Από τη στήλη «Όταν Πέσει η Αυλαία του Ν. Γρυλλάκη.
Δεν μπορώ να κατανοήσω τι είναι αυτό που παρακινεί ορισμένους να σηκωθούν από τον βολικό καναπέ τους και κατ’ επέκταση απ’ το σύμπαν στο οποίο κατοικούν και να μπλεχτούν σε χωράφια που είτε δεν κατανοούν είτε παρερμηνεύουν. Διαβολική η ώρα που ένας θρησκόληπτος θα καθορίζει τι επιτρέπεται να ανέβει σε μια θεατρική σκηνή και τι απαγορεύεται.
Θλιβερές στιγμές έζησε –και συνεχίζει να ζει – αυτή η πόλη τις τελευταίες μέρες. Μια γραφική παρέα γνωστών αγνώστων, με επικεφαλής έναν γραφικό και τσιρίζοντα ψευτοιερέα σχεδόν κατέλαβε το Θέατρο Αριστοτέλειον διότι ο θεατρώνης Γισγάκης και η επιχείρηση του τόλμησαν – άκουσον, άκουσον! – να φιλοξενήσουν στον χώρο τους το έργο του Φερνάντο Πεσσόα «Η Ώρα του Διαβόλου».
Το συμβάν αυτό μπορεί να είναι το πρώτο στην πόλη μας που λαμβάνει τέτοια έκταση αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Πέρυσι είχαμε ένα τέτοιο κρούσμα θρησκοληψίας καθώς άγνωστοι βανδάλισαν το Θέατρο Αυλαία σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς την παράσταση «Εκκλησιάζοντες», επίσης θρησκευτικού περιεχομένου.
Και διερωτώμαι εγώ. Είναι σε θέση άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με το θέατρο να καθορίζουν τι θα συμβαίνει μέσα σε αυτό; Γιατί πολύ φοβάμαι ότι τόσο στην πρώτη όσο και στην δεύτερη περίπτωση αυτοί που προέβησαν σε αυτές τις ομολογουμένως απαράδεκτες πράξεις δεν είναι θεατρόφιλοι. Το πιθανότερο είναι ότι ούτε είδαν, ούτε έχουν και σκοπό να δουν στο μέλλον τις συγκεκριμένες παραστάσεις.
Οι εικόνες με τις οποίες ήρθαμε αντιμέτωποι τις τελευταίες μέρες και οι καταστάσεις που εκτυλίχθηκαν έξω από το θέατρο μόνο και μόνο επειδή ανέβηκε παράσταση που «τόλμησε» να αναφερθεί στο αντίπαλο δέος του χριστιανισμού, τον διάβολο, θυμίζουν μεσαίωνα. Το μόνο που έλειπε από το παρακμιακό σκηνικό ήταν οι πυρσοί και οι δάδες για να ξορκιστεί ο σατανισμός από τους απανταχού τζιχαντιστές, οι οποίοι σαν άλλη Ιερή Εξέταση θα κρίνουν ποιος ξεπερνά τα όρια και ποια θα είναι η τιμωρία του.
Ο σκοταδισμός και η κάθε μορφής λογοκρισία δεν έχουν θέση στην τέχνη και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό είτε έχει τυφλωθεί ανεπανόρθωτα από τις εμμονές του είτε έχει χρέος να αναλογιστεί εκ νέου που πατάει και που βρίσκεται. Και το γεγονός ότι η πλειοψηφία αυτών που διαμαρτυρήθηκαν είναι είτε εγγεγραμμένοι σε κόμματα ακροδεξιού τύπου όπως η Χρυσή Αυγή είτε κλινικές περιπτώσεις όπως ο γνωστός και μη εξαιρετέος πατέρας που έχει γίνει και διασημότητα, έχει να πει πολλά. Το μόνο που φοβόμαστε είναι μην τους έρθει και βάλουν τα καλά τους και από κωμικοτραγικές φιγούρες μεταμορφωθούν σε χειραγωγούς και συμπαρασύρουν και άλλους στον μεσαιωνικό τους όλεθρο.
Φωτογραφικό υλικό
