.
Οι «τηλεκριτικές» που εγκαινίασε η Κουλτουρόσουπα, ένεκα ανυπαρξίας κάθε θεατρικής δραστηριότητας λόγω πανδημίας, σαφώς και δεν αποτελούν «φυσιολογικές» κριτικές (πως θα γινόταν άλλωστε καθώς το θέατρο αποτελεί ένα ζωντανό πυρήνα αλληλεπίδρασης), αλλά μια διαφορετική θεατρική οπτική. Με αυτά τα κριτήρια κρίνουμε και τις παραστάσεις που παρακολουθούμε από τον καναπέ όσο #Μένουμε_σπίτι
“Κ”
Συνεχίζοντας την ενημέρωση για το τι μπορούμε να δούμε από το σπίτι, θα αναφερθούμε σε μια άλλη κωμωδία, το «Ψύλλοι στ’ αυτιά» του Ζώρζ Φεντώ σε μετάφραση -διασκευή του Θοδωρή Πετρόπουλου και σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα που παίχτηκε από τον θίασο Σταυροπούλου- Χατζηπαναγιώτη τη σεζόν 2013 στο θέατρο «Αλίκη».
Πρόκειται για μια κλασική γαλλική κωμωδία.
Στο Παρίσι της μπελ επόκ, η Γκαμπριέλ, μετά από χρόνια οικογενειακής ευτυχίας, αρχίζει να αμφιβάλλει για την πίστη του συζύγου της, Βικτόρ-Εμμανουέλ και εκμυστηρεύεται την ανησυχία της στην παλιά της φίλη Λυσιέν. Το γαϊτανάκι της κωμωδίας αρχίζει να ξετυλίγεται όταν η Γκαμπριέλ και η Λυσιέν, για να «δοκιμάσουν» τον Βικτόρ, του γράφουν μια επιστολή κλείνοντας του ραντεβού σε ένα αμφιβόλου φήμης ξενοδοχείο. Αυτό που αγνοούν είναι ότι στο ίδιο ξενοδοχείο εργάζεται ως θυρωρός ο συνήθως πιωμένος Πος που είναι ο σωσίας του Βικτόρ! Όταν όλοι οι ήρωες του έργου καταφθάνουν στο ξενοδοχείο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, το φυτίλι της φάρσας πυροδοτείται.
Στο Παρίσι της μπελ επόκ, η Γκαμπριέλ, μετά από χρόνια οικογενειακής ευτυχίας, αρχίζει να αμφιβάλλει για την πίστη του συζύγου της, Βικτόρ-Εμμανουέλ και εκμυστηρεύεται την ανησυχία της στην παλιά της φίλη Λυσιέν. Το γαϊτανάκι της κωμωδίας αρχίζει να ξετυλίγεται όταν η Γκαμπριέλ και η Λυσιέν, για να «δοκιμάσουν» τον Βικτόρ, του γράφουν μια επιστολή κλείνοντας του ραντεβού σε ένα αμφιβόλου φήμης ξενοδοχείο. Αυτό που αγνοούν είναι ότι στο ίδιο ξενοδοχείο εργάζεται ως θυρωρός ο συνήθως πιωμένος Πος που είναι ο σωσίας του Βικτόρ! Όταν όλοι οι ήρωες του έργου καταφθάνουν στο ξενοδοχείο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, το φυτίλι της φάρσας πυροδοτείται.
.
.
Η κλασική γαλλική κωμωδία για κάποιο λόγο δεν αποδίδεται καλά στο ελληνικό θέατρο. Λίγο το χιούμορ που ξενίζει, λίγο ο ρυθμός που πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμένος πάντως πάντα έχει κανείς την αίσθηση ότι κάτι λείπει. Εδώ πρόκειται για μια προσεγμένη παράσταση με δυνατά ατού το εντυπωσιακό σκηνικό (πολλά εύγε στον Μανόλη Παντελιδάκη), που σίγουρα χάνουν στην βιντεοσκόπηση, τα πολύχρωμα, υπέροχα κοστούμια εποχής (Ντένη Βαχλιώτη), και τις πολύ καλές ερμηνείες από το σύνολο σχεδόν των ηθοποιών.
Η υπόθεση του έργου είναι από μόνη της τραβηγμένη. Ίσως μια πιο μοντέρνα προσέγγιση να απέδιδε περισσότερο. Το πολύ κλασικό ανέβασμα σε ένα πολύ κλασικό έργο το έκανε λίγο βαρετό σε ορισμένα σημεία παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων.
Ο Γιάννης Κακλέας προσπάθησε και απέδωσε την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του Παρισιού, εκείνης της ιδιαίτερης εποχής αλλά ως εκεί. Λείπει η φρέσκια ματιά από τη σκηνοθεσία του.
.
.
Μιλώντας για ερμηνείες αβίαστα ξεχωρίζουν αυτή του Κώστα Αποστολάκη και του Πάνου Βλάχου. Ο μεν πρώτος πραγματικά αναδεικνύεται σε ηθοποιό ευρείας γκάμας ρεπερτορίου καθώς σε όποια παράσταση κι αν τον έχω δει είναι εξαιρετικός. Έτσι κι εδώ είναι ένας ξεκαρδιστικός Ισπανός, ζηλιάρης σύζυγος. Ο μεν δεύτερος ερμηνεύει έναν ρόλο με ιδιαιτερότητα στην ομιλία και το κάνει πολύ καλά. Ίσως θα μπορούσαν να λείπουν οι πολλές φωνές από την ερμηνεία του σε ορισμένα σημεία. Όσον αφορά την Σταυροπούλου, τον Χατζηπαναγιώτη και τη Μουτίδου, πρόκειται για πληθωρικούς ηθοποιούς που όμως εδώ δεν πείθουν για ραφινάτοι Γάλλοι αστοί. Έχουν όμως τσαχπινιά και ποιότητα στο παίξιμο τους. Φιλότιμη προσπάθεια από την Κωνσταντακάκη. Όπως πάντα ιδιαίτερη η Μίνα Αδαμάκη ενώ και οι ηθοποιοί στους δευτερεύοντες ρόλους έχουν καλή απόδοση.
Συνοψίζοντας το έργο αυτό του Φεντώ μέσα από το εξωπραγματικό των καταστάσεων της, έχει προεκτάσεις, οι οποίες υπερβαίνουν μια απλή πρόθεση να βγει γέλιο. Επίσης, υπάρχει μια σκωπτική διάθεση απέναντι στην μεγαλοαστική αλαζονεία. Τα στοιχεία αυτά βγαίνουν στην προσέγγιση του Κακλέα μέσα από καλές ερμηνείες και μια καλαίσθητη προβολή της Μπελ Επόκ. Στην τελευταία σκηνή η φάρσα κορυφώνεται και βγάζει πολύ γέλιο. Για μια χαλαρή βραδιά είναι ότι πρέπει.
Τηλε-Βαθμολογία:
6,1/10
.
.
Ιδού και η παράσταση
Φωτογραφικό υλικό
