Παραμένοντας συνεπής στην πεποίθησή της πως η τέχνη και ο πολιτισμός δεν μπορούν να απουσιάζουν από την ανθρώπινη ζωή, ακόμη και σε περιπτώσεις που οι συνθήκες είναι εξαιρετικά αντίξοες, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση συνεχίζει να κρατά ενεργή την επαφή της με το κοινό μέσα από το ψηφιακό κανάλι της στο YouTube.
Διαθέσιμη είναι η παράσταση «Αντιγόνη / Lonely Planet» της Λένας Κιτσοπούλου, ενώ την Κυριακή 15 Νοεμβρίου, στις 21:00, στις οθόνες μας γίνεται Το Σώσε, καθώς μεταφερόμαστε στα παρασκήνια μιας θεατρικής παράστασης –τώρα που το ζωντανό θέατρο δεν επιτρέπεται– και αναρωτιόμαστε: «Τι γίνεται, όταν όλα πάνε στραβά;»
.
Λένα Κιτσοπούλου, Αντιγόνη / Lonely Planet
Διάρκεια: 100 λεπτά
Λένα Κιτσοπούλου, Αντιγόνη / Lonely Planet
Διάρκεια: 100 λεπτά
Η Αντιγόνη του Σοφοκλή με τα χαρακτηριστικά μιας κωμωδίας. Γίνεται; Δίνουν διαλέξεις οι άσχετοι; Είναι η δική μας τραγωδία μεγαλύτερη από όλες; Αν φανταζόμασταν κάποιον να επιχειρεί να «αναποδογυρίσει» την αρχαία τραγωδία, αυτή θα ήταν η Λένα Κιτσοπούλου, η πληθωρική αντιπερσόνα του ελληνικού θεάτρου. Αν περιμένετε έναν Χορό αρχαίας τραγωδίας, δεν θα τον δείτε στο Αντιγόνη / Lonely Planet.
Καλώντας στη σκηνή μια ομάδα ανθρώπων που, χωρίς να είναι ειδήμονες, δίνουν μια διάλεξη γύρω από την Αντιγόνη, η Λένα Κιτσοπούλου εμβολίζει τον σοφόκλειο μύθο με στιγμές ενός σατιρικού, απελπισμένου «εδώ και τώρα».
Με τη βαθιά πεποίθηση ότι το αρχαίο δράμα μάς εμπεριέχει, αφού «όποιον χώρο κι αν επιλέξει κανείς να αναλύσει από τη σύγχρονη πραγματικότητα, θα πέσει αναπόφευκτα πάνω στις αρχαίες τραγωδίες», η συγγραφέας και σκηνοθέτρια αναγνωρίζει στα πρόσωπα των ηρώων της Αντιγόνες, Κρέοντες και Αίμονες, που μοιράζονται κοινές φοβίες και αγωνίες του αφόρητα μοναχικού μας σύμπαντος. Οι ήρωές της μπορεί να αναρωτιούνται αν η Αντιγόνη ουρλιάζει μέσα της από απελπισία, αν αμφιταλαντεύεται η Ισμήνη, αν έχει δίκιο ο Κρέοντας, να μιλούν για το «Έρως ανίκατε μάχαν», αλλά πάντα υπό το πρίσμα των δικών τους δύσκολων αποφάσεων, από εκείνο το είδος αποφάσεων που σε κάνουν να γεμίζεις παγοθήκες με τα δάκρυά σου…
.
Κρατώντας άρρηκτο το νήμα των μέχρι σήμερα έργων και σκηνοθεσιών της, η Λένα Κιτσοπούλου πάει τον μύθο στα «απάτητα» και επιμένει να έλκεται από τα μοτίβα της ανθρώπινης τρέλας και μοναξιάς, θεωρώντας πως «δεν έχει τίποτε άλλο ο άνθρωπος, όλα τα άλλα είναι ψέματα».
Κρατώντας άρρηκτο το νήμα των μέχρι σήμερα έργων και σκηνοθεσιών της, η Λένα Κιτσοπούλου πάει τον μύθο στα «απάτητα» και επιμένει να έλκεται από τα μοτίβα της ανθρώπινης τρέλας και μοναξιάς, θεωρώντας πως «δεν έχει τίποτε άλλο ο άνθρωπος, όλα τα άλλα είναι ψέματα».
