.
Tο Θέατρο του Νέου Κόσμου διαθέτει αρκετές παλιότερες παραστάσεις του στο επίσημο κανάλι του Youtube, για όσο διάστημα θα είναι κλειστό.
Έχοντας φιλοξενήσει κατά καιρούς στις σκηνές του κορυφαίους σκηνοθέτες, αγαπημένους ηθοποιούς, και στηρίζοντας πάντα τα νέα ταλέντα και τις θεατρικές ομάδες, το Θέατρο του Νέου Κόσμου διαθέτει ένα αρχείο σημαντικών παραστάσεων κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου και μια ιστορία που εκτείνεται σε πάνω από 2 δεκαετίες στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης.
Συγκεκριμένα μπορείτε να δείτε τις παρακάτω 7+1 παραστάσεις:
Σταματία, το γένος Αργυροπούλου, του Κώστα Σωτηρίου
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζει η Ελένη Ουζουνίδου
Σταματία, το γένος Αργυροπούλου. Γεννημένη στην Αθήνα στα μέσα της δεκαετίας του ’30, κόρη ανώτερου δημοσίου υπαλλήλου, διαπαιδαγωγημένη με τα χρηστά ήθη της εποχής και αρραβωνιασμένη με λοχαγό του Εθνικού Στρατού. Ζει στην αυλή του σπιτιού της, αδυνατώντας να παρακολουθήσει τη ζωή που προχωράει δίπλα της…
.
Επιμένει πεισματικά να βλέπει τα πάντα μέσα από τα δικά της παραμορφωτικά γυαλιά, καταλήγοντας άλλοτε τραγική κι άλλοτε κωμική φιγούρα, μέσα στα γεγονότα που διαδραματίζονται δίπλα της και αφορούν άμεσα τόσο την ίδια, όσο και τους δικούς της ανθρώπους.
Προσκολλημένη σε αυτό που η ίδια θεωρεί εθνικά, ηθικά και θρησκευτικά σωστό, καταλήγει να έρθει σε ρήξη με το περιβάλλον της και να κάνει την αναδρομή της ζωής της, απομένοντας μόνη
,
Με δύναμη από την Κηφισιά, των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Παίζουν: Λυδία Φωτοπούλου, Έμιλυ Κολιανδρή, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη
Ένα έργο σταθμός της σύγχρονης δραματουργίας μας, που έχει αφήσει το δικό του στίγμα, από το πρώτο του ανέβασμα στη «νέα Σκηνή» του Λευτέρη Βογιατζή κι από μακρά διαδρομή σε πολλά ανεβάσματα, έρχεται ξανά στο επίκεντρο, μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Δημήτρη Καραντζά.
.
.
Γραμμένο με σπινθηροβόλο χιούμορ, γρήγορο ρυθμό και ανάλαφρη διάθεση, άλλοτε φάρσα, άλλοτε κομεντί, άλλοτε δράμα, με αριστοτεχνική κατασκευή, το «Με δύναμη από την Κηφισιά» αναδεικνύει το εσωτερικό κενό των ηρωίδων και την απελπισία τους μπροστά στο πέρασμα του χρόνου, τη δυσκολία τους να ανταποκριθούν στα κοινωνικά πρότυπα και να σταθούν στα πόδια τους.
Οι τέσσερις ηρωίδες του έργου αντικατοπτρίζουν και σήμερα το μοντέλο του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου και την αγωνία του μπροστά στους καταιγιστικούς ρυθμούς στους οποίους καλείται να ανταποκριθεί. Εγκλωβισμένες σε ένα αστικό σαλόνι των βορείων προαστίων, οι γυναίκες αυτές γίνονται φορείς της νεύρωσης, της αγωνίας και της τρομερής τους λαχτάρας για ζωή. Η πορεία τους, καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, μια πορεία με κύριο ζητούμενο τη δύναμη και την ανεξαρτησία, τις βρίσκει ολοένα και πιο αποδυναμωμένες. Να κρύβουν την τεράστια υπαρξιακή τους αγωνία σε ασήμαντες λεπτομέρειες, κουτσομπολιά, αφηγήσεις από το παρελθόν και ένα ανεκπλήρωτο ταξίδι φάντασμα.
.
Ο βυσσινόκηπος, του Άντον Τσέχωφ
Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης
Παίζουν: Μάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Οικονόμου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Όμηρος Πουλάκης, Σύρμω Κεκέ, Δημήτρης Πασσάς, Σοφία Γεωργοβασίλη, Μαρία Γεωργιάδου, Γιώργος Μελισσάρης, Δάφνη Δαυίδ, Μιχάλης Τιτόπουλος, Πέτρος Σπυρόπουλος, Σπύρος Πίτσος
Ένας πανέμορφος βυσσινόκηπος, που αναφέρεται στο «Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν» της Ρωσίας, πρόκειται να κοπεί και να χαθεί, γιατί δεν είναι πια «αποδοτικός». Μαζί του τελειώνει και χάνεται μια εποχή ευμάρειας, ανεμελιάς και ταυτόχρονα χυδαιότητας και διαφθοράς.
.
.
Γύρω και μέσα σ’ αυτόν τον υπέροχο κήπο ζει και κινείται ένας ολόκληρος μικρόκοσμος, ένα φαινομενικά ανεξάντλητο δειγματολόγιο από χαρακτήρες που εκφράζουν τη δύσκολη μετάβαση από το παλιό στο νέο: άνθρωποι απαίδευτοι, σοβαροφανείς, αδρανείς και νωθροί, συναισθηματικά ανάπηροι, και την ίδια στιγμή ευαίσθητοι, εργατικοί, με όραμα για ένα καλύτερο και δικαιότερο αύριο. Που όλοι κινούνται από μια παράφορη ανάγκη να αγαπήσουν και να γεφυρώσουν την ερημιά τους, αλλά είναι τόσο ανίκανοι να το πραγματοποιήσουν. Πρόσωπα τραγικά, σε ένα κωμικό Ποίημα για το βαθύ και το ασήμαντο, το υψηλό και το γελοίο.
.
Τα κοκκινομπλέ πατίνια, του Σταύρου Τσιώλη
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζουν: Λαέρτης Μαλκότσης, Γιώργος Νινιός, Χρήστος Στέργιογλου, Παντελής Δεντάκης
Ο Αργύρης ζει με τη μάνα του στο Παγκράτι. Μια μέρα, αναπάντεχα, κερδίζει από μεγάλη τράπεζα ως δώρο ένα ζευγάρι πατίνια, που ήταν πάντα παιδικό του όνειρο: να τρέχει ο ίδιος με αυτά για όλες τις δουλειές της μάνας του και να δίνει και βόλτες στην ωραιοτάτη πρώτη εξαδέλφη του Σουλτάνα!
.
.
Στη σημερινή ηλικία του όμως, 43 ετών, δεν ξέρει πώς να τα χρησιμοποιεί και καταφεύγει σε αγνώστους κυρίους, μήπως μπορέσουν αυτοί να τον συμβουλέψουν. Οι συνομιλητές του όμως έχουν τα δικά τους βάσανα. Άλλος γιατί μεγάλωσε και διαπιστώνει έντρομος μια κάμψη που τον πανικοβάλλει ως άντρα, άλλος γιατί παίζει θέατρο στη ζωή, μια και δεν τον άφησαν να γίνει ηθοποιός όπως ήθελε, κι άλλος γιατί βρίσκει την ευκαιρία να πλασάρει στον Αργύρη ένα πολύτιμο ρολόι. Μαζί μιλάνε και χώρια καταλαβαίνουνε, όπως συνήθως συμβαίνει στη ζωή. Είναι όμως τόσο αξιολάτρευτοι…
.
Δύο Θεοί, του Λένου Χρηστίδη
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζουν: Γεράσιμος Γεννατάς, Μανώλης Μαυροματάκης, Ντίνη Ρέντη, Γιώργος Μακρής, Αλέξανδρος Τσακίρης
Σ’ ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον, δύο φίλοι, έγκλειστοι σε άσυλο κομπιουτεροπαθών, λίγο πριν το τέλος του κόσμου, αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν το «αντικείμενο του εθισμού» τους, έναν Ηλεκτρονικό Υπολογιστή, προκειμένου να καταγράψουν την Ιστορία της Ανθρωπότητας…
.
.
