Η καλλιτεχνική σχέση του Αργύρη Μπακιρτζή με τον σκηνοθέτη Σταύρο Τσιώλη γέννησε την «Δημοπρασία»

Με αφορμή τη παράσταση «Η Δημοπρασία» που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, στο ολόφρεσκο  Θέατρο Τεχνών.

Η καλλιτεχνική σχέση του Αργύρη Μπακιρτζή με τον σπουδαίο σκηνοθέτη Σταύρο Τσιώλη ήταν μια μοναδική συνεργασία που άφησε το στίγμα της στον ελληνικό κινηματογράφο. Η σχέση τους δεν ήταν μόνο επαγγελματική, αλλά και φιλική, βασισμένη στην αμοιβαία εκτίμηση και στην κοινή τους αγάπη για μια πιο αληθινή, αυθεντική Ελλάδα.

Αργύρης Μπακιρτζής: Ηθοποιός και Μουσικός

Ο Αργύρης Μπακιρτζής, γνωστός κυρίως ως ιδρυτής και επικεφαλής του μουσικού σχήματος Χειμερινοί Κολυμβητές, δεν ήταν ένας κλασικός ηθοποιός. Η φυσική του παρουσία, η χαρακτηριστική του φωνή και η ιδιότυπη, σχεδόν ακατέργαστη ερμηνεία του, τον έκαναν να ξεχωρίζει. Αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν που γοήτευσαν τον Σταύρο Τσιώλη.

Η Συνεργασία με τον Σταύρο Τσιώλη

Ο Σταύρος Τσιώλης αναζητούσε στους ηθοποιούς του όχι την τεχνική αρτιότητα, αλλά την αλήθεια και τον αυθορμητισμό. Ο Μπακιρτζής ενσάρκωνε τέλεια αυτή τη φιλοσοφία. Η συνεργασία τους ξεκίνησε με την ταινία “Ας περιμένουν οι γυναίκες” (1998), όπου ο Μπακιρτζής υποδύθηκε τον “Αλέκο”, έναν από τους τρεις φίλους που ξεκινούν ένα ταξίδι προς τη Θεσσαλονίκη.

Ουσία της Καλλιτεχνικής Σχέσης

• Αυθεντικότητα: Ο Τσιώλης, με το ιδιαίτερο ύφος του που συνδυάζει το ντοκιμαντέρ με τη μυθοπλασία, βρήκε στο πρόσωπο του Μπακιρτζή τον ιδανικό εκφραστή. Ο Μπακιρτζής δεν έπαιζε απλώς έναν ρόλο, αλλά έφερνε στη μεγάλη οθόνη την πραγματική του προσωπικότητα, τον τρόπο που μιλάει, που κινείται, που σκέφτεται.
• Προφορική παράδοση: Ο Τσιώλης συχνά δούλευε με αυτοσχεδιασμό και διάλογο που έμοιαζε να βγαίνει κατευθείαν από τη λαϊκή προφορική παράδοση. Η φυσικότητα του Μπακιρτζή ήταν πολύτιμη σε αυτό το πλαίσιο, καθώς οι ατάκες του ακούγονταν αβίαστα και αληθινά.
• Ελληνοκεντρική προσέγγιση: Και οι δύο καλλιτέχνες είχαν μια βαθιά αγάπη για την Ελλάδα της επαρχίας, τους απλούς ανθρώπους και τις μικρές, καθημερινές τους ιστορίες. Ο Μπακιρτζής, με την καταγωγή του από τη Θεσσαλονίκη, και ο Τσιώλης, από την Πελοπόννησο, ένωναν τις τοπικές τους εμπειρίες, δημιουργώντας έναν κινηματογράφο γεμάτο ελληνικό χρώμα, χιούμορ και ανθρωπιά.

Ο Αργύρης Μπακιρτζής δεν ήταν απλώς ένας ηθοποιός στις ταινίες του Τσιώλη, αλλά ένα αναπόσπαστο κομμάτι του καλλιτεχνικού του κόσμου, ένας συνεργάτης που βοήθησε στη διαμόρφωση του μοναδικού κινηματογραφικού του ύφους.

Μετά από έξι ταινίες σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τσιώλη, είναι η δεύτερη φορά που συμμετέχει ως ηθοποιός σε θεατρικό του έργο -αναλαμβάνοντας μάλιστα τη συνολική ευθύνη της παρουσίασης του μονόπρακτου-, μετά το έργο του «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ» που παρουσιάστηκε απ’ το Θέατρο Τέχνης το 2011. Στην ταινία του «Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε», του 1992, ήταν ο δημοπράτης της μεγάλης δημοπρασίας στο υπαίθριο θέατρο της Στεμνίτσας στην Αρκαδία. Στις ταινίες του Τσιώλη έχουμε διαδοχικούς αποχαιρετισμούς και σαν τέτοιον βλέπει το ανέβασμα της ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑΣ».