Δράττομαι της ευκαιρίας απ’ το έργο που ανεβάζουμε αυτή την περίοδο και θέλω να μιλήσω λίγο, για την σημαντικότητα που έχει το θέατρο στην κοινωνία και στην αντιμετώπιση των θεμάτων, όπως είναι παραδείγματος χάρη, το sex trafficking. Το ‘’11’’ της Μίρκας Στρατικοπούλου είναι μια ιστορία εκδίκησης που έχει να κάνει με το εμπόριο κοριτσιών για σεξουαλική εκμετάλλευση.
Δύο κορίτσια, απ’ τα οποία το ένα, έχει πέσει θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και σκοτώνουν όλα τα αποβράσματα του υποκόσμου, που ασχολούνται με το εμπόριο κοριτσιών. Η αστυνομία όμως είναι στα ίχνη τους. Και η κοινωνία τι θα κάνει; Θα τις τιμωρήσει ή θα τις δικαιώσει; Ποια θέση θα πάρει; Εσύ, ποια θέση θα έπαιρνες;
Με την τελευταία ερώτηση, το έργο βάζει τους θεατές, να σκεφτούν αυτό το παγκόσμιο πρόβλημα, που έχει ως θύματα εκατομμύρια κορίτσια και δυστυχώς επιφέρει τρισεκατομμύρια στους εμπόρους.
Εσύ, τι θέση θα έπαιρνες; Αν σε είχαν κλεισμένη σ’ ένα δωμάτιο επί χρόνια και σε βίαζαν και σε βασάνιζαν και σε πουλούσαν σε βρωμογούρουνα και κάποια στιγμή το έσκαγες, δε θα ήθελες να εκδικηθείς;
Ή αν συνέβαινε σε κάποιο άτομο που γνώριζες ή που είχες δει ή που είχες ακούσει γι αυτό; Τι θέση θα έπαιρνες; Τι θα έκανες γι αυτό; Μην περιμένεις να σου πω εγώ, αυτό θα πρέπει να το σκεφτείς εσύ. Είναι δικιά σου απόφαση. Το θέατρο, σου δείχνει το πρόβλημα και μια κάποια λύση. Εσύ, τι σκέφτεσαι; Τι θα ήθελες;
Μπορεί και να μη σε νοιάζει. Μπορεί να σκέφτεσαι αν είναι μακριά από μας, ότι δε σε νοιάζει καθόλου. Βέβαια… έτσι δημιουργήθηκαν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και όλες οι καταστροφές που έγιναν σε πολλά κράτη, γιατί οι άνθρωποι είπαν σκασίλα μας, είναι μακριά από μας.
Έτσι δημιουργήθηκε και η οικονομική κρίση στην πατρίδα μας, γιατί όταν τα βλέπαμε σε άλλες χώρες, λέγαμε τι μας νοιάζει, είναι μακριά από μας.
Το θέμα όμως του sex trafficking δεν είναι μακριά από μας. Μπορεί να γίνεται και στο διπλανό διαμέρισμα που ζούμε. Γιατί πραγματικά, έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο καλά γνωρίζετε τον γείτονα σας;
Θα σας πω εγώ. Εδώ τον ίδιο τον εαυτό μας δε γνωρίζουμε καλά, καλά, θα γνωρίζουμε τους γύρω μας;
Ή μπορούμε να είμαστε φυσικά κι αυτοί που ακούν κάτι και λένε ‘’δεν το πιστεύω…έπεσα απ’ τα σύννεφα μόλις το άκουσα’’.
Τα κοινωνικά προβλήματα όπως είναι τα ναρκωτικά, η εγκληματικότητα, η σωματεμπορία βρίσκονται δίπλα μας. Απλά επιλέγουμε να κλείνουμε τα μάτια μας και να κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε. Μέχρι βέβαια να μας χτυπήσουν την πόρτα. Και τότε πάλι ξαναπέφτουμε απ’ τα σύννεφα.
