Από την Πίτσα Στασινοπούλου
Ως θεατρόφιλο κοινό του ΚΘΒΕ, μπορεί όλη την περίοδο των γιορτών να μη μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε παράστασή του καθότι κλειστό, ωστόσο… ανταποδοτικά, παρακολουθούμε όλο τούτο το διάστημα μια «άλλη» τραγελαφική παράσταση. Αυτή που παίζεται ανάμεσα στους ηθοποιούς και τη διοίκηση του θεάτρου, με δυναμικές ομολογουμένως ερμηνείες και εκρηκτική ατμόσφαιρα, ωστόσο με εντελώς ανέμπνευστη σκηνοθεσία και με σενάριο τόσο παλιακό και τόσο παράλογο, όσο και η διαχρονική πορεία ολάκερης της χώρας! Διότι η φύση της αντιδικίας και ο τρόπος χειρισμού της, καταδεικνύουν με τρόπο ανάγλυφο όλες τις απίθανες παθογένειες που ταλανίζουν τη φυλή από καταβολής της και ανεξαρτήτως πολιτικού «χρωματισμού», αν και επί «πρώτης φοράς αριστερά» θαρρείς βιώνουμε το τέλος λογικής…
Προφανώς μόνο σαν θεατής μπορώ να μιλήσω, αγνοώντας παντελώς όσα εσωτερικά διαδραματίζονται στους κόλπους του θεάτρου και αρκούμενη όπως όλοι στην ενημέρωση που βλέπει το φως της δημοσιότητας. Όπως ας πούμε οι κατά καιρούς δημοσιευμένες επιστολές εργαζομένων με σοβαρότατες καταγγελίες- συνοδεία ντοκουμέντων, για το ήθος και τον τρόπο λειτουργίας του καλλιτεχνικού διευθυντή Γ. Αναστασάκη και των «συν αυτώ», χωρίς επίσημες απαντήσεις από την καταγγελλόμενη πλευρά, που μάλλον επιλέγει την απαξίωση στις προκλήσεις… Ωστόσο εν προκειμένω το θέμα αφορά στην υπογραφή της νέας Συλλογικής Σύμβασης των ηθοποιών με τη Διοίκηση, αδυνατώντας οι εμπλεκόμενοι να συναινέσουν… με αιχμή την προσθήκη ή μη ενός αμφιλεγόμενου όρου που αφορά σε περικοπές 10% βάσει προηγούμενου μνημονιακού νόμου, τον οποίο οι ηθοποιοί έχουν προσβάλλει στα δικαστήρια και περιμένουν ένα χρόνο απόφαση… Γύρω λοιπόν από αυτόν τον όρο αναπτύσσεται ένα απίστευτο διαπραγματευτικό παζάρι, με κατάληξη την απεργία των ηθοποιών και το κλείσιμο του θεάτρου…
Πριν προχωρήσω θέλω να επισημάνω τούτο: και βέβαια ως πολίτις οφείλω να ενημερώνομαι για τα κοινά και δικαιούμαι να λαμβάνω γνώση για τη διαχείριση κρατικών υπηρεσιών και αγαθών που συμμετέχω ως φορολογούμενη, ωστόσο δεν υποχρεούμαι, ούτε είμαι σε θέση άλλωστε λόγω ειδικών γνώσεων, να αναλύω σε βάθος ή να κρίνω τις νομικές λεπτομέρειες εργασιακών συμβάσεων ή τα πολύπλοκα καθεστώτα δημόσιων οργανισμών. Εν προκειμένω αυτό που μπορώ και δικαιούμαι να κρίνω με την κοινή λογική, είναι το γεγονός ότι ενώ πληρώνω μέσω των φόρων μου για ένα δημόσιο πολιτιστικό αγαθό όπως η κρατική σκηνή με αυτονόητο- ανταποδοτικό δικαίωμα πρόσβασης, το στερούμαι επ’ αόριστον! Τόσο απλά ή απλοϊκά αν θέλετε. Και προχωρώ στα επιμέρους του θέματος, που θαρρείς συμπυκνώνει όλη την εγχώρια φαυλότητα, ανεπάρκεια, παραλογισμό και μαζί φαιδρότητα, με οδηγό πάντα την απλοϊκή μου λογική, καθώς αφελώς αναρωτώμαι ή ερωτώ:
.
