Γράφει ο ηθοποιός Ιάκωβος Μυλωνάς.
Κι αν χιονίζει και αν βρέχει, το θέατρο στην Ελλαδίτσα μας αντέχει. Αντέχουμε αγαπημένοι εταίροι μας. Όσο και να μας ζηλεύετε και να μας φθονείτε, αντέχουμε. Αντέχουμε σε όλα. Εδώ αντέξαμε δύο χιλιάδες χρόνια σκλαβιάς και ξαναγεννηθήκαμε, θα μασήσουμε τώρα από μια υποκινούμενη κρίση που μόνο σκοπό έχει να μας υποδουλώσει ξανά;
Δεν ξέρετε καλά τους Έλληνες, αγαπημένοι μας φίλοι Ευρωπαίοι, που ακόμα και το όνομα σας, σε μας το χρωστάτε. Προχωράμε μπροστά και σας γράφουμε όλους, γιατί απλά είμαστε Έλληνες και οι Έλληνες για λίγο καιρό ξαποσταίνουν και ξανά προς τη δόξα τραβάνε.
Οργασμός λοιπόν ακόμα μια φορά στα θεατρικά δρώμενα και στις μεγάλες πόλεις αλλά και στις μικρές. Οργασμός κι ας έχουμε μείνει όλοι άφραγκοι απ’ τους απάνθρωπους φόρους και την απίστευτη προσπάθεια των αγαπημένων μας εταίρων να μας γονατίσουν.
Όλοι ετοιμάζονται για την καινούρια σεζόν. Οντισιόν, πρόβες, σκηνικά, μουσικές, φώτα. Καινούριες παραστάσεις, παλιές παραστάσεις, περφόρμανς, σταντ απ κόμεντυ, χοροθεατρικές παραστάσεις, παραστάσεις που δεν ξέρουν τι είδους παραστάσεις είναι.
Παραστάσεις που παίζονται παντού. Σε κρατικά θέατρα, σε δημοτικά θέατρα, σε ανεξάρτητα θέατρα, σε μικρές σκηνές, σε σκηνές που δεν είναι σκηνές, σε αποθήκες, σε κλαμπ, στο δρόμο.
Είμαστε Έλληνες. Εμείς γεννήσαμε το θέατρο και εμείς δικαιούμαστε να έχουμε εκατοντάδες παραστάσεις κάθε χρόνο. Παραστάσεις που ανεβαίνουν για μια μέρα, για μια βδομάδα, για ένα μήνα, για μια σεζόν. Παραστάσεις!
Η αγάπη μας για το θέατρο είναι δεδομένη. Κανένας δεν μπορεί να μας κατηγορήσει γι αυτό. Για όποιο λόγο και να ανεβαίνει μια παράσταση, δε παύει να είναι παράσταση.
Παραστάσεις γεμάτες όνειρα, δημιουργία, φιλοδοξία αλλά και ματαιοδοξία. Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι.
Και μαζί με τις παραστάσεις, βάζουν και τα καλά τους και όλα τα σάιτ που ασχολούνται μ’ αυτές. Όλοι στολίζονται. Περιμένουν την καινούρια σεζόν με ανυπομονησία. Να είμαστε καλύτεροι φέτος, πιο δημιουργικοί, να έχουμε περισσότερο κόσμο. Να υπάρχουμε κάτω από καλύτερες συνθήκες.
Άλλοι ξεκινάνε Σεπτέμβρη για να προλάβουν τον ανταγωνισμό, άλλοι τον Οκτώβρη, άλλοι τον Νοέμβρη. Άλλοι λένε ότι ξεκινάνε, αλλά δεν ξεκινάνε ποτέ. Οργασμός. Άλλες φορές πετυχημένος, άλλες φορές αποτυχημένος, άλλες φορές διακοπτόμενος κι άλλες φορές πολλαπλός.
Καινούριοι ηθοποιοί, όχι τόσο καινούριοι ηθοποιοί, παλιοί ηθοποιοί, πολύ παλιοί ηθοποιοί, μικροί, μεγάλοι, όλοι ρίχνονται στο στίβο να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους. Άλλοι θα σταματήσουν στα πρώτα δέκα μέτρα, άλλοι θα πάνε λίγο παρακάτω, λίγοι θα αντέξουν. Δεν έχει σημασία, η προσπάθεια μετράει.