Φίλε, αν δεν κάνεις κάτι, είναι θέμα χρόνου κάτι απ’ τα προηγούμενα που αναφέραμε, να σου χτυπήσει την πόρτα. Είναι θέμα χρόνου, όπως έλεγε και ο Μπρεχτ. Είναι θέμα χρόνου όταν κλείνεις τα μάτια, μόλις τα ξανανοίξεις να τα δεις μπροστά σου.
Το θέατρο και τα έργα που ασχολούνται με αυτά τα θέματα προσφέρουν κοινωνικό λειτούργημα γιατί σε φέρνουν αντιμέτωπο με το πρόβλημα, για να αρχίζεις να υποψιάζεσαι πως θα το αντιμετωπίσεις. Είναι σαν εμβόλιο που σου βάζει μέσα σου τον ιό, για να μπορέσεις μετά να αντιμετωπίσεις την ασθένεια.
Θες να κάθεσαι στον καναπέ σου και να τα ξύνεις; Θες να μη σε νοιάζει τίποτα άλλο εκτός απ’ την πάρτι σου και τον μικρόκοσμο σου; Θες να τους γράφεις όλους και να γελάς μ’ αυτά που τους συμβαίνουν; Καλώς. Μην αρχίζεις να κλαίγεσαι όμως, όταν θα συμβεί σε σένα ή στο παιδί σου, ότι όλοι οι άλλοι σε γράφουν. Μην αρχίζεις να μιλάς για την σκατοκοινωνία, που δεν κάνει τίποτα να σε βοηθήσει.
Βλέπεις, κανένας μας δεν καταλαβαίνει, ότι η κοινωνία είμαστε εμείς. Ναι ξέρω, ξέρω τι θα μου πεις. Ε, τι να κάνω κι εγώ; Είμαι μια σταγόνα στον ωκεανό. Κι εγώ θα σου πω, ότι ο ωκεανός όλος, αποτελείται από σταγόνες. Εμείς είμαστε ο ωκεανός.
Αν δεν το πάρουμε αυτό χαμπάρι, θα περάσει όλη η ζωή μας, βρίζοντας την άδικη μοίρα μας και την κωλοκοινωνία που μας ήρθαν έτσι τα πράγματα.
Εμείς σαν καλλιτέχνες κάνουμε ότι μπορούμε. Διαλέγουμε έργα που να σε ταρακουνήσουν κι ας ξέρουμε ότι προτιμάς τις ανούσιες κωμωδίες με την πρόφαση ότι πολλά προβλήματα έχεις και θέλεις να ξεσκάσεις. Διαλέγουμε έργα που να σου φέρουν έναν καθρέφτη μπροστά σου και να σου δείξουν πως είναι η κοινωνία, γιατί η κοινωνία είσαι εσύ, εγώ, όλοι μας.
Αν θέλεις να μένεις αμέτοχος δικιά σου επιλογή. Αν πραγματικά όμως θέλεις να έχεις επιλογή, μη μένεις αμέτοχος.
Το έργο μας ‘’11’’ όπου κι αν έχει παιχτεί έχει κάνει sold out. Το Σάββατο 14 και την Κυριακή 15 Οκτωβρίου παίζεται στο θέατρο Ανατολικά του Νέστου στην Ξάνθη. Παρασκευή 20 Οκτωβρίου στις 23.00 το ‘’11’’ έχει παράσταση στο θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη και 21, 22 Οκτωβρίου στο δημοτικό θέατρο Σερρών. Πρεμιέρα στην Αθήνα θα κάνει 27 Οκτωβρίου και θα παιχτεί επίσης στον Βόλο, στην Κρήτη, στην Σπερχειάδα, στην Κύπρο, στο Παρίσι.
Εμείς κάνουμε ότι μπορούμε. Από σένα το μόνο που θέλουμε είναι να μη μένεις αμέτοχος.
Φωτογραφικό υλικό
