεγαλύτερο πρίγκιπα. Με το που τη βλέπει, την ερωτεύεται και του γίνεται εμμονή να την κερδίσει. Της γράφει πολλές επιστολές, αλλά δε λαμβάνει απάντηση. Σε μια συνάντηση τους της προσφέρει την ευκαιρία να φύγουν μαζί. Η Τατιάνα ενώ παραδέχεται πως ακόμη τον αγαπά, του δηλώνει ότι δε θα του επιτρέψει να την καταστρέψει και του ξεκαθαρίζει την απόφασή της να παραμείνει πιστή στο σύζυγό της. Ο Ονιέγκιν μένει μόνος, μετανιωμένος για τις επιλογές του, θρηνώντας για το πικρό του πεπρωμένο.

Είναι άξιο αναφερθεί ότι η όπερα αυτή επηρέασε βαθύτατα την ρωσική κοινωνία της εποχής. Οι απλοί ανεπιτήδευτοι τρόποι της Τατιάνας, η φυσικότητά της και το απλό ντύσιμό της έγιναν μάλιστα μόδα στις κυρίες της ρωσικής αριστοκρατίας και το ντύσιμό τους πέρασε ως «Ονιέγκιν»!

Οι συντελεστές της παράστασης που θα παρακολουθήσουμε είναι πραγματικά ξεχωριστοί. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Τατιάνας η μοναδική Renee Fleming, στον ρόλο του Ευγένιου ο Dmitri Hvorostovsky, στον ρόλο της Όλγας η Elena Zarembaκαι στον ρόλο του Λένσκι ο τενόρος Ramon Vargas. Στην διεύθυνση της ορχήστρας ο Ρώσος Valery Gergiev.

Πρόκειται για μια εξαίσια ρομαντική τραγωδία, έργο εξαιρετικών δημιουργών, που αγαπήθηκε από το κοινό παγκοσμίως όσες φορές ανέβηκε στην σκηνή. Ένα έργο που αξίζει να παρακολουθήσουμε.

Καλή θέαση λοιπόν και μη ξεχνάτε… ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ….. και αναγκαστικά πλέον…