Είδε και σχολιάζει ο Γιάννης Τσιρόγλου.
Έτσι όπως έχουν ξεπατικώσει τον λεγόμενο παλιό ελληνικό κινηματογράφο δεν μας κάνει καμιά εντύπωση πως οι περισσότερες από τις θεατρικές μεταφορές δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα το ιδιαίτερο.
.
Oρθώς πάντως σκέπτονται όσοι έχουν σκοπό να ανεβάσουν τέτοιες παραστάσεις πως πρόκειται για έργα που έχουν γράψει λαμπρή ιστορία στο πάνθεον του θεάματος, έχουν αγαπηθεί υπερβολικά από το ελληνικό κοινό, άρα επρόκειτο και για σιγουράντζες. Ωστόσο είτε από δειλία, είτε από ανικανότητα, πάντως όχι από κάποιου είδους «σεβασμό» στους πρωτοπόρους, τα αφήνουν ως έχουν, χωρίς να τα φρεσκάρουν, να τους δώσουν μια νέα πνοή, κάνοντας τα σημερινά. Κάποιες δε από αυτές, καλύτερα να μην γινόντουσαν ποτέ, όπως η περίπτωση της παράστασης «Υπάρχει και Φιλότιμο», που ηγείται ο Γιάννης Μπέζος και παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στο θέατρο Αριστοτέλειον.
Κάτι που ο σκηνοθέτης που είναι και πρωταγωνιστής, ελάχιστα ασχολήθηκε και αυτό φάνηκε από τα πρώτα λεπτά της έναρξης, καθώς τον ενδιέφερε μια απλή θεατρική μεταφορά της ταινίας στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, Μόνο που ο αξιολάτρευτος αυτός ηθοποιός είχε άλλο πλαίσιο να ερμηνεύσει τα πάθη του ρόλου του και κινούνταν σε ένα περιβάλλον μιας άλλης εποχής. Χωριά ήταν αποκομμένα από τις πόλεις, οι ασφαλτωμένοι δρόμοι ήταν ελάχιστοι, ρεύμα δεν είχαν όλα τα σπίτια, το νερό το έβρισκαν σε πηγάδια, τηλέφωνο υπήρχε μόνο ένα να εξυπηρετήσει όλο τον ντουνιά κοκ. Και ενώ τα χρόνια πέρασαν, δόξα το Θεό εξελιχτήκαμε, κάποιες όμως κακές νοοτροπίες ζουν, βασιλεύουν και ακόμη τυραννούν με τις μπαγαποντιές τους τον ελληνικό λαό. Με μια ελαφρά διασκευή, αυτά τα χούγια θα μπορούσαν να χτυπήσουν διάνα παρουσιάζοντας μια πολιτικάντικη σάτιρα με κοινωνικές προεκτάσεις η οποία ακόμα και σήμερα έχει πολλά κοινά στοιχεία με πρόσωπα και καταστάσεις του τότε.
.
Χωρίς να συγκρίνονται καλλιτεχνικά οι παραστάσεις και για να καταλάβετε την διαφορά είναι με κάτι που είδαμε πρόσφατα στην Θεσσαλονίκη. Στην «Νεράιδα και το παλικάρι» ο Βάλαρης δεν προσπάθησε να κάνει μια στεγνή απομίμηση αλλά έξυπνα παρουσίασε μια αρκετά πειραγμένη με εξωτερικά στοιχεία «Νεράιδα», ενώ ο Μπέζος αντέγραψε σχεδόν τα πάντα από την ταινία, παρουσιάζοντας μια βατή στα όρια “χαζεύω”, παράσταση, που της έλειπε πέρα από φρεσκάδα, η απαιτούμενη κλιμάκωση, όχι το προφανές, όσο και μια πιο διεισδυτική ανάπτυξη στους χαρακτήρες, καθώς μιλάμε για ταλαίπωρους ανθρώπους και όχι μαριονέτες. Πέρα από την προβλεπόμενη υπόθεση που όλοι γνωρίζουμε, οι περισσότεροι ήρωες φάνταζαν λίγοι στο κοστούμι που φορούσαν. Δεν σου έκαναν αίσθηση τα πονήματά τους αλλά ούτε και πως ερμήνευαν τους ρόλους. Σκηνοθετικά δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα, επιτηδευμένα πηγαινοέρχονταν στη σκηνή, έλειπε η σπιρτάδα, κάποια έκπληξη/φαντασία στη ροή, τα κωμικοτραγικά δεν αποδίδονταν με πειθώ, εξού και το χάχανο, ενώ το θαυμάσιο αυτό κείμενο των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου, που καυτηριάζει όσο λίγα τους πολιτικάντηδες πήγε στον βρόντο…
.
