Μια άκρως ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον Αλέξανδρο Ζουριδάκη που υποδύεται τον Πλούτο στην ομώνυμη Αριστοφανική Κωμωδία σε μετάφραση και σκηνοθεσία Κακλέα.
Χθες βράδυ του 1η Σεπτέμβρη οι Θεσσαλονικείς έχουν μια τελευταία ευκαιρία να παρακολουθήσουν τον «Πλούτο» στο θέατρο Δάσους μετά από μια θεατρική περιοδεία σε σημαντικά Αρχαία Θέατρα και θεατρικούς χώρους της Χώρας μας. Ένα έργο που έκανε πρεμιέρα τον Ιούλη στην πόλη μας και ξαναγυρνά για να ικανοποιήσει τους θεατρόφιλους πολίτες με μια απ τις τελευταίες του παραστάσεις. (οι δυο τελευταίες θα λάβουν χώρα σε θεατρικούς χώρους της Αθήνας ).
ΤΙ πιο ενδιαφέρον λοιπόν να συζητήσω με τον ηθοποιό που υποδύεται τον Πλούτο κι αυτός είναι ο ταλαντούχος και νεαρός σε ηλικία Ανδρέας Ζουριδάκης, που χει να μας πει πολλά για τη συνεργασία του με τον Κακλέα, για τη θεατρική του πορεία, που ναι μέχρι στιγμής σημαντική, αλλά και για τα πρώτα του βήματα στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Συνέντευξη στην Ελένη Γιαννακίδου για την Κουλτουρόσουπα.
-Αλέξανδρε μίλησε μας για τον Πλούτο
-Ο Πλούτος, Ελένη, είναι Θεός των υλικών αγαθών, του χρήματος, και χωρίς αντικειμενικό κριτήριο όλα τα έδινε άκριτα. Τελείως τυφλός από τον Δία βολοδέρνει εδώ κι εκεί και τον απομυζούν οι επιτήδειοι. Αισθάνεται κατώτερος λόγω της κακοποίησης που υφίσταται κι έχει ένα μένος απέναντι στον Δία, θέλει όλοι να τον αφήσουν ήσυχο, δεν θέλει να συνομιλεί με κανέναν. Στο έργο, ο Πλούτος είναι πραγματικά τυφλός, δεν το παίζει τυφλός κι εδώ έρχεται ο Χρεμύλος που θέλει να αποκτήσει χρήματα όχι για τον ίδιο αλλά για τους άλλους που τα έχουν πραγματικά ανάγκη γι αυτό και θέλει να τον γιάνει , να τον βοηθήσει να βρει το φως του. Οι θεατές ταυτίζονται με τον Χρεμύλο. Το Ερώτημα της διαχείρισης του Πλούτου είναι διαχρονικό, γι αυτό κι η τυφλότητα του Πλούτου είναι συμβολική. Ο Πλούτος έδινε τα χρήματα στους Φαύλους που θέλαν να τα αποκτήσουν με κάθε τρόπο, ενώ ο κόσμος αναζητά τα χρήματα για μια αξιοπρεπή διαβίωση , για καλύτερες συνθήκες ζωής των νέων παιδιών κι αυτό προσπαθεί να καταφέρει ο Χρεμύλος. (Υποδύεται ο Μάνος Βακούσης).
Υπέροχος άλλωστε είναι κι αγώνας των πολλών προσώπων της Πενίας με τον Χρεμύλο, όπου η Πενία θέτει σοβαρά επιχειρήματα κι ο Χρεμύλος τ αντικρούει με γνώμονα το κάλο των πολιτών για μια έντιμη κι άνετη ζωή. Τέλος, σημαντική κι η συμμετοχή της κας Ευθυμίου στην Παράβαση του έργου που δίνει λύση με τις σκέψεις της στον τρόπο διαχείρισης του Πλούτου στη ζωή μας.
-Ήταν πρόκληση η συμμετοχή σου σ’ αυτό το έργο κι η συνεργασία σου με τον Κακλέα;
-O Kακλέας ως σκηνοθέτης έχει μια βαθιά γνώση, κοιτά κάθε λεπτομέρεια, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Μαζί του κάθε ηθοποιός νιώθει ασφάλεια. Η συνεργασία μαζί του είναι μεγάλο μάθημα. Ο Κακλέας δίνει στον ηθοποιό την καλλιτεχνική του οπτική, του μεταφέρει το θεατρικό του όραμα , το αναλύει και δίνει χώρο στους ηθοποιούς να εκφραστούν και να προτείνουν. Συνεργάστηκα και τον χειμώνα στον «Επιθεωρητή» του Γκογκόλ και θα συνεχιστεί η συνεργασία μας και την επόμενη χρονιά.
-Ποια είναι η αίσθηση του ηθοποιού που παίζει στην Επίδαυρο;
-Όταν από την ορχήστρα βλέπεις γεμάτο το θέατρο σού προκαλεί το μέγιστο δέος και την ικανοποίηση. Για μένα η Επίδαυρος είναι σταθμός, πρόκληση κι η εκπλήρωση ενός ακόμη ονείρου. Έπαιξα και πέρσι με τους Σφήκες σε σκηνοθεσία Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο και τώρα με τον Πλούτο. Αυτό για την θεατρική μου πορεία αποτελεί μεγάλη παρακαταθήκη.
