Από στήλη «Η Ιδέα μου είναι», του σκηνοθέτη ηθοποιού, συγγραφέα, Κρίτωνα Ζαχαριάδη.
.
Αγαπημένε μου Άρθουρ, ή μήπως θα ήθελες να σε λέω Τζόκερ;
Αν έχω το δικαίωμα της επιλογής θα ήθελα να σε καλώ Άρθουρ… και θα σου εξηγήσω… Είμαι από την Ελλάδα… Δεν πρέπει να μάθουν ότι σε είδα… όμως μεταξύ μας, είμαι από τους τυχερούς που τρύπωσα με τον πατέρα μου στην κινηματογραφική αίθουσα και κατάφερα να ρίξω μια σύντομη ματιά στη ζωή σου… Ναι λέω σύντομη , γιατί δεν ολοκληρώθηκε η προβολή σου … όμως πήρα μια δυνατή γεύση από τον κόσμο του Γκόθαμ Σίτυ και τη συμπεριφορά του.
Είμαι πεπεισμένος πως ζούμε σε παράλληλα σύμπαντα με συγκλίνουσες συνθήκε, και είναι θέμα χρόνου να σε έχω απέναντί μου!
.
Μετά από κάποια ώρα και ενώ είχα παρασυρθεί στη δίνη των γεγονότων, άναψαν τα φώτα της αίθουσας, έκλεισαν τον προτζέκτορα και μπήκαν με βαριά βήματα δυο αστυνομικοί λέγοντάς μας πως η προβολή διακόπτεται διότι στην αίθουσα βρίσκονταν παιδιά κάτω των 18 και αυτό σύμφωνα με το σήμα καταλληλότητας, απαγορεύεται. Εντόπισαν δυο παρέες παιδιών, χωρίς συνοδεία γονέα. Τους σήκωσαν και την ώρα που περνούσαν από δίπλα μου, τους άκουσα να μιλάνε στο τηλέφωνο: Μπαμπά, έλα μπαμπά μου, μπήκαν στον κινηματογράφο αστυνομικοί και με συνέλαβαν…. Δεν ξέρω….. Ναι… Τους το είπα…ναι…. Ναι… είναι και άλλα… κάποια με τους γονείς τους… Μπαμπά θα με πάνε στο τμήμα… έλα σε παρακαλώ όσο πιο γρήγορα μπορείς….
Άρθουρ… έκλαιγα και γελούσα από έκπληξη, νεύρα… με την όλη κατάσταση… δεν πίστευα τι μου συνέβαινε, δεν πίστευα πως τηλεμεταφέρθηκα στις αρχές του 1960 και βίωνα συνθήκες νόμου 4000… Δε σου κρύβω πως για μια στιγμή πίστεψα ότι θα αποκτήσω και εγώ την εγκεφαλική σου πάθηση…
Φτάνοντας σπίτι, μετά απ’ αυτό το φιάσκο και με την απορία για το τι θα συμβεί στα παιδιά αλλά και στο υπόλοιπο της ζωής σου, έκανα ένα google search: Χαρακτηρισμός Καταλληλότητας Ταινιών… Αν θέλεις ψάξ’ το και εσύ… θα γελάσεις… ίσως πάρεις ιδέες για το Stand Up σου…
Σέβομαι τον όποιο νόμο ή την όποια διάταξη έχει συνταχθεί και ναι, οφείλω να τη σεβαστώ αλλά μπορώ να έχω γνώμη…. Χαρακτηριστικά, για να μη σε παιδεύω, γράφει στο el.wikipedia για την καταλληλότητα ταινιών:
«Κ-18 (ακατάλληλη για ανηλίκους): Ακατάλληλες για ανηλίκους χαρακτηρίζονται ταινίες με τρομαχτικό περιεχόμενο, ταινίες με έντονες ερωτικές σκηνές, με υπερβολική βία, που οι χαρακτήρες κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών».
.
.
