Η «αμφιλεγόμενη» αυγουστιάτικη προσφορά για τον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας». Από τον «ΠΑΛΜΟ ΤΩΝ ΦΟΥΑΓΙΕ» της Π. Στασινοπούλου.
Τέλη Ιουλίου το ΚΘΒΕ ανακοίνωσε για την παράσταση «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» που παίζεται στο Βασιλικό Θέατρο, ότι για τον μήνα Αύγουστο- εκτός της περιόδου 12/8- 19/8 που το θέατρο αργεί- θα ισχύει ειδική προσφορά με τιμή εισιτηρίου 5 ευρώ για τους 100 πρώτους κάθε παράστασης. Διευρύνοντας την ήδη υπάρχουσα – πάγια προσφορά για τις παραστάσεις της Τετάρτης αρχικά, που στη συνέχεια προστέθηκαν και αυτές της Πέμπτης. Η πρώτη αυθόρμητη αντίδραση σε καιρούς ένδειας, προφανώς είναι θετική από τους θεατρόφιλους, καθώς τους παρέχεται η δυνατότητα να παρακολουθήσουν με ελάχιστο κόστος μια ωραία, διασκεδαστική και πλούσια σε όλα της παράσταση, στελεχωμένη από άξιους συντελεστές. Μια ακριβή παραγωγή με σημαντικά ονόματα του χώρου που τίμησαν την τοπική κρατική σκηνή, προσφέροντας το καλύτερο από άποψη θεάματος και ψυχαγωγίας στα πλαίσια του επιλεγμένου έργου.
Όμως μετά τον αυθορμητισμό και το προσωπικό όφελος, έρχεται η σκέψη – λογική επεξεργασία… Που θέλοντας και μη, οδηγεί σε προφανείς συνειρμούς, καθότι με γνώμονα τους στοιχειώδεις κανόνες της αγοράς, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι μόνο το εμπόρευμα που «δεν φεύγει», διατίθεται σε προσφορά. Και δεν αποκλείεται η πώληση ακόμα και ενός καταξιωμένου προϊόντος για κάποιο λόγο να «κολλήσει», οπότε οι ιθύνοντες καταφεύγουν στην επιλογή της προσφοράς, από την οποία βέβαια οι πελάτες επωφελούνται. Αντίθετα η εταιρία, το πιθανότερο είναι να ζημιωθεί, πολύ ή λίγο, ανάλογα με το ποσοστό μείωσης και τα διαφυγόντα κέρδη, εφόσον βέβαια καλυφθούν οι δαπάνες, προκειμένου να μη μείνει το εμπόρευμα στο ράφι… Που σημαίνει εν προκειμένω ότι η ζήτηση για τον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας», παρότι αξιόλογη παράσταση, για κάποιο λόγο μειώθηκε και το ΚΘΒΕ προβαίνει σε πρωτοφανείς προσφορές. Δεν μπορεί να σκεφθεί κανείς άλλη αιτιολογία, διότι αν επρόκειτο για κίνηση «κοινωνικής ευαισθησίας», δεν θα αφορούσε επιλεκτικά και με αυτό τον τρόπο σε μία μόνο παράσταση, έτσι δεν είναι;
Ωστόσο δεν μπορείς να κρίνεις την παρούσα ενέργεια με στενά «οικονομικίστικη» – εμπορική λογική αγνοώντας τον αντίκτυπο σε άλλα επίπεδα, ούτε μπορείς να αγνοήσεις την άλλη όψη του νομίσματος που αφορά στην ηθική ευαισθησία και για μια καλλιτεχνική δημιουργία θα έπρεπε να είναι αυξημένη… Άλλωστε αυτή η ευαισθησία ορίζει την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα σε εμπορικά προϊόντα και καλλιτεχνικά έργα, παρότι και οι δύο κατηγορίες κινούνται στον «αγοραίο» χώρο και η μεν πρώτη απευθύνεται σε πελάτες για να πουλήσει, ενώ η δεύτερη σε κοινό για να ποιήσει ήθος. Το γεγονός ότι και το καλλιτεχνικό έργο μοιραία «εμπορεύεται» προκειμένου οι δημιουργοί του να… ζήσουν, προφανώς δεν αλλάζει την υψηλή αποστολή / λειτούργημά του, κάθε άλλο. Και εδώ εντοπίζεται η ηθική ένσταση για παρόμοιες κινήσεις…
Διότι όταν ένα καλλιτεχνικό έργο και μάλιστα αξιόλογο, αποτιμάται σε ευτελή τιμή, μοιραία η «ευτέλεια» μεταφέρεται σημειολογικά και στο ίδιο, λαμβανομένων υπόψη και κάποιων συγκρίσεων στο θεατρικό χώρο, Όταν ας πούμε μια ανούσια έως κάκιστη παράσταση ενός ή δύο ατόμων από περιθωριακή ομάδα, με σκηνικό/ κοστούμια/ μουσική κλπ. το απόλυτο τίποτα, ορίζει τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ (τουλάχιστον), το να αποτιμάς μια πολυδάπανη παράσταση κρατικής σκηνής σαν τον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας» σκηνοθετημένη από έναν Σταμάτη Φασουλή, με πολυπληθή θίασο καταξιωμένων ηθοποιών, με άπειρα κοστούμια, μουσικές, σκηνικά, φώτα κλπ… στα 5 ευρώ ως σταθερή τιμολογιακή πολιτική ενός μήνα, ουσιαστικά και συμβολικά υποτιμάς το σύνολο μιας σπουδαίας δουλειάς και το κύρος άξιων συντελεστών, άσχετα αν αφορά στους «100 πρώτους», που βέβαια είναι λογικό ότι όλοι θα φροντίσουν να ανήκουν σε αυτούς.
