Βέτα Κελέση και Θανάσης Κατσίκας, είναι τα πρόσωπα πίσω από τις «Όψεις Πολισμού» που εδώ και πολλά χρόνια δραστηριοποιούνται στο χώρο του θεάτρου. Είναι οι άνθρωποι που μετέφεραν στη Θεσσαλονίκη λογής παραστάσεις από την πρωτεύουσα και αυτοί που με διάφορους τρόπους τα παρουσίαζαν στα θέατρα της πόλης, ενώ αν πάμε ακόμη πιο πίσω στο χρόνο θα θυμηθούμε ακόμη και το θεατρικό περιοδικό «Αυλαία» που συνόδευαν τα σχέδια και τα οράματά τους.
Ως γνωστόν ο χώρος υπήρξε η έδρα της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης, μέχρι που η Πολιτεία τους έκοψε την βαρβάτη, επί 30 χρόνια επιχορήγηση και ως δημόσιοι υπάλληλοι που χάσανε τη βόλεψή τους με ευκολία βάλανε λουκέτο κλείνοντας ερμητικά το θέατρο αδιαφορώντας και για το μέλλον του.
Μια πρώτη απόπειρα επαναλειτουργίας έγινε το 2016, με την επωνυμία θέατρο «Αμαλία –Εταιρότητα», όπου πέρασε στα χέρια του Θωμά Χαρέλα και Γιάννη Γκουνταρά, (Artminds) τοποθετώντας μάλιστα ως καλλιτεχνικό διευθυντή τον Θωμά Βελισσάρη, αλλά σύντομα το εγκατέλειψαν καθώς δεν πρόκοψαν…
Ήταν να περάσουν τρία χρόνια και να πέσει σαν βόμβα η είδηση στη θεατρική πιάτσα όταν φαρδιά πλατιά ανακοινώθηκε πως το θέατρο πέρασε στα χέρια των Όψεων Πολιτισμού και στην πρώτη – πρώτη συνέντευξη να μας υποδέχεται ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής που ήταν ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Μάνος Πετούσης.
Μπορεί ο Πετούσης να μην άφησε διόλου το στίγμα του, αλλά το δίδυμο Κελέση – Κατσίκας με το καλημέρα παρουσίασαν γνωστοποιώντας αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα, δηλαδή να μεταφέρουν, ή αν θέλετε να φιλοξενούν αθηναϊκές παραστάσεις, κάποιες από αυτές συμπαραγωγές, όχι όπου κι όπου αλλά πλέον στη δική τους έδρα και κατά καιρούς να δημιουργούν φεστιβάλ από το πουθενά.
Και πράγματι, η δραστηριότητά τους ήταν οργιώδης. Δεκάδες ήταν αυτές οι παραστάσεις που έπαιξαν στο θεατρικό χώρο από μια έως και πολλές μέρες και σχεδόν δεν υπήρχε βδομάδα που να υπήρξε κάποια πρεμιέρα. Μπορεί λοιπόν να χάναμε τον μπούσουλα αλλά τους οφείλουμε εξαίρετες παραστάσεις που αν δεν έπειθαν παραγωγούς και θιασάρχες να ανεβούν έστω για λίγες μέρες, ίσως δεν θα τις βλέπαμε ποτέ.
Τεράστια ήταν η γκάμα των παραστάσεων και φυσικά χωρίς κανένα στίγμα χώρου καθώς όλοι είχαν θέση στο θέατρο Αμαλία όλα αυτά τα πέντε χρόνια που το διηύθυναν, ενώ η Κουλτουρόσουπα συνεργάστηκε στενά με τη Διεύθυνση, τις κατέγραψε όλες και σχεδόν όλες παρακολούθησε, υπήρξε σταθερά χορηγός επικοινωνίας και για το μέλλον αυτών των ανθρώπων ευχόμαστε καλή συνέχεια στο δρόμο τους, που θα ναι σίγουρα καλλιτεχνικό μα κυρίως, να είναι πιο προσεκτικοί, αυτοί ξέρουν!