Ο δρόμος προς την έκφραση, ο δρόμος προς τη δημιουργία, προς τη δόξα είναι εκεί και τους περιμένει όλους.
Παραγωγές με ρεφενέ, παραγωγές με λίγα ευρώ, παραγωγές με πολλά ευρώ, παραγωγές με έναν ηθοποιό, με δύο, με πιο πολλούς. Όλα τα έχει ο μπαξές.
Περάστε κυρίες και κύριοι. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. Να σας διασκεδάσουμε, να σας κάνουμε να γελάσετε, να κλάψετε, να προβληματιστείτε, να σας καλυτερεύσουμε, να σας χειροτερέψουμε. Είπαμε, όλα τα έχει ο μπαξές.
Θέατρο. Αρχαίο θέατρο, νεοελληνικό θέατρο, ξένο θέατρο, μεταφυσικό θέατρο, εξωγήινο θέατρο. Τα πάντα υπάρχουν στην οδό ονείρων.
Ξεκινάμε! Με τα όνειρά μας , τους εφιάλτες μας, τα καλά μας, τα κακά μας, τα ωραία μας, τα μοιραία μας. Ξεκινάμε. Με σταθερές παραστάσεις, με μικρές περιοδείες, με μεγάλες περιοδείες. Ξεκινάμε.
Είμαστε οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και δικαιούμαστε να έχουμε το θέατρο πιο πάνω απ’ όλα και περισσότερο απ’ όλα.
Υπάρχουν εισιτήρια ακριβά, όχι τόσο ακριβά, καθόλου ακριβά, πάμφθηνα. Υπάρχουν για μικρούς, για μεγάλους, για γέρους. Υπάρχουν προσφορές, εκπτώσεις, προσκλήσεις. Υπάρχουν για όλους. Όρεξη να έχεις να πας στο θέατρο και μπορείς να δεις όσες παραστάσεις θέλεις.
Παραγωγοί, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, φωτιστές, ενδυματολόγοι, σκηνογράφοι, τεχνικοί ενώνονται σε ένα κοινό σκοπό. Να σας ψυχαγωγήσουν.
Άλλα έργα τα καταλαβαίνετε, άλλα δεν τα καταλαβαίνετε, με άλλα ταυτίζεστε και άλλα τα κοιτάτε σα να σας ήρθε αστροπελέκι εξ ουρανού. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι πάει κοινό στο θέατρο. Πάει κόσμος. Ενδιαφέρεται.
Άλλος πάει για να ρίξει την γκόμενα που γνώρισε προχθές, για να αποδείξει ότι δεν είναι το γουρούνι που νομίζει αυτή ότι είναι. Άλλος πάει γιατί θέλει να γελάσει ή να κλάψει ή και τα δύο. Άλλος πάει για να δει τον αγαπημένο του ηθοποιό. Άλλος τον φίλο του.
Υπάρχει βέβαια και το πιο υποψιασμένο, πιο μορφωμένο κοινό που ψάχνεται όσο μπορεί. Διαβάζει δελτία τύπου, παρουσιάσεις, κριτικές. Αποφασίζει με διάφορα και πολλές φορές ανεξήγητα κριτήρια να πάει να δει μια παράσταση. Πάει πάντως.
Αρκετές παραστάσεις γεμίζουν και αρκετές παραστάσεις δε γεμίζουν. Αρκετές παραστάσεις βγάζουν τα λεφτά τους κι αρκετές παραστάσεις είναι για να τους κλαίνε οι ρέγγες. Κανένα πρόβλημα. Εμείς συνεχίζουμε γιατί είπαμε είμαστε Έλληνες και το θέατρο είναι στο dna μας.
Συνεχίζουμε γιατί χωρίς το θέατρο δεν αναπνέουμε, δε ζούμε, δεν υπάρχουμε. Συνεχίζουμε γιατί χωρίς το θέατρο και τη δημοκρατία απλά δε θα μπορούσαμε να λεγόμαστε Έλληνες.
Είτε είστε καλλιτέχνες, είτε είστε θεατές, υποκλίνομαι μπροστά σας, που συμμετέχετε σε κάτι τόσο ιερό και εύχομαι απ’ την ψυχή μου, καλή επιτυχία και καλή σεζόν σε όλους!
Φωτογραφικό υλικό