Βεβαίως μια κρατική σκηνή δεν λειτουργεί με τα εμπορικά κριτήρια μιας ιδιωτικής, αλλά με πολιτιστικά και κοινωνικά ως παραγωγός πολιτισμού – ενός δημόσιου αγαθού αντίστοιχου της παιδείας, στο οποίο δικαιούται να έχει πρόσβαση οποιοσδήποτε πολίτης. Οφείλοντας να διαμορφώνει μια οικονομική πολιτική προσιτή στο μέσο θεατή και ειδικότερα στον πιο αδύναμο οικονομικά, εξ ού και η καθιέρωση πολύ ορθά, μίας ημέρας μέσα στη βδομάδα με τιμές εισιτηρίων 5 ευρώ για όλες τις σκηνές του ΚΘΒΕ.
Όταν όμως η κοινωνική προσφορά από μία μέρα τη βδομάδα, επεκτείνεται καταρχήν σε δύο, προφανώς δίνει μεγαλύτερη δυνατότητα και σε μη αδύναμους οικονομικά να επωφεληθούν, ίσως και σε βάρος των ευπαθών ομάδων. Όταν δε επεκτείνεται για έναν ολόκληρο μήνα που λογικά θα επωφεληθούν οι πάντες, επιπλέον εντείνει τον αθέμιτο ανταγωνισμό με τις υπόλοιπες παραστάσεις, τοπικές ή φιλοξενούμενες και σε βάρος καλλιτεχνών με τις ίδιες αγωνίες για επιβίωση και μεράκι για την τέχνη, δεδομένης της ήδη χαμηλής τιμής εισιτηρίων και ασφυκτικής κατάστασης στο χώρο, Τη στιγμή που η κοινωνική ευαισθησία μια κρατικής σκηνής, θα μπορούσε να εκφραστεί με πιο αποδοτικούς τρόπους, όπως π.χ. με ένα σταθερό ποσοστό δωρεάν εισιτηρίων σε όλες τις παραστάσεις, για ανέργους ή άλλες ευάλωτες ομάδες του κοινού. Και βέβαια, όταν τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου αργεί, αγνοώντας τους εναπομείναντες στην πόλη που δεν έχουν ούτε επιλογή διακοπών, ούτε άλλη καλλιτεχνική επιλογή γιορτινές μέρες, μόνο κοινωνική ευαισθησία δεν δείχνει…
Αντίθετα η εν λόγω προσφορά πλήττει ηθικά το κύρος των συντελεστών και είναι λογικό να μας πονάει, βλέποντας μια ποιοτική, φροντισμένη, δαπανηρή θεατρική δουλειά, να αποτιμάται όσο ένας καφές… στο μισό και παρακάτω από κάκιστες παραστάσεις… Προτιμώντας ενδόμυχα ως δημιουργός να προσφέρεις το έργο σου δωρεάν και εθελοντικά ώστε η προσφορά να έχει κυριολεκτικό νόημα, παρά να το κοστολογήσεις τόσο χαμηλά σε βαθμό υποτίμησης… Πιθανόν να πρόκειται για προσωπική εκτίμηση και για κάποιους λανθασμένη, ωστόσο είναι ειλικρινής. Γιατί, καλώς ή κακώς, πώς να το κάνουμε, το ύψος της τιμής ενός προϊόντος σε υγιείς συνθήκες αγοράς… «είθισται» να συνδέεται άμεσα με την ποιότητά του. Και παρότι μια καλλιτεχνική δημιουργία κοστολογείται καθαρά συμβατικά, εντούτοις η τιμή της συνδέεται επιπλέον συμβολικά και με το σεβασμό απέναντί της. Πολύ δε περισσότερο όταν τον δικαιούται… Και κάποιες φορές αξίζει να επιλέγεις την ηθική τιμή έναντι της υλικής. Είναι θέμα κριτηρίων, παιδείας, ευαισθησίας…
.
=========================================================================
#Κουλτουρόσουπα #kulrurosupa #Θεατρομανία #ΣτονΠαλμόΤωνΦουαγιέ #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΚΘΒΕ #ΠολιτικήΕισιτηρίων #ΠροσφορέςΠαραστάσεων #ΑγαπητικόςΤηςΒοσκοπούλας
Φωτογραφικό υλικό
