Από τη στήλη «Η Ιδέα μου είναι;», του σκηνοθέτη ηθοποιού, συγγραφέα, Κρίτωνα Ζαχαριάδη.
Καλή Χρονιά με υγεία, περισσότερους στόχους, πολλά από τα όνειρά σας εκπληρωμένα και περισσότερη αλήθεια στις ανθρωπινές σας σχέσεις!
Μου λείψατε…. Νέος χρόνος, νέες εμπειρίες, νέες αποφάσεις… και αν μια από τις αποφάσεις σας είναι να δεχτείτε την πρόκληση να παίξετε σε παράσταση ή σας έχουν επιλέξει σε casting ή audition…. όσα χρόνια και αν περάσουν τα άγχοι, οι ανησυχίες, οι φιλοδοξίες ή και οι ανασφάλειες των ηθοποιών, θα παραμένουν πάντα ίδιες….
Και σαφέστατα, αν και σας έχω συνηθίσει ίσως σε μια πιο βιτριολική καταγραφή, το λέω με αγάπη, εκτίμηση και κατανόηση, μιας και μιλάμε για ανθρώπους ευαίσθητους, οι οποίοι θέλουν πάντα το καλύτερο για όλους, μιας και βιώνω και εγώ τα ίδια μετά από αρκετά χρόνια που αφήνω για λίγο συγγραφή και σκηνοθεσία και ανεβαίνω πάνω στο σανίδι.
.
.
Ας ρίξουμε λοιπόν μια κρυφή ματιά στις ανησυχίες κάποιον ηθοποιών κατά τη διάρκεια των προβών….
- Η ανασφάλεια του πως θα μελετήσω το ρόλο.
Θα βρω χρόνο; Είναι αρκετός; Τα θέλει αυτά ο σκηνοθέτης μου; Αυτά που θα μελετήσω θα ταιριάξουν με το κλίμα την αισθητική και την ατμόσφαιρα; Θα φανώ πολύ εκτός; Θα είμαι άκυρος / άτοπος η θα χρειαστεί να τα ξανακάνω; Θα βρω χρόνο να ασχοληθώ με τα υπόλοιπα;
- Η ανησυχία για τα λόγια.
Πώς θα τα μάθω; Μήπως ξέχασα πώς μαθαίνονται; Αν πάθω πανί, τα ξεχάσω όλα και κολλήσω επάνω στη σκηνή; Κατά τη εκφορά του λόγου θα φανεί κάποια αβεβαιότητα, αμηχανία; Θα μπορούσα να εκφραστώ καλύτερα;
- Η ανησυχία για το αν καταφέρω να προσεγγίσω το ρόλο.
Γνωρίζοντας πως η έκφραση: Να μπεις στο πετσί του ρόλου είναι ημιτελής… γιατί πρέπει ναι, να μπεις στο πετσί του ρόλου αλλά να καταφέρεις και το ρόλο να τον φέρεις να μπει στο πετσί σου, αρχίζεις και διερωτάσαι. Τα κατάφερα; Έκανα τη σωστή έρευνα; Αυτός είναι; Νιώθω αυτός; ο ρόλος; Ικανοποιώ τον εαυτό μου; Τον σκηνοθέτη; Το κοινό; Τον χαρακτήρα που υποδύομαι;
- Ανασφάλειες για την υποκριτική και το σώμα μου.
Είμαι καλός; Αυτό περίμεναν από εμένα; Θα πάρω χειροκρότημα και καλή κριτική; Μήπως είμαι χειρότερος από τους συμπρωταγωνιστές μου και αυτομάτως με συγκρίνουν και έτσι φανώ κατώτερος; Μήπως δεν είμαι αληθινός; Αν παίξω ρεαλιστικά είναι το καλύτερο αλλά αν θυμίζω πολύ τον εαυτό μου; Τότε λες να πουν ότι δεν προσπάθησα πολύ; Ή θα πουν ότι παίζω πολύ φυσικά και μπορεί στο τέλος να με χειροκροτήσουν;
Έχω το σώμα μου σωστά, έτσι όπως μπορεί να ταιριάζει στον χαρακτήρα, τη φυσιογνωμία, τον χαρακτήρα του ήρωα;
Αν είναι άντρας ο ηθοποιός, λές να πιστέψουν ότι γκείζω; Λες να είμαι υπερβολικός ή γκροντέσκος;
Υπάρχει περίπτωση να είμαι άρρυθμος; Αν προκύψει κάτι στη σκηνή απρογραμμάτιστο, θα καταφέρω να εκμεταλλευτώ το τυχαίο γεγονός και να το εντάξω στο ρόλο, τον χαρακτήρα, το έργο;
.
.
Στην τελική μήπως δεν κάνω τελικά γι’ αυτό το επάγγελμα.
Όπως καταλαβαίνετε αυτό είναι ένα μόνο μικρό δείγμα από κάποιες ανασφάλειες ή ανησυχίες σε κλιπ με παράνοιας και δεν ξέρω τι να πρώτο νιώσω.
