Δεν είχα δει ποτέ τον Αλαντίν ούτε στο θέατρο ούτε στον κινηματογράφο οπότε για μένα ήταν ιδανική ευκαιρία να γνωρίσω αυτόν τον ήρωα και να τον δω στις περιπέτειές του που όπως θα αποδεικνυόταν θα ήταν και πολλές και ενδιαφέρουσες. Έτσι λοιπόν ήταν και για μένα και για τη Φιλιώ η πρώτη μας γνωριμία μαζί του.
Γράφει η Νέλη Βυζαντιάδου για την Κουλτουρόσουπα
Από τις πρώτες κιόλας σκηνές του έργου διαπιστώσαμε και οι δυο μας ότι θα ταξιδεύαμε με τους πρωταγωνιστές σε έναν κόσμο μαγικό. Το μαγικό χαλί, το λυχνάρι και το τζίνι αλλά και ο Αλαντίν που, μετά από πολλές περιπέτειες, αποδείχθηκε ιδιαιτέρως ικανός έδωσαν χώρο στη μαγική σκέψη όλων μας, μικρών και μεγάλων. Την ώρα που απολαμβάναμε τα περίτεχνα ακροβατικά των πρωταγωνιστών και τις εναέριες χορευτικές φιγούρες τους, σκεφτόμουν τη δύναμη που έχει μαγική σκέψη σε όλες τις ηλικίες. Η μαγική σκέψη υπάρχει για να μας βοηθά να εξηγήσουμε αυτά που δεν εξηγούνται αλλιώς και συναντάται περισσότερο στα παιδιά. Συνδέεται μάλιστα με τον εγωκεντρισμό που αναπτύσσεται από το δεύτερο ως το όγδοο περίπου έτος της ζωής ενός παιδιού. Αν και μεγαλώνοντας κανείς αρχίζει να εγκαταλείπει αυτή τη σκέψη, δεν είναι λίγοι οι ενήλικες που εξακολουθούν να καταφεύγουν σε αυτήν προκειμένου να νιώσουν πιο δυνατοί ή να συνδεθούν με καταστάσεις που επιθυμούν βαθιά.
Η Φιλιώ είχε εντυπωσιαστεί από όλα όσα γινόντουσαν επί σκηνής και ήταν τότε που σκεφτόμουν ότι ένα παιδί αυτής της ηλικίας αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα μέσα από την εμπειρία και κυρίως από το πώς νιώθει. Κι εκείνη τη στιγμή η μικρή μου φίλη ήταν χαρούμενη. Αυτό μπορούσα να δω στο βλέμμα της και στη ξεγνοιασιά με την οποία παρακολουθούσε όλους τους συντελεστές της παράστασης. Για αυτήν, όπως και για τα υπόλοιπα παιδιά εκεί μέσα, λίγη σημασία είχε να εξηγήσουν με βάση τη λογική πώς κατάφερναν οι δύο πρωταγωνιστές να πετάνε με τη βοήθεια του μαγικού χαλιού. Ούτε που τους ένοιαζε να κατανοήσουν αυτό που έβλεπαν. Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να συνεχίζουν να νιώθουν χαρούμενα κι αυτό γινόταν ήδη.