Την αποχώρηση έκανε γνωστό μέσα Ιουλίου ο Θανάσης Κατσίκας με σχετική ανάρτηση του στον προσωπικό του λογαριασμό στο ΦΜ, αναφέροντας με σχολαστικότητα τα υπέρ και τα κατά αυτής της πορείας:
Ένα ακόμα ταξίδι έφθασε στο τέλος του, ένας ακόμα κύκλος της ζωής μου κλείνει. Μετά από 5 χρόνια και κάτι, το θέατρο ΑΜΑΛΙΑ αποτελεί πια παρελθόν για εμένα, αφήνοντας πολλά γλυκόπικρα συναισθήματα, πολλά αντιφατικά συναισθήματα, σε κάθε περίπτωση όμως, έντονα συναισθήματα.
Το τι πέτυχε όλο αυτόν τον καιρό η παρουσία αυτού του χώρου στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της πόλης της Θεσσαλονίκης με τη δική μας καθοδήγηση, τη δική μου και των συνεργατών μου, θα το αποτιμήσει πιθανόν το εξαιρετικό θεατρόφιλο κοινό. Θέλω να πιστεύω θετικά στην πλειοψηφία του! Το έχω ανάγκη αυτό, είναι αλήθεια, γιατί σίγουρα θα υπάρξει και αποτίμηση λαθών, κακών χειρισμών, ανθρώπινων αδυναμιών στην πεντάχρονη και βάλε αυτή διαχείριση. Το κόστος αυτών, το έχω αναλάβει ήδη μόνος μου. Και τις όποιες συνέπειες θα τις αντιμετωπίσω!
Θα ήθελα να ευχαριστήσω κλείνοντας, τους άμεσα εμπλεκόμενους με την όλη λειτουργία του θεάτρου, συνεργάτες και εργαζόμενους σ αυτό, τους δεκάδες παραγωγούς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς- επαγγελματίες και ερασιτέχνες-, τους τεχνικούς, που επέλεξαν το θέατρο ΑΜΑΛΙΑ για να παρουσιάσουν την δουλειά τους. Τους ευχαριστώ όλους, ακόμα και αυτούς-μια μικρή μειοψηφία- που ίσως κάπου η σχέση μας να “στράβωσε” στη πατίνα του χρόνου. Στο θεατρικό σινάφι υπάρχουν και τέτοιες στιγμές όμως!
Ευχαριστώ επίσης και τους δημοσιογράφους και τους κριτικούς θεάτρου. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σχεδόν πάντα, μόνο θετικά σχόλια είχανε να κάνουν για τις θεατρικές μας παραστάσεις!
Εύχομαι το θέατρο ΑΜΑΛΙΑ με τον όποιο καινούργιο “αφεντικό” να έχει μια ανάλογη πορεία συνεχούς καταξίωσης στα θεατρικά πράγματα της πόλης. Η θεατρική Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη από θεατρικούς χώρους με την προσωπικότητα του ΑΜΑΛΙΑ!
Εγώ, σε κάθε περίπτωση, θα συνεχίσω το ταξίδι μου, έτσι και έτσι έχω στη ζωή μου διαχειριστεί τόσες απώλειες. Αντέχω!
Για να επανέλθει χθες, ανταπαντώντας σε κοινό και καλλιτέχνες που έσπευσαν να συμπαρασταθούν:
Θέλω να ευχαριστήσω όλους αυτούς που με τις αναρτήσεις τους στην ανακοίνωση μου σχετικά με το τέλος της συνεργασίας με το θέατρο ΑΜΑΛΙΑ, έδωσαν το στίγμα της πεντάχρονης και βάλε παρουσίας σε αυτό. Θέλω να τους ευχαριστήσω πραγματικά για αυτό! Και θέλω να αναρτήσω κάποιες από αυτές τις χαρακτηριστικές αναφορές. Χωρίς ίχνος αμετροέπειας ή κομπασμού.