Οπότε μέτριες ως παγερά αδιάφορες υπήρξαν οι επιδόσεις απ΄ όλους τους ηθοποιούς μηδέ εξαιρουμένου: υπερβολική και προβλεπόμενη, την έχει κάψει η τηλεόραση, την Δάφνη Λαμπρόγιαννη, μια από τα ίδια σε απόδοση έκφρασης ο Τάσος Κωστής, ανεκτός θα λέγαμε ο Χρήστος Γιάνναρης. Πέρασαν και δεν έκαναν αίσθηση: Ντίνος Σπυρόπουλος, Νίκος Απέργης, Κωνσταντίνα Νταντάμη, Θανάσης Ισιδώρου, Εύη Δαέλη και Ελένη Καραδάκη. Ακόμη και για τον Γιάννη Μπέζο που θα πίστευε κανείς, έναν τέτοιο ρόλο το έχει στο τσεπάκι του, λειτούργησε με ασφάλεια στα γνωστά του μοτίβα και τερτίπια, καθώς μας έχει μπερδέψει από τους πολλαπλούς επαναλαμβανόμενους τηλεοπτικούς χαρακτήρες, που θαρρείς όλοι μοιάζουν μεταξύ τους.
Με όλα αυτά, η σιγουριά μιας επιτυχημένης ταινίας μεταφερόμενης σε θεατρική σκηνή, απέτυχε χωρίς ωστόσο να ανήκει στην κατηγορία του «δεν βλέπεται». Ίσως, ένας λόγος για να δεις αυτό το σχεδόν βλέπεται, οι αναγνωρίσιμοι ηθοποιοί. Μόνο που το θέατρο δεν είναι βιτρίνα για να κάνουν πασαρέλα.
Εν ολίγοις:
Μια παράσταση που ξεχνάς με το που τελειώσει.
Βαθμολογία:
4/10
.kkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk
.
«ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ» του Α. Σακελλάριου – Χ. Γιαννακόπουλου.
Κωμωδία
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Τα έργα που έχουν ενδιαφέρον θεατρικό συνομιλούν με το χρόνο και όχι μόνο με τον καιρό τους. Η καρδιά της γραφής των Σακελλάριου- Γιαννακόπουλου χτυπά ακόμα δυνατά. Η μεγάλη κωμωδία δεν ασχολείται με τύπους και πρόσωπα αλλά με συμπεριφορές. Αυτές θα προσπαθήσουμε να ζωντανέψουμε στο προσεχές εγχείρημά μας. Βέβαια το γέλιο θα είναι παρόν για να πιστοποιεί και τις αδυναμίες μας και τα προτερήματά μας. Όλων! Γιάννης Μπέζος σκηνοθετεί την παράσταση κρατώντας τον ρόλο του Μαυρογιαλούρου. Μαζί του: Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Τάσος Κωστής, Χρήστος Γιάνναρης, Ντίνος Σπυρόπουλος, Νίκος Απέργης κ.ά.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη: 19.30, Πέμπτη – Παρασκευή: 21.00, Σάββατο: 18.30 & 21.20, Κυριακή: 19.30 (έως 21/4)
.
-k-
.
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/5/2017 έως 15/05/2019 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 9α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2019 που θα πραγματοποιηθούν Τρίτη 11 Ιουνίου 2019 στο θέατρο Κολοσσαίον.
.
Δείτε & αυτά:
Actors Portfolio:
Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Επιπλέον αναλαμβάνουμε: Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση φωτογραφιών κοινωνικών δικτύων κ.ά.
.
,
& αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιαζουμε ΕΔΩ
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία – ΕΔΩ
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