Όλα αποκτούσαν ψυχή σε αυτήν την ιστορία. Ακόμα και το λυχνάρι. Ακόμα και αυτό το άψυχο αντικείμενο γινόταν πολύτιμο στην ιστορία που βλέπαμε και ακούγαμε. Κι όσο περνούσε η ώρα, τόσο περισσότερο διαπίστωνα τη μαγεία των παραμυθιών. Μαγικός είναι ο κόσμος του παραμυθιού. Μαγικός και διδακτικός. Ο πρωταγωνιστής, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Αλαντίν, είναι εξαιρετικά ανθεκτικός και ευφυής. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καταφέρνει στο τέλος να θριαμβεύσει και αυτό το καλό τέλος το χρειάζονται τα παιδιά. Χρειάζονται και κάτι άλλο. Να νιώσουν ασφαλή και ασφαλή νιώθουν όταν αντιλαμβάνονται πως θα υπάρχουν πάντα πλάσματα πρόθυμα να βοηθήσουν τον πρωταγωνιστή με τον οποίο έχουν ταυτιστεί. Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτα ομορφότερο από το να ακούς ζώα ή αντικείμενα να μιλούν. Δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από το να βλέπεις τη νίκη του πρωταγωνιστή μετά τον αγώνα που έχει δώσει. Δεν υπάρχει τίποτα πιο εντυπωσιακό από το να βλέπεις το παιδί να εντυπωσιάζεται από τη μαγεία, που λαμβάνει χώρα στη σκηνή. Μόνο με αυτή μπορεί να προσεγγίσει το άγνωστο που του προξενεί φόβους. Μόνο με αυτή ξορκίζει το κακό. Μόνο με αυτή αφήνεται στη φαντασία του και φεύγει από το θέατρο πλάθοντας νέες ιστορίες. Όπως έκανε η Φιλιώ βγαίνοντας μαζί μου έξω από την αίθουσα.
Όσο για εσένα που σκοπεύεις να παρακολουθήσεις αυτό το έργο, αξιοποίησε στο βαθμό που θέλεις, κάποιες ιδέες που παραθέτω ευθύς αμέσως. Κι αυτό γιατί η ουσιαστική μάθηση ξεκινά μετά την παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης. Έχει να κάνει με αυτά που θα συζητήσεις με το παιδί σου και με το πόσο πιο μακριά θα το πας.
Ιδέες για εφαρμογή μετά την παράσταση
- Ζήτησε από το παιδί σου να σου πει ποια σκηνή ξεχώρισε από όλο το έργο και για ποιο λόγο.
- Βρες στο διαδίκτυο παραμύθια με μαγικό χαλί και διαβάστε τα μαζί.
- Ζήτησε από το παιδί σου να γράψει ένα γράμμα στον Αλλαντίν. Τι θα του έλεγε; Τι συμβουλές θα του έδινε για να προσέχει περισσότερο;
- Ζήτησε από το παιδί σου να δώσει μια διαφορετική εκδοχή της ίδιας ιστορίας με πρωταγωνιστή τον Αλαντίν.
- Ζήτησε από το παιδί σου να ζωγραφίσει κάτι που να συνδέεται με το έργο που είδε.
- Ζήτησε από το παιδί σου να ονοματίσει τρεις ευχές που θα ζητούσε από το μαγικό λυχνάρι και να αιτιολογήσει αυτές τις ευχές.
- Ζήτησε από το παιδί σου να σου πει σε ποιον/α θα χάριζε το μαγικό λυχνάρι αν ήταν δικό του και να σου εξηγήσει για ποιον λόγο διάλεξε αυτό το άτομο.
- Βρες στο διαδίκτυο παραμύθια με τη λέξη ‘μαγικό’, όπως ‘Τα μαγικά δώρα’, ‘Το μαγικό ραβδί’ κλπ.
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν αρκεί να συνοδεύεις το παιδί σου με τη φυσική σου παρουσία αλλά να μην είσαι ουσιαστικά εκεί. Μοιράσου μαζί του την όλη εμπειρία, για να μάθει κι αυτό να μοιράζεται με τη σειρά του. Δείξε αληθινό ενδιαφέρον, για να μάθει κι αυτό να ενδιαφέρεται με τη σειρά του. Σεβάσου τους κανόνες που ισχύουν μέσα στην αίθουσα θεάτρου, για να μάθει κι αυτό να τους σέβεται και να τους τηρεί με τη σειρά του.
Όσο για εμάς θα συναντηθούμε ξανά μέσα από αυτή τη στήλη με μια καινούργια πρόταση… σε 15 μέρες να με ‘διαβάσεις’… αγαπάμε πολύ το παιδικό θέατρο… κι οι δυο φίλες μου, η Φιλιώ και η Κατερίνα πάνε θέατρο και μετά μοιράζονται μαζί σας το βίωμά τους μέσα από τα άρθρα μου…
