Γράφει η Νταίζη Λεμπέση για την Κουλτουρόσουπα.
Θεσσαλονίκη μου κάπου ανάμεσα σε πρόβες τεχνικές, γενικές, πρεμιέρες, προετοιμασία άλλων πρεμιέρων, πήγα Κυριακή απόγευμα να δω στο Κολοσσαίον τα «Οικόπεδα με θέα» του Ντέιβιντ Μάμετ σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη.
Όταν είσαι πολύ κουρασμένος είναι μία δύσκολη ώρα η απογευματινή και εγώ ήμουν πολύ κουρασμένη, πολύ άυπνη, πολύ από όλα. Από το πρωί στους μαγικούς δρόμους της πόλης αυτής της μαγικής που γεννήθηκα, δε σήκωσα κεφάλι ούτε να σκάσω χαμόγελο στη θαλασσίτσα. Το μεσημέρι ο Χάρης μου Αρβανιτίδης μας έκανε την τιμή να μας καλέσει σπίτι του για φαγητό την Ηρώ Μουκίου και εμένα και ήταν η μόνη μαγική στιγμή που κατέβασα ταχύτητες και είπα ζήσε τη στιγμή άσε τη δουλειά.
Ο Χάρης που πλέον είναι ο Διευθυντής της ΕΡΤ 3, ο Χάρης που ήταν ο πρώτος άνθρωπος που του είπα σου στέλνω δελτίο Τύπου για τα Οικόπεδα με θέα που έρχονται στο Κολοσσαίον. Ο Χάρης που αγαπάει το θέατρο αλλά αγαπάει πολύ και τους ηθοποιούς. Ο Χάρης που στο τραπέζι όταν μίλησα για την Αλίκη του είπα πόσο αγαπούσε τον Γιάννη Μπέζο. Πόσο τον εκτιμούσε. Πόσο τον πίστευε. Πόσα γέλια ατέλειωτα γινόντουσαν στο «Η κυρία δε με μέλλει» στο Αλίκη. Ο Χάρης που από την πρώτη στιγμή του είπα είμαι πολύ συγκινημένη για τον Γιάννη και ΜΕ τον Γιάννη που γνωρίζω άσε να μην πω από πότε. Είναι τέτοιες οι συνθήκες της δουλειάς μας που χανόμαστε όχι από επιλογή αλλά επειδή τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα. Και κάπως έτσι ήρθε το απόγευμα, η Ηρώ πήγε να κάνει ασκήσεις πριν βγει στο Αθήναιον και εγώ τράβηξα τον δρόμο μου προς Κολοσσαίον μεριά.
Γεμάτο κόσμο το θέατρο, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να είναι γεμάτα τα θέατρα και κόσμε μου δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να φεύγεις από μία παράσταση που σε κάνει στην υπόκλιση να σκας χαμόγελα. Εντάξει στη δική μου την περίπτωση ήταν μαζί με βουρκωμένα μάτια, πάλι ρεζίλι έγινα αλλά ως παιδί του μπαμπά μου όταν συγκινούμαι συγκινούμαι. Δεν το κρύβω. Μιλάει η ψυχή μου φωναχτά. Και εδώ συγκινήθηκα πολύ. Όχι γιατί δεν ξέρω το πόσο καλός ηθοποιός είναι ο Γιάννης αλλά επειδή είναι μία μαγική συγκυρία εδώ που έχει πολλά πράγματα να πει ο Γιάννης πάνω στο σανίδι. Έχει πολλά κωμικά στοιχεία που κεντάει αλλά έχει και ανατροπές στα δραματικά του που ανεβάζει τον πήχη ψηλά. Και δείχνει πως όταν ο Θεός σε έχει προικίσει με τέτοιο ταλέντο και τέτοιο εκτόπισμα μπορεί να κάνει θαύματα … θεατρικά μαγικά θαύματα.
