Καθρέφτη της σύγχρονης κοινωνίας και των σχέσεων μας αποτελεί η παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος «Ελεύθερο ζευγάρι», σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα.
Στην πρεμιέρα που πραγματοποιήθηκε στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών οι θεατές συγκινήθηκαν, γέλασαν και ταυτίστηκαν με τους ήρωες του κειμένου του Ιταλού νομπελίστα συγγραφέα, σκηνοθέτη και ηθοποιού Ντάριο Φο και της συζύγου του επίσης ηθοποιού- Φράνκα Ράμε.
Η Λίλα Βλαχοπούλου και ο Γιάννης Σαμψαλάκης σκιαγράφησαν, εξαιρετικά με τις ερμηνείες τους, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα ζευγάρι, μόλις κλείνει η πόρτα του σπιτιού του.
Η αντίδραση του κοινού στα συναισθήματα που βιώνουν οι πρωταγωνιστές και στα ερωτήματα που θέτουν ήταν άμεση και αυθόρμητη, σε μια παράσταση με γρήγορο ρυθμό που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Η ξεκαρδιστική και συνάμα δεικτική κωμωδία «μπαίνει» στα σπίτια μας και μας ρωτά:
«Πόσο ανοιχτή μπορεί να είναι μια σχέση»;
«Πόσο υποτάσσεται στις νόρμες μιας κοινωνίας συγκεκριμένων δομών και μέσα στα όρια της ταξικής πολιτικής κατάστασής»;
«Γιατί ένας άνδρας δε μπορεί να έχει και γυναίκα και ερωμένη»;
«Τι γίνεται όταν τελικά οι όροι αντιστρέφονται»;
Ποιος άλλος συγγραφέας, αν όχι ο Ντάριο Φο, με το ελεύθερο, προοδευτικό του πνεύμα που δεκαετίες υπηρέτησε την αμεσότητα στην ανάδειξη προβλημάτων, χαρακτήρων και σχέσεων, αγωνιζόμενος συνάμα κατά των πάσης φύσεως εξουσιών, θα μπορούσε να υπέγραφε με τέτοιο ευφυές χιούμορ και ενδελέχεια την ίδια τη ζωή;
Μια ζωή κεντημένη με εκρήξεις, όρια, συναισθήματα κι ανατροπές, περιπέτειες χαρακτήρων σε κάθε έκφανση σχέσης ανάμεσα σε συντρόφους. Το 1983 και με τη σύζυγό του στη ζωή Φράνκα Ράμε (1929-2013), με την οποία συνεργάστηκαν και επί σκηνής αντιπαλεύοντας συχνά λογοκρισίες και απειλές για το σθένος τους να διεκδικήσουν έναν καλύτερο κόσμο, συγγράφουν το «Ανοιχτό Ζευγάρι» όπως αρχικά ήταν ο τίτλος. Σε αντίθεση με κάθε προηγούμενο έργο, το «Ελεύθερο Ζευγάρι» δεν βρίθει εμφανών κοινωνικοπολιτικών αιχμών αλλά περνά την κοσμοθεωρία του συγγραφέα μέσα από το δίπολο των αρχών της συζυγικής πίστης και της οικογενειακής αξιοπρέπειας, με έντονα τα στοιχεία των ατομικών αναγκών που πασχίζουν να ισορροπήσουν διπολικές εκρήξεις. Σχέση, γάμος, έρωτας, πίστη, απιστία, αδιέξοδα, αλήθειες και ψέματα ένα κουβάρι όλα.
Ο ίδιος ο Ντάριο Φο στο αυτοβιογραφικό του πόνημα με τίτλο «Ο κόσμος μου» σημείωνε: «Σε όλη μου τη ζωή, δεν έγραψα τίποτε με μόνο σκοπό τη διασκέδαση, πάντα επεδίωκα να συμπεριλάβω στα κείμενά μου τις ρωγμές εκείνες, που θα ήταν σε θέση να ταρακουνήσουν τις βεβαιότητες, να αμφισβητήσουν παγιωμένες απόψεις, να προκαλέσουν θυμό, να ανοίξουν λιγάκι το μυαλό του κόσμου. Όλα τα υπόλοιπα, η ομορφιά για την ομορφιά, η τέχνη για την τέχνη, δεν μ’ ενδιαφέρουν».
– «Εγώ σε θέλω ακόμα. Μου αρέσει που άλλαξες, αλήθεια. Μου αρέσεις πιο πολύ από πριν. Αλλά ρε παιδί μου, πώς να το πω, είναι σα να μην είσαι εσύ, εγώ σε θέλω όπως ήσουν πριν. Μπορείς να ξαναβρείς λίγο τον εαυτό σου;»
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ κ. Νίκος Κολοβός, ο αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής κ. Νίκος Νικολάου, μαζί με τον σκηνοθέτη της παράστασης κ. Μιχάλη Σιώνα και τους ηθοποιούς κ. Γιάννη Σαμψαλάκη, κ. Λίλα Βλαχοπούλου και κ. Στέφανο Πίττα
Ο σκηνοθέτης της παράστασης κ. Μιχάλης Σιώνας μαζί με τον σκηνοθέτη κ. Γιάννη Ρήγα
Η Β’ βοηθός σκηνοθέτη κ. Μυρσίνη Καρματζόγλου, οι ηθοποιοί κ. Γιάννης Σαμψαλάκης, κ. Λίλα Βλαχοπούλου, κ. Στέφανος Πίττας, ο σκηνοθέτης κ. Μιχάλης Σιώνας και ο κ. Χρήστος Γούσιος, υπεύθυνος για τον σχεδιασμό ήχου.
Φωτογραφικό υλικό