Ο στόχος του Πάτρικ και του Μιγκέλ αρχικά είναι να γίνουν γνωστά στις επόμενες γενιές –που ίσως κατοικήσουν τον πλανήτη– τα επιτεύγματα ενός κόσμου που θα έχει καταστραφεί. Όσο μεγαλόπνοο κι αν είναι όμως, το σχέδιό τους υποκύπτει τελικά στην ανθρώπινη ματαιοδοξία. Άλλωστε οι δύο φίλοι, στη διάρκεια της αναζήτησης στοιχείων για το φιλόδοξο έργο τους, ανακαλύπτουν ότι η διάσωση των ιστορικών δεδομένων είναι υπόθεση άκρως υποκειμενική. Και άκρως διασκεδαστική βέβαια. Όσο για τα θρησκευτικά δόγματα, οι ορθολογικές εξηγήσεις περισσεύουν τόσο πολύ, ώστε ακόμα και οι ίδιοι μπορούν να εμφανιστούν στην Ιστορία ως Θεοί. Ο κόσμος έχει πιστέψει και χειρότερα…
«Οι Δύο Θεοί είναι η ιστορία δύο φίλων που αποφασίζουν με συνοπτικές διαδικασίες και ελλείψει χρόνου να αποδώσουν στην ανθρωπότητα την αιωνιότητα που της αξίζει. Είναι η ιστορία δύο παιδιών που αποφασίζουν να δώσουν στους φίλους τους την αιωνιότητα που τους αξίζει. Είναι η ιστορία δύο ακούσιων συγκατοίκων που αποφασίζουν να δώσουν στον εαυτό τους την αιωνιότητα που τους αξίζει. Είναι η ιστορία δύο φυλακισμένων που μέσα σε μια στιγμή θα ελευθερωθούν –για πάντα. Είναι η ιστορία δύο άσχετων που μέσα σε μια στιγμή θα γνωρίσουν –τα πάντα. Είναι η ιστορία δύο θνητών που μέσα σε μια στιγμή θα ζήσουν –για πάντα. Είναι η ιστορία του Πάτρικ, του Παράκελσου, του Πασίωνα, του Παρμαντιέ, του Πασκάλ, του πανούργου Πατιζείδη και όλων των ξεχωριστών προσώπων που το όνομά τους αρχίζει από Πι.
Είναι η ιστορία της Ιστορίας».
Λ.Χ.
Είναι η ιστορία της Ιστορίας».
Λ.Χ.
Η παράσταση εγκαινίασε τον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.
.
Κοινός Λόγος, από την Έλλη Παπαδημητρίου
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Σούλα Αθανασιάδου, Ανθή Ανδρεοπούλου, Όλγα Δαμάνη, Μαρία Κατσανδρή, Τζίνη Παπαδοπούλου
Ο Κοινός Λόγος είναι ένα θεατρικό οδοιπορικό στην πολυτάραχη ελληνική ιστορία του 20ού αιώνα. Μια παράσταση βασισμένη σε γυναικείες αφηγήσεις που μας μεταφέρουν από τον Πόντο στη Σμύρνη του 1922 κι από κει στην Ελλάδα της Κατοχής, της Αντίστασης και του Εμφυλίου.
.
.
Το Θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσίασε το καλοκαίρι του 2013 τον Κοινό Λόγο της Έλλης Παπαδημητρίου, ένα θεατρικό οδοιπορικό στην πολυτάραχη ελληνική ιστορία του 20ού αιώνα. Η παράσταση παίχτηκε 19 & 20 Ιουνίου στο Φεστιβάλ Αθηνών και συνέχισε σε επιλεγμένα φεστιβάλ ανά την Ελλάδα.
Ο Κοινός Λόγος είναι αφηγήσεις ανωνύμων, καταγραμμένες από την Έλλη Παπαδημητρίου. Η παράσταση βασίζεται σε γυναικείες αφηγήσεις, που μας μεταφέρουν από τον Πόντο στη Σμύρνη του 1922 κι από κει στην Ελλάδα της Κατοχής, της Αντίστασης και του Εμφυλίου. Ο γυναικείος Λόγος, η μουσική και τα τραγούδια ζωντανεύουν ατομικές και συλλογικές μνήμες, φωτίζοντας διαφορετικά όχι μόνο την ιστορία αλλά και τα σύγχρονα πάθη μας.
Η παράσταση αυτή, που πρωτοπαίχτηκε το 1997 σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και αγκαλιάστηκε από το κοινό και από το σύνολο των κριτικών, παρουσιάζεται φέτος ξανακοιταγμένη και με τη βοήθεια ενός θιάσου από γυναίκες ηθοποιούς που κοσμούν το ελληνικό θέατρο.
.
Επιθεωρητής, βασισμένο στο έργο του Νικολάι Γκόγκολ
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μαρία Διακοπαναγιώτου, Θανάσης Ζερίτης, Πάνος Παπαδόπουλος, Μαρία Πετεβή, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος
Ο Επιθεωρητής, η παράσταση του Γιώργου Παπαγεωργίου βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Ν. Γκόγκολ, μετά την επιτυχία της προηγούμενης χρονιάς, παίχτηκε στο Tempus Verum-Εν Αθήναις.
Η διασκευή του κλασικού έργου του Ν. Γκόγκολ επικεντρώνεται όχι μόνο στην κοινωνικοπολιτική σάτιρα που προσφέρει το έργο του συγγραφέα, αλλά στον «έρωτα» με το όνειρο, την ψευδαίσθηση, την «προσυμφωνημένη» ήττα.
Μετά τον Αρίστο, ο Γιώργος Παπαγεωργίου μαζί με 5 ηθοποιούς και έναν μουσικό επί σκηνής, κρατώντας ως άξονα την γνωστή ιστορία του Ρώσου απατεώνα Χλεστιακόβ και την έλευσή του στη μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας, δημιουργούν έναν φαντασιακό κόσμο.