Κανένα θέμα… αλλά έχω κάποιες απορίες… Πιο υπερβολική είναι η βία της μεγάλης οθόνης από ότι της πραγματικής που βιώνεις σοκαρίστηκα δίπλα σου;
Αλήθεια τι λέει ο νόμος…
α) όταν υπάρχουν ταινίες με πολύ πιο σκληρό περιεχόμενο αλλά έχουν διαφορετικό σήμα καταλληλότητας πχ Κ-15;
β) για τα συμφέροντα που παίζονται με τις εταιρίες παραγωγής και την ίδια την πολιτεία και το υπουργείο πολιτισμού και αθλητισμού για τα σήματα καταλληλότητας;
γ) για το αν γίνεται έλεγχος, από ποιόν και με ποιον τρόπο στους ανήλικους σινεφίλ στην είσοδο του κινηματογράφου;
δ) για τους περίεργους νομοταγείς υπαλλήλους του υπουργείου πολιτισμού; Αν δεν κάνω λάθος η σχετική υπουργούς ανέφερε για το ρόλο τους: “Η επιτροπή είναι γνωμοδοτική και αυτό που λέει το θεσμικό πλαίσιο είναι ότι έχουν δικαίωμα ελέγχου αποκλειστικά στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους δηλαδή στο γνωμοδοτικό τους ρόλο. Ο έλεγχος δεν σημαίνει καλώ την αστυνομία”.
Τώρα που την κάλεσαν πρώτον τί κατάλαβαν; και δεύτερον ποιες οι επιπτώσεις τους;
ε) για τη δεύτερη περίπτωση εισβολής των αστυνομικών όταν η ίδια η μητέρα κάλεσε την αστυνομία γιατί η κόρη της πήγε να δει την ταινία με τον πατέρα ενώ αυτή το απαγόρευσε; Για την ασυνεννοησία γονέων ή την ανοησία να προσφέρουν στα ίδια τους τα παιδιά τέτοιες εμπειρίες για την ικανοποίηση του εγωισμού τους;
στ) για το ίδιο ΕΣΡ: Όταν το ίδιο το κοινό, οι ανήλικοι, απαγορεύεται επιλεκτικά να δουν κάποιες ταινίες και την ίδια στιγμή, αν μείνουν ένα πρωί σπίτι, θα ακούσουν τα σεξιστικά υπονοούμενα του Γιώργου Λιάγκα, τις επικές εκφράσεις από ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ και συγκεκριμένα από την Νάνσυ Παραδεισάνου: Πηδάτε γιατί χανόμαστε… ή τις ανεκδιήγητες παρομοιώσεις της Μάρας Μειμαρίδη στο Ευτυχείτε…
Τέλος, στην ερμηνεία για τον χαρακτηρισμό καταλληλότητας ταινιών αναφέρεται ότι:
Η λογοκρισία απαγορεύεται και τυχόν απαγόρευση της προβολής μιας ταινίας μπορεί να γίνει μόνο μετά από προσφυγή στη Δικαιοσύνη και έκδοση σχετικής δικαστικής απόφασης.
Πως γίνεται λοιπόν να απαγορεύτηκε η προβολή της ταινίας με την εισβολή της αστυνομίας χωρίς δικαστική απόφαση; Και επειδή στην αρχή υπάρχει και μια μικρή προτασούλα περί απαγόρευση λογοκρισίας… Σε δημοκρατικές πολιτείες η λογοκρισία συνεχίζει να υφίσταται κυρίως όταν θίγονται θέματα ιδεολογίας, θρησκείας, επιστήμης και αισθητικής. Αλλάς στη τέχνη λογοκρισία; Τέχνη είναι η ελευθερία του λόγου και μέσω αυτής της ελευθερίας γίνεται εφικτή η διακίνηση ιδεών. Ο καλλιτέχνης, επομένως, δε θα πρέπει να σταματήσει να εκφράζει τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του μέσα από τα δημιουργήματά του.
/
.
Αγαπητέ μου Άρθουρ διάβασα κάπου ότι είχε πει ο Άλμπερτ Καμύ: Μια ένοχη συνείδηση έχει ανάγκη να εξομολογηθεί. Ένα έργο τέχνης είναι μια εξομολόγηση…
.
Εγώ ήθελα να σου εξομολογηθώ πως μετά απ’ όλο αυτό το σάλο που προκάλεσε η προβολή της ζωής σου ξεσήκωσε αρκετούς περισσότερους νέους να σε γνωρίσουν δίχως να έχουν κλείσει τα 18… Επίσης θα ήθελα να σε συγχαρώ που κατάφερες να αποδείξεις πως η υπακοή στο νόμο δεν επιτυγχάνεται με εισβολείς ένστολων αλλά με την αξιοπιστία στο πρόσωπο του κράτους. Όσο για την ταινία σου, αδιαμφισβήτητα για εμένα αποτελεί μια από τις καλύτερες εξομολογήσεις των τελευταίων 10 ετών!
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