-Μίλησέ μας λίγο για το θεατρόφιλο κοινό της Θεσσαλονίκης
-Στην πρεμιέρα του έργου στο θέατρο Δάσους μας παρακολούθησαν 3450 θεατές. Με το ΚΘΒΕ δυο χρόνια τώρα κάναμε καταπληκτικές δουλειές και το κοινό μας επιβραβεύει με την παρουσία του και το χειροκρότημά του. Εμείς καταθέτουμε, ως ομάδα, μια πρόταση και, όταν αυτή είναι έντιμη, το κοινό της πόλης την επικροτεί. Θεωρώ πως οι θεατές κατανοούν τις ποιοτικές δουλειές από μια αρπαχτή και χαίρομαι πολύ που σ αυτή την Πόλη έχω κάνει δεσμούς με συναδέλφους, δουλεύουμε τίμια και υπηρετούμε το Καλό Θέατρο. Στον Πλούτο, ο Κακλέας με σεβασμό στο Αριστοφανικό κείμενο αλλά σε μια ελεύθερη απόδοσή του που προσθέτει λεξιλόγιο των νέων και μελωδίες προσφιλείς στο νεανικό κοινό καθώς και ραπ τραγούδι καταφέρνει ν αγκαλιάσει όλες τις ηλικίες των θεατών και να αποκομίσει θετικές κριτικές και σχόλια από όλους όσους αγαπούν το Θέατρο.
.jpg)
-Δώσε μας κάποια στοιχεία για τα πρώτα σου βήματα στο θέατρο. Μπορεί τελικά ένας νέος να βιοπορίζεται απ’ αυτό;
Τελείωσα τη σχολή «Μοντέρνοι Καιροί» το 2008 και το 2009 δούλευα. Η αρχή είναι πάντοτε δύσκολη αλλά εγώ ζω από τη δουλειά μου.Θυμάμαι από μικρός πως ήθελα πολύ να γίνω ηθοποιός. Η μητέρα μου ως καθηγήτρια Αγγλικών στην Κωνσταντινούπολη, στο Ζωγράφειο, ανέβαζε παραστάσεις κι έπαιρνα μέρος κι εγώ με τα παιδιά στην Κουίντα, ν αλλάζω σκηνικά κλπ…
Αργότερα, στα 17 μου χρόνια, κατάλαβα πως ο δρόμος του Θεάτρου για μένα ήταν κατάλληλος και γράφτηκα στη σχολή. Συμμετείχα και στην Βρετανική παραγωγή “Durrels” που ως πλοκή διαδραματιζόταν στην Κέρκυρα του 1934 κι εγώ υποδυόμουν τον Ταχυδρόμο. Τα γυρίσματα σε Κέρκυρα και Λονδίνο μου προσέφεραν πολλές εμπειρίες. Ο καιρός του Λονδίνου, η βροχή, η συννεφιά βγάζουν κάτι έντονα θεατρικό. Επίσης μετείχα και στα «Καλύτερά μας χρόνια» στην ΕΤ1 αλλά και στη σειρά «Σύρματα».
-Το Θέατρο είναι πιο μαγικό Αλέξανδρε ή ο κινηματογράφος κι η Τηλεόραση;
–O Ηθοποιός καλό είναι να πειραματίζεται. Εγώ ήθελα να περάσω από όλα τα είδη, μετείχα σε ταινίες και σε σίριαλ. Προσπάθησα κι ως σκηνοθέτης, έχω στο ενεργητικό μου δυο σκηνοθεσίες, δεν είναι ο τομέας μου. Πιστεύω όμως πως η υποκριτική Τέχνη μού ταιριάζει και μου αρέσει κι η συγγραφή σεναρίου. Περίοδοι όπως εκείνοι που, ενώ ήμουν στη Σχολή, συμμετείχα στο «Δέκα» του Καραγάτση κι έβλεπα από κοντά σημαντικά πρόσωπα του θεάτρου και της Τηλεόρασης αλλά και την ανοιχτή ακρόαση στο Κρατικό Θέατρο μπροστά σε 17 σκηνοθέτες για να μας ακούσουν, είναι χαραγμένες στη μνήμη μου. Όλα έχουν τη γοητεία τους. Στην Τηλεόραση, λόγου χάρη, ή στον κινηματογράφο μπορεί να περάσουμε μια σκηνή πενήντα φορές για μια λήψη κι ένα πλάνο που θα μείνει για πάντα. Στο Θέατρο κάθε παράσταση ποτέ δεν είναι η ίδια.
-Κλείνοντας την κουβέντα τι θα έλεγες στους αναγνώστες μας και στους νέους ηθοποιούς που τώρα κάνουν τα βήματά τους;
-Θα ευχόμουν να είμαστε όλοι καλά. Εγώ δεν έχω δική μου οικογένεια ακόμη αλλά έχω φίλους, συγγενείς κι είμαι ευτυχισμένος. Θέλω να συνεργάζομαι με ωραίους ανθρώπους όπως τώρα με τον Γιάννη Κακλέα, να μετέχω σε καλές παραστάσεις και φυσικά αυτή είναι η συμβουλή και στους νεότερους συναδέλφους: καλές συνεργασίες με ανθρώπους που θα τους παρουσιάσει η ζωή, ανθρώπους που ξέρουν τι θέλουν, που έχουν όραμα και που θα θέλουν να το μοιραστούν μαζί τους!
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ:
«Πλούτος»: Φωτογραφίες από τη πρεμιέρα στο θέατρο Δάσους
Ο Κακλέας έκανε το θαύμα του! Γέμισε το Δάσος ραπάροντας με τον «Πλούτο». Πρώτα σχόλια και βίντεο.
Ο «Πλούτος» του Αριστοφάνη από το ΚΘΒΕ | Οι σταθμοί της καλοκαιρινής περιοδείας.