Επίσης για τους όποιους λίγους βρέθηκαν στην απέναντι όχθη και αυτούς να τους ευχαριστήσω θέλω, γιατί απλά έχω μάθει να σέβομαι την άλλη άποψη, όσο και αν αυτή μάλλον είναι αυθαίρετη και ίσως υπερβολική. Αλλά τους ευχαριστώ γιατί με «αναγκάζουν» να παραθέσω στοιχεία και γεγονότα. Που ίσως αντικρούουν τα όποια αυθαίρετα συμπεράσματα τους
Himmelweg (Ο δρόμος για τον ουρανό)
-Κάποιες σκόρπιες λοιπόν αναρτήσεις, από τις πάρα πολλές που αναφέρονται στη λειτουργία του θεάτρου ΑΜΑΛΙΑ, το χρονικό διάστημα 2019-2024. Ένα, βέβαια κατ ανάγκη, κολοβό διάστημα, όπου λόγω κορωνοιού τα θέατρα είτε παρέμειναν κλειστά είτε υπολειτούργησαν για τουλάχιστον δύο χρόνια.
Το έργο σας ήταν αξιοθαύμαστο όλα αυτά τα χρόνια. Το θέατρο Αμαλία ήταν ένας καθαρά θεατρικός χώρος, ανοιχτός σε εξαιρετικές παραστάσεις από όλη την Ελλάδα αλλά και στις θεατρικές ομάδες της πόλης. Μακάρι να είχαν όλοι οι θεατρικοί παραγωγοί το ήθος σας σ΄ αυτή την πόλη. Καλή ξεκούραση και καλή δύναμη σε ότι κάνετε από ΄δω και πέρα. Γιάφκα Βιβλιοπωλείο
«Κατά Μάρκον»
Ευχαριστούμε το θέατρο Αμαλία που μας φιλοξένησε όπως και τόσες σημαντικές παραστάσεις και εμείς μαζί σου πάμε να συνεχίσουμε στα καλύτερα, όταν κλείνει ένας κύκλος ανοίγει ένας άλλος Θανάση!!! Τάκης Χρυσικάκος
Σ’ ευχαριστούμε για τη στήριξη Θανάση. Ήσουν από τους λίγους που έδωσες χώρο και στο ντοκιμαντέρ. Καλή δύναμη σε ότι κι αν κάνεις. Θα είμαστε δίπλα σου. Chryssa Tzelepi
Ήταν όλα έμορφα και δυνατά. Μένουν στην ψυχή. Ανοίγει άλλη πόρτα τώρα, ναι? Με δύναμη… Έλσα Σπυριδοπούλου
Αγαπητοί φίλοι του θεάτρου Αμαλία, Με βαθιά συγκίνηση και αίσθημα ευγνωμοσύνης, θα ήθελα να εκφράσω τις θερμότερες ευχαριστίες μου για όλα τα χρόνια που μας προσφέρατε μοναδικές και αξέχαστες θεατρικές εμπειρίες. Το θέατρο Αμαλία υπήρξε ένας φάρος πολιτισμού και δημιουργίας στη Θεσσαλονίκη, εμπλουτίζοντας τις ζωές μας με εξαιρετικές παραστάσεις και αξιόλογες καλλιτεχνικές στιγμές. Η συμβολή σας στη θεατρική παιδεία και την καλλιτεχνική έκφραση ήταν ανεκτίμητη. Ευχαριστούμε θερμά όλους τους ανθρώπους του θεάτρου – καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, τεχνικούς και προσωπικό – για την αφοσίωσή τους και το πάθος με το οποίο εργάστηκαν όλα αυτά τα χρόνια.
«Το Κιβώτιο»
Το κλείσιμο του θεάτρου αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό, αλλά οι αναμνήσεις και οι στιγμές που μοιραστήκαμε θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στις καρδιές μας.