Ο θίασος έχει έρθει από την Πέμπτη, έκανε γενική δοκιμή και τεχνική πρόβα στα λέω για να καταλάβεις τι περνάνε οι ηθοποιοί. Παρασκευή πρεμιέρα δύο παραστάσεις. Σάββατο δύο παραστάσεις. Κυριακή δύο παραστάσεις. Ξέρεις τι είναι να βγάζεις την ψυχή σου πάνω στη σκηνή με τέτοια κούραση; Πόσο δύσκολο πράγμα είναι για τους ίδιους τους ηθοποιούς που Κυριακή απόγευμα δεν κράτησαν καμία δύναμη και δεν έκαναν καμία έκπτωση για να φορτσάρουν στη βραδινή παράσταση; Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις το κοινό προσηλωμένο σε ένα έργο που υποβόσκει το μαύρο χιούμορ μεν αλλά με τόσα δραματικά στοιχεία; Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να κάνεις το κοινό να γελάσει όταν οι ατάκες είναι γλυκόπικρες; Και ξέρεις πόσο θεϊκό είναι να συνυπάρχουν πάνω στη σκηνή τέτοιοι ηθοποιοί;
Ο Άρης Λεμπεσόπουλος αχ τι λεπτοδουλειά κάνει σε αυτόν τον άχαρο ρόλο που τον έκανε δικό του κατάδικο του, σχολή υποκριτικής τέχνης η ερμηνεία του δεν έπαιρνα τα μάτια μου από πάνω του. Ο Θανάσης Κουρλαμπάς άμεσος, με μέτρο, με χιούμορ, με πάθος, με ορμή. Ο Μάκης Παπαδημητρίου υπέροχος, απολαυστικός, χαρισματικός. Ο Γιάννης Δρακόπουλος που δε χρειάζεται να μιλήσει γιατί οι παύσεις του είναι πιο δυνατές από τις ατάκες. Ο Γεράσιμος Σκαφίδας που στέκεται δυνατά πλάι σε τέτοιους ηθοποιούς που θα μπορούσαν να τον καταπιούν όχι γιατί δεν είναι ταλαντούχο πλάσμα αλλά γιατί δεν έχει κάνει τα χιλιόμετρα των άλλων …. μπράβο Γεράσιμε άθλος και δύσκολο πολύ να στέκεσαι επάξια εκεί επάνω. Ο Μάριος Μαριόλος νομίζω ο νεότερος όλων αξιοπρεπέστατος, γλυκύτατος.
Το σκηνικό αυτούσιο από την Αθήνα της Αρετής Μουστάκα υπέροχο. Χωρίς καμία έκπτωση. Οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα επιβλητικοί, ατμοσφαιρικοί ήρθαν να γίνουν ένα με το πολυλειτουργικό σκηνικό. Όχι δεν είναι εύκολο έργο. Όχι δεν είναι ξεπέτα. Όχι δεν ήρθε να κάνει αρπαχτή στη Θεσσαλονίκη. Δεν ξέρω αν η επιλογή του έργου ανήκει στον σκηνοθέτη της παράστασης Νικορέστη Χανιωτάκη, αν ναι μπράβο Νικορέστη. Μπράβο Νικορέστη έτσι κι αλλιώς αρχικά για την επιλογή των συντελεστών. Για την ματιά σου. Για το πόσο γρήγορα εξελίσσονται όλα. Μπαμ μπαμ χωρίς εκπτώσεις. Δύσκολο πολύ να το καταφέρεις.