– Εφόσον ήταν γνωστή η ημερομηνία λήξης μιας συλλογικής σύμβασης της οποίας οι εργαζόμενοι κατέφυγαν στη δικαιοσύνη και η δικαστική απόφαση είναι μείζονος, καθοριστικής σημασίας για την νέα τους σύμβαση, γιατί τα δικαστήρια εδώ και ένα χρόνο ΔΕΝ την έχουν ακόμα εκδώσει;;; Διότι αν υπήρχε, είτε με δικαίωση είτε όχι, προφανώς το θέμα του όρου και οι συνέπειές του θα είχαν απαντηθεί χωρίς ανάγκη διαπραγμάτευσης. Πότε σκοπεύουν άραγε τα ταχύτατα ελληνικά δικαστήρια να αποφασίσουν;;; (εθνική πληγή Νο 1)
– Αυτός ο περιβόητος όρος, κρίσιμης όπως αποδεικνύεται σημασίας, γιατί άραγε επιδέχεται τόσο διαφορετικές νομικές ερμηνείες για κάθε πλευρά; Πώς γίνεται για τους εργαζόμενους να μεταφράζεται σε περιστολή εργασιακών δικαιωμάτων/ απολαβών και συνεχιζόμενη υπαγωγή στα μνημόνια (που υποτίθεται έληξαν) και για τη διεύθυνση να μεταφράζεται σε παρανομία και κατηγορία για απιστία, κάτι που οι εργαζόμενοι ισχυρίζονται ότι δεν ισχύει; Πώς γίνεται οι νομικοί σύμβουλοι να μη συμφωνούν σε μια αντικειμενική ερμηνεία, παρά γνωμοδοτούν ανάλογα με την πλευρά που υπερασπίζονται; Φταίει η ασάφεια και το χάος της πολυνομίας μας ή λογής σκοπιμότητες: (εθνικές πληγές Νο 2 + Νο 3)
– Όταν έχουν προηγηθεί βαριές καταγγελίες των ηθοποιών για τον καλλιτεχνικό διευθυντή, μιλώντας με στοιχεία για κλίμα τρομοκράτησης, ανελευθερίας, αυθαιρεσιών κλπ. για ποια «εργασιακή ειρήνη» μιλά ο τελευταίος; Πώς γίνεται, κάτω από παρόμοιες συνθήκες όπως περιγράφονται μεταξύ εργοδότη και εργαζομένων, να βρει η Διοίκηση το απαραίτητο «λαϊκό» έρεισμα στη βάση της ώστε να λειτουργεί ομαλά, να εξομαλύνει εντάσεις, να διαχειρίζεται κρίσεις όπως οφείλει; Πώς είναι δυνατόν να επιτευχθεί συναίνεση ή να προχωρήσει ουσιαστικά οτιδήποτε, όταν έχουν χαθεί εμπιστοσύνη και αμοιβαίος σεβασμός, παραχωρώντας τη θέση τους σε διχόνοιες και διαρκή υπονόμευση; (εθνική πληγή Νο 4)
– Από πότε η Διοίκηση ενός φορέα αποποιείται την ευθύνη της μη λειτουργίας του και την μεταθέτει στους εργαζομένους επειδή απεργούν; Και μάλιστα «αριστερή» Διοίκηση, μη τρελαθούμε! Η οποία προφανώς από θέση εξουσίας δεν αναγνωρίζει το (πρώην) «ιερό» δικαίωμα ως μόνο μέσο πίεσης που διαθέτει ο εργαζόμενος για να διεκδικήσει το δίκιο του, όπως το αντιλαμβάνεται ο ίδιος και όχι ο εργοδότης του, φτάνοντας στο σημείο να λοιδωρεί τον συνδικαλισμό! Ποιος, ποιον!!! Ξέρουμε βέβαια ότι πρόκειται για τα νέα αλλοπρόσαλλα «αριστερά» ήθη, που όμως όσο κι αν πασχίζουμε, αδύνατον να χωνέψουμε την κατάπτυστη μετάλλαξη! (νεότερη εθνική πληγή Νο 5)
– Από την άλλη, εσείς οι συνδικαλιστές του ΣΕΗ, γιατί επιτρέψατε να περιληφθεί ο επίμαχος όρος στην αντίστοιχη Συλλογική Σύμβαση του Εθνικού χωρίς να προχωρήσετε σε μια εξίσου δυναμική απεργία, ψελλίζοντας ανύπαρκτα επιχειρήματα; Δεν αντιλαμβάνεστε άραγε ότι η λογική των δύο μέτρων και σταθμών, δυναμιτίζει την ενότητα, πλήττει το κύρος σας, προκαλεί αναπόφευκτα ερωτήματα, προσφέρει σοβαρότατο επιχείρημα στην εργοδοσία; Με συνέπεια, αντί να αναβαθμίσετε τον κρίσιμο ρόλο του συνδικαλισμού, να επιβεβαιώνετε ότι πρόκειται για την (εθνική πληγή Νο 6)!
– Αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ότι οι εκπρόσωποι της παρούσας Διοίκησης του ΚΘΒΕ, δεν διαθέτουν στο ελάχιστο τα προσόντα που απαιτούν κρίσιμες θεσμικές θέσεις, ήτοι αίσθημα ευθύνης και δικαίου, διαλλακτικότητα, συναινετικό πνεύμα, αποδοχή των υφισταμένων, ευελιξία, διορατικότητα, διαπραγματευτική ικανότητα, ευθυκρισία, αποτελεσματικότητα και πολλά απαραίτητα ακόμη, ώστε να σταθμίζουν ορθά τις καταστάσεις και να προλαμβάνουν την ακραία περίπτωση της μη λειτουργίας, την οποία μόνο ανεύθυνος, δειλός και ανέντιμος θα φόρτωνε στον αδύναμο κρίκο! Βεβαίως μοιάζει ανέκδοτο να μιλάμε περί αξιοκρατίας και προσόντων στο ελληνικό δημόσιο- έναντι του παντοδύναμου ρουσφετιού και κομματικών φίλων, οπότε μια χαρά συνεπές στην παράδοση είναι (και) το ΚΘΒΕ! (εθνική πληγάρα Νο 7)
– Και κάτι ακόμη… επιτέλους κ. Αναστασάκη πάψτε να αναμασάτε με οποιαδήποτε άσχετη αφορμή την τσίχλα- «επιτυχία» σας για τη διευθέτηση των χρεών, όπως εν προκειμένω, που ενώ το θέμα αφορά στην αδυναμία υπογραφής, εσείς προτάσσετε σε κάθε δεύτερη κουβέντα το «εγώ ξεχρέωσα το ΚΘΒΕ», όπως και το αμίμητο «πληρώνονται κανονικά οι ηθοποιοί»! Όσο ηλίθιους κι αν μας θωρείτε, προσβάλλοντας απροκάλυπτα τη νοημοσύνη μας, μια χαρά αντιλαμβανόμαστε τις «επιτυχίες» των κυβερνητικά ημετέρων με το χρήμα να ρέει απρόσκοπτα στα ταμεία τους συν λοιπές «συντροφικές» διευκολύνσεις, έναντι της «αποτυχίας» των «άλλων» που τιμωρούνται με κλείσιμο της κάνουλας! Συνταγή δοκιμασμένη και τόσο παλιά όσο οι αρχαίες πέτρες, που μόνο αφελής θα καμάρωνε, προβάλλοντας σαν κατόρθωμα, στην ουσία την επιβεβαίωση της κομματικής διαπλοκής! (εθνική πληγάρα Νο 8)
Είναι εξαιρετικά θλιβερό, γιατί όσα βγαίνουν στη φόρα τα τελευταία χρόνια, μόνο ντροπή προκαλούν για ένα αμαρτωλό καθεστώς που προσβάλλει κάθε έννοια πολιτισμού! ΟΧΙ κύριοι διευθυντάδες με την τραγική ανεπάρκεια στην άσκηση των καθηκόντων σας… το ιστορικό Κρατικό Θέατρο που αγαπάμε και για το οποίο καταβάλλουμε ανελλιπώς φόρους, πληρώνοντας μέσω αυτών και τις παχυλές αμοιβές σας για υπηρεσίες που δεν είστε σε θέση να προσφέρετε, ΔΕΝ θα ανοίξει με ευχολόγια, εκκλήσεις στο φιλότιμο όσων πλήττονται, πολιτικά, νομικά ή επικοινωνιακά παιχνίδια, με ηθοποιούς συκοφαντημένους κι απαξιωμένους, αντιμετωπίζοντάς τους ως «φτηνά χρηστικά εργαλεία για να εμφανίζουμε κέρδη» και μάλιστα όταν πρόκειται για τέχνη! ΑΝ δεν είστε σε θέση να λειτουργήσετε ένα κρατικό θέατρο με το ήθος που αρμόζει στον πολιτισμό και δεν μπορείτε να διευθετήσετε καν μια αποδεκτή σύμβαση εργασίας ώστε να το διατηρείτε ανοιχτό όπως αυτονόητα οφείλετε, ο δρόμος είναι ένας και γράφει «παραίτηση», ως πράξη εντιμότητας έστω για την υστεροφημία σας!
.
ΔΕΙΤΕ & ΑΥΤΑ:
Για τον εμπαιγμό, τις κωλυσιεργίες και όλο το χρονικό αναφέρεται διεξοδικά (στο παρακάτω βίντεο) η πρόεδρος του ΑΕ ΚΘΒΕ, κα Νεφέλη Ανθοπούλου.
«Δεν είμαστε εμείς που κλείσαμε τα θέατρα..»
Γιώργος Τσαγκαράκης (ΣΕΗ): «Ο Αναστασάκης κάνει τον καλό στην Κυβέρνηση»…
Φωτογραφικό υλικό