Με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη Angie Nomikou
Το θέατρο σε αυτή την πόλη είναι μία δύσκολη και επίπονη διαδικασία. Η παρουσία σου σε αυτή την πενταετία ήταν σημαντική πιο σημαντική από ότι θα νομίζει ο καθένας. Συγχαρητήρια για το μέχρι τώρα έργο σου, την προσφορά σου στην θεατρική δράση της πόλης που αιμορραγεί σε επίπεδο θεατρικών σκηνών. Καλή δύναμη για την πορεία που θα ακολουθήσεις. Ως άνθρωπος του θεάτρου σε αυτή την πόλη νιώθω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω για ότι παραστάσεις μπορέσαμε να δούμε χάρη στην πεντάχρονη αυτή προσπάθεια. Εύχομαι ο χώρος να μείνει θέατρο και να μην μετατραπεί σε πάρκινγκ ή σούπερ μάρκετ. Στο επανιδείν Θανάση Σταύρος Παρχαρίδης
Κρίμα για την Θεσσαλονίκη.Ομως βάζουμε προτεραιότητες και προχωράμε.Σας αγαπούμε έτσι κι αλλιώς Katerina Chatzikonstantinou
«Στου Μποχώρη»
Συγχαρητήρια για ο,τι πέτυχες. Σου εύχομαι για το μέλλον τα καλύτερα! Stratos Kersanidis
Λυπάμαι που το ταξίδι τελειώνει εδώ, γιατί μαζί σας ταξιδεύαμε κι εμείς !!! Είναι αλήθεια πως οι παραστάσεις που παρακολούθησα στη θεατρική σας σκηνή ήταν στην πλειοψηφία τους εξαιρετικές(κι έχω δει τις περισσότερες από αυτές…) !!! Το θέατρο Αμαλία ήταν εγγύηση για την ποιότητα των παραστάσεων !!! Καλή συνέχεια με ό, τι κι αν ασχοληθείτε ! Να είστε καλά ! Souzana Mavroyeni
Κρίμα…σ’ ευχαριστούμε για όλα, καλή συνέχεια, όλα τα καλά στον δρόμο σου…! Sarafianos Spyros
«ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ»
Θανάση, με το “Αμαλία” ως θεατρικός παραγωγός έβαλες σημαντική σφραγίδα στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, και όχι μόνο, με τις πάντα ποιοτικές παραστάσεις. Έχει αναγνωρισθεί στο πρόσωπό σου και στους συνεργάτες το “Αμαλία” ως θεατρικό τοπόσημο. Σου εύχομαι τα καλύτερα Θανάση για ό,τι αποφασίσεις ως συνέχεια στη επαγγελματική σου πολιτιστική διαδρομή με σύμμαχο την μεγάλη σου εμπειρία και την αναγνώριση από τόσους πολλούς της υπεύθυνης και ποιοτικής δουλειάς σου μαζί με τον εξαιρετικό χαρακτήρα. Tassos Dikas
«Ο Φονιάς»
Κρίμα! Είδαμε πολύ ωραίες παραστάσεις. Όλα όμως κάνουν τον κύκλο τους και πρέπει να κοιτάμε μπροστά. Καλή συνέχεια σε ο,τι κι αν κάνετε. Stellina Troianou
Μεγάλη απώλεια για το θέατρο ΑΜΑΛΙΑ! Καλή επιτυχία και στα άλλα, όποια κι είναι αυτά, Θεοδώρα Τζόκα
Κρίμα..όπως καί νά έχει καλή συνέχεια Ersi Fotopoulou
Κρίμα… Τα καλύτερα είναι μπροστά σας! Tsabazi Efi
Σε ευχαριστούμε κι εμείς οι Θεατρόφιλοι Θανάση, για την προσφορά σου και την άμεση ενήμερωση όλα αυτά τα χρόνια ! Καλή συνέχεια με επιτυχία σε ότι κάνεις ! Nα είσαι καλά Elena Sismanidou
«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα»
Όσο αφορά τώρα τις όποιες αναφορές σε κακή διαχείριση και λάθος αποφάσεις που κάποιοι, πολύ λίγοι, είναι αλήθεια, έσπευσαν να μας χρεώσουν, χωρίς να απεμπολούμε και τα λάθη που έγιναν, εξ άλλου σχεδόν πανάκεια είναι, για όποιον επιχειρεί να κάνει και λάθη, έχω την αίσθηση ότι αυτά είχαν να κάνουν, εν πολλοίς και με παράγοντες που αν μπω στον κόπο να αρχίσω να αναλύω μάλλον χαμένος θα βγω. Βλέπετε το σύστημα και σε ότι αφορά το πολιτιστικό προϊόν ακολουθεί τους νόμους της αγοράς, που σημαίνει νταλαβέρια με το σύστημα. Και εμείς δεν είχαμε τέτοια! Και ο νοών νοείτω!