Είθισται να περνάει αυτή η περίοδος της ανασφάλειας σχεδόν από όλους τους ηθοποιούς κατά τη διάρκεια των προβών. Σε άλλους σε μεγάλο βαθμό και σε άλλους σε μικρότερο, ίσως και μηδενικό.
Δίχως να πάρω θέση και να κρίνω, θα πω αυτά. Τα θεωρώ πολύ εύλογα να συμβαίνουν! Είναι το δημιουργικό άγχος ενός φιλόδοξου ίσως και τελειομανή ατόμου που θέλει να αρέσει. Μπορεί σε κάποιους εκτός χώρου να φαίνονται ως κομπλεξισμοί αδυναμίας ή και κατωτερότητας, ή να δηλώνουν έλλειψη πίστης στις ικανότητες των ιδίων ή των συναδέρφων ή του σκηνοθέτη. Όμως όχι. Θεωρώ είναι προσπάθεια στο να αρέσει η δουλεία.
Στον εαυτό σου, στους φίλους σου και στο ευρύ κοινό. Για το οποίο, ό,τι και αν λέμε, είναι αυτό που μας κρίνει. Από αυτό εξαρτάται η δουλειά μας, αν μπορούμε να υπάρχουμε και σε επόμενη παραγωγή. Από το αν έρχονται, απο τις αντιδράσεις, από το χειροκρότημα.
Και μην ακούω μαλακίες του τύπου το κάνω για την κάθαρση, για την καθαρότητα της ψυχής, για να δοκιμάζομαι σε νέους ρόλους ή μου αρέσουν οι προκλήσεις, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου…. γιατί τότε θα σου πω λίαν επιεικώς ότι λες πίπες… Ψεύδεσαι…. Πως το λεν αλλιώς… λες ψέματα και υποκρίνεσαι και στη ζωή σου. Αν δε σε ένοιαζε το χειροκρότημα, τότε θα τελείωνες την παράσταση θα έπεφτε η αυλαία η αλλιώς θα έκλεινε η κουρτίνα και αυτό. Δε θα περίμενες να φτάσει η στιγμή να σε χειροκροτήσουν. Και όλους μαζί αλλά κυρίως να έρθει η δική σου σειρά. Και να βγείτε και μια και δυο και τρεις και έξι σε σημείο να πει ο θεατής καλοί αλλά φτάνει. Μπείτε μέσα. Δε θα στενοχωριόσουν που το δίπλα καμαρίνι έχει κόσμο, λουλούδια, παιδιά και μεγάλους που περιμένουν για μια φωτογραφία και να το συγκρίνεις με το δικό σου.
.
.
Και λέω πάλι πως καταγράφω αυτά που βλέπω, ακούω ίσως κάποια από αυτά νιώθω αλλά δεν παίρνω θέση. Καλό θα ήταν ούτε και εσείς, γιατί οι ηθοποιοί είναι πραγματικά…. παιδιά…. γι αυτό και «παίζουν»!!! Μην τους συνερίζεστε… ούτε κόμπλεξικοί είναι, ούτε κατώτεροι συναισθημάτων, ούτε μικροί στην ψυχή… (όλοι). Επίσης δε σημαίνει ότι αν είναι επαγγελματίες, πως έχουν ξεχάσει τις σπουδές τους ή το επάγγελμά τους. Ούτε ξαφνικά γίνονται ξινοί και κακεντρεχείς. Η είναι εξ’ αρχής…. (χαχαχαχα) ή έτσι μοιάζουν μεταξύ τους, καθαρά και μόνο από αβεβαιότητα για το αν αρέσουν σε εσάς. Πολλές φορές οι ίδιοι που σκηνοθετούν ή διδάσκουν είναι αυτοί που σκέφτονται αυτά που ξέρουν τις απαντήσεις και δίνουν συμβουλές στους μαθητές τους, πώς να τα αποφύγουν όλα αυτά τα ερωτήματα άγχους…. πως γίνεται αυτό;
Είναι σαν τους δυο φίλους. Που όταν θα έχει ο ένας προβλήματα, αυτός που θα ακούει, θα μπορεί με καθαρό μυαλό να του πει…. Μην αγχώνεσαι… κάνε αυτό που θέλει η καρδιά σου…. και μεγάλος είσαι… θα είσαι υπεύθυνος για τις πράξεις σου…. ή σκέψου θετικά και όλα θα γίνουν… Αυτά τα προφανή μετά, όταν ο δεύτερος έχει πρόβλημα από τους δυο φίλους, θα του έχει δεθεί η γλώσσα και το μυαλό κόμπος και αυτή τη φορά ο πρώτος θα τον παρηγορεί με αυτές τις κλισέ αυτονόητες, βάλσαμο συμβουλές. Έτσι και στην υποκριτική , τα ξέρεις, ξέρεις τις απαντήσεις, ότι θα κάνεις τα πάντα για να είσαι καλός, αλλα τα νιώθεις.
Ίσως γιατί όλοι έχουμε περισσότερο ανάγκη από προστασία, αγάπη και proderm!
—
—
–
«Η Ιδέα μου είναι;»
Κάθε Δευτέρα στις σελίδες της Θεατρομανίας της “Κ”
—
—
–
Δείτε & αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