Τελευταία άφησα την παραγωγή γιατί κακά τα ψέματα την πονάω όσο τίποτα άλλο, την ξέρω όσο τίποτα άλλο, τη νοιάζομαι όσο τίποτα άλλο. Ο Δημήτρης Αρχιμανδρίτης δεν είναι φίλος μου με την έννοια ότι τον γνώρισα πέρσι όταν μαζί με τον Γιάννη Παντελίδη με πήραν τηλέφωνο για να αναλάβω την «Ποντικοπαγίδα» στο θέατρο Νέος Ακάδημος. Δεν με ήξεραν από πριν. Έτσι ξεκίνησε το δικό μας ταξίδι και ξεκίνησε με ούριο άνεμο γιατί με άκουσαν, γιατί με εμπιστεύτηκαν. Η «Ποντικοπαγίδα» ήταν sold out από την αρχή, κανονικό sold out χωρίς διαγωνισμούς έως και την τελευταία μέρα της παράτασης. Ναι, με ξέρεις κόσμε εγώ λέω μόνο αλήθειες υπήρξαν στιγμούλες που φώναξα, υπήρξαν στιγμές που είπα ακούστε με άλλα ήταν μόνο από αγάπη και νοιάξιμο μεγάλο για το ίδιο το θέατρο. Κακά τα ψέματα ανήκω στις εξαιρέσεις που σπίτι μου είναι το θέατρο και όχι το κανονικό μου σπίτι. Μεγάλωσα πια για να αλλάξω και δε θέλω να αλλάξω. Έτσι με μεγάλωσαν αυτοί που με μεγάλωσαν και σε εποχές άγριες για το θέατρο εγώ πεισματικά θα μιλάω μόνο για θέατρο. Μεγάλο μπράβο στην παραγωγή και δεν το λέω εύκολα και το ξέρουν.
.
Όταν βγήκα από το Κολοσσαίον ο Γιάννης Ζαφειρίου που έπεσα στην αγκαλιά του μέσα στο βούρκωμα και του είπα πω πω τι έπαθα μου έκανε μεγάλο δώρο. Μου είπε είναι εδώ η Θωμαή, η μαμά του και δεν έχει φύγει γιατί περιμένει να σε δει. Καινούργιος κύκλος συγκίνησης. Ήταν η μαγική στιγμή που χωρίς να πεις κάτι κοιτάς τον άλλο και βουρκώνεις. Για όσα έχεις ζήσει μαζί του. Για τα χρόνια τα πάρα πολλά. Για τους ανθρώπους που είναι πρωταγωνιστές σε όλα αυτά τα χρόνια. Εκείνη μου έλεγε για τον μπαμπά, για τη μαμά, για την Αλίκη, για τους ογκόλιθους που έχουμε ζήσει. Εγώ της χάιδευα το κεφάλι και της έλεγα για τον Κοσμά, τον δικό της Κοσμά. Κάποια στιγμή μου είπε έρχονται κάποιοι δημοσιογράφοι μιλάνε μιλάνε μιλάνε και εγώ τους ακούω και απλά χαμογελάω. Την κοίταξα της χαμογέλασα γιατί κι εγώ έχω ακριβώς την ίδια αντίδραση. Τους αφήνω να μιλάνε, γιατί καμιά φορά η σιωπή έχει μεγαλύτερη αξία …. έχει αξία ανεκτίμητη.
Υ.Γ. Η παράσταση σκίζει, διαγωνισμούς δεν κάνουμε και προσκλήσεις δεν υπάρχουν με εξαίρεση ελαχίστων περιπτώσεων. Έως τις 14.5 λένε εγώ πάλι προτείνω φωναχτά παράταση. Ευχαριστώ παιδιά για αυτό που με κάνατε να αισθανθώ.
-k-
ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ
«Οικόπεδα με θέα» του Νταίηβιντ Μάμετ.
Το έργο, διαδραματίζεται κατά τις τελευταίες μέρες ενός διαγωνισμού, που έχει επιβληθεί από τα κεντρικά γραφεία ενός κτηματομεσιτικού γραφείου μιας μικρής αμερικανικής πόλης. Οι τέσσερις απελπισμένοι μεσίτες του γραφείου διαγωνίζονται ποιος θα κλείσει τις περισσότερες πωλήσεις. Ο πρώτος νικητής θα κερδίσει ένα πολυτελές αυτοκίνητο, ο δεύτερος ένα σετ μαχαίρια ενώ ο τρίτος και ο τέταρτος θα απολυθούν!
.
Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης. Ερμηνεύουν: Γιάννης Μπέζος, Μάκης Παπαδημητρίου, Άρης Λεμπεσόπουλος, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιάννης Δρακόπουλος κ.ά.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 19:00 & 21:30, Σάββατο 18:00 & 21:00, Κυριακή: 18:00 & 20:30
.
Φωτογραφικό υλικό