Κακοδιαχείριση είναι λοιπόν, σε κάθε περίπτωση, σε αυτή τη «κολασμένη», λόγω κορωνοιού πενταετία να επιχειρείς να ανεβάσεις ή να στηρίξεις παραγωγές, με έδρα τη Θεσσαλονίκη (όπως: «ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας» του Στέλιου Βραχνή, «Εμφύλιος ή Εμφύλιος» του Νίκου Βουδούρη, «Το Ταγκαλάκι» του Μποσκοίτη, « Η ΜΙΚΡΑΣΊΑ» του Λεωνίδα Παπαδόπουλου, το «Εκπαιδεύοντας την Ρίτα», τη «Συνάντηση» και την «12Η Νύχτα» του Γιώργου Κιμούλη.
«Η Συνάντηση»
Κακοδιαχείριση είναι επίσης να παραχωρείς δωρεάν το θέατρο σου για τα γυρίσματα της κινηματογραφικής ταινίας « Μια νύχτα στο θέατρο» του Σωτήρη Σταμάτη, κακοδιαχείριση είναι να έχεις πάντοτε εξαιρετικά μειωμένο εισιτήριο σε ευπαθείς ομάδες και free είσοδο φιλοξενούμενων σε κοινωνικές δομές.
Κακοδιαχείριση είναι επίσης να δίνεις όλα τα έσοδα παραστάσεων στους πυρόπληκτους της Β. Εύβοιας, στους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας στους χτυπημένους από τους σεισμούς συνανθρώπους μας σε Τουρκία και Συρία. Τέλος λάθος επιλογές είναι μέσα σε αυτά τα κολοβά χρόνια, να πρέπει να αποπληρώσεις την ολική σχεδόν ανακαίνιση του θεάτρου και συγχρόνως να θέλεις να ανεβάσεις, σαν συμπαραγωγός τις περισσότερες φορές παραστάσεις όπως: «ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ», « ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗ» με τη Λυδία Κονιόρδου, «ΤΟ ΚΙΒΩΤΙΟ» με τον Φώτη Μακρή, «Το ΠΑΓΚΑΚΙ» με Κιμούλη και Φωτεινή Μπαξεβάνη, «ΤΟΝ ΚΑΤΩ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ» με Λεωνίδα Κακούρη και Χρ. Σαπουντζή, «ΤΗΝ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙ ΚΙΟΥΡΙ» με την Πέγκυ Τρικαλιώτη, τον «ΧΑΡΤΟΠΌΛΕΜΟ» του Γιώργου Παλουμπή, «ΤΟΝ ΚΉΠΟ» με τον Στέλιο Μαινα και την Κάτια Σπερελάκη, τις «ΔΟΥΛΕΣ» από το θέατρο Κάρολος Κουν , με την Μαριάννα Κάλπαρη, την Κάτια Γέρου και την Κων/να Τακάλου, το “HIMMELWEG» με τον Νίκο Ψαρρά, τις «ΦΥΛΛΕΣ» του Τάκη του Τζαμαργιά, «ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΊΛΙΤΣ» με τον Κουρλαμπά και τον Γαλίτη,
«Η Πανούκλα»
«ΤΗΝ ΠΟΡΝΗ ΑΠΟ ΠΑΝΩ» με την Κατερίνα Διδασκάλου, όπως «ΚΑΙ ΤΗ ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ» στα γαλλικά, την «ΚΥΡΑ Της ΡΩ» του Γιάννη Σκαραγκά με την Φωτεινή Μπαξεβάνη, το «ΤΖΕΜ» με τη Μαρία Κανελλοπούλου, το « FOOTBALL» του Θανάση Τριαρίδη, «ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΕΥΑ» με την Κουμαριανού, την φοβερή «ΠΑΝΟΥΚΛΑ» της Σοφίας Καραγιάννη, τους «ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ» ΤΟΥ Γιάννη Σκούρτη, τη «ΔΑΛΙΔΆ’ με την Εύα Κοτανίδη, το «ΑΥΤΟΣ Ο ΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΤΟΥ» με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, το «ΑΤΣΑΛΙ» με την Γιασεμί Κηλαηδόνη, την εμβληματική «ΑΝΤΙΓΟΝΗ» του Χάρη Φραγκουλη, τον «ΦΟΝΙΑ» του Μήτσου Ευθυμιάδη, την «ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ» και τον «ΓΑΜΟ» με την Άννα Βαγενά, «ΣΤΟΥ ΜΠΟΧΩΡΗ» του Μηνά Βιντιάδη με την Πέμυ Ζούνη, «ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ» με τον Τάκη Χρυσικάκο, την εμβληματική «ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ» με τον Γιώργο Κιμούλη, την Άννα Μονογιού και τον Στάθη Παναγιωτίδη, που τόσο τόσο σκόνη σήκωσε, τον «ΠΕΡΙΟΔΕΥΟΝΤΑ ΘΙΑΣΟ» με τον Γεράσιμο Γεννατά, «ΤΟ ΑΓΡΙΜΙ» με τη Παπαδήμα, το «ΤΑΓΚΑΛΑΚΙ» με τον Χάρη Φλέουρα , σε έναν ρόλο καριέρας, το «ΘΕΙΟ ΤΡΑΓΙ» του Γιάννη Σκαρίμπα, από τη θεατρική ομάδα «γκραν γκινιόλ» τον «ΤΟΡΝΟ» του Γιάννη Κεντώτα με τον Σήφη Πολυζωιδη, το επικό «ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ» του Δήμου Αβδελιώδη με την Γιασεμή Κηλαιδόνη, «ΤΟ ΚΩΣΤΑΛΕΞΙ» , την «ΔΕΣΠΟΝΙΔΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ» με την Κατερίνα Μαραγκού, το «ΤΣΙΤΑΧ» με τον Γιώργο Νινιό, « ΤΑ ΟΡΦΑΝΑ», τις «ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ» από το θέατρο Τέχνης, «ΤΗ ΛΑΣΠΗ» , τη «ΤΟΥΡΚΟΜΕΡΙΤΙΣΣΑ» με την Ελένη Ουζουνίδου, «ΤΙΣ ΓΡΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ» από το θεσσαλικό θέατρο.
«Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;»
Ο κατάλογος είναι ιδιαίτερα μακρύς, περιλαμβάνει άλλες τόσες περίπου παραστάσεις της πρώτης περιόδου, όπως και πάρα πολλές παραγωγές από ντόπιες θεατρικές ομάδες, πανεπιστημιακές ομάδες, συλλόγους και φορείς που στο θέατρο ΑΜΑΛΙΑ εύρισκαν μια φιλόξενη στέγη.
θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο για όλη αυτή την πενταετία. ίσως κάποτε να γίνει και αυτό. Για την ώρα αυτά νομίζω ότι δίνουν ανάγλυφα μια εικόνα των όποιων δραστηριοτήτων μας. Με τα καλά τους και με τα κακά τους.
Και τι γίνεται τώρα;
Το θέατρο παραμένει ως έχει, με τα μηχανήματα (σαφώς έχουν αποσυρθεί κάποια) και τα καθίσματά του, ενώ ένας πολύ σημαντικός παράγοντας της πόλης που διατηρεί εδώ και πολλά πολλά χρόνια δικό του θίασο με ετήσια παραγωγή ενδιαφέρεται πολύ σοβαρά να το πάρει. Αυτή τη στιγμή είναι ο μοναδικός που το θέλει διακαώς και το διεκδικεί σθεναρά.
Έχει γνωστοποιήσει την πρόθεσή του, έχει τα λεφτά, είναι σύμφωνος στα περισσότερα, είναι σε επαφές με το δικηγόρο που το διαχειρίζεται και είναι έτοιμος από καιρό να υπογράψει το συμβόλαιο αρκεί να πεισθεί η ιδιοκτήτρια που προτιμά και επιμένει –από παλιά- να το δώσει να γίνει σούπερ μάρκετ…
Αρκεί να πεισθεί.
Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε.
