Συνομιλεί (και γράφει) η Ζωή Ταυλαρίδου για την Κουλτουρόσουπα.
Βρισκόμαστε στο θέατρο Αμαλία, και συναντούμε εδώ τους συντελεστές της Εικοστής Όγδοης, υποψήφιους για το Βραβείο Καλύτερης Πρωτοεμφανιζόμενης Ομάδας στα 13α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης (δείτε όλες τις υποψηφιότητες και όλη τη ροή πληροφοριών των ΘΒΘ εδώ)
28 Φεβρουαρίου 2023. Μία μετωπική σύγκρουση τρένων στέρησε τη ζωή 57 ανθρώπων και τραυμάτισε σωματικά και ψυχικά δεκάδες ακόμα. Είναι ένα γεγονός-σταθμός στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Για πολλούς ο χρόνος σταμάτησε στις 23:21 εκείνο το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου. Για άλλους συνεχίζει με σκοπό την απόδοση δικαιοσύνης. Στο θέατρο ντοκουμέντο της Γενοβέφας Κτενίδου αποκαλύπτονται καταθέσεις ψυχής από επιζώντες και συγγενείς θυμάτων στην τραγωδία των Τεμπών. Μαρτυρίες συνανθρώπων μας παρουσιάστηκαν στη σκηνή, ανοίγοντας διάλογο με τον θεατή για την ατομική, κοινωνική και πολιτική ευθύνη.
Η Γενοβέφα Κτενίδου σε συνεργασία με ένα επιτελείο ανθρώπων της τέχνης και του θεάτρου ήρθε σε επαφή με τον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών και την πρόεδρό τους, Μαρία Καρυστιανού, και συγκέντρωσε μαρτυρίες τόσο ανθρώπων που βίωσαν οι ίδιοι την τραγωδία όσο και συγγενών των θυμάτων. Η Γενοβέφα μάς εξηγεί πότε και πώς έλαβε τέτοια πρωτοβουλία να δημιουργήσει ένα θέατρο ντοκουμέντο για ένα τόσο τραγικό και νωπό ακόμη συμβάν, προκαλώντας συζητήσεις και διεργασίες που δεν αφήνουν ευτυχώς το έγκλημα να ξεχαστεί, καθώς ακόμη δεν έχουν αποδοθεί οι πρέπουσες ευθύνες και οι ανάλογες τιμές σε αυτούς που άδικα έχασαν τη ζωή τους κάνοντας απλά ένα μοιραίο ταξίδι.
Μας παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά του docu theater και περιγράφει πως έγινε η συνύφανση αυτού του είδους θεάτρου με το έγκλημα των Τεμπών. Στόχος της ομάδας ήταν η αποκάλυψη της αλήθειας, η οποία πολύ διακριτικά αποσιωπήθηκε από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης ως είθισται. Η παράσταση αυτή έφερε στο φως πολλά «μυστικά», που όλοι μας λίγο ή πολύ υποπτευόμαστε, και προσπάθησε να επουλώσει πληγές, κυρίως σε αυτούς που βγήκαν ζωντανοί από τα φλεγόμενα τρένα διαπιστώνοντας τον θάνατο των διπλανών τους. Ήταν ειλικρινά μια συνειδητοποίηση για τους επιζώντες να βλέπουν τους ηθοποιούς να τους υποδύονται και ίσως μια διαφορετική επαφή με όσα συνέβησαν τότε. Είχαν την ευκαιρία να θυμηθούν, να αποστασιοποιηθούν, να θεραπεύσουν τους εφιάλτες τους.
Μας μιλούν για τη συμμετοχή τους στο έργο αυτό και μοιράζονται με εμάς τον απόηχό του. Περιγράφουν πολύ γλαφυρά όσα έζησαν κατά τη διάρκεια της μουσικής δημιουργίας κι απόδοσης του δράματος αυτού, τα συναισθήματα και τις σκέψεις των συγγενών των θυμάτων, των επιζώντων και των θεατών που είχαν την τύχη και την ευαισθησία να παρευρεθούν στην παράσταση. Επόμενος στόχος της ομάδας είναι να ταξιδέψει το έργο σε όλη την Ελλάδα, να προβληματίσει, να συγκινήσει, να αφυπνίσει την κοινή γνώμη, να δημιουργήσει μια πιο ανθρώπινη κοινωνία.
Τους το ευχόμαστε ολόψυχα! Είμαστε ευγνώμονες που τους γνωρίσαμε, που γίναμε κι εμείς πολύ μικροί κοινωνοί αυτής της τόσο ευαίσθητης παράστασης που μας αφορά όλους. Προσωπικά, δεν γνωρίζω πότε κι αν θα ξαναμπώ σε τρένο.
Και καλό καλοκαίρι!
Παρακολουθήστε τη συνέντευξή μας στο κανάλι της Σωφέρ:
Μην παραλείψετε να εγγραφείτε στο κανάλι μας. Είναι ο καλύτερος τρόπος να υποστηρίξετε τη δουλειά μας και μέσω αυτής τους καλλιτέχνες της πόλης μας. Σας ευχαριστούμε.
Βιντεοσκόπηση και μοντάζ: Τάσος Πέππας. Για δελτία τύπου και ραντεβού συνεντεύξεων επικοινωνείτε: zozotav@gmail.com