Χρησιμοποιώντας υλικά από το χώρο των ταχυδακτυλουργικών εφέ και των αφηγήσεων μέσα από τα καμαρίνια ενός θιάσου, η κλασική κωμωδία του Γκόγκολ, που έχει χαρακτηριστεί ως αριστούργημα, θα ανιχνεύσει τα όρια της αλήθειας και της ψευδαίσθησης. Τα πρόσωπα της ρωσικής επαρχίας του 1830 θα συναντηθούν με τους ηθοποιούς της παράστασης με την ανοιχτή συνομιλία της παράστασης σε σχέση με την βαθιά κριτική που ασκεί το ίδιο το έργο στους μηχανισμούς της απάτης.
Στο πρόσωπο του Χλεστιακόβ οι κάτοικοι της πόλης βλέπουν έναν μεγάλο σωτήρα και οραματίζονται ένα σπουδαίο μέλλον. Για μία ημέρα και οι δύο πλευρές ζουν ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα• και είναι η αγάπη αυτή για την αναζήτηση της προσωπικής αλήθειας που δημιουργεί τη συμφιλίωση με την ψευδαίσθηση που φέρνει μαζί του ο «Επιθεωρητής».
«Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι κωμωδιογράφος. Την παραμικρή αλήθεια –ακόμη και ίχνος αυτής της αλήθειας– αν πεις, έχεις να αναμετρηθείς όχι μονάχα με άτομα, αλλά με ολόκληρες τάξεις», γράφει στο φίλο του Στσέπκιν ο Ν. Γκόγκολ.
.
.
“Μυγοφαές” του Ζουάν Γιάγκο
(Αρχική ιδέα: Θίασος La Calórica)
Σκηνοθεσία: Ομάδα AbOvo
Παίζουν: Γιώργος Αγγελόπουλος, Βάσω Καβαλιεράτου, Γιάννης Σαρακατσάνης, Σωσώ Χατζημανώλη
(Αρχική ιδέα: Θίασος La Calórica)
Σκηνοθεσία: Ομάδα AbOvo
Παίζουν: Γιώργος Αγγελόπουλος, Βάσω Καβαλιεράτου, Γιάννης Σαρακατσάνης, Σωσώ Χατζημανώλη
“Μια οικολογική κωμωδία για την τραγωδία της οικονομίας”. Τέσσερις φίλοι παίρνουν την τύχη στα χέρια τους δημιουργώντας μια start-up επιχείρηση. Το προϊόν τους: μια παιδική τροφή, επαναστατικά υγιεινή και οικολογική, που όμως φτιάχνεται από… προνύμφες μύγας!
Το Μυγοφαές είναι μια παράσταση για τις start-up, για το innovation, για το entrepreneurship και για όλες αυτές τις άγνωστες λέξεις που υπόσχονται επιτυχία. Η τεχνολογία και η επιχειρηματικότητα λένε ότι αν σκεφτούμε μια καλή ιδέα, μπορούμε όχι μόνο να λύσουμε το οικονομικό μας πρόβλημα, αλλά να γιατρέψουμε ανθρώπους, να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή και να αλλάξουμε τον κόσμο.
Στο Μυγοφαές, οι τέσσερις 35ρηδες ήρωες του Ζουάν Γιάγκο, κουρασμένοι να αγωνίζονται απέναντι σε απολύσεις και περικοπές, συλλαμβάνουν μια καλή ιδέα – μια μεγάλη ιδέα – από αυτές που αλλάζουν τον κόσμο. Θα καταφέρουν όμως να την υλοποιήσουν; Θα λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να αλλάξει ο κόσμος;
Στο Μυγοφαές, οι τέσσερις 35ρηδες ήρωες του Ζουάν Γιάγκο, κουρασμένοι να αγωνίζονται απέναντι σε απολύσεις και περικοπές, συλλαμβάνουν μια καλή ιδέα – μια μεγάλη ιδέα – από αυτές που αλλάζουν τον κόσμο. Θα καταφέρουν όμως να την υλοποιήσουν; Θα λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να αλλάξει ο κόσμος;
Το “Μυγοφαές” (πρωτότυπος τίτλος: FAIRFLY) ανέβηκε για πρώτη φορά στη Βαρκελώνη το 2017, με μεγάλη επιτυχία, κερδίζοντας δύο βραβεία MAX για καλύτερο συγγραφέα και για καλύτερο έργο-αποκάλυψη. Πρόκειται για ένα πρωτότυπο και ιδιοφυές έργο και η Ελλάδα είναι μόλις ο δεύτερος σταθμός του.
. .
Φωτογραφικό υλικό