Στον «πλανήτη Κιτσοπούλου», ωστόσο, κάτω από την υπαρξιακή απελπισία κουρνιάζει η κωμωδία – και το ανάποδο. Οδηγούμενη από μια ανάγκη αυτοσαρκασμού και διαστρεβλωμένης αντιμετώπισης της πραγματικότητας, αναζητά στην κωμωδία «ένα ίχνος αλήθειας». «Δεν την προσπαθώ την κωμωδία» λέει. «Είναι μια μορφή απόγνωσης και μη ενοχής για την ευτελή πλευρά του εαυτού μου.»
Η πρώτη εκδοχή της παράστασης παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ του Onassis USA, Antigone Now, στη Νέα Υόρκη το 2016. Έναν χρόνο μετά, οι σκιέρ της Κιτσοπούλου, που απαγγέλλουν με θράσος το «Έρως ανίκατε μάχαν» ενώ μιλούν για τη χιονοθύελλα της μοναξιάς στα απάτητα βουνά, προσγειώθηκαν με νέο υλικό στη Μικρή Σκηνή της Στέγης. Το 2019 μίλησαν για το δίλημμα της Αντιγόνης και το δικό τους στο κοινό του Public Theater στη Νέα Υόρκη, στο πλαίσιο του Onassis Festival 2019: Democracy Is Coming. Είναι η πρώτη φορά που πατούν με τις στολές του σκι και τα χιονοπέδιλά τους στον ψηφιακό κόσμο.
Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους
1111111111111111111
.
Tο Σώσε του Μάικλ Φρέιν (Noises Off by Michael Frayn)
Διάρκεια: 140 λεπτά
Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος
Tο Σώσε του Μάικλ Φρέιν (Noises Off by Michael Frayn)
Διάρκεια: 140 λεπτά
Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος
Πρόπερσι στη Στέγη έγινε Το Σώσε. Και αφού δεν μπορούμε να δούμε ζωντανά θέατρο αυτό τον καιρό, μεταφερόμαστε στα παρασκήνια μιας θεατρικής παράστασης: εκεί όπου κάθε προσπάθεια εκλογίκευσης ακυρώνεται σε αυτό το έργο.
.
.
Εκεί όπου τα σκοτεινά ένστικτα αναδύονται και οι ρόλοι, σαν ζόμπι, καταβροχθίζουν τους ηθοποιούς. Όλα μπερδεύονται: σκηνή, παρασκήνια, ρόλοι, ηθοποιοί, τσεκούρια, σαρδέλες, εσείς κι εμείς. «Μπαίνουμε απ’ τις πόρτες – βγαίνουμε απ’ τις πόρτες.
Τι είναι η φάρσα; Αυτό. Τι είναι το θέατρο; Αυτό. Και η ζωή, δηλαδή, τι είναι; Αυτό.»
Αυτά ακούμε στο έργο Το Σώσε (1982) του Michael Frayn, που έχει αποσπάσει βραβεία Olivier, London Evening Standard, Drama Desk και Outer Critics Circle.
Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί ένα εκλεκτό σύνολο ηθοποιών (Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Μιχάλης Κίμωνας, Γιάννης Κλίνης, Σοφία Κόκκαλη, Έμιλυ Κολιανδρή, Άννα Μάσχα, Άρης Μπαλής, Αρετή Σεϊνταρίδου) και, ταυτόχρονα, παίζει τον ρόλο του σκηνοθέτη στην κλασική βρετανική φάρσα που μας βάζει μέσα στα παρασκήνια ενός θεάτρου, καλώντας μας να αναρωτηθούμε: «Τι γίνεται, όταν όλα πάνε στραβά;»
Σε ένα επιβλητικό σκηνικό-ανθρώπινη κυψέλη, που βουίζει από τις προσβολές και τις παρεξηγήσεις, οι ηθοποιοί ξεχνούν τα λόγια τους, ο σκηνοθέτης ωρύεται, τα κοστούμια ξηλώνονται, ενώ οι σαρδέλες, τα τσεκούρια και οι ανθοδέσμες βρίσκονται πάντα στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή…
Θέατρο μέσα στο θέατρο, φάρσα μέσα στη φάρσα, γκάφα πάνω στην γκάφα. Ένας ύμνος για το λάθος στις οθόνες μας.
Από 18 Νοεμβρίου, εδώ
Φωτογραφικό υλικό
